Euripides, episode, iambic 5:

ὦ Λοξία μαντεῖε, σῶν θεσπισμάτων. οὐ ψευδόμαντισ ἦσθ’ ἄρ’, ἀλλ’ ἐτήτυμοσ. καίτοι μ’ ἐσῄει δεῖμα, μή τινοσ κλύων ἀλαστόρων δόξαιμι σὴν κλύειν ὄπα. ἀλλ’ εὖ τελεῖται, πείσομαι δὲ σοῖσ λόγοισ. ἰδού, μεθίημ’ Ἑρμιόνην ἀπὸ σφαγῆσ, καὶ λέκτρ’ ἐπῄνεσ’, ἡνίκ’ ἂν διδῷ πατήρ. ὦ Ζηνὸσ Ἑλένη χαῖρε παῖ· ζηλῶ δέ σε θεῶν κατοικήσασαν ὄλβιον δόμον. Ὀρέστα, σοὶ δὲ παῖδ’ ἐγὼ κατεγγυῶ, Φοίβου λέγοντοσ· εὐγενὴσ δ’ ἀπ’ εὐγενοῦσ γήμασ ὄναιο καὶ σὺ χὡ διδοὺσ ἐγώ. χωρεῖτέ νυν ἕκαστοσ οἷ προστάσσομεν, νείκασ τε διαλύεσθε. πείθεσθαι χρεών. κἀγὼ τοιοῦτοσ· σπένδομαι δὲ συμφοραῖσ, Μενέλαε, καὶ σοῖσ, Λοξία, θεσπίσμασιν.