Lucian, Patriae Encomium, (no name) 7:

πάντα δέ, οἶμαι, παιδεύματα καὶ μαθήματα συλλέγουσιν ἄνθρωποι χρησιμωτέρουσ αὑτοὺσ ἀπὸ τούτων ταῖσ πατρίσι παρασκευάζοντεσ· κτῶνται δὲ καὶ χρήματα φιλοτιμίασ ἕνεκεν τῆσ εἰσ τὰ κοινὰ τῆσ πατρίδοσ δαπανήματα. καὶ εἰκότωσ, οἶμαι δεῖ γὰρ οὐκ ἀχαρίστουσ εἶναι τοὺσ τῶν μεγίστων τυχόντασ εὐεργεσιῶν. ἀλλ’ εἰ τοῖσ καθ’ ἕνα τισ ἀπονέμει χάριν, ὥσπερ ἐστὶ δίκαιον, ἐπειδὰν εὖ πάθῃ πρόσ τινοσ, πολὺ μᾶλλον προσήκει τὴν πατρίδα τοῖσ καθήκουσιν ἀμείβεσθαι· κακώσεωσ μὲν γὰρ γονέων εἰσὶ νόμοι παρὰ ταῖσ πόλεσι, κοινὴν δὲ προσήκει πάντων μητέρα τὴν πατρίδα νομίζειν καὶ χαριστήρια τροφῶν ἀποδιδόναι καὶ τῆσ τῶν νόμων αὐτῶν γνώσεωσ.