ὀλίγον δὲ πρὸ τῆσ τελευτῆσ ἐρομένου τινόσ, Περὶ ταφῆσ τί κελεύεισ; μὴ πολυπραγμονεῖτε, ἔφη· ἡ γὰρ ὀδμή με θάψει. φαμένου δὲ ἐκείνου, Τί οὖν; οὐκ αἰσχρὸν ὀρνέοισ καὶ κυσὶ βορὰν προτεθῆναι τηλικούτου ἀνδρὸσ σῶμα; καὶ μὴν οὐδὲν ἄτοπον, ἔφη, τοῦτο, εἰ μέλλω καὶ ἀποθανὼν ζῴοισ τισὶ χρήσιμοσ ἔσεσθαι.
