헬라어 문장 검색 - Ηιπποξ́Ηιπποξρ́2́07́0́

(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΕΡΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΤΟΠΩΝ, vii.)

Περὶ μὲν πνευμάτων, ἅ τέ ἐστιν ἐπιτήδεια καὶ ἀνεπιτήδεια, ὧδε ἔχει. περὶ δὲ τῶν λοιπῶν ὑδάτων βούλομαι διηγήσασθαι, ἅ τέ ἐστι νοσώδεα καὶ ἃ ὑγιεινότατα καὶ ὁκόσα ἀφ’ ὕδατοσ κακὰ εἰκὸσ γίνεσθαι καὶ ὅσα ἀγαθά. πλεῖστον γὰρ μέροσ συμβάλλεται ἐσ τὴν ὑγιείην. ὁκόσα μὲν οὖν ἐστιν ἑλώδεα καὶ στάσιμα καὶ λιμναῖα, ταῦτα ἀνάγκη τοῦ μὲν θέρεοσ εἶναι θερμὰ καὶ παχέα καὶ ὀδμὴν ἔχοντα, ἅτε οὐκ ἀπόρρυτα ἐόντα‧ ἀλλὰ τοῦ τε ὀμβρίου ὕδατοσ ἐπιφερομένου αἰεὶ νέου τοῦ τε ἡλίου καίοντοσ ἀνάγκη ἄχροά τε εἶναι καὶ πονηρὰ καὶ χολώδεα, τοῦ δὲ χειμῶνοσ παγετώδεά τε καὶ ψυχρὰ καὶ τεθολωμένα ὑπό τε χιόνοσ καὶ παγετῶν, ὥστε φλεγματωδέστατα εἶναι καὶ βραγχωδέστατα. τοῖσι δὲ πίνουσι σπλῆνασ μὲν αἰεὶ μεγάλουσ εἶναι καὶ μεμυωμένουσ καὶ τὰσ γαστέρασ σκληράσ τε καὶ λεπτὰσ καὶ θερμάσ, τοὺσ δὲ ὤμουσ καὶ τὰσ κληῖδασ καὶ τὸ πρόσωπον καταλελεπτύσθαι‧ ἐσ γὰρ τὸν σπλῆνα αἱ σάρκεσ συντήκον ται, διότι ἰσχνοί εἰσιν‧ ἐδωδούσ τε εἶναι τοὺσ τοιούτουσ καὶ διψηρούσ‧ τάσ τε κοιλίασ ξηροτάτασ τε καὶ θερμοτάτασ καὶ τὰσ ἄνω καὶ τὰσ κάτω ἔχειν, ὥστε τῶν φαρμάκων ἰσχυροτέρων δεῖσθαι. τοῦτο μὲν τὸ νόσημα αὐτοῖσι σύντροφόν ἐστι καὶ θέρεοσ καὶ χειμῶνοσ. πρὸσ δὲ τούτοισιν οἱ ὕδρωπεσ πλεῖστοί τε γίνονται καὶ θανατωδέστατοι. τοῦ γὰρ θέρεοσ δυσεντερίαι τε πολλαὶ ἐμπίπτουσι καὶ διάρροιαι καὶ πυρετοὶ τεταρταῖοι πολυχρόνιοι. ταῦτα δὲ τὰ νοσεύματα μηκυνθέντα τὰσ τοιαύτασ φύσιασ ἐσ ὕδρωπασ καθίστησι καὶ ἀποκτείνει. ταῦτα μὲν αὐτοῖσι τοῦ θέρεοσ γίνεται. τοῦ δὲ χειμῶνοσ τοῖσι νεωτέροισι μὲν περιπνευμονίαι τε καὶ μανιώδεα νοσεύματα, τοῖσι δὲ πρεσβυτέροισι καῦσοι διὰ τὴν τῆσ κοιλίησ σκληρότητα. τῇσι δὲ γυναιξὶν οἰδήματα ἐγγίνεται καὶ φλέγμα λευκόν, καὶ ἐν γαστρὶ ἴσχουσι μόλισ καὶ τίκτουσι χαλεπῶσ‧ μεγάλα τε τὰ ἔμβρυα καὶ οἰδέοντα. ἔπειτα ἐν τῇσι τροφῇσι φθινώδεά τε καὶ πονηρὰ γίνεται‧ ἥ τε κάθαρσισ τῇσι γυναιξὶν οὐκ ἐπιγίνεται χρηστὴ μετὰ τὸν τόκον. τοῖσι δὲ παιδίοισι κῆλαι ἐπιγίνονται μάλιστα καὶ τοῖσιν ἀνδράσι κίρσοι καὶ ἕλκεα ἐν τῇσι κνήμῃσιν, ὥστε τὰσ τοιαύτασ φύσιασ οὐχ οἱο͂́ν τε μακροβίουσ εἶναι, ἀλλὰ προγηράσκειν τοῦ χρόνου τοῦ ἱκνευμένου. ἔτι δὲ αἱ γυναῖκεσ δοκέουσιν ἔχειν ἐν γαστρί, καὶ ὁκόταν ὁ τόκοσ ᾖ, ἀφανίζεται τὸ πλήρωμα τῆσ γαστρόσ. τοῦτο δὲ γίνεται, ὁκόταν ὑδρωπιήσωσιν αἱ ὑστέραι. τὰ μὲν τοιαῦτα ὕδατα νομίζω μοχθηρὰ εἶναι πρὸσ ἅπαν χρῆμα‧ δεύτερα δὲ ὅσων εἰε͂ν αἱ πηγαὶ ἐκ πετρέων‐‐σκληρὰ γὰρ ἀνάγκη εἶναι‐‐ἢ ἐκ γῆσ, ὅκου θερμὰ ὕδατά ἐστιν, ἢ σίδηροσ γίνεται ἢ χαλκὸσ ἢ ἄργυροσ ἢ χρυσὸσ ἢ θεῖον ἢ στυπτηρίη ἢ ἄσφαλτον ἢ νίτρον. ταῦτα γὰρ πάντα ὑπὸ βίησ γίνονται τοῦ θερμοῦ. οὐ τοίνυν οἱο͂́ν τε ἐκ τοιαύτησ γῆσ ὕδατα ἀγαθὰ γίνεσθαι, ἀλλὰ σκληρὰ καὶ καυσώδεα διουρεῖσθαί τε χαλεπὰ καὶ πρὸσ τὴν διαχώρησιν ἐναντία εἶναι. ἄριστα δὲ ὁκόσα ἐκ μετεώρων χωρίων Ῥεῖ καὶ λόφων γεηρῶν. αὐτά τε γάρ ἐστι γλυκέα καὶ λευκὰ καὶ τὸν οἶνον φέρειν ὀλίγον οἱᾶ́ τέ ἐστιν. τοῦ δὲ χειμῶνοσ θερμὰ γίνεται, τοῦ δὲ θέρεοσ ψυχρά. οὕτω γὰρ ἂν εἰή ἐκ βαθυτάτων πηγέων. μάλιστα δὲ ἐπαινέω ὧν τὰ Ῥεύματα πρὸσ τὰσ ἀνατολὰσ τοῦ ἡλίου ἐρρώγασι καὶ μᾶλλον πρὸσ τὰσ θερινάσ. ἀνάγκη γὰρ λαμπρότερα εἶναι καὶ εὐώδεα καὶ κοῦφα. ὁκόσα δέ ἐστιν ἁλυκὰ καὶ ἀτέραμνα καὶ σκληρά, ταῦτα μὲν πάντα πίνειν οὐκ ἀγαθά‧ εἰσὶ δ’ ἔνιαι φύσιεσ καὶ νοσεύματα, ἐσ ἃ ἐπιτήδειά ἐστι τὰ τοιαῦτα ὕδατα πινόμενα, περὶ ὧν φράσω αὐτίκα. ἔχει δὲ περὶ τούτων ὧδε‧ ὁκόσων μὲν αἱ πηγαὶ πρὸσ τὰσ ἀνατολὰσ ἔχουσι, ταῦτα μὲν ἄριστα αὐτὰ ἑωυτῶν ἐστι‧ δεύτερα δὲ τὰ μεταξὺ τῶν θερινῶν ἀνατολέων ἐστὶ τοῦ ἡλίου καὶ δυσίων, καὶ μᾶλλον τὰ πρὸσ τὰσ ἀνατολάσ‧ τρίτα δὲ τὰ μεταξὺ τῶν δυσμέων τῶν θερινῶν καὶ τῶν χειμερινῶν‧ φαυλότατα δὲ τὰ πρὸσ τὸν νότον καὶ τὰ μεταξὺ τῆσ χειμερινῆσ ἀνατολῆσ καὶ δύσιοσ. καὶ ταῦτα τοῖσι μὲν νοτίοισι πάνυ πονηρά, τοῖσι δὲ βορείοισιν ἀμείνω. τούτοισι δὲ πρέπει ὧδε χρῆσθαι‧ ὅστισ μὲν ὑγιαίνει τε καὶ ἔρρωται, μηδεν διακρίνειν, ἀλλὰ πίνειν αἰεὶ τὸ παρεόν. ὅστισ δὲ νούσου εἵνεκα βούλεται τὸ ἐπιτηδειότατον πίνειν, ὧδε ἂν ποιέων μάλιστα τυγχάνοι τῆσ ὑγιείησ‧ ὁκόσων μὲν αἱ κοιλίαι σκληραί εἰσι καὶ συγκαίειν ἀγαθαί, τούτοισι μὲν τὰ γλυκύτατα συμφέρει καὶ κουφότατα καὶ λαμπρότατα‧ ὁκόσων δὲ μαλθακαὶ αἱ νηδύεσ καὶ ὑγραί εἰσι καὶ φλεγματώδεεσ, τούτοισι δὲ τὰ σκληρότατα καὶ ἀτεραμνότατα καὶ τὰ ὑφαλυκά‧ οὕτω γὰρ ἂν ξηραίνοιντο μάλιστα. ὁκόσα γὰρ ὕδατά ἐστιν ἕψειν ἄριστα καὶ τακερώτατα, ταῦτα καὶ τὴν κοιλίην διαλύειν εἰκὸσ μάλιστα καὶ διατήκειν‧ ὁκόσα δέ ἐστιν ἀτέραμνα καὶ σκληρὰ καὶ ἥκιστα ἑψανά, ταῦτα δὲ συνίστησι μάλιστα τὰσ κοιλίασ καὶ ξηραίνει. ἀλλὰ γὰρ ψευσάμενοι εἰσὶν οἱ ἄνθρωποι τῶν ἁλμυρῶν ὑδάτων πέρι δι’ ἀπειρίην, καὶ ὅτι νομίζεται διαχωρητικά‧ τὰ δὲ ἐναντιώτατά ἐστι πρὸσ τὴν διαχώρησιν‧ ἀτέραμνα γὰρ καὶ ἀνέψανα, ὥστε καὶ τὴν κοιλίην ὑπ’ αὐτῶν στύφεσθαι μᾶλλον ἢ τήκεσθαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Hippocrates, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΕΡΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΤΟΠΩΝ, vii.

(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΕΡΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΤΟΠΩΝ, vii.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION