Lucian, Lexiphanes, (no name) 16:

ἅλισ, ὦ Λεξίφανεσ, καὶ ποτοῦ καὶ ἀναγνώσεωσ. ἐγὼ γοῦν ἤδη μεθύω σοι καὶ ναυτιῶ καὶ ἢν μὴ τάχιστα ἐξεμέσω πάντα ταῦτα ὁπόσα διεξελήλυθασ, εὖ ἴσθι, κορυβαντιάσειν μοι δοκῶ περιβομβούμενοσ ὑφ’ ὧν κατεσκέδασάσ μου ὀνομάτων. καίτοι τὸ μὲν πρῶτον γελᾶν ἐπῄει μοι ἐπ’ αὐτοῖσ, ἐπειδὴ δὲ πολλὰ καὶ πάντα ὅμοια ἦν, ἠλέουν σε τῆσ κακοδαιμονίασ ὁρῶν εἰσ λαβύρινθον ἄφυκτον ἐμπεπτωκότα καὶ νοσοῦντα νόσον τὴν μεγίστην, μᾶλλον δὲ μελαγχολῶντα.