헬라어 문장 검색 - ΗψπερίΣπεεξηέ1́

(히페레이데스, Speeches, Ἀποπλογία ὑπὲρ Λυκόφρονος)

[καὶ ἰδίᾳ] ἕκαστοσ καὶ κοι[νῇ], ἔπειτα τῷ νό[μῳ] καὶ τῷ ὁρ́κῳ, ὃσ κε[λεύει] ὑμᾶσ ὁμοίωσ [ἀκούειν] τῶν τε κατη[γόρων καὶ τῶ]ν ἀπο[λογουμένων] καὶ τῇ κατηγορίᾳ χρῆσθαι, οὕτω καὶ ἐμὲ ἐᾶτε ὃν τρόπον προῄρημαι καὶ ὡσ ἂν δύνωμαι ἀπολογεῖσθαι. καὶ μηδεὶσ ὑμῶν ἀπαντάτω μοι μεταξὺ λέγοντι, "τί τοῦθ’ ἡμῖν λέγεισ;

μηδὲ προστίθετε τῇ κατηγορίᾳ παρ’ ὑμῶν αὐτῶν μηδέν, ἀλλὰ [μᾶ]λλον τῇ ἀπολογίᾳ [οὐδ]ὲ ὁ νόμοσ συγκα[τηγο]ρεῖν μὲν τῷ βου[λομ]ένῳ κατὰ τῶν [κριν]ομένων ἐξου[σίαν] δίδωσι, συναπολογεῖσθαι δὲ κωλύει. ἢ νεωρίων προδοσίαν ἢ ἀρχείων ἐμπυρισμὸν ἢ κατάληψιν ἄκρασ ὁ Εὔ[φημοσ][πρ]ῶτον[ἐπε]ιδὴ ἐτε[λεύτησεν ἐκ]εῖνοσροσ ὁ Φλυ[εύσ,]ἐξ αὐτοῦ ὅτι ἡ γυνὴτον καὶ τοατο ἐκεῖνοσ [κυοῦ]σαν τὴν γυνα[ῖκα ἐξ] αὑτοῦ καταλέ[λοιπε]ν, οὐ παρὰ τοὺσ ν[όμο]υσ γενόμενον.

[εἰ δ’ ὥσ]περ Ἀρίστων ἐ[ν τῇ ε]ἰσαγγελίᾳ γρά[φει], οὕτωσ ὑπέλα[βον τ]ὰ περὶ το[ύτων εἶν]αι, οὐκ ἔδει δήπ[ου αὐτ]οὺσ κωλύειν [τοὺσ ἐγγυ]τάτω γένου[σ ἐξά]γειν τὸν Εὔφημον, ἀλλ’ ἐᾶν.

νῦν δὲ τοῦτο ποιήσαντεσ ἔργῳ μεμαρτυρήκασιν αὐτοί, ὡσ ψευδήσ ἐστιν ἡ αἰτία κατ’ ἐμοῦ. οὔτε γὰρ τὴν ἑαυτοῦ χεῖρα δυνατὸν ἀρνήσασθαι.

νωθρεύεσθαι Ἀρίστωνοσ δὲ ἀνδ[ρά]ποδα εἶχεν ἐν το[ῖσ] ἔργοισ·

καὶ ταῦτα αὐτὸσ ὑμῖν ἐμαρτύρησεν ἐπὶ τοῦ δικασ[τη]ρίου, ὅτ’ ἦν το[ύτ]ῳ ὁ ἀγὼν πρὸσ Ἀ[ρχε]στρατίδην.

τοιο[ῦτο] γὰρ ἐστι τὸ Ἀρίστ[ωνοσ] τουτουὶ πρᾶγμα·

[οὗ]τοσ προσκαλεῖται μὲν περιὼν πάντασ ἀνθρώπουσ, τῶν δ’ ὅσοι μὲν [ἂν] μὴ διδῶσιν αὐ[τῷ] ἀργύριον, κρίν[ει καὶ] κατηγορεῖ, ὁπ[όσοι] δ’ ἂν ἐθέλωσιν [ἀπο]τίνειν, ἀφίησιν, [τὸ] δ’ ἀργύριον Θεο[μνή]στῳ δίδωσιν· ἐκ[εῖ]νοσ δὲ λαμβάνων ἀνδράποδα ἀγοράζει, καὶ παρέχει ὥσπερ τοῖσ λῃσταῖσ ἐπισιτισμόν, καὶ δίδωσι τούτῳ ὑπὲρ ἑκάστου τοῦ ἀνδραπόδου ὀβολὸν τῆσ ἡμέρασ, ὅπωσ ἂν ᾖ ἀθάνατοσ συκοφάντησ. ἄξιον δ’ ἐστίν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, κἀκεῖθεν ἐξετάσαι τὸ πρᾶγμα, ἀφ’ ὧν ἐν τῷ δήμῳ τὸ πρῶτον αὐτοὶ εὐθὺσ ᾐτιάσαντο.

ἐμοὶ γὰρ <οἱ> οἰκεῖοι ἀπέστειλαν γράψαντεσ τήν τε εἰσαγγελίαν καὶ τὰσ αἰτίασ ἃσ ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ᾐτιάσαντό με, ὅτε τὴν εἰσαγγελί[αν] ἐδίδοσαν, ἐν α[ἷσ ἦ]ν γεγραμμένον ὅτι Λυκοῦργοσ λέγ[ει], φάσκω[ν τ]ῶν [ο]ἰκ[είω]ν ἀκ[ηκ]οέναι, ὡσ ἐγὼ παρακολουθῶν, ὅτε Χάριπποσ ἐγάμει τὴν γυναῖκα, παρεκελευόμην αὐτῇ ὅπωσ μὴ πλησιάσει Χαρίππῳ ἀλλὰ διαφυλάξει αὑτήν. ἐγὼ δὲ ἃ καὶ πρὸσ τοὺσ ἐπιτηδείου[σ καὶ] πρὸσ τοὺσ ο[ἰκείουσ] τοὺσ ἐμαυτ[οῦ εὐθὺσ] ἥκων ἔλεγ[ον, κ]αὶ νῦν πρὸσ ὑμ[ᾶσ λέ]γω, ὅτι, εἰ ἔστιν τ[αῦ]τα ἀληθῆ, ὁμολ[ογ]ῶ καὶ τἆλλα πάν[τα π]εποιηκέναι τὰ [ἐν τῇ] εἰσαγγελίᾳ γε[γραμ]μένα.

ὅτι δὲ [ψευδῆ] ἐστιν, ῥᾴδιον [οἶμαι] εἶναι ἅπασι[ν ἰδεῖν]. τίσ γὰρ οὕτω[σ ἐστὶ] τῶν ἐν τῇ π[όλει] ἀλόγιστοσ, ὅσ[τισ ἂν] πιστεύσαι τού[τοισ τοῖσ] λόγοισ; ἀνάγ[κη γάρ], ὦ ἄνδρεσ δικ[ασταί,] πρῶτον μὲν ὀρεωκόμον καὶ προηγητὴν ἀκολουθε[ῖν] τῷ ζεύγει, ὃ ἦγεν τὴν γυναῖκα, ἔπειτα δὲ παῖδασ τοὺσ προπέμποντασ αὐτὴν ἀκολουθεῖν καὶ Διώξιππον·

καὶ γὰρ οὗτοσ ἠκολούθει διὰ τὸ χήραν ἐκδίδοσθαι αὐτήν. εἶτ’ ἐγὼ εἰσ τοῦτο ἀπονοίασ ἦλθον, ὥστε ἄλλων τε τοσούτων ἀνθρώπων συνακολουθούντων καὶ Διωξίππου καὶ Εὐφραίου τοῦ προσγυμναστοῦ αὐτοῦ, οἳ τῶν Ἑλλήνων ὁμολογουμένωσ ἰσχυρότατοί εἰσιν, οὔ[τ]’ ᾐσχυνόμην τοιούτουσ λόγουσ λέγων περὶ γυναικὸσ ἐλευθέρασ πάντων ἀκουόντων, [οὔτ’] ἐδεδίειν μὴ πα[ραχρ]ῆμα ἀπόλωμαι [πνι]γόμενοσ;

τίσ [γὰρ] ἂν ἠνέσχετο [τοι]αῦτα περὶ τῆσ αὑτοῦ ἀδελφ[ῆσ ἀκού]ων οἱᾶ́ με ο[ὗτοι αἰτι]ῶνται εἰρηκ[έναι καὶ οὐ]κ ἂν ἀπέ[κτεινε τὸν] λέγοντα; [τὸ δὲ κεφ]άλαιον ἁπ[άντων, ὡσ] καὶ μικρῷ [πρότερο]ν εἶπον, εἰσ [τοῦτο ἀν]αισθησίασ ὁ Χ[άριππ]οσ, ὡσ ἐοίκεν, [ἦλθε]ν, ὥστε πρότ[ερον] μέν, ὥσ φασιν, [τῆσ γυν]αικὸσ προλε[γούσησ] ὅτι συνομωμο[κυῖα εἴ]η πρὸσ ἐμέ, πά[λιν δ]ὲ ἀκούων ἐμο[ῦ παρα]κελευμένο[υ αὐτῇ] ὅπωσ ἐμμ[είνειεν] τοῖσ ὁρ́κοισ οἷ[σ ὤμο]σεν, ἐλάμβανε [τὴν] γυναῖκα;

καὶ ταῦ[τα δο]κεῖ ἂν ὑμῖν ἢ [Ὀρέστησ] ἐκεῖνοσ ὁ μαινόμενοσ ποιῆσαι ἢ Μαργίτησ ὁ πάντ[ων] ἀβελτερώτατοσ; [ἀλ]λ’ οἶμαι, ὦ ἄνδρε[σ δι]κασταί, πολλὰ πλεονεκτοῦσιν ἐν τοῖσ ἀγῶσιν οἱ κατήγοροι τῶν φευγόντων·

οἱ μὲν γὰρ διὰ τὸ ἀκίνδυνον αὐτοῖσ εἶναι τὸν ἀγῶνα ῥᾳδίωσ ὅ τι ἂν βούλωνται λέγουσι καὶ καταψεύδονται, οἱ δὲ κρινόμενοι διὰ τὸν φόβον πολλὰ καὶ τῶν πεπραγμένων αὐτοῖσ εἰπεῖν ἐπιλανθάνονται. ἔπειτα οἱ μὲν ἐπειδὰν πρότερον λόγον λάβωσιν, οὐ μόνον ἃ ἔχουσιν αὐτοὶ δίκαια περὶ τοῦ πράγματοσ λέγουσιν, ἀλλὰ συσκευάσαντεσ λοιδορίασ ψευδεῖσ κατὰ τῶν κρινομένων ἐξιστᾶσιν τῆσ ἀπολογίασ·

ὥστε συμβαίνειν αὐτοῖσ δυοῖν τὸ ἕτερον, ἢ περὶ τῶν ἔξωθεν διαβολῶν ἀπο[λογου]μένοισ τῆσ [περὶ το]ῦ πράγματοσ [ἀπολογία]σ ἀπολελ[εῖφθαι, ἢ] μὴ μεμνη[μένοισ] τῶν προκ[ατηγορηθ]έντων, ο[ἰήσι]ν καταλείπ[ειν παρ]ὰ τοῖσ δικαστ[αῖσ ὅτι] ἀληθῆ ἐστιν [τὰ εἰρ]ημένα. πρὸσ δ[ὲ τού]τοισ τούσ τε μέ[λλοντα]σ βοηθεῖν το[ῖσ φεύγ]ουσι προδιαβ[άλλ]ουσι καὶ αὐτοῦ το[ῦ κριν]ομένου τὴν [ἀπολο]γίαν διαστρ[έφουσιν]·

οἱο͂ν καὶ Ἀ[ρίστων] οὑτοσὶ ἐνεχεί[ρησε ποιῆ]σαι ἐν τῇ κα[τηγορίᾳ, ὃσ] οὐδ’ ἀπολ[αύειν δίδω]σι τῶν ἀ[ναβαινόν]των ὑπὲ[ρ ἐμοῦ καὶ] συναπολ[ογησομέ]νων. δι[ὰ τί δ’ οὗτοι] μὴ ἀπο[λογῶνται; ] πότερ’ οὐ δ[ίκαιόν ἐ]στι τοῖσ κρινομένοισ τοὺσ οἰκείουσ καὶ τοὺσ φίλουσ βοηθεῖν; ἢ ἔστιν τι τῶν ἐν τῇ πόλει τούτου δημοτικώτερον, τοῦ τοὺσ δυναμένουσ εἰπεῖν τοῖσ ἀδυνάτοισ τῶν πολιτῶν κινδυνεύουσι βοηθεῖν; σὺ δὲ οὐ μόνον περὶ τῶν συνηγόρων τοὺσ λόγουσ πεποίησαι, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπολογίαν τὴν ἐμὴν διατάττεισ·

καὶ παραγγέλλεισ τοῖσ δικασταῖσ περὶ ὧν δεῖ αὐτοὺσ ἀκούειν <καὶ> κελεύειν με ἀπολογεῖσθαι, καὶ περὶ ὧν μὴ ἐᾶν λέγειν. καὶ τοῦτο πῶσ καλῶσ ἔχει, σὲ μὲν ὅπωσ ἠβούλου τὴν κατηγορίαν ποιήσασθαι, προειδότα δὲ ἃ ἔχω ἐγὼ δίκαια λέγειν πρὸσ τὰ παρὰ σοῦ ἐψευσμένα, ὑφαιρεῖσθαί μου τὴν ἀπολογίαν; καὶ ἐμὲ μὲν αἰτιᾷ ἐν τῇ εἰσαγγελίᾳ καταλύειν τὸν δῆμον παραβαίν[ον]τα τοὺσ νόμουσ, αὐ[τὸσ] δ’ ὑπερπηδήσ[ασ ἅπ]αντασ τοὺσ ν[όμο]υσ εἰσαγγελία[ν δέδ]ωκασ ὑπὲρ ὧν [γρα]φαὶ πρὸσ τοὺσ θεσ[μοθ]έτασ ἐκ τῶν νό[μων] εἰσίν, ἵνα π[ρῶτον μ]ὲν ἀκίνδ[υνοσ εἰσ]ίῃσ εἰσ τὸ[ν ἀγῶνα,] ἔπε[ιτ]α ἐξ[ῇ σοι τραγ]ῳδίασ γρ[άψαι εἰσ τὴ]ν εἰσαγγελ[ίαν οἱάσ]περ νῦν γέγρ[αφασ, ὅσ μ’] αἰτιᾷ ὅτι [πολλὰσ μὲν γ]υνα[ῖκασ ποιῶ] ἀγάμ[ουσ ἔνδον κα]ταγηρ[άσκειν, πολλ]ὰσ δὲ σ[υνοικεῖν ο]ἷσ οὐ προσήκει παρὰ τοὺσ νόμουσ.

οὐκοῦν ἄλλην μὲν οὐδεμίαν τῶν ἐν τῇ πόλει γυναῖκα ἔχεισ εἰπεῖν, ᾗτινι ἐγὼ τούτων αἴτιόσ εἰμι, περὶ ἧσ δὲ νῦν τὴν κατηγορίαν πεποίησαι, πότερα ᾤου προσήκειν συνοικεῖν ἐκδεδομένην Χαρίππῳ, ἑνὶ τῶν πολιτῶν, ἢ ἀνέκδοτον ἔνδον καταγηράσκειν, ἣ εὐθὺσ ἐξεδόθη τάλαντον ἀργυρίου προσθέντοσ αὐτῇ Εὐφήμου, δηλονότι οὐ διὰ πονηρίαν, ἀλλὰ δι’ ἐπιείκειαν;

τούτῳ μὲν οὖν ἔξεστιν, <ὦ> ἄνδρεσ δικασταί, καὶ λέγειν ὅ τι ἂν βούληται καὶ καταψεύδεσθαι, ὑμᾶσ δ’ οἶμαι δεῖν οὐκ ἐκ τῶν τοῦ κατηγόρου διαβολῶν περὶ ἐμοῦ δικάζειν, ἀλλ’ ἐξ ἅπαντοσ τοῦ βίου ὃν βεβίωκα ἐξετάσαντασ.

λαθεῖν γὰρ τὸ πλῆθοσ τὸ ὑμέτερον οὐκ ἔνι οὔτε πονηρὸν ὄντα οὐδένα τῶν ἐν τῇ πόλει οὔτε ἐπιεικῆ, ἀλλ’ ὁ παρεληλυθὼσ χρόνοσ μάρτυσ ἐστὶν ἑκάστῳ τοῦ τρόπου ἀκριβέστατοσ, ἄλλωσ τε δὴ καὶ περὶ τούτων τῶν αἰτιῶν οἱά αὕτη [ἐστ]ίν. ὅσα μὲν γὰρ [τῶ]ν ἀδικημάτων [ἐν ἁ]πάσῃ τῇ ἡλικίᾳ [τῇ] τοῦ ἀνθρώπου [ἐνδέ]χεται ἀδικῆ[σαι, τα]ῦτα μὲν δεῖ [σκοπεῖ]ν ἀπ’ αὐτοῦ τοῦ [ἐγκλή]ματοσ οὗ ἂν [ἔχῃ τισ·

μο]ιχεύειν [δ’ οὐκ ἐνδέ]χεται ἀπὸ [πεντήκο]ντα ἐτῶν [ἄνθρωπον] ἀλλ’ ἢ πά[λαι τοιοῦτ]όσ ἐστιν, ὃ δειξάτωσαν οὗτοι, ἢ ψευδῆ τὴν αἰτίαν εἰκὸσ εἶναι. ἐγὼ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, μεθ’ ὑμῶν διατρίβων ἐν τῇ πόλει τὸν ἅπαντα χρόνον, οὔτε αἰτίαν πονηρὰν οὐδεμίαν πώποτ’ ἔλαβον, οὔτ’ ἔγκλημά μοι πρὸσ οὐδένα τῶν πολιτῶν γέγονεν, οὐδὲ πέφευγα δίκην οὐδεμίαν, οὐδ’ ἕτερον δεδίωχα, ἱπποτροφῶν δὲ διατετέλεκα φιλοτίμωσ τὸν ἅπαντα χρόνον παρὰ δύναμιν καὶ ὑπὲρ τὴν οὐσίαν τὴν ἐμαυτοῦ.

ἐστεφάνωμαι δ’ ὑπό τε τῶν ἱππέων πάντων ἀνδραγαθίασ ἕνεκα, καὶ ὑπὸ τῶν συναρχόντων. ὑμεῖσ γάρ με, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πρῶτον μὲν φύλαρχον ἐχειροτονήσατε, ἔπειτα εἰσ Λῆμνον ἵππαρχον·

καὶ ἦρξα μὲν αὐτόθι δύ’ ἔτη τῶν πώποθ’ ἱππαρχηκότων μόνοσ, προσκατέμεινα δὲ αὐτόθι τὸν τρίτον ἐνιαυτόν, οὐ βουλόμενοσ πολίτασ ἄνδρασ ἐπὶ κεφαλὴν εἰσπράττειν τὸν μισθὸν τοῖσ ἱππεῦσιν ἀπόρωσ διακειμένουσ. καὶ ἐν τούτῳ μοι τῷ χρόνῳ ἔγκλημα μὲν οὐδεὶσ τῶν ἐκεῖ ἐνεκάλεσεν οὔτε ἰδίᾳ οὔτε δημοσίᾳ, στεφάνοισ δὲ τρισὶν ἐστεφανώθην ὑπὸ τοῦ δ[ήμ]ου τοῦ ἐν Ἡφαισ[τί]ᾳ καὶ ἑτέροισ ὑ[πὸ] τοῦ ἐν Μυρίνῃ·

ἃ [χρ]ὴ τεκμήρια ὑμῖν ε[ἶν]αι εἰσ τοῦτον τὸν ἀγῶνα, ὡσ ψευδεῖσ κατ’ ἐμοῦ <αἱ> αἰτίαι εἰσίν. οὐ γὰρ οἱο͂́ν τε τὸν Ἀθήνησι πονηρὸν ἐν Λήμνῳ χρηστὸν εἶναι, οὐδ’ ὑμεῖσ ὡσ τοιοῦτον ὄντα με ἀπεστέλλετε ἐκεῖσε, παρακατατιθέμενοι δύο πόλεισ τῶν ὑμετέρων αὐτῶν. ὅσα μὲν οὖν ἐγὼ εἶχον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὑπὲρ ἐμαυτοῦ εἰπεῖν, σχεδὸν ἀκηκόατε.

ἐπ[ει]δὴ δὲ ὁ κατήγοροσ οὐκ ἀπείρωσ ἔχων τοῦ λέγειν, εἰωθὼσ δὲ πολλάκισ ἀγωνίζεσθαι, ἐκάλει συνηγόρουσ τοὺσ συναπολοῦντάσ τινα τῶν πολιτῶν ἀδίκωσ, δέομαι ὑμῶν καὶ ἐγὼ καὶ ἀντιβολῶ κελεῦσαι κἀμὲ καλέσαι τοὺσ συνεροῦντασ ἐμοὶ ὑπὲρ τηλικούτου ἀγῶνοσ, καὶ ἀκοῦσαι εὐνοικῶσ, εἴ τίσ μοι ἔχει τῶν οἰκείων ἢ τῶν φίλων βοηθῆσαι, πολίτῃ μὲν ὄντι ὑμετέρῳ, ἰδιώτῃ δὲ καὶ οὐκ εἰωθότι λέγειν, ἀγωνιζομένῳ δὲ καὶ κινδυνεύοντι οὐ μόνον περὶ θανάτου, ἐλάχιστον γὰρ τοῦτό ἐστιν τοῖσ ὀρθῶσ λογιζομένοισ, ἀλλ’ ὑπὲρ τοῦ ἐξορισθῆναι καὶ ἀποθανόντα μηδὲ ἐν τῇ πατρίδι ταφῆναι. ἐὰν οὖν κελεύητε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καλῶ τινα βοηθήσοντα.

ἀνάβηθί μοι, Θεόφιλε, καὶ σύνειπε ὅ τι ἔχεισ· κελεύουσιν οἱ δικασταί.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Hyperides, Speeches, Ἀποπλογία ὑπὲρ Λυκόφρονος

(히페레이데스, Speeches, Ἀποπλογία ὑπὲρ Λυκόφρονος)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION