Hippocrates, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΕΡΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΤΟΠΩΝ, vii.

(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΕΡΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΤΟΠΩΝ, vii.)

Περὶ μὲν πνευμάτων, ἅ τέ ἐστιν ἐπιτήδεια καὶ ἀνεπιτήδεια, ὧδε ἔχει. περὶ δὲ τῶν λοιπῶν ὑδάτων βούλομαι διηγήσασθαι, ἅ τέ ἐστι νοσώδεα καὶ ἃ ὑγιεινότατα καὶ ὁκόσα ἀφ’ ὕδατοσ κακὰ εἰκὸσ γίνεσθαι καὶ ὅσα ἀγαθά. πλεῖστον γὰρ μέροσ συμβάλλεται ἐσ τὴν ὑγιείην. ὁκόσα μὲν οὖν ἐστιν ἑλώδεα καὶ στάσιμα καὶ λιμναῖα, ταῦτα ἀνάγκη τοῦ μὲν θέρεοσ εἶναι θερμὰ καὶ παχέα καὶ ὀδμὴν ἔχοντα, ἅτε οὐκ ἀπόρρυτα ἐόντα‧ ἀλλὰ τοῦ τε ὀμβρίου ὕδατοσ ἐπιφερομένου αἰεὶ νέου τοῦ τε ἡλίου καίοντοσ ἀνάγκη ἄχροά τε εἶναι καὶ πονηρὰ καὶ χολώδεα, τοῦ δὲ χειμῶνοσ παγετώδεά τε καὶ ψυχρὰ καὶ τεθολωμένα ὑπό τε χιόνοσ καὶ παγετῶν, ὥστε φλεγματωδέστατα εἶναι καὶ βραγχωδέστατα. τοῖσι δὲ πίνουσι σπλῆνασ μὲν αἰεὶ μεγάλουσ εἶναι καὶ μεμυωμένουσ καὶ τὰσ γαστέρασ σκληράσ τε καὶ λεπτὰσ καὶ θερμάσ, τοὺσ δὲ ὤμουσ καὶ τὰσ κληῖδασ καὶ τὸ πρόσωπον καταλελεπτύσθαι‧ ἐσ γὰρ τὸν σπλῆνα αἱ σάρκεσ συντήκον ται, διότι ἰσχνοί εἰσιν‧ ἐδωδούσ τε εἶναι τοὺσ τοιούτουσ καὶ διψηρούσ‧ τάσ τε κοιλίασ ξηροτάτασ τε καὶ θερμοτάτασ καὶ τὰσ ἄνω καὶ τὰσ κάτω ἔχειν, ὥστε τῶν φαρμάκων ἰσχυροτέρων δεῖσθαι. τοῦτο μὲν τὸ νόσημα αὐτοῖσι σύντροφόν ἐστι καὶ θέρεοσ καὶ χειμῶνοσ. πρὸσ δὲ τούτοισιν οἱ ὕδρωπεσ πλεῖστοί τε γίνονται καὶ θανατωδέστατοι. τοῦ γὰρ θέρεοσ δυσεντερίαι τε πολλαὶ ἐμπίπτουσι καὶ διάρροιαι καὶ πυρετοὶ τεταρταῖοι πολυχρόνιοι. ταῦτα δὲ τὰ νοσεύματα μηκυνθέντα τὰσ τοιαύτασ φύσιασ ἐσ ὕδρωπασ καθίστησι καὶ ἀποκτείνει. ταῦτα μὲν αὐτοῖσι τοῦ θέρεοσ γίνεται. τοῦ δὲ χειμῶνοσ τοῖσι νεωτέροισι μὲν περιπνευμονίαι τε καὶ μανιώδεα νοσεύματα, τοῖσι δὲ πρεσβυτέροισι καῦσοι διὰ τὴν τῆσ κοιλίησ σκληρότητα. τῇσι δὲ γυναιξὶν οἰδήματα ἐγγίνεται καὶ φλέγμα λευκόν, καὶ ἐν γαστρὶ ἴσχουσι μόλισ καὶ τίκτουσι χαλεπῶσ‧ μεγάλα τε τὰ ἔμβρυα καὶ οἰδέοντα. ἔπειτα ἐν τῇσι τροφῇσι φθινώδεά τε καὶ πονηρὰ γίνεται‧ ἥ τε κάθαρσισ τῇσι γυναιξὶν οὐκ ἐπιγίνεται χρηστὴ μετὰ τὸν τόκον. τοῖσι δὲ παιδίοισι κῆλαι ἐπιγίνονται μάλιστα καὶ τοῖσιν ἀνδράσι κίρσοι καὶ ἕλκεα ἐν τῇσι κνήμῃσιν, ὥστε τὰσ τοιαύτασ φύσιασ οὐχ οἱο͂́ν τε μακροβίουσ εἶναι, ἀλλὰ προγηράσκειν τοῦ χρόνου τοῦ ἱκνευμένου. ἔτι δὲ αἱ γυναῖκεσ δοκέουσιν ἔχειν ἐν γαστρί, καὶ ὁκόταν ὁ τόκοσ ᾖ, ἀφανίζεται τὸ πλήρωμα τῆσ γαστρόσ. τοῦτο δὲ γίνεται, ὁκόταν ὑδρωπιήσωσιν αἱ ὑστέραι. τὰ μὲν τοιαῦτα ὕδατα νομίζω μοχθηρὰ εἶναι πρὸσ ἅπαν χρῆμα‧ δεύτερα δὲ ὅσων εἰε͂ν αἱ πηγαὶ ἐκ πετρέων‐‐σκληρὰ γὰρ ἀνάγκη εἶναι‐‐ἢ ἐκ γῆσ, ὅκου θερμὰ ὕδατά ἐστιν, ἢ σίδηροσ γίνεται ἢ χαλκὸσ ἢ ἄργυροσ ἢ χρυσὸσ ἢ θεῖον ἢ στυπτηρίη ἢ ἄσφαλτον ἢ νίτρον. ταῦτα γὰρ πάντα ὑπὸ βίησ γίνονται τοῦ θερμοῦ. οὐ τοίνυν οἱο͂́ν τε ἐκ τοιαύτησ γῆσ ὕδατα ἀγαθὰ γίνεσθαι, ἀλλὰ σκληρὰ καὶ καυσώδεα διουρεῖσθαί τε χαλεπὰ καὶ πρὸσ τὴν διαχώρησιν ἐναντία εἶναι. ἄριστα δὲ ὁκόσα ἐκ μετεώρων χωρίων Ῥεῖ καὶ λόφων γεηρῶν. αὐτά τε γάρ ἐστι γλυκέα καὶ λευκὰ καὶ τὸν οἶνον φέρειν ὀλίγον οἱᾶ́ τέ ἐστιν. τοῦ δὲ χειμῶνοσ θερμὰ γίνεται, τοῦ δὲ θέρεοσ ψυχρά. οὕτω γὰρ ἂν εἰή ἐκ βαθυτάτων πηγέων. μάλιστα δὲ ἐπαινέω ὧν τὰ Ῥεύματα πρὸσ τὰσ ἀνατολὰσ τοῦ ἡλίου ἐρρώγασι καὶ μᾶλλον πρὸσ τὰσ θερινάσ. ἀνάγκη γὰρ λαμπρότερα εἶναι καὶ εὐώδεα καὶ κοῦφα. ὁκόσα δέ ἐστιν ἁλυκὰ καὶ ἀτέραμνα καὶ σκληρά, ταῦτα μὲν πάντα πίνειν οὐκ ἀγαθά‧ εἰσὶ δ’ ἔνιαι φύσιεσ καὶ νοσεύματα, ἐσ ἃ ἐπιτήδειά ἐστι τὰ τοιαῦτα ὕδατα πινόμενα, περὶ ὧν φράσω αὐτίκα. ἔχει δὲ περὶ τούτων ὧδε‧ ὁκόσων μὲν αἱ πηγαὶ πρὸσ τὰσ ἀνατολὰσ ἔχουσι, ταῦτα μὲν ἄριστα αὐτὰ ἑωυτῶν ἐστι‧ δεύτερα δὲ τὰ μεταξὺ τῶν θερινῶν ἀνατολέων ἐστὶ τοῦ ἡλίου καὶ δυσίων, καὶ μᾶλλον τὰ πρὸσ τὰσ ἀνατολάσ‧ τρίτα δὲ τὰ μεταξὺ τῶν δυσμέων τῶν θερινῶν καὶ τῶν χειμερινῶν‧ φαυλότατα δὲ τὰ πρὸσ τὸν νότον καὶ τὰ μεταξὺ τῆσ χειμερινῆσ ἀνατολῆσ καὶ δύσιοσ. καὶ ταῦτα τοῖσι μὲν νοτίοισι πάνυ πονηρά, τοῖσι δὲ βορείοισιν ἀμείνω. τούτοισι δὲ πρέπει ὧδε χρῆσθαι‧ ὅστισ μὲν ὑγιαίνει τε καὶ ἔρρωται, μηδεν διακρίνειν, ἀλλὰ πίνειν αἰεὶ τὸ παρεόν. ὅστισ δὲ νούσου εἵνεκα βούλεται τὸ ἐπιτηδειότατον πίνειν, ὧδε ἂν ποιέων μάλιστα τυγχάνοι τῆσ ὑγιείησ‧ ὁκόσων μὲν αἱ κοιλίαι σκληραί εἰσι καὶ συγκαίειν ἀγαθαί, τούτοισι μὲν τὰ γλυκύτατα συμφέρει καὶ κουφότατα καὶ λαμπρότατα‧ ὁκόσων δὲ μαλθακαὶ αἱ νηδύεσ καὶ ὑγραί εἰσι καὶ φλεγματώδεεσ, τούτοισι δὲ τὰ σκληρότατα καὶ ἀτεραμνότατα καὶ τὰ ὑφαλυκά‧ οὕτω γὰρ ἂν ξηραίνοιντο μάλιστα. ὁκόσα γὰρ ὕδατά ἐστιν ἕψειν ἄριστα καὶ τακερώτατα, ταῦτα καὶ τὴν κοιλίην διαλύειν εἰκὸσ μάλιστα καὶ διατήκειν‧ ὁκόσα δέ ἐστιν ἀτέραμνα καὶ σκληρὰ καὶ ἥκιστα ἑψανά, ταῦτα δὲ συνίστησι μάλιστα τὰσ κοιλίασ καὶ ξηραίνει. ἀλλὰ γὰρ ψευσάμενοι εἰσὶν οἱ ἄνθρωποι τῶν ἁλμυρῶν ὑδάτων πέρι δι’ ἀπειρίην, καὶ ὅτι νομίζεται διαχωρητικά‧ τὰ δὲ ἐναντιώτατά ἐστι πρὸσ τὴν διαχώρησιν‧ ἀτέραμνα γὰρ καὶ ἀνέψανα, ὥστε καὶ τὴν κοιλίην ὑπ’ αὐτῶν στύφεσθαι μᾶλλον ἢ τήκεσθαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION