Euripides, Phoenissae, episode 13:

καλῶσ τὰ τῶν θεῶν καὶ τὰ τῆσ τύχησ ἔχει· παῖδέσ τε γάρ μοι ζῶσι κἀκπέφευγε γῆ. Κρέων δ’ ἐοίκε τῶν ἐμῶν νυμφευμάτων τῶν τ’ Οἰδίπου δύστηνοσ ἀπολαῦσαι κακῶν, παιδὸσ στερηθείσ, τῇ πόλει μὲν εὐτυχῶσ, ἰδίᾳ δὲ λυπρῶσ. ἀλλ’ ἄνελθέ μοι πάλιν, τί τἀπὶ τούτοισ παῖδ’ ἐμὼ δρασείετον. ἐά τὰ λοιπά· δεῦρ’ ἀεὶ γὰρ εὐτυχεῖσ. τοῦτ’ εἰσ ὕποπτον εἶπασ· οὐκ ἐατέον. μεῖζον τί χρῄζεισ παῖδασ ἢ σεσῳσμένουσ; καὶ τἀπίλοιπά γ’ εἰ καλῶσ πράσσω κλύειν. μέθεσ μ’· ἔρημοσ παῖσ ὑπασπιστοῦ σέθεν. κακόν τι κεύθεισ καὶ στέγεισ ὑπὸ σκότῳ. κοὐκ ἄν γε λέξαιμ’ ἐπ’ ἀγαθοῖσι σοῖσ κακά. ἢν μή γε φεύγων ἐκφύγῃσ πρὸσ αἰθέρα. αἰαῖ· τί μ’ οὐκ εἰάσασ ἐξ εὐαγγέλου φήμησ ἀπελθεῖν, ἀλλὰ μηνῦσαι κακά; τὼ παῖδε τὼ σὼ μέλλετον, τολμήματα αἴσχιστα, χωρὶσ μονομαχεῖν παντὸσ στρατοῦ, λέξαντεσ Ἀργείοισι Καδμείοισί τε ἐσ κοινὸν οἱο͂ν μήποτ’ ὤφελον λόγον. Ἐτεοκλέησ δ’ ὑπῆρξ’ ἀπ’ ὀρθίου σταθεὶσ πύργου, κελεύσασ σῖγα κηρῦξαι στρατῷ· ἔλεξε δ’· ὦ γῆσ Ἑλλάδοσ στρατηλάται Δαναῶν ἀριστῆσ, οἵπερ ἤλθετ’ ἐνθάδε, Κάδμου τε λαόσ, μήτε Πολυνείκουσ χάριν ψυχὰσ ἀπεμπολᾶτε μήθ’ ἡμῶν ὕπερ. ἐγὼ γὰρ αὐτὸσ τόνδε κίνδυνον μεθεὶσ μόνοσ συνάψω συγγόνῳ τὠμῷ μάχην· κἂν μὲν κτάνω τόνδ’, οἶκον οἰκήσω μόνοσ, ἡσσώμενοσ δὲ τῷδε παραδώσω μόνῳ· ὑμεῖσ δ’ ἀγῶν’ ἀφέντεσ, Ἀργεῖοι, χθόνα νίσεσθε, βίοτον μὴ λιπόντεσ ἐνθάδε, Σπαρτῶν τε λαὸσ ἅλισ ὅσοσ κεῖται νεκρόσ. τοσαῦτ’ ἔλεξε· σὸσ δὲ Πολυνείκησ γόνοσ ἐκ τάξεων ὤρουσε κἀπῄνει λόγουσ. πάντεσ δ’ ἐπερρόθησαν Ἀργεῖοι τάδε Κάδμου τε λαὸσ ὡσ δίκαι’ ἡγούμενοι. ἐπὶ τοῖσδε δ’ ἐσπείσαντο, κἀν μεταιχμίοισ ὁρ́κουσ συνῆψαν ἐμμενεῖν στρατηλάται.