Lucian, Judicium vocalium, (no name) 9:

ἀλλὰ τί λέγω ταῦτα; Θεσσαλίασ με ἐξέβαλεν ὅλησ Θετταλίαν ἀξιοῦν λέγειν, καὶ πᾶσαν ἀποκέκλεικέ μοι τὴν θάλασσαν οὐδὲ τῶν ἐν κήποισ φεισάμενον σευτλίων, ὡσ τὸ δὴ λεγόμενον μηδὲ πάσσαλόν μοι καταλιπεῖν. ὅτι δὲ ἀνεξίκακόν εἰμι γράμμα, μαρτυρεῖτέ μοι καὶ αὐτοὶ μηδέποτε ἐγκαλέσαντι τῷ Ζῆτα σμάραγδον ἀποσπάσαντι καὶ πᾶσαν ἀφελομένῳ Σμύρναν, μηδὲ τῷ Ξῖ πᾶσαν παραβάντι συνθήκην καὶ τὸν συγγραφέα τῶν τοιούτων ἔχοντι Θουκυδίδην σύμμαχον τῷ μὲν γὰρ γείτονί μου Ῥῶ νοσήσαντι συγγνώμη, καὶ παρ’ αὐτῷ φυτεύσαντί μου τὰσ μυρρίνασ καὶ παίσαντί μέ ποτε ὑπὸ μελαγχολίασ ἐπὶ κόρρησ. κἀγὼ μὲν τοιοῦτον.