Hyperides, Speeches, Κατ’ Ἀθηνογένους 32:

(히페레이데스, Speeches, Κατ’ Ἀθηνογένους 32:)

καὶ ὑμεῖσ μέν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐκπεσόντασ αὐτοὺσ ὑπεδέξασθε καὶ πολίτασ ἐποιήσασθε καὶ τῶν ὑμετέρων ἀγαθῶν πάντων μετέδοτε, ἀπομνημονεύσαντεσ τὴν εὐεργεσίαν τ[ὴν] πρὸσ τὸν βάρβαρον δι’ ἐτῶν πλειόνων [ἢ πε]ντήκοντα κ[αὶ] ἑκατόν, καὶ οἰόμενοι [δεῖν] τοὺσ ἐν τοῖσ κινδύνοισ ὑμῖν χρησίμουσ [γε]νομένουσ τούτουσ ἀτυχοῦντ[ασ περ]ισ[ωθῆναι] ὑφ’ ὑμῶν. οὗτοσ δὲ ὁ μιαρόσ, [ὁ] ἀφεὶσ [ὑμᾶσ κἀ]κεῖ ἐγγραφ[εί]σ, οὔτε τῆσ πολιτεί[ασ οὔτε τοῦ ἤθο]υσ τῆσ πόλεωσ οὐδὲν [ἐ]πετή[δευεν ἄξι]ον ἀλ[λ’ οὕτ]ωσ ὠμῶσ τοῖσ ὑπο[δεξαμένοισ α]ὐτὸν [ἐχρ]ήσατο ὥστε [μ]ετατο ἐν τῇ ἐκκλησίᾳκατὰ τοῦτ[ο] ραν δεδ[ιὼσ]ιν κατέφ[υγ]εν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION