Euripides, episode, iambic

(에우리피데스, episode, iambic)

ἥκω κλύων τὰ δεινὰ καὶ δραστήρια δισσοῖν λεόντοιν· οὐ γὰρ ἄνδρ’ αὐτὼ καλῶ. ἤκουσα γὰρ δὴ τὴν ἐμὴν ξυνάορον ὡσ οὐ τέθνηκεν, ἀλλ’ ἄφαντοσ οἴχεται ‐ κενὴν ἀκούσασ βάξιν, ἣν φόβῳ σφαλεὶσ ἤγγειλέ μοί τισ. ἀλλὰ τοῦ μητροκτόνου τεχνάσματ’ ἐστὶ ταῦτα καὶ πολὺσ γέλωσ. ἀνοιγέτω τισ δῶμα· προσπόλοισ λέγω ὠθεῖν πύλασ τάσδ’, ὡσ ἂν ἀλλὰ παῖδ’ ἐμὴν ῥυσώμεθ’ ἀνδρῶν ἐκ χερῶν μιαιφόνων, καὶ τὴν τάλαιναν ἀθλίαν δάμαρτ’ ἐμὴν λάβωμεν, ᾗ δεῖ ξυνθανεῖν ἐμῇ χερὶ τοὺσ διολέσαντασ τὴν ἐμὴν ξυνάορον. οὗτοσ σύ, κλῄθρων τῶνδε μὴ ψαύσῃσ χερί· Μενέλαον εἶπον, ὃσ πεπύργωσαι θράσει· ἢ τῷδε θριγκῷ κρᾶτα συνθραύσω σέθεν, ῥήξασ παλαιὰ γεῖσα, τεκτόνων πόνον. μοχλοῖσ δ’ ἄραρε κλῇθρα, σῆσ βοηδρόμου σπουδῆσ ἅ σ’ εἴρξει, μὴ δόμων ἔσω περᾶν. ἐά, τί χρῆμα; λαμπάδων ὁρῶ σέλασ, δόμων δ’ ἐπ’ ἄκρων τούσδε πυργηρουμένουσ, ξίφοσ δ’ ἐμῆσ θυγατρὸσ ἐπίφρουρον δέρῃ. πότερον ἐρωτᾶν ἢ κλύειν ἐμοῦ θέλεισ; οὐδέτερ’· ἀνάγκη δ’, ὡσ ἐοίκε, σου κλύειν. μέλλω κτενεῖν σου θυγατέρ’, εἰ βούλῃ μαθεῖν. Ἑλένην φονεύσασ ἐπὶ φόνῳ πράσσεισ φόνον; εἰ γὰρ κατέσχον μὴ θεῶν κλεφθεὶσ ὕπο. ἀρνῇ κατακτὰσ κἀφ’ ὕβρει λέγεισ τάδε; λυπράν γε τὴν ἄρνησιν· εἰ γὰρ ὤφελον ‐ τί χρῆμα δρᾶσαι; παρακαλεῖσ γὰρ ἐσ φόβον. τὴν Ἑλλάδοσ μιάστορ’ εἰσ Αἵδου βαλεῖν. ἀπόδοσ δάμαρτοσ νέκυν, ὅπωσ χώσω τάφῳ. θεοὺσ ἀπαίτει. παῖδα δὲ κτενῶ σέθεν. ὁ μητροφόντησ ἐπὶ φόνῳ πράσσει φόνον; ὁ πατρὸσ ἀμύντωρ, ὃν σὺ προύδωκασ θανεῖν. οὐκ ἤρκεσέν σοι τὸ παρὸν αἷμα μητέροσ; οὐκ ἂν κάμοιμι τὰσ κακὰσ κτείνων ἀεί. ἦ καὶ σύ, Πυλάδη, τοῦδε κοινωνεῖσ φόνου; φησὶν σιωπῶν· ἀρκέσω δ’ ἐγὼ λέγων. ἀλλ’ οὔτι χαίρων, ἤν γε μὴ φύγῃσ πτεροῖσ. οὐ φευξόμεσθα· πυρὶ δ’ ἀνάψομεν δόμουσ. ἦ γὰρ πατρῷον δῶμα πορθήσεισ τόδε; ὡσ μή γ’ ἔχῃσ σύ, τήνδ’ ἐπισφάξασ πυρί. κτεῖν’· ὡσ κτανών γε τῶνδέ μοι δώσεισ δίκην. ἔσται τάδε.

ἆ ἆ, μηδαμῶσ δράσῃσ τάδε. σίγα νυν, ἀνέχου δ’ ἐνδίκωσ πράσσων κακῶσ. ἦ γὰρ δίκαιον ζῆν σε; καὶ κρατεῖν γε γῆσ. ποίασ; ἐν Ἄργει τῷδε τῷ Πελασγικῷ. εὖ γοῦν θίγοισ ἂν χερνίβων ‐ τί δὴ γὰρ οὔ; καὶ σφάγια πρὸ δορὸσ καταβάλοισ. σὺ δ’ ἂν καλῶσ; ἁγνὸσ γάρ εἰμι χεῖρασ. ἀλλ’ οὐ τὰσ φρένασ. τίσ δ’ ἂν προσείποι σέ; ὅστισ ἐστὶ φιλοπάτωρ. ὅστισ δὲ τιμᾷ μητέρα; εὐδαίμων ἔφυ. οὔκουν σύ γε. οὐ γὰρ ἁνδάνουσιν αἱ κακαί. ἄπαιρε θυγατρὸσ φάσγανον. ψευδὴσ ἔφυσ. ἀλλὰ κτενεῖσ μου θυγατέρα; οὐ ψευδὴσ ἔτ’ εἶ. οἴμοι, τί δράσω; πεῖθ’ ἐσ Ἀργείουσ μολὼν ‐ πειθὼ τίνα; ἡμᾶσ μὴ θανεῖν· αἰτοῦ πόλιν. ἢ παῖδά μου φονεύσετε; ὧδ’ ἔχει τάδε. ὦ τλῆμον Ἑλένη ‐ τἀμὰ δ’ οὐχὶ τλήμονα; σὲ σφάγιον ἐκόμισ’ ἐκ Φρυγῶν ‐ εἰ γὰρ τόδ’ ἦν. πόνουσ πονήσασ μυρίουσ. πλήν γ’ εἰσ ἐμέ. πέπονθα δεινά. τότε γὰρ ἦσθ’ ἀνωφελήσ. ἔχεισ με. σαυτὸν σύ γ’ ἔλαβεσ κακὸσ γεγώσ. ἀλλ’ εἶ’, ὕφαπτε δώματ’, Ἠλέκτρα, τάδε· σύ τ’, ὦ φίλων μοι τῶν ἐμῶν σαφέστατε, Πυλάδη, κάταιθε γεῖσα τειχέων τάδε. ὦ γαῖα Δαναῶν ἱππίου τ’ Ἄργουσ κτίται, οὐκ εἶ’ ἐνόπλῳ ποδὶ βοηδρομήσετε; πᾶσαν γὰρ ὑμῶν ὅδε βιάζεται πόλιν ζῆν, αἷμα μητρὸσ μυσαρὸν ἐξειργασμένοσ. Μενέλαε, παῦσαι λῆμ’ ἔχων τεθηγμένον·

Φοῖβόσ σ’ ὁ Λητοῦσ παῖσ ὅδ’ ἐγγὺσ ὢν καλῶ· σύ θ’ ὃσ ξιφήρησ τῇδ’ ἐφεδρεύεισ κόρῃ, Ὀρέσθ’, ἵν’ εἰδῇσ οὓσ φέρων ἥκω λόγουσ. Ἑλένην μὲν ἣν σὺ διολέσαι πρόθυμοσ ὢν ἥμαρτεσ, ὀργὴν Μενέλεῳ ποιούμενοσ, ἥδ’ ἐστίν, ἣν ὁρᾶτ’ ἐν αἰθέροσ πτυχαῖσ, σεσῳσμένη τε κοὐ θανοῦσα πρὸσ σέθεν. ἐγώ νιν ἐξέσῳσα κἀπὸ φασγάνου τοῦ σοῦ κελευσθεὶσ ἡρ́πασ’ ἐκ Διὸσ πατρόσ. Ζηνὸσ γὰρ οὖσαν ζῆν νιν ἄφθιτον χρεών, Κάστορί τε Πολυδεύκει τ’ ἐν αἰθέροσ πτυχαῖσ σύνθακοσ ἔσται, ναυτίλοισ σωτήριοσ. ἄλλην δὲ νύμφην ἐσ δόμουσ κτῆσαι λαβών, ἐπεὶ θεοὶ τῷ τῆσδε καλλιστεύματι Ἕλληνασ εἰσ ἓν καὶ Φρύγασ συνήγαγον, θανάτουσ τ’ ἔθηκαν, ὡσ ἀπαντλοῖεν χθονὸσ ὕβρισμα θνητῶν ἀφθόνου πληρώματοσ. τὰ μὲν καθ’ Ἑλένην ὧδ’ ἔχει·

ὁ δ’ ἐπιών νιν βίοτοσ εὐδαίμων μένει. σὲ δ’ αὖ χρεών, Ὀρέστα, γαίασ τῆσδ’ ὑπερβαλόνθ’ ὁρ́ουσ Παρράσιον οἰκεῖν δάπεδον ἐνιαυτοῦ κύκλον. κεκλήσεται δὲ σῆσ φυγῆσ ἐπώνυμον Ἀζᾶσιν Ἀρκάσιν τ’ Ὀρέστειον καλεῖν. ἐνθένδε δ’ ἐλθὼν τὴν Ἀθηναίων πόλιν δίκην ὑπόσχεσ αἵματοσ μητροκτόνου Εὐμενίσι τρισσαῖσ· θεοὶ δέ σοι δίκησ βραβῆσ πάγοισιν ἐν Ἀρείοισιν εὐσεβεστάτην ψῆφον διοίσουσ’, ἔνθα νικῆσαί σε χρή. ἐφ’ ἧσ δ’ ἔχεισ, Ὀρέστα, φάσγανον δέρῃ, γῆμαι πέπρωταί σ’ Ἑρμιόνην· ὃσ δ’ οἰέται Νεοπτόλεμοσ γαμεῖν νιν, οὐ γαμεῖ ποτε. θανεῖν γὰρ αὐτῷ μοῖρα Δελφικῷ ξίφει, δίκασ Ἀχιλλέωσ πατρὸσ ἐξαιτοῦντά με. Πυλάδῃ δ’ ἀδελφῆσ λέκτρον, ὥσ ποτ’ ᾔνεσασ, δόσ· Ἄργουσ δ’ Ὀρέστην, Μενέλεωσ, ἐά κρατεῖν, ἐλθὼν δ’ ἄνασσε Σπαρτιάτιδοσ χθονόσ, φερνὰσ ἔχων δάμαρτοσ, ἥ σε μυρίοισ πόνοισ διδοῦσα δεῦρ’ ἀεὶ διήνυσεν.

τὰ πρὸσ πόλιν δὲ τῷδ’ ἐγὼ θήσω καλῶσ, ὅσ νιν φονεῦσαι μητέρ’ ἐξηνάγκασα. ὦ Λοξία μαντεῖε, σῶν θεσπισμάτων.

οὐ ψευδόμαντισ ἦσθ’ ἄρ’, ἀλλ’ ἐτήτυμοσ. καίτοι μ’ ἐσῄει δεῖμα, μή τινοσ κλύων ἀλαστόρων δόξαιμι σὴν κλύειν ὄπα. ἀλλ’ εὖ τελεῖται, πείσομαι δὲ σοῖσ λόγοισ. ἰδού, μεθίημ’ Ἑρμιόνην ἀπὸ σφαγῆσ, καὶ λέκτρ’ ἐπῄνεσ’, ἡνίκ’ ἂν διδῷ πατήρ. ὦ Ζηνὸσ Ἑλένη χαῖρε παῖ· ζηλῶ δέ σε θεῶν κατοικήσασαν ὄλβιον δόμον. Ὀρέστα, σοὶ δὲ παῖδ’ ἐγὼ κατεγγυῶ, Φοίβου λέγοντοσ· εὐγενὴσ δ’ ἀπ’ εὐγενοῦσ γήμασ ὄναιο καὶ σὺ χὡ διδοὺσ ἐγώ. χωρεῖτέ νυν ἕκαστοσ οἷ προστάσσομεν, νείκασ τε διαλύεσθε. πείθεσθαι χρεών. κἀγὼ τοιοῦτοσ· σπένδομαι δὲ συμφοραῖσ, Μενέλαε, καὶ σοῖσ, Λοξία, θεσπίσμασιν.

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION