Euripides, Suppliants, episode 2:

κομψόσ γ’ ὁ κῆρυξ καὶ παρεργάτησ λόγων. ἐπεὶ δ’ ἀγῶνα καὶ σὺ τόνδ’ ἠγωνίσω, ἄκου’· ἅμιλλαν γὰρ σὺ προύθηκασ λόγων. οὐδὲν τυράννου δυσμενέστερον πόλει, ὅπου τὸ μὲν πρώτιστον οὐκ εἰσὶν νόμοι κοινοί, κρατεῖ δ’ εἷσ τὸν νόμον κεκτημένοσ αὐτὸσ παρ’ αὑτῷ· καὶ τόδ’ οὐκέτ’ ἔστ’ ἴσον. γεγραμμένων δὲ τῶν νόμων ὅ τ’ ἀσθενὴσ ὁ πλούσιόσ τε τὴν δίκην ἴσην ἔχει, ἔστιν δ’ ἐνισπεῖν τοῖσιν ἀσθενεστέροισ τὸν εὐτυχοῦντα ταὔθ’, ὅταν κλύῃ κακῶσ, νικᾷ δ’ ὁ μείων τὸν μέγαν δίκαι’ ἔχων. τοὐλεύθερον δ’ ἐκεῖνο· Τίσ θέλει πόλει χρηστόν τι βούλευμ’ ἐσ μέσον φέρειν ἔχων; καὶ ταῦθ’ ὁ χρῄζων λαμπρόσ ἐσθ’, ὁ μὴ θέλων σιγᾷ. τί τούτων ἔστ’ ἰσαίτερον πόλει; καὶ μὴν ὅπου γε δῆμοσ αὐθέντησ χθονόσ, ὑποῦσιν ἀστοῖσ ἥδεται νεανίαισ· ἀνὴρ δὲ βασιλεὺσ ἐχθρὸν ἡγεῖται τόδε, καὶ τοὺσ ἀρίστουσ οὕσ τ’ ἂν ἡγῆται φρονεῖν κτείνει, δεδοικὼσ τῆσ τυραννίδοσ πέρι. πῶσ οὖν ἔτ’ ἂν γένοιτ’ ἂν ἰσχυρὰ πόλισ, ὅταν τισ ὡσ λειμῶνοσ ἠρινοῦ στάχυν τόλμασ ἀφαιρῇ κἀπολωτίζῃ νέουσ; κτᾶσθαι δὲ πλοῦτον καὶ βίον τί δεῖ τέκνοισ ὡσ τῷ τυράννῳ πλείον’ ἐκμοχθῇ βίον; ἢ παρθενεύειν παῖδασ ἐν δόμοισ καλῶσ, τερπνὰσ τυράννοισ ἡδονάσ, ὅταν θέλῃ, δάκρυα δ’ ἑτοιμάζουσι; μὴ ζῴην ἔτι, εἰ τἀμὰ τέκνα πρὸσ βίαν νυμφεύσεται. καὶ ταῦτα μὲν δὴ πρὸσ τὰ σὰ ἐξηκόντισα. ἥκεισ δὲ δὴ τί τῆσδε γῆσ κεχρημένοσ; κλαίων γ’ ἂν ἦλθεσ, εἴ σε μὴ ’πεμψεν πόλισ, περισσὰ φωνῶν· τὸν γὰρ ἄγγελον χρεὼν λέξανθ’ ὅσ’ ἂν τάξῃ τισ ὡσ τάχοσ πάλιν χωρεῖν. τὸ λοιπὸν δ’ εἰσ ἐμὴν πόλιν Κρέων ἧσσον λάλον σου πεμπέτω τιν’ ἄγγελον. φεῦ φεῦ· κακοῖσιν ὡσ ὅταν δαίμων διδῷ καλῶσ, ὑβρίζουσ’ ὡσ ἀεὶ πράξοντεσ εὖ.