Hippocrates, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΕΡΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΤΟΠΩΝ, ix.

(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΕΡΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΤΟΠΩΝ, ix.)

Περὶ μὲν οὖν ὀμβρίων ὑδάτων καὶ τῶν ἀπὸ χιόνοσ καὶ κρυστάλλων οὕτωσ ἔχει. λιθιῶσι δὲ μάλιστα ἄνθρωποι καὶ ὑπὸ νεφριτίδων καὶ στραγγουρίησ ἁλίσκονται καὶ ἰσχιάδων, καὶ κῆλαι γίνονται, ὅκου ὕδατα πίνουσι παντοδαπώτατα καὶ ἀπὸ ποταμῶν μεγάλων, ἐσ οὓσ ποταμοὶ ἕτεροι ἐμβάλλουσι, καὶ ἀπὸ λίμνησ, ἐσ ἣν Ῥεύματα πολλὰ καὶ παντοδαπὰ ἀφικνεῦνται, καὶ ὁκόσοι ὕδασιν ἐπακτοῖσι χρέονται διὰ μακροῦ ἀγομένοισι καὶ μὴ ἐκ βραχέοσ. οὐ γὰρ οἱο͂́ν τε ἕτερον ἑτέρῳ ἐοικέναι ὕδωρ, ἀλλὰ τὰ μὲν γλυκέα εἶναι, τὰ δὲ ἁλυκά τε καὶ στυπτηριώδεα, τὰ δὲ ἀπὸ θερμῶν Ῥεῖν. συμμισγόμενα δὲ ταῦτα ἐσ τωὐτὸ ἀλλήλοισι στασιάζει καὶ κρατεῖ αἰεὶ τὸ ἰσχυρότατον. ἰσχύει δὲ οὐκ αἰεὶ τωὐτό, ἀλλὰ ἄλλοτε ἄλλο κατὰ τὰ πνεύματα‧ τῷ μὲν γὰρ βορέησ τὴν ἰσχὺν παρέχεται, τῷ δὲ ὁ νότοσ, καὶ τῶν λοιπῶν πέρι ωὑτὸσ λόγοσ. ὑφίστασθαι οὖν τοῖσι τοιούτοισιν ἀνάγκη ἐν τοῖσ ἀγγείοισ ἰλὺν καὶ ψάμμον‧ καὶ ἀπὸ τούτων πινομένων τὰ νοσήματα γίνεται τὰ προειρημένα‧ ὅτι δὲ οὐχ ἅπασιν, ἑξῆσ φράσω. Ὁκόσων μὲν ἥ τε κοιλίη εὔροόσ τε καὶ ὑγιηρή ἐστι καὶ ἡ κύστισ μὴ πυρετώδησ μηδὲ ὁ στόμαχοσ τῆσ κύστιοσ συμπέφρακται λίην, οὗτοι μὲν διου ρεῦσι Ῥηϊδίωσ, καὶ ἐν τῇ κύστει οὐδὲν συστρέφεται. ὁκόσων δὲ ἂν ἡ κοιλίη πυρετώδησ ᾖ, ἀνάγκη καὶ τὴν κύστιν τωὐτὸ πάσχειν. ὁκόταν γὰρ θερμανθῇ μᾶλλον τῆσ φύσιοσ, ἐφλέγμηνεν αὐτῆσ ὁ στόμαχοσ. ὁκόταν δὲ ταῦτα πάθῃ, τὸ οὖρον οὐκ ἀφίησιν, ἀλλ’ ἐν ἑωυτῇ συνέψει καὶ συγκαίει. καὶ τὸ μὲν λεπτότατον αὐτοῦ ἀποκρίνεται καὶ τὸ καθαρώτατον διιεῖ καὶ ἐξουρεῖται, τὸ δὲ παχύτατον καὶ θολωδέστατον συστρέφεται καὶ συμπήγνυται. καὶ τὸ μὲν πρῶτον μικρόν, ἔπειτα δὲ μέζον γίνεται. κυλινδεύμενον γὰρ ὑπὸ τοῦ οὔρου, ὅ τι ἂν συνίστηται παχύ, συναρμόζει πρὸσ ἑωυτό, καὶ οὕτωσ αὔξεταί τε καὶ πωροῦται‧ καὶ ὁκόταν οὐρῇ, πρὸσ τὸν στόμαχον τῆσ κύστιοσ προσπίπτει ὑπὸ τοῦ οὔρου βιαζόμενον καὶ κωλύει οὐρεῖν καὶ ὀδύνην παρέχει ἰσχυρήν‧ ὥστε τὰ αἰδοῖα τρίβουσι καὶ ἕλκουσι τὰ παιδία τὰ λιθιῶντα‧ δοκεῖ γὰρ αὐτοῖσ τὸ αἴτιον ἐνταῦθα εἶναι τῆσ οὐρήσιοσ. τεκμήριον δέ, ὅτι οὕτωσ ἔχει‧ τὸ γὰρ οὖρον λαμπρότατον οὐρέουσιν οἱ λιθιῶντεσ, ὅτι τὸ παχύτατον καὶ θολωδέστατον αὐτοῦ μένει καὶ συστρέφεται. τὰ μὲν πλεῖστα οὕτω λιθιᾷ‧ γίνεται δὲ παισὶν καὶ ἀπὸ τοῦ γάλακτοσ, ἢν μὴ ὑγιηρὸν ᾖ, ἀλλὰ θερμόν τε λίην καὶ χολῶδεσ. τὴν γὰρ κοιλίην διαθερμαίνει καὶ τὴν κύστιν, ὥστε τὸ οὖρον συγκαιόμενον ταῦτα πάσχειν. καί φημι ἄμεινον εἶναι τοῖσ παιδίοισι τὸν οἶνον ὡσ ὑδαρέστατον διδόναι‧ ἧσσον γὰρ τὰσ φλέβασ συγκαίει καὶ συναυαίνει. τοῖσι δὲ θήλεσι λίθοι οὐ γίνονται ὁμοίωσ‧ ὁ γὰρ οὐρητὴρ βραχύσ ἐστιν ὁ τῆσ κύστιοσ καὶ εὐρύσ, ὥστε βιάζεσθαι τὸ οὖρον Ῥηϊδίωσ. οὔτε γὰρ τῇ χειρὶ τρίβει τὸ αἰδοῖον ὥσπερ τὸ ἄρσεν, οὔτε ἅπτεται τοῦ οὐρητῆροσ‧ ἐσ γὰρ τὰ αἰδοῖα ξυντέτρηνται, οἱ δὲ ἄνδρεσ οὐκ εὐθὺ τέτρηνται, καὶ διότι οἱ οὐρητῆρεσ οὐκ εὐρεῖσ‧ καὶ πίνουσι πλεῖον ἢ οἱ παῖδεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION