헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΣυππλιά07́

(에우리피데스, Suppliants, episode)

γυναῖκεσ, ἥκω πόλλ’ ἔχων λέγειν φίλα, αὐτόσ τε σωθείσ· ᾑρέθην γὰρ ἐν μάχῃ, ἣν οἱ θανόντων ἑπτὰ δεσποτῶν λόχοι ἠγωνίσαντο ῥεῦμα Διρκαῖον πάρα· νίκην τε Θησέωσ ἀγγελῶν. λόγου δέ σε μακροῦ ἀποπαύσω· Καπανέωσ γὰρ ἦ λάτρισ, ὃν Ζεὺσ κεραυνῷ πυρπόλῳ καταιθαλοῖ. ὦ φίλτατ’, εὖ μὲν νόστον ἀγγέλλεισ σέθεν τήν τ’ ἀμφὶ Θησέωσ βάξιν· εἰ δὲ καὶ στρατὸσ σῶσ ἐστ’ Ἀθηνῶν, πάντ’ ἂν ἀγγέλλοισ φίλα. σῶσ, καὶ πέπραγεν ὡσ Ἄδραστοσ ὤφελεν πρᾶξαι ξὺν Ἀργείοισιν, οὓσ ἀπ’ Ἰνάχου στείλασ ἐπεστράτευσε Καδμείων πόλιν. πῶσ γὰρ τροπαῖα Ζηνὸσ Αἰγέωσ τόκοσ ἔστησεν οἵ τε συμμετασχόντεσ δορόσ; λέξον· παρὼν γὰρ οὐ παρόντασ εὐφρανεῖσ. λαμπρὰ μὲν ἀκτὶσ ἡλίου, κανὼν σαφήσ, ἔβαλλε γαῖαν· ἀμφὶ δ’ Ἠλέκτρασ πύλασ ἔστην θεατὴσ πύργον εὐαγῆ λαβών. ὁρῶ δὲ φῦλα τρία τριῶν στρατευμάτων· τευχεσφόρον μὲν λαὸν ἐκτείνοντ’ ἄνω Ἰσμήνιον πρὸσ ὄχθον, ὡσ μὲν ἦν λόγοσ, αὐτόν τ’ ἄνακτα, παῖδα κλεινὸν Αἰγέωσ, καὶ τοὺσ σὺν αὐτῷ, δεξιὸν τεταγμένουσ κέρασ, παλαιᾶσ Κεκροπίασ <τ’> οἰκήτορασ, ἴσουσ ἀριθμόν· ἁρμάτων δ’ ὀχήματα αὐτόν τε Πάραλον ἐστολισμένον δορὶ κρήνην παρ’ αὐτὴν Ἄρεοσ· ἱππότην δ’ ὄχλον πρὸσ κρασπέδοισι στρατοπέδου τεταγμένον. Κάδμου δὲ λαὸσ ἧστο πρόσθε τειχέων, νεκροὺσ ὄπισθεν θέμενοσ, ὧν ἔκειτ’ ἀγών, ἔνερθε σεμνῶν μνημάτων Ἀμφίονοσ. ἱππεῦσι δ’ ἱππῆσ ἦσαν ἀνθωπλισμένοι τετραόροισί τ’ ἀντί’ ἁρ́μαθ’ ἁρ́μασιν. κῆρυξ δὲ Θησέωσ εἶπεν ἐσ πάντασ τάδε· Σιγᾶτε, λαοί· σῖγα, Καδμείων στίχεσ, ἀκούσαθ’· ἡμεῖσ ἥκομεν νεκροὺσ μέτα, θάψαι θέλοντεσ, τὸν Πανελλήνων νόμον σῴζοντεσ, οὐδὲν δεόμενοι τεῖναι φόνον. κοὐδὲν Κρέων τοῖσδ’ ἀντεκήρυξεν λόγοισ, ἀλλ’ ἧστ’ ἐφ’ ὅπλοισ σῖγα. ποιμένεσ δ’ ὄχων τετραόρων κατῆρχον ἐντεῦθεν μάχησ· πέραν δὲ διελάσαντεσ ἀλλήλων ὄχουσ, παραιβάτασ ἔστησαν ἐσ τάξιν δορόσ. χοἳ μὲν σιδήρῳ διεμάχονθ’, οἳ δ’ ἔστρεφον πώλουσ ἐσ ἀλκὴν αὖθισ ἐσ παραιβάτασ. ἰδὼν δὲ Φόρβασ, ὃσ μοναμπύκων ἄναξ ἦν τοῖσ Ἐρεχθείδαισιν, ἁρμάτων ὄχλον, οἵ τ’ αὖ τὸ Κάδμου διεφύλασσον ἱππικόν, συνῆψαν ἀλκὴν κἀκράτουν ἡσσῶντό τε. λεύσσων δὲ ταῦτα κοὐ κλύων ‐ ἐκεῖ γὰρ ἦ ἔνθ’ ἁρ́ματ’ ἠγωνίζεθ’ οἵ τ’ ἐπεμβάται ‐ τἀκεῖ παρόντα πολλὰ πήματ’, οὐκ ἔχω τί πρῶτον εἴπω, πότερα τὴν ἐσ οὐρανὸν κόνιν προσαντέλλουσαν, ὡσ πολλὴ παρῆν, ἢ τοὺσ ἄνω τε καὶ κάτω φορουμένουσ ἱμᾶσιν, αἵματόσ τε φοινίου ῥοάσ, τῶν μὲν πιτνόντων, τῶν δὲ θραυσθέντων δίφρων ἐσ κρᾶτα πρὸσ γῆν ἐκκυβιστώντων βίᾳ πρὸσ ἁρμάτων τ’ ἀγαῖσι λειπόντων βίον; νικῶντα δ’ ἵπποισ ὡσ ὑπείδετο στρατὸν Κρέων τὸν ἐνθένδ’, ἰτέαν λαβὼν χερὶ χωρεῖ, πρὶν ἐλθεῖν ξυμμάχοισ δυσθυμίαν. καὶ συμπατάξαντεσ μέσον πάντα στρατὸν ἔκτεινον ἐκτείνοντο, καὶ παρηγγύων κελευσμὸν ἀλλήλοισι σὺν πολλῇ βοῇ· Θεῖν’· ἀντέρειδε τοῖσ Ἐρεχθείδαισ δόρυ. καὶ μὴν τὰ Θησέωσ γ’ οὐκ ὄκνῳ διεφθάρη, ἀλλ’ ἱέτ’ εὐθὺσ λάμπρ’ ἀναρπάσασ ὅπλα· λόχοσ δ’ ὀδόντων ὄφεοσ ἐξηνδρωμένοσ δεινὸσ παλαιστὴσ ἦν· ἔκλινε γὰρ κέρασ τὸ λαιὸν ἡμῶν· δεξιοῦ δ’ ἡσσώμενον φεύγει τὸ κείνων· ἦν δ’ ἀγὼν ἰσόρροποσ. κἀν τῷδε τὸν στρατηγὸν αἰνέσαι παρῆν· οὐ γὰρ τὸ νικῶν τοῦτ’ ἐκέρδαινεν μόνον, ἀλλ’ ᾤχετ’ ἐσ τὸ κάμνον οἰκείου στρατοῦ. ἔρρηξε δ’ αὐδήν, ὥσθ’ ὑπηχῆσαι χθόνα· Ὦ παῖδεσ, εἰ μὴ σχήσετε στερρὸν δόρυ σπαρτῶν τόδ’ ἀνδρῶν, οἴχεται τὰ Παλλάδοσ. θάρσοσ δ’ ἐνῶρσε παντὶ Κραναϊδῶν στρατῷ. αὐτόσ θ’ ὅπλισμα τοὐπιδαύριον λαβὼν δεινῆσ κορύνησ διαφέρων ἐσφενδόνα ὁμοῦ τραχήλουσ κἀπικείμενον κάρα, κυνέασ θερίζων κἀποκαυλίζων ξύλῳ. μόλισ δέ πωσ ἔτρεψαν ἐσ φυγὴν πόδα. ἐγὼ δ’ ἀνηλάλαξα κἀνωρχησάμην κἄκρουσα χεῖρασ. οἳ δ’ ἔτεινον ἐσ πύλασ. βοὴ δὲ καὶ κωκυτὸσ ἦν ἀνὰ πτόλιν νέων γερόντων, ἱερά τ’ ἐξεπίμπλασαν φόβῳ. παρὸν δὲ τειχέων ἔσω μολεῖν, Θησεὺσ ἐπέσχεν· οὐ γὰρ ὡσ πέρσων πόλιν μολεῖν ἔφασκεν, ἀλλ’ ἀπαιτήσων νεκρούσ. τοιόνδε τὸν στρατηγὸν αἱρεῖσθαι χρεών, ὃσ ἔν τε τοῖσ δεινοῖσίν ἐστιν ἄλκιμοσ μισεῖ θ’ ὑβριστὴν λαόν, ὃσ πράσσων καλῶσ ἐσ ἄκρα βῆναι κλιμάκων ἐνήλατα ζητῶν ἀπώλεσ’ ὄλβον ᾧ χρῆσθαι παρῆν.

νῦν τήνδ’ ἀέλπτον ἡμέραν ἰδοῦσ’ ἐγὼ θεοὺσ νομίζω, καὶ δοκῶ τῆσ συμφορᾶσ ἔχειν ἔλασσον, τῶνδε τεισάντων δίκην. ὦ Ζεῦ, τί δῆτα τοὺσ ταλαιπώρουσ βροτοὺσ φρονεῖν λέγουσι; σοῦ γὰρ ἐξηρτήμεθα δρῶμέν τε τοιαῦθ’ ἃν σὺ τυγχάνῃσ θέλων. ἡμῖν γὰρ ἦν τό τ’ Ἄργοσ οὐχ ὑποστατόν, αὐτοί τε πολλοὶ καὶ νέοι βραχίοσιν· Ἐτεοκλέουσ τε σύμβασιν ποιουμένου, μέτρια θέλοντοσ, οὐκ ἐχρῄζομεν λαβεῖν, κἄπειτ’ ἀπωλόμεσθα. ὁ δ’ αὖ τότ’ εὐτυχήσ, λαβὼν πένησ ὣσ ἀρτίπλουτα χρήματα, ὕβριζ’, ὑβρίζων τ’ αὖθισ ἀνταπώλετο Κάδμου κακόφρων λαόσ. ὦ καιροῦ πέρα τὸ τόξον ἐντείνοντεσ· ὦ κενοὶ βροτῶν, καὶ πρὸσ δίκησ γε πολλὰ πάσχοντεσ κακά, φίλοισ μὲν οὐ πείθεσθε, τοῖσ δὲ πράγμασιν· πόλεισ τ’, ἔχουσαι διὰ λόγου κάμψαι κακά, φόνῳ καθαιρεῖσθ’, οὐ λόγῳ, τὰ πράγματα. ἀτὰρ τί ταῦτα; κεῖνο βούλομαι μαθεῖν, πῶσ ἐξεσώθησ· εἶτα τἄλλ’ ἐρήσομαι. ἐπεὶ ταραγμὸσ πόλιν ἐκίνησεν δορί, πύλασ διῆλθον, ᾗπερ εἰσῄει στρατόσ. ὧν δ’ οὕνεχ’ ἁγὼν ἦν, νεκροὺσ κομίζετε; ὅσοι γε κλεινοῖσ ἕπτ’ ἐφέστασαν δόμοισ. πῶσ φῄσ; ὁ δ’ ἄλλοσ ποῦ κεκμηκότων ὄχλοσ; τάφῳ δέδονται πρὸσ Κιθαιρῶνοσ πτυχαῖσ. τοὐκεῖθεν ἢ τοὐνθένδε; τίσ δ’ ἔθαψέ νιν; Θησεύσ, σκιώδησ ἔνθ’ Ἐλευθερὶσ πέτρα. οὓσ δ’ οὐκ ἔθαψε ποῦ νεκροὺσ ἥκεισ λιπών; ἐγγύσ· πέλασ γὰρ πᾶν ὅ τι σπουδάζεται. ἦ που πικρῶσ νιν θέραπεσ ἦγον ἐκ φόνου; οὐδεὶσ ἐπέστη τῷδε δοῦλοσ ὢν πόνῳ. <> φαίησ ἄν, εἰ παρῆσθ’ ὅτ’ ἠγάπα νεκρούσ. ἔνιψεν αὐτὸσ τῶν ταλαιπώρων σφαγάσ; κἄστρωσέ γ’ εὐνὰσ κἀκάλυψε σώματα. δεινὸν μὲν ἦν βάσταγμα κᾀσχύνην ἔχον. τί δ’ αἰσχρὸν ἀνθρώποισι τἀλλήλων κακά; οἴμοι· πόσῳ σφιν συνθανεῖν ἂν ἤθελον. ἄκραντ’ ὀδύρῃ ταῖσδέ τ’ ἐξάγεισ δάκρυ. δοκῶ μέν, αὐταί γ’ εἰσὶν αἱ διδάσκαλοι. ἀλλ’ εἰε͂̔ν· αἴρω χεῖρ’ ἀπαντήσασ νεκροῖσ Αἵδου τε μολπὰσ ἐκχέω δακρυρρόουσ, φίλουσ προσαυδῶν, ὧν λελειμμένοσ τάλασ ἔρημα κλαίω· τοῦτο γὰρ μόνον βροτοῖσ οὐκ ἔστι τἀνάλωμ’ ἀναλωθὲν λαβεῖν, ψυχὴν βροτείαν· χρημάτων δ’ εἰσὶν πόροι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, Suppliants, episode

(에우리피데스, Suppliants, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION