αὖθισ δὲ πυνθανομένῳ αὐτῷ τὴν τίνοσ ψυχὴν αὐτὸσ διεδέξατο, ἔφη· πρῶτον Πηλείδησ ἐγένου, μετὰ ταῦτα Μένανδροσ, εἶθ’ ὃσ νῦν φαίνῃ, μετὰ δ’ ἔσσεαι ἡλιὰσ ἀκτίσ, ζήσεισ δ’ ὀγδώκοντ’ ἐπὶ τοῖσ ἑκατὸν λυκάβαντασ. ὁ δὲ ἑβδομηκοντούτησ ἀπέθανεν μελαγχολήσασ, οὐ περιμείνασ τὴν τοῦ θεοῦ ὑπόσχεσιν.
