Lucian, De morte Peregrini, (no name) 17:

(루키아노스, De morte Peregrini, (no name) 17:)

αὖθισ ὁρῶ γελῶντά σε, ὦ καλὲ Κρόνιε, τὴν καταστροφὴν τοῦ δράματοσ. ἐγὼ δὲ τοὺσ μητρῴουσ μὲν δαίμονασ ἐπιβοώμενον μὰ τὸν Δί’ οὐ σφόδρα ᾐτιώμην ὅτε δὲ καὶ τοὺσ πατρῴουσ ἐπεκαλέσατο, ἀναμνησθεὶσ τῶν περὶ τοῦ φόνου εἰρημένων οὐδὲ κατέχειν ἠδυνάμην τὸν γέλωτα. "ὦ μάταιοι· "οὐ γὰρ ἡδὺ τὸ θέαμα ὠπτημένον γέροντα ὁρᾶν κνίσησ ἀναπιμπλαμένουσ πονηρᾶσ. ἢ περιμένετε ἔστ’ ἂν γραφεύσ τισ ἐπελθὼν ἀπεικάσῃ ὑμᾶσ οἱούσ τοὺσ ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ ἑταίρουσ τῷ Σωκράτει παραγράφουσιν; ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἠγανάκτουν καὶ ἐλοιδοροῦντό μοι, ἔνιοι δὲ καὶ ἐπὶ τὰσ βακτηρίασ ᾖξαν. εἶτα, ἐπειδὴ ἠπείλησα ξυναρπάσασ τινὰσ ἐμβαλεῖν εἰσ τὸ πῦρ, ὡσ ἂν ἕποιντο τῷ διδασκάλῳ, ἐπαύσαντο καὶ εἰρήνην ἦγον.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION