Hyperides, Speeches, Κατὰ Δημοσθένουσ ὑπὲρ τῶν Ἁρπαλείων 3:

(히페레이데스, Speeches, Κατὰ Δημοσθένουσ ὑπὲρ τῶν Ἁρπαλείων 3:)

οὐκ ἔστι ταῦτα, ἀλλὰ πάντων φανήσον[τα]ι μάλιστα δημο[τικώ]τατα τῷ πράγμα[τι κ]εχρημένοι· τοὺσ [μὲ]ν γὰρ ἀδικοῦντασ [ἀπ]έφηναν, καὶ ταῦ[τ’ οὐ]χ ἑκόντεσ, ἀλλ’ ὑπὸ [τοῦ δ]ήμου πολλάκισ [ἀναγ]καζόμενοι· τὸ [δὲ κο]λάσαι τοὺσ ἀδι[κοῦντα]σ οὐκ ἐφ’ αὑτοῖσ [ἐποί]ησαν, ἀλλ’ ὑμῖν [ἀπέδ]οσαν τοῖσ κυρίοισ. Δ[ημοσθένησ] δ’ οὐ μόνον ἐπὶ τοῦ αὑτοῦ ἀγῶνοσ οἰέται δεῖν ὑμᾶσ παρακρούσασθαι διαβαλὼν τὴν ἀπόφασιν, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἀγῶνασ ἅπαντασ ἀφελέσθαι ζητεῖ τοὺσ τῆσ πόλεωσ· ὑπὲρ οὗ δεῖ ὑμᾶσ νυνὶ βουλεύσασθαι προσέχοντασ τὸν νοῦν, καὶ μὴ τῷ λόγῳ ὑπὸ τούτου ἐξαπατηθῆναι. τὰσ γὰρ ἀποφάσεισ ταύτασ τὰσ ὑπὲρ τῶν χρημάτων Ἁρπάλου πάσασ ὁμοίωσ ἡ βουλὴ πεποίηται καὶ τὰσ αὐτὰσ κατὰ πάντων, καὶ οὐδεμιᾷ προσγέγραφεν διὰ τί ἕκαστον ἀπο[φαί]νει, ἀλλὰ ἐπὶ κεφαλαίου γράψασα ὁπόσον ἕκαστοσ εἴληφεν χρυσίον, τοῦτ’ οὖν [ὀφε]ιλέτω. [ἢ] ἰσχύ[σει Δημοσθ]ένησ παρ’ ὑμ[ῖν τῆσ κατ’ αὐτοῦ] ἀπο[φάσεωσ μεῖζον]; οὐκ ἐσἀπογιἀπόφαἔλαβενσι καὶ οἱ ἄ[λλοι πάντεσ· ] οὐ γὰρ δή[που Δημο]σθένει [μόνῳ τοῦ]το ἰσχυρὸ[ν ἔσται, τοῖσ] δ’ ἄλλοισ ο[ὔ. καὶ γὰρ] οὐχ ὑπὲρ [εἴκοσι τα]λάντων δ[ικάζετε], ἀλλὰ ὑπὲρ τ[ετρακο]σίων, οὐδ’ ὑ[πὲρ ἑνὸσ] ἀδικήμ[ατ]ο[σ, ἀλλ’ ὑ]πὲρ ἁπάντ[ων. ἡ γὰρ] σὴ ἀπόνο[ια, ὦ Δημό]σθενεσ, ὑπ[ὲρ ἁπάντων] τῶν ἀδικούντων νῦν προκινδυνεύει καὶ προαναισχ[υν]τεῖ. ἐγὼ δ’ ὅτι μὲν ἔλαβεσ τὸ χρυσίον ἱκανὸν οἶμαι εἶν[αι] σημεῖον τοῖσ δικασταῖσ τὸ τὴν βουλήν σου καταγνῶναι, [ᾗ σαυτὸν ἐ]πέτρεψασ· [τίνων δὲ ἕ]νεκα ἔλαβεσ, [καὶ ἐπὶ τί]σιν αἰτίαισ [πᾶσαν τὴ]ν πόλιν καενοσχρυσίτοσ τοὺσ[ὥσ]περ εἰ[φανερ]ὸν ποι[ήσω. ἐπ]ειδὴ γὰρ ἦλ[θεν, ὦ ἄν]δρεσ δικα[σταί, Ἅρπα]λοσ εἰσ τὴν [Ἀττική]ν, καὶ οἱ πα[ρὰ Φιλοξέ]νου ἐξαι[τοῦντεσ αὐ]τὸν ἅμα [προσήχθησ]αν πρὸσ [τὸν δῆμον, τότε παρελθὼν Δημ]οσθένησ [διεξῆλθεν] μακρὸν [λόγον, φά]σκων οὔτε [τοῖσ παρ]ὰ Φιλοξέ[νου ἐλθο]ῦσι καλῶσ [ἔχειν τὸν] Ἅρπαλον [ἐκδοῦναι τ]ὴν πόλιν, [οὔτε δεῖν] αἰτίαν οὐ[δεμίαν τ]ῷ δήμῳ [δι’ ἐκεῖνο]ν παρ’ Ἀ[λεξάνδρο]υ καταλείπεσθαι, ἀσφαλέστατον δ’ εἶναι τ[ῇ πόλει] τά τε χρήματα [καὶ τὸν] ἄνδρα φυλάτ[τειν], καὶ ἀναφέρει[ν τὰ χρή]ματα ἅπα[ντα] εἰσ [τὴν] ἀκρόπολιν, ἃ ἦλθ[εν] ἔχων Ἅρπαλοσ εἰ[σ τὴν] Ἀττικήν, ἐν τῇ αὔρι[ον] ἡμέρᾳ· Ἅρπαλο[ν δ’ ἤ]δη ἀποδεῖξαι τὰ [χρή]ματα, ὁπόσα ἐστ[ίν]· οὐχ ὅπωσ πύθο[ιτο] τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν, ὡσ ἐοίκεν, ὁπόσα ἦν, ἀλλ’ ἵνα εἰδῇ ἀφ’ ὅσων αὐτὸν δεῖ τὸν μισθὸν πράττεσθαι. καὶ καθήμενοσ κάτω ὑπὸ τῇ κατατομῇ, οὗπερ [εἰώ]θε κα[θῆσ]θ[αι], ἐκέλευ[ε Μνησ]ίθεον τὸν χορευτὴν ἐρωτῆσαι τὸν Ἅρπαλον, ὁπόσα εἰή τὰ χρήματα τὰ ἀνοισθησόμενα εἰσ τὴν ἀκρόπολιν. ὁ δ’ ἀπεκρίνατο ὅτι ἑπτα[κόσια τάλαντα] [τὰ χρήματα εἶναι τη]λικ[αῦτα] αὐτὸσ ἐν τῷ δ[ήμῳ] πρὸσ ὑμᾶσ ε[ἰπών], ἀναφερομέν[ων τρια]κοσίων ταλά[ντων] καὶ πεντ[ήκοντα ἀν]θ’ ἑπτακοσίων, λ[αβὼν] τὰ εἴκοσι τάλα[ντα οὐ]δένα λόγον ἐπ[οιήσα]το ἐν τῷ δήμῳ ἑ[πτα]κόσια φήσασ εἶν[αι] τάλαντα, νῦν τὰ ἡ[μί]ση ἀναφέρεισ, κα[ὶ]ω ὅτι τοῦ [ἀν]ενεχθῆναιεἰσ ἀκρόπολιν [τα]ῦτα τὰ πρά[γματα] ονλιἔκρινον τ[ὸν][οὔτ’] ἂν ἐπρί[ατο Ἅρπαλ]οσ τὰσ φε[ο]ὔτ’ ἂν ἡ πόλισ [ἐν αἰτίαισ] καὶ διαβο[λαῖσ ἦν. ] ἀλλὰ πάν[τω]ν τούτων, ὦ Δημό[σθενεσ]ἐστίνμωσ ἐγστουσ [α]ἰσχυννει[χρ]υσίονγὰρ ὅτινοιωτουπεν[ σ]τατῆρασ ἔλαβε· σὺ δ’ ὁ τῷ ψηφίσματι τοῦ σώματοσ αὐτοῦ τὴν φυλακὴν καταστήσασ καὶ οὔτ’ ἐκλειπομένην ἐπανορθῶν οὔτε καταλυθείσησ τοὺσ αἰτίουσ κρίνασ, προῖκα δηλονότι τὸν καιρὸν τοῦτον τεταμίευσαι; καὶ τοῖσ μὲν ἐλάττοσι ῥήτορσιν ἀπέτινεν ὁ Ἅρπαλοσ χρυσίον, τοῖσ θορύβου μόνον καὶ κραυγῆσ κυρίοισ, σὲ δὲ τὸν τῶν ὅλων πραγμάτων ἐπιστάτην παρεῖδεν; καὶ τῷ τοῦτο πιστόν; τοσοῦτον δ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τοῦ πράγματοσ καταπεφρόνηκεν Δημοσθένησ, μᾶλλον δέ, εἰ δεῖ μετὰ παρρησίασ εἰπεῖν, ὑμῶν καὶ τῶν νόμων, ὥστε τὸ μὲν πρῶτον, ὡσ [ἐοί]κεν, ὁμο[λογεῖν μὲν εἰληφέ]ναι τὰ χρήματ[α, ἀλλὰ] κατακεχρῆσθαι αὐτὰ ὑμῖν προδεδανεισμένοσ δεδανεισμένοσ εἰσ τὸ θεωρικόν· καὶ περιὼν Κνωσίων καὶ οἱ ἄλλοι φίλοι αὐτοῦ ἔλεγον ὅτι ἀναγκάσουσι τὸν ἄνθρωπον οἱ αἰτιώμενοι εἰσ τὸ φανερὸν ἐνεγκεῖν ἃ οὐ βούλεται, καὶ εἰπεῖν ὅτι τῷ δήμῳ προδεδάνειστ[αι] τὰ χρήματα εἰσ τὴν διοίκησιν. ἐπειδὴ δ’ ὑμῶν οἱ ἀκούσαντεσ πολλῷ μᾶλλον ἠγανάκτουν ἐπὶ τοῖσ κατὰ τοῦ πλήθουσ τοῦ ὑμετέρου λόγοισ, εἰ μὴ μόνον ἱκανὸν εἰή αὐτῷ ἰδίᾳ δεδωροδοκηκέναι, [ἀλλὰ καὶ τὸν δῆμο]ν [οἰοίτο δεῖν ἀνα]πιμ[πλάναι ] λέγων καὶ αἰτιώ[με]νοσ, ὅτι Ἀλεξάνδρῳ χαριζομένη ἡ βουλὴ ἀνελεῖν αὐτὸν βούλεται· ὥσπερ οὐ πάντασ ὑμᾶσ εἰδότασ, ὅτι οὐδεὶσ τὸν τοιοῦτον ἀναιρεῖ, ὃν ἔστιν πρίασθαι, ἀλλ’ ὅντινα μήτε πεῖσαι ἔστιν μήτε χρήμασιν διαφθεῖραι, τοῦτον δ[ὴ σ]κοποῦσιν ὅπω[σ ἐ]κ παντὸσ τρόπ[ου ἐκ]ποδὼν ποιήσουσιν. κίνδυνοσ δ’ ὡσ ἔ[οι]κεν ἐστίν, μὴ σύ, ὦ Δημόσθενεσ, ἀπαραίτητοσ καὶ ἄπειστοσ εἶ πρὸσ δωροδ[οκίαν]; μὴ νομίζ[ετε δὲ διὰ] τῆσ τούτω[ν δωρο]δοκίασ τὰ τυ[χόντα τῶν] πραγμάτω[ν ἁλίσ]κεσθαι. ο[ὐ γὰρ ἄδηλόν] ἐστιν ὅτι [πάντεσ] οἱ ἐπιβουλεύοντεσ τοῖσ Ἑλληνικοῖσ πράγμασιν τὰσ μὲν μικρὰσ πόλεισ τοῖσ ὅπλοισ συσκευάζονται, τὰσ δὲ μεγάλασ τοὺσ δυναμένουσ ἐν αὐταῖσ ὠνούμε[νοι, ο]ὐδ’ ὅτι Φίλιπποσ [τηλικ]οῦτοσ ἐγένετο [ἐξ ἀρχ]ῆσ χρήματα δια[πέμψα]σ εἰσ Πελο[πόννη]σον καὶ Θετ[ταλίαν] καὶ τὴν ἄλλην [Ἐλλάδα], καὶ τοὺσ ἐν [δυνάμει] ὄντασ ἐν [ταῖσ πόλε]σιν καὶ προ[εστῶτασ] [τερα]τεύῃ, καὶ οὐχ ἅπασιν οἰεί φανερὸν εἶναι ὅτι φάσκων ὑπὲρ τοῦ [δήμου] λέγειν ὑπὲρ [Ἀλεξά]νδρου φανερῶσ [ἐδημηγ]όρεισ;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION