헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΤηεΤρος́1́

(에우리피데스, The Trojan Women, episode)

Ἥκω λιπὼν Αἴγαιον ἁλμυρὸν βάθοσ πόντου Ποσειδῶν, ἔνθα Νηρῄδων χοροὶ κάλλιστον ἴχνοσ ἐξελίσσουσιν ποδόσ. ἐξ οὗ γὰρ ἀμφὶ τήνδε Τρωικὴν χθόνα Φοῖβόσ τε κἀγὼ λαί̈νουσ πύργουσ πέριξ ὀρθοῖσιν ἔθεμεν κανόσιν, οὔποτ’ ἐκ φρενῶν εὔνοι’ ἀπέστη τῶν ἐμῶν Φρυγῶν πόλει· ἣ νῦν καπνοῦται καὶ πρὸσ Ἀργείου δορὸσ ὄλωλε πορθηθεῖσ’· ὁ γὰρ Παρνάσιοσ Φωκεὺσ Ἐπειόσ, μηχαναῖσι Παλλάδοσ ἐγκύμον’ ἵππον τευχέων ξυναρμόσασ, πύργων ἔπεμψεν ἐντὸσ ὀλέθριον βρέτασ· ὅθεν πρὸσ ἀνδρῶν ὑστέρων κεκλήσεται Δούρειοσ Ἵπποσ, κρυπτὸν ἀμπισχὼν δόρυ. ἔρημα δ’ ἄλση καὶ θεῶν ἀνάκτορα φόνῳ καταρρεῖ· πρὸσ δὲ κρηπίδων βάθροισ πέπτωκε Πρίαμοσ Ζηνὸσ ἑρκείου θανών. πολὺσ δὲ χρυσὸσ Φρύγιά τε σκυλεύματα πρὸσ ναῦσ Ἀχαιῶν πέμπεται· μένουσι δὲ πρύμνηθεν οὖρον, ὡσ δεκασπόρῳ χρόνῳ ἀλόχουσ τε καὶ τέκν’ εἰσίδωσιν ἄσμενοι, οἳ τήνδ’ ἐπεστράτευσαν Ἕλληνεσ πόλιν. ἐγὼ δέ ‐ νικῶμαι γὰρ Ἀργείασ θεοῦ Ἥρασ Ἀθάνασ θ’, αἳ συνεξεῖλον Φρύγασ ‐ λείπω τὸ κλεινὸν Ἴλιον βωμούσ τ’ ἐμούσ· ἐρημία γὰρ πόλιν ὅταν λάβῃ κακή, νοσεῖ τὰ τῶν θεῶν οὐδὲ τιμᾶσθαι θέλει. πολλοῖσ δὲ κωκυτοῖσιν αἰχμαλωτίδων βοᾷ Σκάμανδροσ δεσπότασ κληρουμένων. καὶ τὰσ μὲν Ἀρκάσ, τὰσ δὲ Θεσσαλὸσ λεὼσ εἴληχ’ Ἀθηναίων τε Θησεῖδαι πρόμοι. ὅσαι δ’ ἄκληροι Τρῳάδων, ὑπὸ στέγαισ ταῖσδ’ εἰσί, τοῖσ πρώτοισιν ἐξῃρημέναι στρατοῦ, σὺν αὐταῖσ δ’ ἡ Λάκαινα Τυνδαρὶσ Ἑλένη, νομισθεῖσ’ αἰχμάλωτοσ ἐνδίκωσ. τὴν δ’ ἀθλίαν τήνδ’ εἴ τισ εἰσορᾶν θέλει, πάρεστιν, Ἑκάβην κειμένην πυλῶν πάροσ, δάκρυα χέουσαν πολλὰ καὶ πολλῶν ὕπερ· ᾗ παῖσ μὲν ἀμφὶ μνῆμ’ Ἀχιλλείου τάφου λάθρα τέθνηκε τλημόνωσ Πολυξένη· φροῦδοσ δὲ Πρίαμοσ καὶ τέκν’· ἣν δὲ παρθένον μεθῆκ’ Ἀπόλλων δρομάδα Κασάνδραν ἄναξ, τὸ τοῦ θεοῦ τε παραλιπὼν τό τ’ εὐσεβὲσ γαμεῖ βιαίωσ σκότιον Ἀγαμέμνων λέχοσ. ἀλλ’, ὦ ποτ’ εὐτυχοῦσα, χαῖρέ μοι, πόλισ ξεστόν τε πύργωμ’· εἴ σε μὴ διώλεσεν Παλλὰσ Διὸσ παῖσ, ἦσθ’ ἂν ἐν βάθροισ ἔτι. ἔξεστι τὸν γένει μὲν ἄγχιστον πατρὸσ μέγαν τε δαίμον’ ἐν θεοῖσ τε τίμιον, λύσασαν ἔχθραν τὴν πάροσ, προσεννέπειν;

ἔξεστιν· αἱ γὰρ συγγενεῖσ ὁμιλίαι, ἄνασσ’ Ἀθάνα, φίλτρον οὐ σμικρὸν φρενῶν. ἐπῄνεσ’ ὀργὰσ ἠπίουσ· φέρω δὲ σοὶ κοινοὺσ ἐμαυτῇ τ’ ἐσ μέσον λόγουσ, ἄναξ. μῶν ἐκ θεῶν του καινὸν ἀγγελεῖσ ἔποσ, ἢ Ζηνὸσ ἢ καὶ δαιμόνων τινὸσ πάρα; οὔκ, ἀλλὰ Τροίασ οὕνεκ’, ἔνθα βαίνομεν, πρὸσ σὴν ἀφῖγμαι δύναμιν, ὡσ κοινὴν λάβω. ἦ πού νιν, ἔχθραν τὴν πρὶν ἐκβαλοῦσα, νῦν ἐσ οἶκτον ἦλθεσ πυρὶ κατῃθαλωμένησ; ἐκεῖσε πρῶτ’ ἄνελθε· κοινώσῃ λόγουσ καὶ συνθελήσεισ ἃν ἐγὼ πρᾶξαι θέλω; μάλιστ’· ἀτὰρ δὴ καὶ τὸ σὸν θέλω μαθεῖν· πότερον Ἀχαιῶν ἦλθεσ οὕνεκ’ ἢ Φρυγῶν; τοὺσ μὲν πρὶν ἐχθροὺσ Τρῶασ εὐφρᾶναι θέλω, στρατῷ δ’ Ἀχαιῶν νόστον ἐμβαλεῖν πικρόν. τί δ’ ὧδε πηδᾷσ ἄλλοτ’ εἰσ ἄλλουσ τρόπουσ μισεῖσ τε λίαν καὶ φιλεῖσ ὃν ἂν τύχῃσ; οὐκ οἶσθ’ ὑβρισθεῖσάν με καὶ ναοὺσ ἐμούσ; οἶδ’, ἡνίκ’ Αἰάσ εἷλκε Κασάνδραν βίᾳ. κοὐδέν γ’ Ἀχαιῶν ἔπαθεν οὐδ’ ἤκουσ’ ὕπο. καὶ μὴν ἔπερσάν γ’ Ἴλιον τῷ σῷ σθένει. τοιγάρ σφε σὺν σοὶ βούλομαι δρᾶσαι κακῶσ. ἕτοιμ’ ἃ βούλῃ τἀπ’ ἐμοῦ. δράσεισ δὲ τί; δύσνοστον αὐτοῖσ νόστον ἐμβαλεῖν θέλω. ἐν γῇ μενόντων ἢ καθ’ ἁλμυρὰν ἅλα; ὅταν πρὸσ οἴκουσ ναυστολῶσ’ ἀπ’ Ἰλίου. καὶ Ζεὺσ μὲν ὄμβρον καὶ χάλαζαν ἄσπετον πέμψει, δνοφώδη τ’ αἰθέροσ φυσήματα· ἐμοὶ δὲ δώσειν φησὶ πῦρ κεραύνιον, βάλλειν Ἀχαιοὺσ ναῦσ τε πιμπράναι πυρί. σὺ δ’ αὖ, τὸ σόν, παράσχεσ Αἴγαιον πόρον τρικυμίαισ βρέμοντα καὶ δίναισ ἁλόσ, πλῆσον δὲ νεκρῶν κοῖλον Εὐβοίασ μυχόν, ὡσ ἂν τὸ λοιπὸν τἄμ’ ἀνάκτορ’ εὐσεβεῖν εἰδῶσ’ Ἀχαιοί, θεούσ τε τοὺσ ἄλλουσ σέβειν. ἔσται τάδ’· ἡ χάρισ γὰρ οὐ μακρῶν λόγων δεῖται· ταράξω πέλαγοσ Αἰγαίασ ἁλόσ. ἀκταὶ δὲ Μυκόνου Δήλιοί τε χοιράδεσ Σκῦρόσ τε Λῆμνόσ θ’ αἱ Καφήρειοί τ’ ἄκραι πολλῶν θανόντων σώμαθ’ ἕξουσιν νεκρῶν. ἀλλ’ ἑρ́π’ Ὄλυμπον καὶ κεραυνίουσ βολὰσ λαβοῦσα πατρὸσ ἐκ χερῶν καραδόκει, ὅταν στράτευμ’ Ἀργεῖον ἐξιῇ κάλωσ. μῶροσ δὲ θνητῶν ὅστισ ἐκπορθεῖ πόλεισ, ναούσ τε τύμβουσ θ’, ἱερὰ τῶν κεκμηκότων, ἐρημίᾳ δοὺσ αὐτὸσ ὤλεθ’ ὕστερον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, The Trojan Women, episode

(에우리피데스, The Trojan Women, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION