헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Ρηετορύ1́0́13́

(루키아노스, Rhetorum praeceptor, (no name) 13:)

φήσει δ’ οὖν πάνυ μετριάζων ὑπὲρ αὑτοῦ· "μῶν σε, ὦγαθέ, ὁ Πύθιοσ ἔπεμψε πρόσ με ῥητόρων τὸν ἄριστον προσειπών, ὥσπερ ὅτε Χαιρεφῶν ἤρετο αὑτοῦ· ", ἔδειξεν ὅστισ ἦν ὁ σοφώτατοσ ἐν τοῖσ τότε ; "εἰ δὲ μὴ τοῦτο, ἀλλὰ κατὰ κλέοσ αὐτὸσ ἥκεισ ἀκούων ἁπάντων ὑπερεκπεπληγμένων τὰ ἡμέτερα καὶ ὑμνούντων καὶ τεθηπότων καὶ ὑπεπτηχότων, αὐτίκα μάλα εἴσῃ πρὸσ οἱο͂́ν τινα δαιμόνιον ἄνδρα ἥκεισ. "προσδοκήσῃσ δὲ μηδὲν τοιοῦτον ὄψεσθαι οἱο͂ν τῷδε ἢ τῷδε παραβαλεῖν, ἀλλ’ εἴ τισ ἢ Τιτυὸσ ἢ Ὦτοσ ἢ Ἐφιάλτησ, ὑπὲρ ἐκείνουσ πολὺ φανεῖταί σοι τὸ πρᾶγμα ὑπερφυὲσ καὶ τεράστιον ἐπεὶ τούσ γε ἄλλουσ τοσοῦτον ὑπερφωνοῦντα εὑρήσεισ ὁπόσον ἡ σάλπιγξ τοὺσ αὐλοὺσ καὶ οἱ τέττιγεσ τὰσ μελίττασ καὶ οἱ χοροὶ τοὺσ ἐνδιδόντασ. "ἐπεὶ δὲ καὶ ῥήτωρ αὐτὸσ ἐθέλεισ γενέσθαι καὶ τοῦτο οὐκ ἂν παρ’ ἄλλου ῥᾷον μάθοισ, ἕπου μόνον, ὦ μέλημα, οἷσ ἂν εἴπω καὶ ζήλου πάντα, καὶ τοὺσ νόμουσ οἷσ ἂν ἐπιτάξω χρῆσθαι ἀκριβῶσ μοι παραφύλαττε. "μᾶλλον δ’ ἤδη προχώρει μηδὲν ὀκνήσασ μηδὲ πτοηθείσ, εἰ μὴ προετελέσθησ ἐκεῖνα τὰ πρὸ τῆσ ῥητορικῆσ, ὁπόσα ἡ ἄλλη προπαιδεία τοῖσ ἀνοήτοισ καὶ ματαίοισ μετὰ πολλοῦ καμάτου ὁδοποιεῖ· "οὐδὲν γὰρ αὐτῶν δεήσει. "ἀλλ’ ἀνίπτοισ ποσὶν ‐ ἡ παροιμία φησὶν ‐ ἔμβαινε, οὐ μεῖον ἕξων διὰ τοῦτο, οὐδ’ ἄν, τὸ κοινότατον, μηδὲ γράφειν τὰ γράμματα εἰδῇσ· "ἄλλο γάρ τι παρὰ ταῦτα ὁ ῥήτωρ. "λέξω δὲ πρῶτον μὲν ὁπόσα χρὴ αὐτόν σε οἴκοθεν ἔχοντα ἥκειν ἐφόδια πρὸσ τὴν πορείαν καὶ ὅπωσ ἐπισιτίσασθαι, ὡσ ἂν τάχιστα διανύσαι δυνηθείησ. "ἔπειτα καὐτὸσ ἃ μὲν προϊόντι ἐπιδεικνὺσ κατὰ τὴν ὁδόν, ἃ δὲ καὶ παραινῶν, πρὶν ἥλιον δῦναι ῥήτορά σε ὑπὲρ τοὺσ πάντασ ἀποφανῶ, οἱο͂σ αὐτόσ εἰμι, ἀναμφιλέκτωσ τὰ πρῶτα καὶ μέσα καὶ τελευταῖα τῶν λέγειν ἐπιχειρούντων. "κόμιζε τοίνυν τὸ μέγιστον μὲν τὴν ἀμαθίαν, εἶτα θράσοσ, ἐπὶ τούτοισ δὲ τόλμαν καὶ ἀναισχυντίαν. "αἰδῶ δὲ ἢ ἐπιείκειαν ἢ μετριότητα ἢ ἐρύθημα οἴκοι ἀπόλιπε· "ἀχρεῖα γὰρ καὶ ὑπεναντία τῷ πράγματι. "ἀλλὰ καὶ βοὴν ὅτι μεγίστην καὶ μέλοσ ἀναίσχυντον καὶ βάδισμα οἱο͂ν τὸ ἐμόν. ταῦτα δὲ ἀναγκαῖα πάνυ καὶ μόνα ἔστιν ὅτε ἱκανά. καὶ ἡ ἐσθὴσ δὲ ἔστω εὐανθὴσ ἢ ^ λευκή, ἔργον ^ τῆσ Ταραντίνησ ἐργασίασ· ", ὡσ διαφαίνεσθαι τὸ σῶμα, καὶ ἢ κρηπὶσ Ἀττικὴ γυναικεία, τὸ πολυσχιδέσ, ἢ ἐμβὰσ Σικυωνία πίλοισ τοῖσ λευκοῖσ ἐπιπρέπουσα, καὶ ἀκόλουθοι πολλοὶ καὶ βιβλίον ἀεί, ταῦτα μὲν αὐτὸν χρὴ συντελεῖν τὰ δ’ ἄλλα καθ’ ὁδὸν ἤδη προϊὼν ὁρ́α καὶ ἄκουε. "καὶ δή σοι τοὺσ νόμουσ δίειμι, οἷσ χρώμενόν σε ἡ Ῥητορικὴ γνωριεῖ καὶ προσήσεται, οὐδὲ ἀποστραφήσεται καὶ σκορακιεῖ καθάπερ ἀτέλεστόν τινα καὶ κατάσκοπον τῶν ἀπορρήτων. "σχήματοσ μὲν τὸ πρῶτον ἐπιμεληθῆναι χρὴ μάλιστα καὶ εὐμόρφου τῆσ ἀναβολῆσ, ἔπειτα πεντεκαίδεκα ἢ οὐ πλείω γε τῶν εἴκοσιν Ἀττικὰ ὀνόματα ἐκλέξασ ποθὲν ἀκριβῶσ ἐκμελετήσασ, πρόχειρα ἐπ’ ἄκρασ τῆσ γλώττησ ἔχε ‐ τὸ ἄττα καὶ κᾆτα καὶ μῶν καὶ ἀμηγέπη καὶ λῷστε καὶ τὰ τοιαῦτα, ‐ καὶ ἐν ἅπαντι λόγῳ καθάπερ τι ἥδυσμα ἐπίπαττε αὐτῶν. μελέτω δὲ μηδὲν τῶν ἄλλων, εἰ ἀνόμοια τούτοισ καὶ ἀσύμφυλα καὶ ἀπῳδά. ἡ πορφύρα μόνον ἔστω καλὴ καὶ εὐανθήσ, κἂν σισύρα τῶν παχειῶν τὸ ἱμάτιον ᾖ. μέτει δὲ ἀπόρρητα καὶ ξένα ῥήματα, σπανιάκισ ὑπὸ τῶν πάλαι εἰρημένα, καὶ ταῦτα συμφορήσασ ἀποτόξευε προχειριζόμενοσ εἰσ τοὺσ προσομιλοῦντασ. "οὕτω γάρ σε ὁ λεὼσ ὁ πολὺσ ἀποβλέψονται καὶ θαυμαστὸν ὑπολήψονται καὶ τὴν παιδείαν ὑπὲρ αὐτούσ, εἰ ἀποστλεγγίσασθαι τὸ ἀποξύσασθαι λέγοισ, τὸ δ’ ἡλίῳ θέρεσθαι εἱληθερεῖσθαι, τὸν ἀρραβῶνα δὲ προνόμιον, τὸν ὄρθρον δὲ ἀκροκνεφέσ. ἐνίοτε δὲ καὶ αὐτὸσ ποίει καινὰ καὶ ἀλλόκοτα ὀνόματα καὶ νομοθέτει τὸν μὲν ἑρμηνεῦσαι δεινὸν εὔλεξιν καλεῖν, τὸν συνετὸν σοφόνουν, τὸν ὀρχηστὴν δὲ χειρίσοφον. "ἂν σολοικίσῃσ δὲ ἢ βαρβαρίσῃσ, ἓν ἔστω φάρμακον ἡ ἀναισχυντία, καὶ πρόχειρον εὐθὺσ ὄνομα οὔτε ὄντοσ τινὸσ οὔτε γενομένου ποτέ, ἢ ποιητοῦ ἢ συγγραφέωσ, ὃσ οὕτω λέγειν ἐδοκίμαζε σοφὸσ ἀνήρ καὶ τὴν φωνὴν εἰσ τὸ ἀκρότατον ἀπηκριβωμένοσ. "ἀλλὰ καὶ ἀναγίγνωσκε τὰ παλαιὰ μὲν μὴ σύ γε, μηδὲ εἴ τι ὁ λῆροσ Ἰσοκράτησ ἢ ὁ χαρίτων ἄμοιροσ Δημοσθένησ ἢ ὁ ψυχρὸσ Πλάτων, ἀλλὰ τοὺσ τῶν ὀλίγον πρὸ ἡμῶν λόγουσ καὶ ἅσ φασι ταύτασ μελέτασ, ὡσ ἔχῃσ ἀπ’ ἐκείνων ἐπισιτισάμενοσ ἐν καιρῷ καταχρῆσθαι καθάπερ ἐκ ταμιείου προαιρῶν. ἐπειδὰν δὲ καὶ δέῃ λέγειν καὶ οἱ παρόντεσ ὑποβάλωσί τινασ ὑποθέσεισ καὶ ἀφορμὰσ τῶν λόγων, ἅπαντα μὲν ὁπόσα ἂν ᾖ δυσχερῆ, ψεγέσθω ^ καὶ ἐκφαυλιζέσθω ὡσ οὐδὲν ὅλωσ ἀνδρῶδεσ αὐτῶν. ἑλομένων δέ, μὴ μελλήσασ λέγε ὅττι κεν ἐπ’ ἀκαιρίμαν ^ γλῶτταν ἔλθῃ, μηδὲν ἐκείνων ἐπιμεληθείσ, ὡσ τὸ πρῶτον, ὥσπερ οὖν καὶ ἔστι πρῶτον, ἐρεῖσ ἐν καιρῷ προσήκοντι καὶ τὸ δεύτερον μετὰ τοῦτο καὶ τὸ τρίτον μετ’ ἐκεῖνο, ἀλλὰ τὸ πρῶτον ἐμπεσὸν πρῶτον λεγέσθω, καὶ ἢν οὕτω τύχῃ, περὶ τῷ μετώπῳ μὲν ἡ κνημίσ, περὶ τῇ κνήμῃ δὲ ἡ κόρυσ, πλὴν ἀλλ’ ἔπειγε καὶ σύνειρε καὶ μὴ σιώπα μόνον. "κἂν περὶ ὑβριστοῦ τινοσ ἢ μοιχοῦ λέγῃσ Ἀθήνησι, τὰ ἐν Ἰνδοῖσ καὶ Ἐκβατάνοισ λεγέσθω. "ἐπὶ πᾶσι δὲ ὁ Μαραθὼν καὶ ὁ Κυνέγειροσ, ὧν οὐκ ἄν τι ἄνευ γένοιτο. "καὶ ἀεὶ ὁ Ἄθωσ πλείσθω καὶ ὁ Ἑλλήσποντοσ πεζευέσθω καὶ ὁ ἥλιοσ ὑπὸ τῶν Μηδικῶν βελῶν σκεπέσθω καὶ Ξέρξησ φευγέτω καὶ Λεωνίδασ θαυμαζέσθω καὶ τὰ Ὀθρυάδου γράμματα ἀναγιγνωσκέσθω, καὶ ἡ Σαλαμὶσ καὶ τὸ Ἀρτεμίσιον καὶ αἱ Πλαταιαὶ πολλὰ ταῦτα καὶ πυκνά. καὶ ἐπὶ πᾶσι τὰ ὀλίγα ἐκεῖνα ὀνόματα ἐπιπολαζέτω καὶ ἐπανθείτω, καὶ συνεχὲσ τὸ ἄττα καὶ τὸ δήπουθεν, κἂν μηδὲν αὐτῶν δέῃ καλὰ γάρ ἐστι καὶ εἰκῆ λεγόμενα. "ἢν δέ ποτε καὶ ᾆσαι καιρὸσ εἶναι δοκῇ, πάντα σοι ᾀδέσθω καὶ μέλοσ γιγνέσθω. "κἄν ποτε ἀπορήσῃσ πράγματοσ ᾠδικοῦ, τοὺσ ἄνδρασ τοὺσ δικαστὰσ ὀνομάσασ ἐμμελῶσ πεπληρωκέναι οἰού τὴν ἁρμονίαν. "τὸ δὲ οἴμοι τῶν κακῶν πολλάκισ, καὶ ὁ μηρὸσ πατασσέσθω, καὶ λαρύγγιζε καὶ ἐπιχρέμπτου τοῖσ λεγομένοισ καὶ βάδιζε μεταφέρων τὴν πυγήν. καὶ ἢν μέν σε μὴ ἐπαινῶσιν, ἀγανάκτει καὶ λοιδοροῦ αὐτοῖσ· "ἢν δὲ ὀρθοὶ ἑστήκωσιν ὑπὸ τῆσ αἰσχύνησ ἤδη πρὸσ τὴν ἔξοδον ἕτοιμοι, καθέζεσθαι κέλευε, καὶ ὅλωσ τυραννὶσ τὸ πρᾶγμα ἔστω. "ὅπωσ δὲ καὶ τὸ πλῆθοσ τῶν λόγων θαυμάζωσιν, ἀπὸ τῶν Ἰλιακῶν ἀρξάμενοσ ἢ καὶ νὴ Δία ἀπὸ τῶν Δευκαλίωνοσ καὶ Πύρρασ γάμων, ἢν δοκῇ, καταβίβαζε τὸν λόγον ἐπὶ τὰ νῦν καθεστῶτα. "οἱ μὲν γὰρ συνιέντεσ ὀλίγοι, οἳ μάλιστα μὲν σιωπήσονται ὑπ’ εὐγνωμοσύνησ· "ἢν δὲ καὶ λέγωσὶ τι, ὑπὸ φθόνου αὐτὸ δόξουσι δρᾶν. οἱ πολλοὶ δὲ τὸ σχῆμα καὶ φωνὴν καὶ βάδισμα καὶ περίπατον καὶ μέλοσ καὶ κρηπῖδα καὶ τὸ ἄττα σου ἐκεῖνο τεθήπασι, καὶ τὸν ἱδρῶτα ὁρῶντεσ καὶ τὸ ἆσθμα οὐκ ἔχουσιν ὅπωσ ἀπιστήσουσι μὴ οὐχὶ πάνδεινόν τινα ἐν τοῖσ λόγοισ ἀγωνιστὴν εἶναί σε. "ἄλλωσ τε καὶ τὸ ταχὺ τοῦτο οὐ μικρὰν ἔχει τὴν ἀπολογίαν καὶ θαῦμα παρὰ τοῖσ πολλοῖσ· "ὥστε ὁρ́α μή ποτε γράψῃσ ἢ σκεψάμενοσ παρέλθῃσ, ἔλεγχοσ γὰρ σαφὴσ ταῦτά γε. "οἱ φίλοι δὲ ἀναπηδάτωσαν ἀεὶ καὶ μισθὸν τῶν δείπνων ἀποτινέτωσαν, εἴ ποτε αἴσθοιντό σε καταπεσούμενον, χεῖρα ὀρέγοντεσ καὶ παρέχοντεσ εὑρεῖν τὸ λεχθησόμενον ἐν τοῖσ μεταξὺ τῶν ἐπαίνων διαλείμμασι· "καὶ γὰρ αὖ καὶ τοῦδε μελέτω σοι τὸν χορὸν ἔχειν οἰκεῖον καὶ συνᾴδοντα. "ταῦτα μέν σοι τὰ ἐν τοῖσ λόγοισ. "μετὰ ταῦτα δὲ προϊόντα σε δορυφορείτωσαν ἐγκεκαλυμμένον αὐτὸν καὶ περὶ ὧν ἔφησ μεταξὺ διαλαμβάνοντα. "καὶ ἤν τισ ἐντύχῃ, θαυμάσια περὶ σαυτοῦ λέγε καὶ ὑπερεπαίνει καὶ ἐπαχθὴσ γίγνου αὐτῷ. τί γὰρ ὁ Παιανιεὺσ πρὸσ ἐμὲ ; "καί, πρὸσ ἕνα ἴσωσ μοι τῶν παλαιῶν ὁ ἀγών καὶ τὰ τοιαῦτα. "ὃ δὲ μέγιστον καὶ πρὸσ τὸ εὐδοκιμεῖν ἀναγκαιότατον ὀλίγου δεῖν παρέλιπον, ἁπάντων καταγέλα τῶν λεγόντων. "καὶ ἢν μέν τισ καλῶσ εἴπῃ, ἀλλότρια καὶ οὐχ ἑαυτοῦ δεικνύειν δοκείτω· "ἢν δὲ μετρίωσ ἐλεγχθῇ,^ πάντα ἔστω ἐπιλήψιμα. "καὶ ἐν ταῖσ ἀκροάσεσι μετὰ πάντασ εἰσιέναι χρή, ἐπίσημον γάρ· "καὶ σιωπησάντων ἁπάντων ξένον τινὰ ἔπαινον ἐπειπεῖν τὰσ ἀκοὰσ τῶν παρόντων ἐπιστρέψοντα ^ καὶ ἐνοχλήσοντα, ὡσ ναυτιᾶν ἅπαντασ ἐπὶ τῷ φορτικῷ τῶν ὀνομάτων καὶ ἐπιφράττεσθαι τὰ ὦτα. "καὶ ἐπισείσῃσ δὲ μὴ πολλάκισ τὴν χεῖρα, εὐτελὲσ γάρ, μηδ’ ἀναστῇσ, πλὴν ἅπαξ γε ἢ δὶσ τὸ πλεῖστον. "ὑπομειδία δὲ τὰ πολλὰ καὶ δῆλοσ γίγνου μὴ ἀρεσκόμενοσ τοῖσ λεγομένοισ. "ἀμφιλαφεῖσ δὲ αἱ ἀφορμαὶ τῶν μέμψεων τοῖσ συκοφαντικοῖσ τὰ ὦτα. "τὰ δὲ ἄλλα χρὴ θαρρεῖν· "ἡ τόλμα γὰρ καὶ ἡ ἀναισχυντία καὶ ψεῦδοσ πρόχειρον καὶ ὁρ́κοσ ἐπ’ ἄκροισ ἀεὶ τοῖσ χείλεσι καὶ φθόνοσ πρὸσ ἅπαντασ καὶ μῖσοσ καὶ βλασφημία καὶ διαβολαὶ πιθαναὶ ‐ ταῦτά σε ἀοίδιμον ἐν βραχεῖ καὶ περίβλεπτον ἀποφανεῖ. τοιαῦτα μὲν τὰ φανερὰ καὶ τὰ ἔξω. "ἰδίᾳ δὲ πάντα πράγματα ποιεῖν σοι δεδόχθω, κυβεύειν μεθύσκεσθαι λαγνεύειν μοιχεύειν, ἢ αὐχεῖν γε, κἂν μὴ ποιῇσ, καὶ πρὸσ ἅπαντασ λέγειν καὶ γραμματεῖα ὑποδεικνύναι ὑπὸ γυναικῶν δῆθεν γραφέντα. "καλὸσ γὰρ εἶναι θέλε καὶ σοὶ μελέτω ὑπὸ τῶν γυναικῶν σπουδάζεσθαι δοκεῖν εἰσ τὴν ῥητορικὴν γὰρ καὶ τοῦτο ἀνοίσουσιν οἱ πολλοί, ὡσ διὰ τοῦτό σου καὶ ἄχρι τῆσ γυναικωνίτιδοσ εὐδοκιμοῦντοσ. "καὶ τὸ δεῖνα δέ, μὴ αἰδεσθῇσ, εἰ καὶ πρὸσ ἀνδρῶν ἐπὶ τῷ ἑτέρῳ ^ ἐρᾶσθαι δοκοίησ, καὶ ταῦτα γενειήτησ ἢ καὶ νὴ Δία φαλακρὸσ ἤδη ὤν. ἀλλ’ ἔστωσαν οἱ καὶ ἐπὶ τούτῳ συνόντεσ· "ἢν δὲ μὴ ὦσιν, οἰκέται ἱκανοί. πολλὰ γὰρ καὶ ἐκ τοῦ τοιούτου πρὸσ τὴν ῥητορικὴν χρήσιμα παραγίγνεται· "πλείων ἡ ἀναισχυντία καὶ θράσοσ. "ὁρᾷσ ὡσ λαλίστεραι αἱ γυναῖκεσ καὶ λοιδοροῦνται περιττῶσ καὶ ὑπὲρ τοὺσ ἄνδρασ ; "εἰ δὴ τὰ ὅμοια πάσχοισ, καὶ ταῦτα διοίσεισ τῶν ἄλλων. "καὶ μὴν καὶ πιττοῦσθαι χρή, μάλιστα μὲν τὰ πάντα, εἰ δὲ μή, πάντωσ ἐκεῖνα. "καὶ αὐτὸ δέ σοι τὸ στόμα πρὸσ ἅπαντα ὁμοίωσ κεχηνέτω, καὶ ἡ γλῶττα ὑπηρετείτω καὶ πρὸσ τοὺσ λόγουσ καὶ πρὸσ τὰ ἄλλα ὁπόσα ἂν δύνηται. "δύναται δ’ οὐ σολοικίζειν μόνον καὶ βαρβαρίζειν οὐδὲ ληρεῖν ἢ ἐπιορκεῖν ἢ λοιδορεῖσθαι ἢ διαβάλλειν καὶ ψεύδεσθαι, ἀλλὰ καὶ νύκτωρ τι ἄλλο ὑποτελεῖν, καὶ μάλιστα ἢν πρὸσ οὕτω πολλοὺσ τοὺσ ἔρωτασ μὴ διαρκέσῃσ. πάντα αὐτή γε ἐπιστάσθω καὶ ’γονιμωτέρα γιγνέσθω καὶ μηδὲν ἀποστρεφέσθω. "ἢν ταῦτα, ὦ παῖ, καλῶσ ἐκμάθῃσ ‐ δύνασαι δέ· "οὐδὲν γὰρ ἐν αὐτοῖσ βαρύ ‐ θαρρῶν ἐπαγγέλλομαι οὐκ εἰσ μακράν σε ἄριστον ῥήτορα καὶ ἡμῖν ὅμοιον ἀποτελεσθήσεσθαι. "τὸ μετὰ τοῦτο δὲ οὐκ ἐμὲ χρὴ λέγειν, ὅσα ἐν βραχεῖ παρέσται σοι τὰ ἀγαθὰ παρὰ τῆσ Ῥητορικῆσ. ὁρᾷσ ἐμέ, ὃσ πατρὸσ μὲν ἀφανοῦσ καὶ οὐδὲ καθαρῶσ ἐλευθέρου ἐγενόμην ὑπὲρ Ξόϊν καὶ Θμοῦιν δεδουλευκότοσ, μητρὸσ δὲ ἀκεστρίασ ἐπ’ ἀμφοδίου τινόσ. αὐτὸσ δὲ τὴν ὡρ́αν οὐ παντάπασιν ἀδόκιμοσ εἶναι δόξασ τὸ μὲν πρῶτον ἐπὶ ψιλῷ τῷ τρέφεσθαι συνῆν τινι κακοδαίμονι καὶ γλίσχρῳ ἐραστῇ. ἐπεὶ δὲ τὴν ὁδὸν ταύτην ῥᾴστην οὖσαν κατεῖδον καὶ διεκπαίσασ ἐπὶ τῷ ἄκρῳ ἐγενόμην ‐ ὑπῆρχε γάρ μοι, ὦ φίλη Ἀδράστεια, πάντα ἐκεῖνα ἃ προεῖπον ἐφόδια, τὸ θράσοσ, ἡ ἀμαθία, ἡ ἀναισχυντία ‐ πρῶτον μὲν οὐκέτι Ποθεινὸσ ὀνομάζομαι, ἀλλ’ ἤδη τοῖσ Διὸσ καὶ Λήδασ παισὶν ὁμώνυμοσ γεγένημαι. "ἔπειτα δὲ γραῒ συνοικήσασ τὸ πρῶτον μὲν ἐγαστριζόμην πρὸσ αὐτῆσ ἐρᾶν προσποιούμενοσ γυναικὸσ ἑβδομηκοντούτιδοσ τέτταρασ ἔτι λοιποὺσ ὀδόντασ ἐχούσησ, χρυσίῳ καὶ τούτουσ ἐνδεδεμένουσ. "πλὴν ἀλλά γε διὰ τὴν πενίαν ὑφιστάμην τὸν ἆθλον καὶ τὰ ψυχρὰ ἐκεῖνα τὰ ἐκ τῆσ σοροῦ φιλήματα ὑπερήδιστά μοι ἐποίει ὁ λιμόσ. εἶτα ὀλίγου δεῖν κληρονόμοσ ὧν εἶχεν ἁπάντων κατέστην, εἰ μὴ κατάρατόσ τισ οἰκέτησ ἐμήνυσεν ὡσ φάρμακον εἰήν ἐπ’ αὐτὴν ἐωνημένοσ. "ἐξωσθεὶσ δὲ ἐπὶ κεφαλὴν ὅμωσ οὐδὲ τότε ἠπόρησα τῶν ἀναγκαίων, ἀλλὰ καὶ ῥήτωρ δοκῶ κἀν ταῖσ δίκαισ ἐξετάζομαι προδιδοὺσ τὰ πολλὰ καὶ τοὺσ δικαστὰσ τοῖσ ἀνοήτοισ καθυπισχνούμενοσ, καὶ ἡττῶμαι μὲν τὰ πλεῖστα, οἱ φοίνικεσ δὲ ἐπὶ τῇ θύρᾳ χλωροὶ καὶ ἐστεφανωμένοι· "τούτοισ γὰρ ἐπὶ τοὺσ δυστυχεῖσ χρῶμαι τοῖσ δελέασιν. "ἀλλὰ καὶ τὸ μισεῖσθαι πρὸσ ἁπάντων καὶ ἐπίσημον εἶναί με ἐπὶ τῇ μοχθηρίᾳ τοῦ τρόπου καὶ πολὺ πρότερον τῶν λόγων καὶ τὸ δείκνυσθαι τῷ δακτύλῳ τοῦτον ἐκεῖνον τὸν ἀκρότατον ἐν πάσῃ κακίᾳ λεγόμενον, οὐ μικρὸν εἶναι ἐμοί γε δοκεῖ. ταῦτά σοι παραινῶ, νὴ τὴν πάνδημον, πολὺ πρότερον ἐμαυτῷ παραινέσασ καὶ χάριν ἐμαυτῷ οὐ μικρὰν ἐπιστάμενοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Lucian, Rhetorum praeceptor, (no name) 13:

(루키아노스, Rhetorum praeceptor, (no name) 13:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION