Euripides, Iphigenia in Tauris, episode 3:

ἃ καινὰ δ ἥκει νὺξ φέρουσα φάσματα, λέξω πρὸς αἰθέρ, εἴ τι δὴ τόδ ἔστ ἄκος.? ἔδοξ ἐν ὕπνῳ τῆσδ ἀπαλλαχθεῖσα γῆς οἰκεῖν ἐν Ἄργει, παρθένοισι δ ἐν μέσαις εὕδειν, χθονὸς δὲ νῶτα σεισθῆναι σάλῳ, φεύγειν δὲ κἄξω στᾶσα θριγκὸν εἰσιδεῖν δόμων πίτνοντα, πᾶν δ ἐρείψιμον στέγος βεβλημένον πρὸς οὖδας ἐξ ἄκρων σταθμῶν. μόνος λελεῖφθαι στῦλος εἷς ἔδοξέ μοι δόμων πατρῴων, ἐκ δ ἐπικράνων κόμας ξανθὰς καθεῖναι, φθέγμα δ ἀνθρώπου λαβεῖν, κἀγὼ τέχνην τήνδ ἣν ἔχω ξενοκτόνον τιμῶς ὑδραίνειν αὐτὸν ὡς θανούμενον, κλαίουσα. τοὔναρ δ ὧδε συμβάλλω τόδε: τέθνηκ Ὀρέστης, οὗ κατηρξάμην ἐγώ. στῦλοι γὰρ οἴκων παῖδές εἰσιν ἄρσενες: θνῄσκουσι δ οὓς ἂν χέρνιβες βάλως ἐμαί. οὐδ αὖ συνάψαι τοὔναρ ἐς φίλους ἔχω: Στροφίῳ γὰρ οὐκ ἦν παῖς, ὅτ ὠλλύμην ἐγώ. νῦν οὖν ἀδελφῷ βούλομαι δοῦναι χοὰς παροῦς ἀπόντι - ταῦτα γὰρ δυναίμεθ ἄν - σὺν προσπόλοισιν, ἃς ἔδωχ ἡμῖν ἄναξ Ἑλληνίδας γυναῖκας. ἀλλ ἐξ αἰτίας οὔπω τίνος πάρεισιν· εἶμ ἔσω δόμων ἐν οἷσι ναίω τῶνδ ἀνακτόρων θεᾶς.?