Lucian, Philopsuedes sive incredulus, (no name) 22:

(루키아노스, Philopsuedes sive incredulus, (no name) 22:)

"ὦ Εὔκρατεσ, οἱ κύνεσ δὲ τῆσ θεοῦ πηλίκοι τὸ μέγεθοσ ἦσαν; "ὑψηλότεροι τῶν Ἰνδικῶν, μέλανεσ καὶ αὐτοὶ καὶ λάσιοι πιναρᾷ καὶ αὐχμώσῃ τῇ λάχνῃ. ‐ ἐγὼ μὲν οὖν ἰδὼν ἔστην ἀναστρέψασ ἅμα τὴν σφραγῖδα ἥν μοι ὁ Ἄραψ . ἔδωκεν εἰσ τὸ εἴσω τοῦ δακτύλου· "ἡ Ἑκάτη δὲ πατάξασα τῷ δρακοντείῳ ποδὶ τοὔδαφοσ ἐποίησεν χάσμα παμμέγεθεσ, ἡλίκον Ταρτάρειον τὸ βάθοσ· "εἶτα ᾤχετο μετ’ ὀλίγον ἁλλομένη εἰσ αὐτό. ἐγὼ δὲ θαρρήσασ ἐπέκυψα λαβόμενοσ δένδρου τινὸσ πλησίον πεφυκότοσ, ὡσ μὴ σκοτοδινιάσασ ἐμπέσοιμι ἐπὶ κεφαλὴν εἶτα ἑώρων τὰ ἐν Αἳδου ἅπαντα, τὸν Πυριφλεγέθοντα, τὴν λίμνην, τὸν Κέρβερον, τοὺσ νεκρούσ, ὥστε γνωρίζειν ἐνίουσ αὐτῶν τὸν γοῦν πατέρα εἶδον ἀκριβῶσ αὐτὰ ἐκεῖνα ἔτι ἀμπεχόμενον ἐν οἷσ αὐτὸν κατεθάψαμεν. "ὦ Εὔκρατεσ, αἱ ψυχαί; "ἢ κατὰ φῦλα καὶ φρήτρασ μετὰ τῶν φίλων καὶ συγγενῶν διατρίβουσιν ἐπὶ τοῦ ἀσφοδέλου κατακείμενοι. "οἱ ἀμφὶ τὸν Ἐπίκουρον τῷ ἱερῷ Πλάτωνι καὶ τῷ περὶ τῶν ψυχῶν λόγῳ. σὺ δὲ μὴ καὶ τὸν Σωκράτην αὐτὸν καὶ τὸν Πλάτωνα εἶδεσ ἐν τοῖσ νεκροῖσ; "οὐδὲ τοῦτον σαφῶσ, ἀλλὰ εἰκάζων ὅτι φαλακρὸσ καὶ προγάστωρ ἦν· "τὸν Πλάτωνα δὲ οὐκ ἐγνώρισα· "χρὴ γάρ, οἶμαι, πρὸσ φίλουσ ἄνδρασ τἀληθῆ λέγειν. "ἅμα δ’ οὖν ἐγώ τε ἅπαντα ἱκανῶσ ἑωράκειν, καὶ τὸ χάσμα συνῄει καὶ συνέμυε· "καί τινεσ τῶν οἰκετῶν ἀναζητοῦντέσ με, καὶ Πυρρίασ οὗτοσ ἐν αὐτοῖσ, ἐπέστησαν οὔπω τέλεον μεμυκότοσ τοῦ χάσματοσ. "εἰπέ, Πυρρία, εἰ ἀληθῆ λέγω. "νὴ Δί’, ἔφη ὁ Πυρρίασ, καὶ ὑλακῆσ δὲ ἤκουσα διὰ τοῦ χάσματοσ καὶ πῦρ τι ὑπέλαμπεν, ἀπὸ τῆσ δᾳδόσ μοι δοκεῖν. κἀγὼ ἐγέλασα ἐπιμετρήσαντοσ τοῦ μάρτυροσ τὴν ὑλακὴν καὶ τὸ πῦρ. ὁ Κλεόδημοσ δέ, οὐ καινά, εἶπεν, οὐδὲ ἄλλοισ ἀόρατα ταῦτα εἶδεσ, ἐπεὶ καὶ αὐτὸσ οὐ πρὸ πολλοῦ νοσήσασ τοιόνδε τι ἐθεασάμην ἐπεσκόπει δέ με καὶ ἐθεράπευεν Ἀντίγονοσ οὗτοσ. "ἑβδόμη μὲν ἦν ἡμέρα, ὁ δὲ πυρετὸσ οἱο͂σ καῦσοσ σφοδρότατοσ. "ἅπαντεσ δέ με ἀπολιπόντεσ ἐπ’ ἐρημίασ ἐπικλεισάμενοι τὰσ θύρασ ἔξω περιέμενον οὕτω γὰρ αὐτὸσ ἐκέλευσασ, ὦ Ἀντίγονε, εἴ πωσ δυνηθείην εἰσ ὕπνον τραπέσθαι. "τότε οὖν ἐφίσταταί μοι νεανίασ ἐγρηγορότι πάγκαλοσ λευκὸν ἱμάτιον περιβεβλημένοσ, εἶτα ἀναστήσασ ἄγει διά τινοσ χάσματοσ εἰσ τὸν Αἳδην, ὡσ αὐτίκα ἐγνώρισα Τάνταλον ἰδὼν καὶ Τιτυὸν καὶ Σίσυφον. "καὶ τά μὲν ἄλλα τί ἂν ὑμῖν λέγοιμι; "ἐπεὶ δὲ κατὰ τὸ δικαστήριον ἐγενόμην ‐ παρῆν δὲ καὶ ὁ Αἰακὸσ καὶ ὁ Χάρων καὶ αἱ Μοῖραι καὶ αἱ Ἐρινύεσ ‐ ὁ μέν τισ ὥσπερ βασιλεὺσ ὁ Πλούτων,^ μοι δοκεῖ καθῆστο ἐπιλεγόμενοσ τῶν τεθνηξομένων τὰ ὀνόματα, οὓσ ἤδη ὑπερημέρουσ τῆσ ζωῆσ συνέβαινεν εἶναι. "ὁ δὲ νεανίσκοσ ἐμὲ φέρων παρέστησεν αὐτῷ· "ὁ δὲ Πλούτων ἠγανάκτησέν τε καὶ πρὸσ τὸν ἀγαγόντα με, ’ οὔπω πεπλήρωται,’ φησίν, ’ τὸ νῆμα αὐτῷ, ὥστε ἀπίτω. "σὺ δὲ δὴ τὸν χαλκέα Δημύλον ἄγε· "ὑπὲρ γὰρ τὸν ἄτρακτον βιοῖ. ’ κἀγὼ ἄσμενοσ ἀναδραμὼν αὐτὸσ μὲν ἤδη ἀπύρετοσ ἦν, ἀπήγγελλον δὲ ἅπασιν ὡσ τεθνήξεται Δημύλοσ· "ἐν γειτόνων δὲ ἡμῖν ᾤκει νοσῶν τι καὶ αὐτόσ, ὡσ ἀπηγγέλλετο. "καὶ μετὰ μικρὸν ἠκούομεν οἰμωγῆσ ὀδυρομένων ἐπ’ αὐτῷ. τί θαυμαστόν; "εἶπεν ὁ Ἀντίγονοσ· "ἐγὼ γὰρ οἶδά τινα μετὰ εἰκοστὴν ἡμέραν ἧσ ἐτάφη ἀναστάντα, θεραπεύσασ καὶ πρὸ τοῦ θανάτου καὶ ἐπεὶ ἀνέστη τὸν ἄνθρωπον. "καὶ πῶσ, ἦν δ’ ἐγώ, ἐν εἴκοσιν ἡμέραισ οὔτ’ ἐμύδησεν τὸ σῶμα οὔτε ἄλλωσ ὑπὸ λιμοῦ διεφθάρη; "εἰ μή τινα Ἐπιμενίδην σύ γε ἐθεράπευεσ. "ἅμα ταῦτα λεγόντων ἡμῶν ἐπεισῆλθον οἱ τοῦ Εὐκράτουσ υἱοὶ ἐκ τῆσ παλαίστρασ, ὁ μὲν ἤδη ἐξ ἐφήβων, ὁ δὲ ἕτεροσ ἀμφὶ τὰ πεντεκαίδεκα ἔτη, καὶ ἀσπασάμενοι ἡμᾶσ ἐκαθέζοντο ἐπὶ τῆσ κλίνησ παρὰ τῷ πατρί· "ἐμοὶ δὲ εἰσεκομίσθη θρόνοσ. "καὶ ὁ Εὐκράτησ ὥσπερ ἀναμνησθεὶσ πρὸσ τὴν ὄψιν τῶν υἱέων, οὕτωσ ὀναίμην, ἔφη, τούτων ‐ ἐπιβαλὼν αὐτοῖν τὴν χεῖρα ‐ ἀληθῆ, ὦ Τυχιάδη, πρόσ σε ἐρῶ. τὴν μακαρῖτίν μου γυναῖκα τὴν τούτων μητέρα πάντεσ ἴσασιν ὅπωσ ἠγάπησα, ἐδήλωσα δὲ οἷσ περὶ αὐτὴν ἔπραξα οὐ ζῶσαν μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐπεὶ ἀπέθανεν, τόν τε κόσμον ἅπαντα συγκατακαύσασ καὶ τὴν ἐσθῆτα ᾗ ζῶσα ἔχαιρεν. "ἑβδόμῃ δὲ μετὰ τὴν τελευτὴν ἡμέρᾳ ἐγὼ μὲν ἐνταῦθα ἐπὶ τῆσ κλίνησ ὥσπερ νῦν ἐκείμην παραμυθούμενοσ τὸ πένθοσ· "ἀνεγίγνωσκον γὰρ τὸ περὶ ψυχῆσ τοῦ Πλάτωνοσ βιβλίον ἐφ’ ἡσυχίασ· "ἐπεισέρχεται δὲ μεταξὺ ἡ Δημαινέτη αὐτὴ ἐκείνη καὶ καθίζεται πλησίον ὥσπερ νῦν Εὐκρατίδησ οὑτοσί, δείξασ τὸν νεώτερον τῶν υἱέων ὁ δὲ αὐτίκα ἔφριξε μάλα παιδικῶσ, καὶ πάλαι ἤδη ὠχρὸσ ὢν ^ πρὸσ τὴν διήγησιν. "ἐγὼ δέ, ἦ δ’ ὃσ ὁ Εὐκράτησ, ὡσ εἶδον, περιπλακεὶσ αὐτῇ ἐδάκρυον ἀνακωκύσασ· "ἡ δὲ οὐκ εἰά βοᾶν, ἀλλ’ ᾐτιᾶτό με ὅτι τὰ ἄλλα πάντα ^ χαρισάμενοσ αὐτῇ θάτερον τοῖν σανδάλοιν χρυσοῖν ὄντοιν οὐ κατακαύσαιμι, εἶναι δὲ αὐτὸ ἔφασκεν ὑπὸ τῇ κιβωτῷ παραπεσόν. καὶ διὰ τοῦτο ἡμεῖσ οὐχ εὑρόντεσ θάτερον μόνον ἐκαύσαμεν. "ἔτι δὲ ἡμῶν διαλεγομένων κατάρατόν τι κυνίδιον ὑπὸ τῇ κλίνῃ ὂν Μελιταῖον ὑλάκτησεν, ἡ δὲ ἠφανίσθη πρὸσ τὴν ὑλακήν. τό μέντοι σανδάλιον εὑρέθη ὑπὸ τῇ κιβωτῷ καὶ κατεκαύθη ὕστερον. "ἔτι ἀπιστεῖν τούτοισ, ὦ Τυχιάδη, ἄξιον ἐναργέσιν οὖσιν καὶ κατὰ τὴν ἡμέραν ἑκάστην φαονομένοισ; "μὰ Δί’, ἦν δ’ ἐγώ· "ἐπεὶ σανδάλῳ γε χρυσῷ εἰσ τὰσ πυγὰσ ὥσπερ τὰ παιδία παίεσθαι ἄξιοι ἂν εἰε͂ν οἱ ἀπιστοῦντεσ καὶ οὕτωσ ἀναισχυντοῦντεσ πρὸσ τὴν ἀλήθειαν. "ἐπὶ τούτοισ ὁ Πυθαγορικὸσ Ἀρίγνωτοσ εἰσῆλθεν, ὁ κομήτησ, ὁ σεμνὸσ ἀπὸ τοῦ προσώπου, οἶσθα τὸν ἀοίδιμον ἐπὶ τῇ σοφίᾳ, τὸν ἱερὸν ἐπονομαζόμενον. "κἀγὼ μὲν ὡσ εἶδον αὐτὸν ἀνέπνευσα, τοῦτ’ ἐκεῖνο ἥκειν μοι νομίσασ πέλεκύν τινα κατὰ τῶν ψευσμάτων. "ἐπιστομιεῖ γὰρ αὐτούσ, ἔλεγον, ὁ σοφὸσ ἀνὴρ οὕτω τεράστια διεξιόντασ. "καὶ τὸ τοῦ λόγου, θεὸν ἀπὸ μηχανῆσ ἐπεισκυκληθῆναί μοι τοῦτον ᾤμην ὑπὸ τῆσ Τύχησ· "ὁ δὲ ἐπεὶ ἐκαθέζετο ὑπεκστάντοσ αὐτῷ τοῦ Κλεοδήμου, πρῶτα μὲν περὶ τῆσ νόσου ἤρετο, καὶ ὡσ ῥᾷον ἤδη ἔχειν ἤκουσεν παρὰ τοῦ Εὐκράτουσ, τί δέ, ἔφη, πρὸσ αὑτοὺσ ^ ἐφιλοσοφεῖτε; "μεταξὺ γὰρ εἰσιών ἐπήκουσα, καί μοι ἐδοκεῖτε ^ εἰσ καλόν διατεθήσεσθαι ^ τήν διατριβήν. τί δ’ ἄλλο, εἶπεν ὁ Εὐκράτησ, ἢ τουτονὶ τόν ἀδαμάντινον πείθομεν ‐ δείξασ ἐμὲ ‐ ἡγεῖσθαι δαίμονάσ τινασ εἶναι καὶ φάσματα καὶ νεκρῶν ψυχάσ περιπολεῖν ὑπέρ γῆσ καὶ φαίνεσθαι οἷσ ἄν ἐθέλωσιν.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION