Euripides, Iphigenia in Tauris, episode

(에우리피데스, Iphigenia in Tauris, episode)

καὶ μὴν ὅδ’ ἀκτὰσ ἐκλιπὼν θαλασσίουσ βουφορβὸσ ἥκει σημανῶν τί σοι νέον. Ἀγαμέμνονόσ τε καὶ Κλυταιμήστρασ τέκνον, ἄκουε καινῶν ἐξ ἐμοῦ κηρυγμάτων. τί δ’ ἔστι τοῦ παρόντοσ ἐκπλῆσσον λόγου; ἥκουσιν ἐσ γῆν, κυανέαν Συμπληγάδα πλάτῃ φυγόντεσ, δίπτυχοι νεανίαι, θεᾷ φίλον πρόσφαγμα καὶ θυτήριον Ἀρτέμιδι. χέρνιβασ δὲ καὶ κατάργματα οὐκ ἂν φθάνοισ ἂν εὐτρεπῆ ποιουμένη. ποδαποί; τίνοσ γῆσ σχῆμ’ ἔχουσιν οἱ ξένοι; Ἕλληνεσ· ἓν τοῦτ’ οἶδα κοὐ περαιτέρω. οὐδ’ ὄνομ’ ἀκούσασ οἶσθα τῶν ξένων φράσαι; Πυλάδησ ἐκλῄζεθ’ ἅτεροσ πρὸσ θατέρου. τοῦ ξυζύγου δὲ τοῦ ξένου τί τοὔνομ’ ἦν; οὐδεὶσ τόδ’ οἶδεν· οὐ γὰρ εἰσηκούσαμεν. πῶσ δ’ εἴδετ’ αὐτοὺσ κἀντυχόντεσ εἵλετε; ἄκραισ ἐπὶ ῥηγμῖσιν ἀξένου πόρου ‐ καὶ τίσ θαλάσσησ βουκόλοισ κοινωνία; βοῦσ ἤλθομεν νίψοντεσ ἐναλίᾳ δρόσῳ. ἐκεῖσε δὴ ’πάνελθε, πῶσ νιν εἵλετε τρόπῳ θ’ ὁποίῳ· τοῦτο γὰρ μαθεῖν θέλω. χρόνιοι γὰρ ἥκουσ’· οὐδέ πω βωμὸσ θεᾶσ Ἑλληνικαῖσιν ἐξεφοινίχθη ῥοαῖσ. ἐπεὶ τὸν ἐσρέοντα διὰ Συμπληγάδων βοῦσ ὑλοφορβοὺσ πόντον εἰσεβάλλομεν, ἦν τισ διαρρὼξ κυμάτων πολλῷ σάλῳ κοιλωπὸσ ἀγμόσ, πορφυρευτικαὶ στέγαι.

ἐνταῦθα δισσοὺσ εἶδέ τισ νεανίασ βουφορβὸσ ἡμῶν, κἀπεχώρησεν πάλιν ἄκροισι δακτύλοισι πορθμεύων ἴχνοσ. ἔλεξε δ’· Οὐχ ὁρᾶτε; δαίμονέσ τινεσ θάσσουσιν οἵδε. ‐ θεοσεβὴσ δ’ ἡμῶν τισ ὢν ἀνέσχε χεῖρα καὶ προσηύξατ’ εἰσιδών· ὦ ποντίασ παῖ Λευκοθέασ, νεῶν φύλαξ, δέσποτα Παλαῖμον, ἵλεωσ ἡμῖν γενοῦ, εἴτ’ οὖν ἐπ’ ἀκταῖσ θάσσετον Διοσκόρω, ἢ Νηρέωσ ἀγάλμαθ’, ὃσ τὸν εὐγενῆ ἔτικτε πεντήκοντα Νηρῄδων χορόν. ἄλλοσ δέ τισ μάταιοσ, ἀνομίᾳ θρασύσ, ἐγέλασεν εὐχαῖσ, ναυτίλουσ δ’ ἐφθαρμένουσ θάσσειν φάραγγ’ ἔφασκε τοῦ νόμου φόβῳ, κλύοντασ ὡσ θύοιμεν ἐνθάδε ξένουσ.

ἔδοξε δ’ ἡμῶν εὖ λέγειν τοῖσ πλείοσι, θηρᾶν τε τῇ θεῷ σφάγια τἀπιχώρια. κἀν τῷδε πέτραν ἅτεροσ λιπὼν ξένοιν ἔστη κάρα τε διετίναξ’ ἄνω κάτω κἀπεστέναξεν ὠλένασ τρέμων ἄκρασ, μανίαισ ἀλαίνων, καὶ βοᾷ κυναγὸσ ὥσ· Πυλάδη, δέδορκασ τήνδε; τήνδε δ’ οὐχ ὁρᾷσ Αἵδου δράκαιναν, ὥσ με βούλεται κτανεῖν δειναῖσ ἐχίδναισ εἰσ ἔμ’ ἐστομωμένη; ἣ δ’ ἐκ χιτώνων πῦρ πνέουσα καὶ φόνον πτεροῖσ ἐρέσσει, μητέρ’ ἀγκάλαισ ἐμὴν ἔχουσα ‐ πέτρινον ὄχθον, ὡσ ἐπεμβάλῃ. οἴμοι, κτενεῖ με· ποῖ φύγω; παρῆν δ’ ὁρᾶν οὐ ταῦτα μορφῆσ σχήματ’, ἀλλ’ ἠλλάσσετο φθογγάσ τε μόσχων καὶ κυνῶν ὑλάγματα, ἃσ φᾶσ’ Ἐρινῦσ ἱέναι μιμήματα. ἡμεῖσ δὲ συσταλέντεσ, ὡσ θαμβούμενοι, σιγῇ καθήμεθ’·

ὃ δὲ χερὶ σπάσασ ξίφοσ, μόσχουσ ὀρούσασ ἐσ μέσασ λέων ὅπωσ, παίει σιδήρῳ λαγόνασ ἐσ πλευράσ θ’ ἱείσ, δοκῶν Ἐρινῦσ θεὰσ ἀμύνεσθαι τάδε, ὡσ αἱματηρὸν πέλαγοσ ἐξανθεῖν ἁλόσ. κἀν τῷδε πᾶσ τισ, ὡσ ὁρᾷ βουφόρβια πίπτοντα καὶ πορθούμεν’, ἐξωπλίζετο, κόχλουσ τε φυσῶν συλλέγων τ’ ἐγχωρίουσ· πρὸσ εὐτραφεῖσ γὰρ καὶ νεανίασ ξένουσ φαύλουσ μάχεσθαι βουκόλουσ ἡγούμεθα. πολλοὶ δ’ ἐπληρώθημεν ἐν μακρῷ χρόνῳ. πίπτει δὲ μανίασ πίτυλον ὁ ξένοσ μεθείσ, στάζων ἀφρῷ γένειον· ὡσ δ’ ἐσείδομεν προύργου πεσόντα, πᾶσ ἀνὴρ ἔσχεν πόνον βάλλων ἀράσσων. ἅτεροσ δὲ τοῖν ξένοιν ἀφρόν τ’ ἀπέψη σώματόσ τ’ ἐτημέλει πέπλων τε προυκάλυπτεν εὐπήνουσ ὑφάσ, καραδοκῶν μὲν τἀπιόντα τραύματα, φίλον δὲ θεραπείαισιν ἄνδρ’ εὐεργετῶν. ἔμφρων δ’ ἀνᾴξασ ὁ ξένοσ πεσήματοσ ἔγνω κλύδωνα πολεμίων προσκείμενον καὶ τὴν παροῦσαν συμφορὰν αὐτοῖν πέλασ, ᾤμωξέ θ’· ἡμεῖσ δ’ οὐκ ἀνίεμεν πέτροισ βάλλοντεσ, ἄλλοσ ἄλλοθεν προσκείμενοι. οὗ δὴ τὸ δεινὸν παρακέλευσμ’ ἠκούσαμεν· Πυλάδη, θανούμεθ’, ἀλλ’ ὅπωσ θανούμεθα κάλλισθ’· ἕπου μοι, φάσγανον σπάσασ χερί. ‐ ὡσ δ’ εἴδομεν δίπαλτα πολεμίων ξίφη, φυγῇ λεπαίασ ἐξεπίμπλαμεν νάπασ. ἀλλ’, εἰ φύγοι τισ, ἅτεροι προσκείμενοι ἔβαλλον αὐτούσ·

θαυμάστ’ ἔλεξασ τὸν μανένθ’, ὅστισ ποτὲ Ἕλληνοσ ἐκ γῆσ πόντον ἦλθεν ἄξενον. εἰ δὲ τούσδ’ ὠσαίατο, αὖθισ τὸ νῦν ὑπεῖκον ἤρασσεν πέτροισ. ἀλλ’ ἦν ἄπιστον· μυρίων γὰρ ἐκ χερῶν οὐδεὶσ τὰ τῆσ θεοῦ θύματ’ εὐτύχει βαλών. μόλισ δέ νιν τόλμῃ μὲν οὐ χειρούμεθα, κύκλῳ δὲ περιβαλόντεσ ἐξεκλέψαμεν πέτροισι χειρῶν φάσγαν’, ἐσ δὲ γῆν γόνυ καμάτῳ καθεῖσαν. πρὸσ δ’ ἄνακτα τῆσδε γῆσ κομίζομέν νιν. ὃ δ’ ἐσιδὼν ὅσον τάχοσ ἐσ χέρνιβάσ τε καὶ σφαγεῖ’ ἔπεμπέ σοι. ηὔχου δὲ τοιάδ’, ὦ νεᾶνί, σοι ξένων σφάγια παρεῖναι· κἂν ἀναλίσκῃσ ξένουσ τοιούσδε, τὸν σὸν Ἑλλὰσ ἀποτείσει φόνον δίκασ τίνουσα τῆσ ἐν Αὐλίδι σφαγῆσ. εἰε͂̔ν·

σὺ μὲν κόμιζε τοὺσ ξένουσ μολών, τὰ δ’ ἐνθάδ’ ἡμεῖσ ὅσια φροντιούμεθα ‐ ὦ καρδία τάλαινα, πρὶν μὲν ἐσ ξένουσ γαληνὸσ ἦσθα καὶ φιλοικτίρμων ἀεί, ἐσ θοὑμόφυλον ἀναμετρουμένη δάκρυ, Ἕλληνασ ἄνδρασ ἡνίκ’ ἐσ χέρασ λάβοισ. νῦν δ’ ἐξ ὀνείρων οἷσιν ἠγριώμεθα, δοκοῦσ’ Ὀρέστην μηκέθ’ ἥλιον βλέπειν, δύσνουν με λήψεσθ’, οἵτινέσ ποθ’ ἥκετε.

καὶ τοῦτ’ ἄρ’ ἦν ἀληθέσ, ᾐσθόμην, φίλαι· οἱ δυστυχεῖσ γὰρ τοῖσι δυστυχεστέροισ αὐτοὶ κακῶσ πράξαντεσ οὐ φρονοῦσιν εὖ. ἀλλ’ οὔτε πνεῦμα Διόθεν ἦλθε πώποτε, οὐ πορθμίσ, ἥτισ διὰ πέτρασ Συμπληγάδασ Ἑλένην ἀπήγαγ’ ἐνθάδ’, ἥ μ’ ἀπώλεσεν, Μενέλεών θ’, ἵν’ αὐτοὺσ ἀντετιμωρησάμην, τὴν ἐνθάδ’ Αὖλιν ἀντιθεῖσα τῆσ ἐκεῖ, οὗ μ’ ὥστε μόσχον Δαναί̈δαι χειρούμενοι ἔσφαζον, ἱερεὺσ δ’ ἦν ὁ γεννήσασ πατήρ. οἴμοι ‐ κακῶν γὰρ τῶν τότ’ οὐκ ἀμνημονῶ ‐ ὅσασ γενείου χεῖρασ ἐξηκόντισα γονάτων τε τοῦ τεκόντοσ, ἐξαρτωμένη, λέγουσα τοιάδ’· ὦ πάτερ, νυμφεύομαι νυμφεύματ’ αἰσχρὰ πρὸσ σέθεν· μήτηρ δ’ ἐμὲ σέθεν κατακτείνοντοσ Ἀργεῖαί τε νῦν ὑμνοῦσιν ὑμεναίοισιν, αὐλεῖται δὲ πᾶν μέλαθρον· ἡμεῖσ δ’ ὀλλύμεσθα πρὸσ σέθεν. Αἵδησ Ἀχιλλεὺσ ἦν ἄρ’, οὐχ ὁ Πηλέωσ, ὅν μοι προσείσασ πόσιν, ἐν ἁρμάτων ὄχοισ ἐσ αἱματηρὸν γάμον ἐπόρθμευσασ δόλῳ. ἐγὼ δὲ λεπτῶν ὄμμα διὰ καλυμμάτων ἔχουσ’, ἀδελφόν τ’ οὐκ ἀνειλόμην χεροῖν, ‐ ὃσ νῦν ὄλωλεν ‐ οὐ κασιγνήτῃ στόμα συνῆψ’ ὑπ’ αἰδοῦσ, ὡσ ἰοῦσ’ ἐσ Πηλέωσ μέλαθρα· πολλὰ δ’ ἀπεθέμην ἀσπάσματα ἐσ αὖθισ, ὡσ ἥξουσ’ ἐσ Ἄργοσ αὖ πάλιν. ὦ τλῆμον, εἰ τέθνηκασ, ἐξ οἱών καλῶν ἔρρεισ, Ὀρέστα, καὶ πατρὸσ ζηλωμάτων ‐ τὰ τῆσ θεοῦ δὲ μέμφομαι σοφίσματα, ἥτισ βροτῶν μὲν ἤν τισ ἅψηται φόνου, ἢ καὶ λοχείασ ἢ νεκροῦ θίγῃ χεροῖν, βωμῶν ἀπείργει, μυσαρὸν ὡσ ἡγουμένη, αὐτὴ δὲ θυσίαισ ἥδεται βροτοκτόνοισ.

οὐκ ἔσθ’ ὅπωσ ἔτεκεν ἂν ἡ Διὸσ δάμαρ Λητὼ τοσαύτην ἀμαθίαν. ἐγὼ μὲν οὖν τὰ Ταντάλου θεοῖσιν ἑστιάματα ἄπιστα κρίνω, παιδὸσ ἡσθῆναι βορᾷ, τοὺσ δ’ ἐνθάδ’, αὐτοὺσ ὄντασ ἀνθρωποκτόνουσ, ἐσ τὴν θεὸν τὸ φαῦλον ἀναφέρειν δοκῶ· οὐδένα γὰρ οἶμαι δαιμόνων εἶναι κακόν.

상위

Euripides (에우리피데스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION