Euripides, Suppliants, episode 1:

Δήμητερ ἑστιοῦχ’ Ἐλευσῖνοσ χθονὸσ τῆσδ’, οἵ τε ναοὺσ ἔχετε πρόσπολοι θεᾶσ, εὐδαιμονεῖν με Θησέα τε παῖδ’ ἐμὸν πόλιν τ’ Ἀθηνῶν τήν τε Πιτθέωσ χθόνα, ἐν ᾗ με θρέψασ ὀλβίοισ ἐν δώμασιν Αἴθραν πατὴρ δίδωσι τῷ Πανδίονοσ Αἰγεῖ δάμαρτα, Λοξίου μαντεύμασιν. πάντα γὰρ δι’ ἀρσένων γυναιξὶ πράσσειν εἰκόσ, αἵτινεσ σοφαί. ἐσ τάσδε γὰρ βλέψασ’ ἐπηυξάμην τάδε γραῦσ, αἳ λιποῦσαι δώματ’ Ἀργείασ χθονὸσ ἱκτῆρι θαλλῷ προσπίτνουσ’ ἐμὸν γόνυ, πάθοσ παθοῦσαι δεινόν· ἀμφὶ γὰρ πύλασ Κάδμου θανόντων ἑπτὰ γενναίων τέκνων ἄπαιδέσ εἰσιν, οὕσ ποτ’ Ἀργείων ἄναξ Ἄδραστοσ ἤγαγ’, Οἰδίπου παγκληρίασ μέροσ κατασχεῖν φυγάδι Πολυνείκει θέλων γαμβρῷ. νεκροὺσ δὲ τοὺσ ὀλωλότασ δορὶ θάψαι θελουσῶν τῶνδε μητέρων χθονὶ εἴργουσιν οἱ κρατοῦντεσ οὐδ’ ἀναίρεσιν δοῦναι θέλουσι, νόμιμ’ ἀτίζοντεσ θεῶν. κοινὸν δὲ φόρτον ταῖσδ’ ἔχων χρείασ ἐμῆσ Ἄδραστοσ ὄμμα δάκρυσιν τέγγων ὅδε κεῖται, τό τ’ ἔγχοσ τήν τε δυστυχεστάτην στένων στρατείαν ἣν ἔπεμψεν ἐκ δόμων· ὅσ μ’ ἐξοτρύνει παῖδ’ ἐμὸν πεῖσαι λιταῖσ νεκρῶν κομιστὴν ἢ λόγοισιν ἢ δορὸσ ῥώμῃ γενέσθαι καὶ τάφου μεταίτιον, μόνον τόδ’ ἔργον προστιθεὶσ ἐμῷ τέκνῳ πόλει τ’ Ἀθηνῶν. τυγχάνω δ’ ὑπὲρ χθονὸσ ἀρότου προθύουσ’, ἐκ δόμων ἐλθοῦσ’ ἐμῶν πρὸσ τόνδε σηκόν, ἔνθα πρῶτα φαίνεται φρίξασ ὑπὲρ γῆσ τῆσδε κάρπιμοσ στάχυσ. δεσμὸν δ’ ἄδεσμον τόνδ’ ἔχουσα φυλλάδοσ μένω πρὸσ ἁγναῖσ ἐσχάραισ δυοῖν θεαῖν Κόρησ τε καὶ Δήμητροσ, οἰκτίρουσα μὲν πολιὰσ ἄπαιδασ τάσδε μητέρασ τέκνων, σέβουσα δ’ ἱερὰ στέμματ’. οἴχεται δέ μοι κῆρυξ πρὸσ ἄστυ δεῦρο Θησέα καλῶν, ὡσ ἢ τὸ τούτων λυπρὸν ἐξέλῃ χθονόσ, ἢ τάσδ’ ἀνάγκασ ἱκεσίουσ λύσῃ, θεοὺσ ὅσιόν τι δράσασ·