Euripides, Iphigenia in Aulis, episode, trochees

(에우리피데스, Iphigenia in Aulis, episode, trochees)

ὦ τεκοῦσα μῆτερ, ἀνδρῶν ὄχλον εἰσορῶ πέλασ. τόν τε τῆσ θεᾶσ παῖδα, τέκνον, ᾧ <σὺ> δεῦρ’ ἐλήλυθασ. διαχαλᾶτέ μοι μέλαθρα, δμῶεσ, ὡσ κρύψω δέμασ. τί δὲ τέκνον, φεύγεισ; Ἀχιλλέα τόνδ’ ἰδεῖν αἰσχύνομαι. ὡσ τί δή; τὸ δυστυχέσ μοι τῶν γάμων αἰδῶ φέρει. οὐκ ἐν ἁβρότητι κεῖσαι πρὸσ τὰ νῦν πεπτωκότα. ἀλλὰ μίμν’· οὐ σεμνότητοσ ἔργον, ἢν ὀνώμεθα. ὦ γύναι τάλαινα, Λήδασ θύγατερ . . . οὐ ψευδῆ θροεῖσ. δείν’ ἐν Ἀργείοισ βοᾶται . . . τίνα βοήν; σήμαινέ μοι. ἀμφὶ σῆσ παιδόσ . . . πονηρὸν εἶπασ οἰωνὸν λόγον. ὡσ χρεὼν σφάξαι νιν. οὐδεὶσ <τοῖσδ’> ἐναντίον λέγει; ἐσ θόρυβον ἐγώ τι καὐτὸσ ἤλυθον . . . τίν’, ὦ ξένε; σῶμα λευσθῆναι πέτροισι. μῶν κόρην σῴζων ἐμήν; αὐτὸ τοῦτο. τίσ δ’ ἂν ἔτλη τοῦ σώματοσ τοῦ σοῦ θιγεῖν; πάντεσ Ἕλληνεσ. στρατὸσ δὲ Μυρμιδὼν οὔ σοι παρῆν; πρῶτοσ ἦν ἐκεῖνοσ ἐχθρόσ. δι’ ἄρ’ ὀλώλαμεν, τέκνον. οἵ με τὸν γάμων ἀπεκάλουν ἥσσονα. ἀπεκρίνω δὲ τί; τὴν ἐμὴν μέλλουσαν εὐνὴν μὴ κτανεῖν . . . δίκαια γάρ. ἣν ἐφήμισεν πατήρ μοι. καὶ Ἀργόθεν γ’ ἐπέμψατο. ἀλλ’ ἐνικώμην κεκραγμοῦ. τὸ πολὺ γὰρ δεινὸν κακόν. ἀλλ’ ὅμωσ ἀρήξομέν σοι. καὶ μαχῇ πολλοῖσιν εἷσ; εἰσορᾷσ τεύχη φέροντασ τούσδε; ὄναιο τῶν φρενῶν. ἀλλ’ ὀνησόμεσθα. παῖσ ἄρ’ οὐκέτι σφαγήσεται; οὔκ, ἐμοῦ γ’ ἑκόντοσ. ἥξει δ’ ὅστισ ἅψεται κόρησ; μυρίοι γ’, ἄξει δ’ Ὀδυσσεύσ. ἆρ’ ὁ Σισύφου γόνοσ; αὐτὸσ οὗτοσ. ἴδια πράσσων, ἢ στρατοῦ ταχθεὶσ ὕπο; αἱρεθεὶσ ἑκών. πονηράν γ’ αἱρ́εσιν, μιαιφονεῖν. ἀλλ’ ἐγὼ σχήσω νιν. ἄξει δ’ οὐχ ἑκοῦσαν ἁρπάσασ; δηλαδὴ ξανθῆσ ἐθείρασ. ἐμὲ δὲ δρᾶν τί χρὴ τότε; ἀντέχου θυγατρόσ. ὡσ τοῦδ’ εἵνεκ’ οὐ σφαγήσεται. ἀλλὰ μὴν ἐσ τοῦτό γ’ ἥξει. μῆτερ, εἰσακούσατε τῶν ἐμῶν λόγων· μάτην γάρ σ’ εἰσορῶ θυμουμένην σῷ πόσει· τὰ δ’ ἀδύναθ’ ἡμῖν καρτερεῖν οὐ ῥᾴδιον. τὸν μὲν οὖν ξένον δίκαιον αἰνέσαι προθυμίασ· ἀλλὰ καὶ σὲ τοῦθ’ ὁρᾶν χρή, μὴ διαβληθῇ στρατῷ, καὶ πλέον πράξωμεν οὐδέν, ὅδε δὲ συμφορᾶσ τύχῃ. οἱᾶ δ’ εἰσῆλθέν μ’, ἄκουσον, μῆτερ, ἐννοουμένην· κατθανεῖν μέν μοι δέδοκται· τοῦτο δ’ αὐτὸ βούλομαι εὐκλεῶσ πρᾶξαι, παρεῖσά γ’ ἐκποδὼν τὸ δυσγενέσ. δεῦρο δὴ σκέψαι μεθ’ ἡμῶν, μῆτερ, ὡσ καλῶσ λέγω· εἰσ ἔμ’ Ἑλλὰσ ἡ μεγίστη πᾶσα νῦν ἀποβλέπει, κἀν ἐμοὶ πορθμόσ τε ναῶν καὶ Φρυγῶν κατασκαφαὶ τάσ τε μελλούσασ γυναῖκασ, ἤν τι δρῶσι βάρβαροι, μηκέθ’ ἁρπάζειν ἐᾶν τούσδ’ ὀλβίασ ἐξ Ἑλλάδοσ, τὸν Ἑλένησ τείσαντασ ὄλεθρον, ἣν <ἀν>ήρπασεν Πάρισ. ταῦτα πάντα κατθανοῦσα ῥύσομαι, καί μου κλέοσ, Ἑλλάδ’ ὡσ ἠλευθέρωσα, μακάριον γενήσεται. καὶ γὰρ οὐδέ τοί τι λίαν ἐμὲ φιλοψυχεῖν χρεών· πᾶσι γάρ μ’ Ἕλλησι κοινὸν ἔτεκεσ, οὐχὶ σοὶ μόνῃ. ἀλλὰ μυρίοι μὲν ἄνδρεσ ἀσπίσιν πεφραγμένοι, μυρίοι δ’ ἐρέτμ’ ἔχοντεσ, πατρίδοσ ἠδικημένησ, δρᾶν τι τολμήσουσιν ἐχθροὺσ χὑπὲρ Ἑλλάδοσ θανεῖν, ἡ δ’ ἐμὴ ψυχὴ μί’ οὖσα πάντα κωλύσει τάδε; τί τὸ δίκαιον τοῦτό γε; ἆρ’ ἔχοιμ’ ἂν ἀντειπεῖν ἔποσ; κἀπ’ ἐκεῖν’ ἔλθωμεν· οὐ δεῖ τόνδε διὰ μάχησ μολεῖν πᾶσιν Ἀργείοισ γυναικὸσ εἵνεκ’ οὐδὲ κατθανεῖν. εἷσ γ’ ἀνὴρ κρείσσων γυναικῶν μυρίων ὁρᾶν φάοσ. εἰ βεβούληται δὲ σῶμα τοὐμὸν Ἄρτεμισ λαβεῖν, ἐμποδὼν γενήσομαι ’γὼ θνητὸσ οὖσα τῇ θεῷ; ἀλλ’ ἀμήχανον· δίδωμι σῶμα τοὐμὸν Ἑλλάδι. θύετ’, ἐκπορθεῖτε Τροίαν. ταῦτα γὰρ μνημεῖά μου διὰ μακροῦ, καὶ παῖδεσ οὗτοι καὶ γάμοι καὶ δόξ’ ἐμή. βαρβάρων δ’ Ἕλληνασ ἄρχειν εἰκόσ, ἀλλ’ οὐ βαρβάρουσ, μῆτερ, Ἑλλήνων· τὸ μὲν γὰρ δοῦλον, οἳ δ’ ἐλεύθεροι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION