Lucian, De Syria dea, (no name) 47:

γίγνονται δὲ αὐτόθι καὶ πανηγύριέσ τε μέγισται, καλέονται δὲ ἐσ τὴν λίμνην καταβάσιεσ, ὅτι ἐν αὐτῇσι ἐσ τὴν λίμνην τὰ ἱρὰ πάντα κατέρχεται. ἐν τοῖσιν ἡ Ἥρη πρώτη ἀπικνέεται, τῶν ἰχθύων εἵνεκα, μὴ σφέασ ὁ Ζεὺσ πρῶτοσ ἴδηται· ἢν γὰρ τόδε γένηται, λέγουσιν ὅτι πάντεσ ἀπόλλυνται. καὶ δῆτα ὁ μὲν ἔρχεται ὀψόμενοσ, ἡ δὲ πρόσω ἱσταμένη ἀπείργει τέ μιν καὶ πολλὰ λιπαρέουσα ἀποπέμπει.