Lucian, Nigrinus, Nigrinou Fiaosofia 8:

παῦε, ὦ θαυμάσιε, μακρὸν ^ ἀνακρουόμενος καὶ λέγε ἐξ ἀρχῆς ἀναλαβὼν ἤδη τὰ εἰρημένα:? ὡς οὐ μετρίως με ἀποκναίεις περιάγων. εὖ λέγεις, καὶ οὕτω χρὴ ποιεῖν. ἀλλ ἐκεῖνο, ὦ ἑταῖρε - ἤδη τραγικοὺς ἢ καὶ νὴ Δία κωμικοὺς φαύλους ἑώρακας ὑποκριτάς, τῶν συριττομένων λέγω τούτων καὶ διαφθειρόντων τὰ ποιήματα καὶ τὸ τελευταῖον ἐκβαλλομένων, καίτοι τῶν δραμάτων πολλάκις εὖ ἐχόντων τε καὶ νενικηκότων· πολλοὺς οἶδα τοιούτους. ἀλλὰ τί τοῦτο· δέδοικα μή σοι μεταξὺ δόξω γελοίως αὐτὰ μιμεῖσθαι, τὰ μὲν ἀτάκτως συνείρων, ἐνίοτε δὲ καὶ αὐτὸν ὑπ ἀσθενείας τὸν νοῦν διαφθείρων, κᾆτα προαχθῇς ἠρέμα καὶ αὐτοῦ καταγνῶναι τοῦ δράματος. καὶ τό μὲν ἐμόν, οὐ πάνυ ἄχθομαι, ἡ δὲ ὑπόθεσις οὐ μετρίως με λυπήσειν ἐοίκε συνεκπίπτουσα καὶ τὸ ἐμὸν μέρος ἀσχημονοῦσα.?