헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Jυδιξιύ1́

(루키아노스, Judicium vocalium, (no name))

[ Ἐπὶ ἄρχοντοσ Ἀριστάρχου Φαληρέωσ, Πυανεψιῶνοσ ἑβδόμῃ ἱσταμένου, γραφὴν ἔθετο τὸ Σῖγμα πρὸσ τὸ Ταῦ ἐπὶ τῶν ἑπτὰ Φωνηέντων βίασ καὶ ὑπαρχόντων ἁρπαγῆσ, ἀφῃρῆσθαι λέγον πάντων τῶν ἐν διπλῷ ταῦ ἐκφερομένων. ] ^ Μέχρι μέν, ὦ Φωνήεντα δικασταί, ὀλίγα ἠδικούμην ὑπὸ τουτουὶ τοῦ Ταῦ καταχρωμένου τοῖσ ἐμοῖσ καὶ καταίροντοσ ἔνθα μὴ δεῖ, οὐ βαρέωσ ἔφερον τὴν βλάβην καὶ παρήκουον ἔνια τῶν λεγομένων ὑπὸ τῆσ μετριότητοσ, ἣν ἴστε με φυλάσσοντα πρόσ τε ὑμᾶσ καὶ τὰσ ἄλλασ συλλαβάσ· ἐπεὶ δὲ ἐσ τοσοῦτον ἥκει πλεονεξίασ τε καὶ ἀνομίασ,^ ὥστε ἐφ’ οἷσ ἡσύχασα πολλάκισ οὐκ ἀγαπῶν, ἄλλ’ ^ ἤδη καὶ πλείω προσβιάζεται, ἀναγκαίωσ αὐτὸ εὐθύνω νῦν παρὰ τοῖσ ἀμφότερα εἰδόσιν ὑμῖν.

δέοσ δὲ οὐ μικρόν μοι ἐπὶ τούτοισ τῆσ ἀποθλίψεωσ ἐπέρχεται τῆσ ἐμαυτοῦ· τοῖσ γὰρ προπεπραγμένοισ ἀεί τι μεῖζον προστιθὲν ἄρδην με τῆσ οἰκείασ ἀποθλίψει χώρασ, ὡσ ὀλίγου δεῖν ἡσυχίαν ἀγαγόντα μηδὲ ἐν γράμμασιν ἀριθμεῖσθαι, ἐν ἴσῳ δὲ κεῖσθαι τοῦ ψόφου. δίκαιον οὖν οὐχ ὑμᾶσ, οἳ δικάζετε νῦν, ἀλλὰ καὶ τὰ λοιπὰ γράμματα τῆσ πείρασ ἔχειν τινὰ φυλακὴν εἰ γὰρ ἐξέσται τοῖσ βουλομένοισ ἀπὸ τῆσ καθ’ αὑτὰ τάξεωσ ἐσ ἀλλοτρίαν βιάζεσθαι καὶ τοῦτο ἐπιτρέψετε ὑμεῖσ, ὧν χωρὶσ οὐδὲν καθόλου τι γράφεται, οὐχ ὁρῶ τίνα τρόπον αἱ συντάξεισ τὰ νόμιμα, ἐφ’ οἷσ ἐτάχθη τὰ κατ’ ἀρχάσ, ἕξουσιν. ἀλλ’ οὔτε ὑμᾶσ οἶμαί ποτε ἐσ τοσοῦτον ἀμελείασ τε καὶ παροράσεωσ ἥξειν, ὥστε ἐπιτρέψαι τινὰ μὴ δίκαια, οὔτε, εἰ καθυφήσετε τὸν ἀγῶνα ὑμεῖσ, ἐμοὶ παραλειπτέον ἐστὶν ἀδικουμένῳ.

ὡσ εἴθε καὶ τῶν ἄλλων ἀνεκόπησαν τότε αἱ τόλμαι εὐθὺσ ἀρξαμένων παρανομεῖν, καὶ οὐκ ἂν ἐπολέμει μέχρι νῦν τὸ Λάμβδα τῷ Ῥῶ διαμφισβητοῦν περὶ τῆσ κισήρεωσ καὶ κεφαλαργίασ, οὔτε τὸ Γάμμα τῷ Κάππα διηγωνίζετο καὶ ἐσ χεῖρασ μικροῦ δεῖν ἤρχετο πολλάκισ ἐν τῷ γναφείῳ ὑπὲρ γναφάλλων, ἐπέπαυτο δ’ ἂν καὶ πρὸσ τὸ Λάμβδα μαχόμενον, τὸ μόγισ ἀφαιρούμενον αὐτοῦ καὶ μάλιστα παρακλέπτον, καὶ τὰ λοιπὰ δ’ ἂν ἠρέμει συγχύσεωσ ἄρχεσθαι παρανόμου·

καλὸν γὰρ ἕκαστον μένειν ἐφ’ ἧσ τετύχηκε· τάξεωσ· τὸ δὲ ὑπερβαίνειν ἐσ ἃ μὴ χρὴ λύοντόσ ἐστι τὸ δίκαιον. καὶ ὅ γε πρῶτοσ ἡμῖν τοὺσ νόμουσ τούτουσ διατυπώσασ, εἴτε Κάδμοσ ὁ νησιώτησ εἴτε Παλαμήδησ ὁ Ναυπλίου, ‐ καὶ Σιμωνίδῃ δὲ ἔνιοι προσάπτουσι τὴν προμήθειαν ταύτην ‐ οὐ τῇ τάξει μόνον, καθ’ ἣν αἱ προεδρίαι βεβαιοῦνται διώρισαν, τί πρῶτον ἔσται ἢ δεύτερον, ἀλλὰ καὶ ποιότητασ, ἃσ ἕκαστον ἡμῶν ἔχει, καὶ δυνάμεισ συνεῖδον.

καὶ ὑμῖν μέν, ὦ δικασταί, τὴν μείζω δεδώκασι τιμήν, ὅτι καθ’ αὑτὰ δύνασθε φθέγγεσθαι, ἡμιφώνοισ δὲ τὴν ἐφεξῆσ, ὅτι προσθήκησ εἰσ τὸ ἀκουσθῆναι δεῖται· πασῶν δὲ ἐσχάτην ἐνόμισαν ἔχειν μοῖραν ἐννέα ^ τῶν πάντων, οἷσ οὐδὲ φωνὴ πρόσεστι καθ’ αὑτά. τὰ μὲν οὖν φωνήεντα φυλάσσειν ἐοίκε τοὺσ νόμουσ τούτουσ. τὸ δέ γε Ταῦ τοῦτο, οὐ γὰρ ἔχω χείρονι αὐτὸ ὀνομάσαι ῥήματι ἢ ᾧ καλεῖται, ὃ μὰ τοὺσ θεούσ, εἰ μὴ ἐξ ὑμῶν δύο συνῆλθον ἀγαθοὶ καὶ καθήκοντεσ ὁραθῆναι, τό τε Ἄλφα καὶ τὸ Ὗ, οὐκ ἂν ἠκούσθη μόνον, τοῦτο τοίνυν ἐτόλμησεν ἀδικεῖν με πλείω τῶν πώποτε βιασαμένων, ὀνομάτων μὲν καὶ ῥημάτων ἀπελάσαν πατρῴων, ἐκδιῶξαν δὲ ὁμοῦ συνδέσμων ἅμα καὶ προθέσεων, ὡσ μηκέτι φέρειν τὴν ἔκτοπον πλεονεξίαν.

ὅθεν δὲ καὶ ἀπὸ τίνων ἀρξάμενον, ὡρ́α λέγειν, ἐπεδήμουν ποτὲ Κυβέλῳ, ‐ τὸ δέ ἐστι πολίχνιον οὐκ ἀηδέσ, ἄποικον, ὡσ ἔχει λόγοσ, Ἀθηναίων ‐ ἐπηγόμην δὲ καὶ τὸ κράτιστον Ῥῶ, γειτόνων τὸ βέλτιστον κατηγόμην δὲ παρὰ κωμῳδιῶν τινι ποιητῇ· Λυσίμαχοσ ἐκαλεῖτο, Βοιώτιοσ μέν, ὡσ ἐφαίνετο, τὸ γένοσ ἀνέκαθεν, ἀπὸ μέσησ δὲ ἀξιῶν λέγεσθαι τῆσ Ἀττικῆσ·

παρὰ τούτῳ δὴ τῷ ξένῳ τὴν τοῦ Ταῦ τούτου πλεονεξίαν ἐφώρασα· μέχρι μὲν γὰρ ὀλίγοισ ἐπεχείρει, τέτταρα κατατολμῶν καὶ τετταράκοντα λέγειν, ἔτι δὲ τήμερον καὶ τὰ ὅμοια ἐπισπώμενον ἴδια ταυτὶ λέγειν, ἀποστεροῦν με τῶν συγγεγενημένων καὶ συντεθραμμένων γραμμάτων, συνήθειαν ᾤμην ^ καὶ οἰστὸν ἦν μοι τὸ ἄκουσμα καὶ οὐ πάνυ τι ἐδακνόμην ἐπ’ αὐτοῖσ. ὁπότε δὲ ἐκ τούτων ἀρξάμενον ἐτόλμησε καττίτερον εἰπεῖν καὶ κάττυμα καὶ πίτταν, εἶτα ἀπερυθριᾶσαν καὶ βασίλισσαν βασίλιτταν ὀνομάζειν, οὐ μετρίωσ ἐπὶ τούτοισ ἀγανακτῶ καὶ πίμπραμαι δεδιὸσ μὴ τῷ χρόνῳ καὶ τὰ σῦκα τῦκά τισ ὀνομάσῃ.

καί μοι πρὸσ Διὸσ ἀθυμοῦντι καὶ μεμονωμένῳ τῶν βοηθησόντων σύγγνωτε τῆσ δικαίασ ὀργῆσ· οὐ γὰρ περὶ μικρὰ καὶ τὰ τυχόντα ἐστὶν ὁ κίνδυνοσ, ἀφαιρουμένῳ τῶν συνήθων καὶ συνεσχολακότων μοι γραμμάτων κίσσαν μου, λάλον ὄρνεον, ἐκ μέσων ὡσ ἔποσ εἰπεῖν τῶν κόλπων ἁρπάσαν κίτταν ὠνόμασεν ἀφείλετο δέ μου φάσσαν ἅμα νήσσαισ τε καὶ κοσσύφοισ ἀπαγορεύοντοσ Ἀριστάρχου· περιέσπασε δὲ καὶ μελισσῶν οὐκ ὀλίγασ· ἐπ’ Ἀττικὴν δὲ ἦλθε καὶ ἐκ μέσησ αὐτῆσ ἀνήρπασεν ἀνόμωσ Ὑμησσὸν ^ ὁρώντων ὑμῶν καὶ τῶν ἄλλων συλλαβῶν. ἀλλὰ τί λέγω ταῦτα;

Θεσσαλίασ με ἐξέβαλεν ὅλησ Θετταλίαν ἀξιοῦν λέγειν, καὶ πᾶσαν ἀποκέκλεικέ μοι τὴν θάλασσαν οὐδὲ τῶν ἐν κήποισ φεισάμενον σευτλίων, ὡσ τὸ δὴ λεγόμενον μηδὲ πάσσαλόν μοι καταλιπεῖν. ὅτι δὲ ἀνεξίκακόν εἰμι γράμμα, μαρτυρεῖτέ μοι καὶ αὐτοὶ μηδέποτε ἐγκαλέσαντι τῷ Ζῆτα σμάραγδον ἀποσπάσαντι καὶ πᾶσαν ἀφελομένῳ Σμύρναν, μηδὲ τῷ Ξῖ πᾶσαν παραβάντι συνθήκην καὶ τὸν συγγραφέα τῶν τοιούτων ἔχοντι Θουκυδίδην σύμμαχον τῷ μὲν γὰρ γείτονί μου Ῥῶ νοσήσαντι συγγνώμη, καὶ παρ’ αὐτῷ φυτεύσαντί μου τὰσ μυρρίνασ καὶ παίσαντί μέ ποτε ὑπὸ μελαγχολίασ ἐπὶ κόρρησ. κἀγὼ μὲν τοιοῦτον. τὸ δὲ Ταῦ τοῦτο σκοπῶμεν ὡσ φύσει βίαιον καὶ πρὸσ τὰ λοιπά.

ὅτι δὲ οὐδὲ τῶν ἄλλων ἀπέσχετο γραμμάτων, ἀλλὰ καὶ τὸ Δέλτα καὶ τὸ Θῆτα καὶ τὸ Ζῆτα, μικροῦ δεῖν πάντα ἠδίκησε τὰ στοιχεῖα, αὐτά μοι κάλει τὰ ἀδικηθέντα γράμματα. ἀκούετε, Φωνήεντα δικασταί, τοῦ μὲν Δέλτα λέγοντοσ· ἀφείλετὸ μου τὴν ἐνδελέχειαν, ἐντελέχειαν ἀξιοῦν λέγεσθαι παρὰ πάντασ τοὺσ νόμουσ· τοῦ Θῆτα δακρύοντοσ ^ καὶ τῆσ κεφαλῆσ τὰσ τρίχασ τίλλοντοσ ἐπὶ τῷ καὶ τῆσ κολοκύνθησ ἐστερῆσθαι· τοῦ Ζῆτα, τὸ συρίζειν καὶ σαλπίζειν, ὡσ μηκέτ’ αὐτῷ ἐξεῖναι μηδὲ γρύζειν. τίσ ἂν τούτων ἀνάσχοιτο; ἢ τίσ ἐξαρκέσειε δίκη πρὸσ τὸ πονηρότατον τουτὶ Ταῦ; τὸ δὲ ἄρα οὐ τὸ ὁμόφυλον τῶν στοιχείων μόνον ἀδικεῖ γένοσ, ἀλλ’ ἤδη καὶ πρὸσ τὸ ἀνθρώπειον μεταβέβηκε τουτονὶ τὸν τρόπον τὸν γὰρ ἐπιτρέπει γε αὐτοὺσ κατ’ εὐθὺ φέρεσθαι ταῖσ γλώσσαισ·

μᾶλλον δέ, ὦ δικασταί, μεταξὺ γάρ με πάλιν τὰ τῶν ἀνθρώπων πράγματα ἀνέμνησε περὶ τῆσ γλώσσησ, καὶ ^ ταύτησ με τό μέροσ ^ ἀπήλασε καὶ γλῶτταν ποιεῖ τὴν γλῶσσαν. ὦ γλώσσησ ἀληθῶσ νόσημα Ταῦ. ἀλλὰ μεταβήσομαι πάλιν ἐπ’ ἐκεῖνο καὶ τοῖσ ἀνθρώποισ συναγορεύσω ὑπὲρ ὧν εἰσ αὐτοὺσ πλημμελεῖ· δεσμοῖσ γάρ τισι στρεβλοῦν καὶ σπαράττειν αὐτῶν τὴν φωνὴν ἐπιχειρεῖ. καὶ ὁ μέν τι καλὸν ἰδὼν καλὸν εἰπεῖν αὐτὸ βούλεται, τὸ δὲ παρεισπεσὸν ταλὸν εἰπεῖν αὐτοὺσ ἀναγκάζει ἐν ἅπασι προεδρίαν ἔχειν ἀξιοῦν πάλιν ἕτεροσ περὶ κλήματοσ διαλέγεται, τὸ δὲ ‐ τλῆμον γάρ ἐστιν ἀληθῶσ ‐ τλῆμα πεποίηκε τὸ κλῆμα. καὶ οὐ μόνον γε τοὺσ τυχόντασ ἀδικεῖ, ἀλλ’ ἤδη καὶ τῷ μεγάλῳ βασιλεῖ, ᾧ καὶ γῆν καὶ θάλασσαν εἶξαί φασι καὶ τῆσ αὑτῶν φύσεωσ ἐκστῆναι, τὸ δὲ καὶ τούτῳ ἐπιβουλεύει καὶ Κῦρον αὐτὸν ὄντα Τῦρόν τινα ἀπέφηνεν. οὕτω μὲν οὖν ὅσον ἐσ φωνὴν ἀνθρώπουσ ἀδικεῖ·

ἔργῳ,δὲ πῶσ; κλάουσιν ἄνθρωποι καὶ τὴν αὑτῶν τύχην ὀδύρονται καὶ Κάδμῳ καταρῶνται πολλάκισ, ὅτι τὸ Ταῦ ἐσ τὸ τῶν στοιχείων γένοσ παρήγαγε· τῷ γάρ τούτου σώματί φασι τοὺσ τυράννουσ ἀκολουθήσαντασ καὶ μιμησαμένουσ αὐτοῦ τὸ πλάσμα ἔπειτα σχήματι τοιούτῳ ξύλα τεκτήναντασ ἀνθρώπουσ ἀνασκολοπίζειν ἐπ’ αὐτά· ἀπὸ δὲ τούτου καὶ τῷ τεχνήματι τῷ πονηρῷ τὴν πονηρὰν ἐπωνυμίαν συνελθεῖν. τούτων οὖν ἁπάντων ἕνεκα πόσων θανάτων τὸ Ταῦ ἄξιον εἶναι νομίζετε; ἐγὼ μὲν γὰρ οἶμαι δικαίωσ τοῦτο μόνον ἐσ τὴν τοῦ Ταῦ τιμωρίαν ὑπολείπεσθαι, τὸ τῷ σχήματι τῷ αὑτοῦ τὴν δίκην ὑποσχεῖν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Judicium vocalium, (no name)

(루키아노스, Judicium vocalium, (no name))

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION