Euripides, Iphigenia in Aulis, episode, trochees

(에우리피데스, Iphigenia in Aulis, episode, trochees)

ὦ ξέν’, Αἰακοῦ γένεθλον, μεῖνον· ὦ, σέ τοι λέγω, τὸν θεᾶσ γεγῶτα παῖδα, καὶ σέ, τὴν Λήδασ κόρην. τίσ ὁ καλῶν πύλασ παροίξασ; ὡσ τεταρβηκὼσ καλεῖ. δοῦλοσ, οὐχ ἁβρύνομαι τῷδ’· ἡ τύχη γὰρ οὐκ ἐᾷ. τίνοσ; ἐμὸσ μὲν οὐχί· χωρὶσ τἀμὰ καὶ Ἀγαμέμνονοσ. τῆσδε τῆσ πάροιθεν οἴκων, Τυνδάρεω δόντοσ πατρόσ. ἕσταμεν· φράζ’, εἴ τι χρῄζεισ, ὧν μ’ ἐπέσχεσ οὕνεκα. ἦ μόνω παρόντε δῆτα ταῖσδ’ ἐφέστατον πύλαισ; ὡσ μόνοιν λέγοισ ἄν, ἔξω δ’ ἐλθὲ βασιλείων δόμων. ὦ Τύχη πρόνοιά θ’ ἡμή, σῴσαθ’ οὓσ ἐγὼ θέλω. ὁ λόγοσ ἐσ μέλλοντ’ ἂν ὤση χρόνον· ἔχει δ’ ὄγκον τινά. δεξιᾶσ ἕκατι μὴ μέλλ’, εἴ τί μοι χρῄζεισ λέγειν. οἶσθα δῆτ’ ἔμ’, ὅστισ ὢν σοὶ καὶ τέκνοισ εὔνουσ ἔφυν; οἶδά σ’ ὄντ’ ἐγὼ παλαιὸν δωμάτων ἐμῶν λάτριν. χὥτι μ’ ἐν ταῖσ σαῖσι φερναῖσ ἔλαβεν Ἀγαμέμνων ἄναξ; ἦλθεσ εἰσ Ἄργοσ μεθ’ ἡμῶν καὶ ἐμὸσ ἦσθ’ ἀεί ποτε. ὧδ’ ἔχει. καὶ σοὶ μὲν εὔνουσ εἰμί, σῷ δ’ ἧσσον πόσει. ἐκκάλυπτε νῦν ποθ’ ἡμῖν οὕστινασ λέγεισ λόγουσ. παῖδα σὴν πατὴρ ὁ φύσασ αὐτόχειρ μέλλει κτενεῖν. πῶσ; ἀπέπτυσ’, ὦ γεραιέ, μῦθον· οὐ γὰρ εὖ φρονεῖσ. φασγάνῳ λευκὴν φονεύων τῆσ ταλαιπώρου δέρην. ὦ τάλαιν’ ἐγώ. μεμηνὼσ ἆρα τυγχάνει πόσισ; ἀρτίφρων, πλὴν ἐσ σὲ καὶ σὴν παῖδα· τοῦτο δ’ οὐ φρονεῖ. ἐκ τίνοσ λόγου; τίσ αὐτὸν οὑπάγων ἀλαστόρων; θέσφαθ’, ὥσ γέ φησι Κάλχασ, ἵνα πορεύηται στρατόσ. ποῖ; τάλαιν’ ἐγώ, τάλαινα δ’ ἣν πατὴρ μέλλει κτενεῖν. Δαρδάνου πρὸσ δώμαθ’, Ἑλένην Μενέλεωσ ὅπωσ λάβῃ. εἰσ ἄρ’ Ἰφιγένειαν Ἑλένησ νόστοσ ἦν πεπρωμένοσ; πάντ’ ἔχεισ· Ἀρτέμιδι θύσειν παῖδα σὴν μέλλει πατήρ. ὁ δὲ γάμοσ τίν’ εἶχε πρόφασιν, ᾧ μ’ ἐκόμισεν ἐκ δόμων; ἵν’ ἀγάγοισ χαίρουσ’ Ἀχιλλεῖ παῖδα νυμφεύσουσα σήν. ὦ θύγατερ, ἥκεισ ἐπ’ ὀλέθρῳ καὶ σὺ καὶ μήτηρ σέθεν. οἰκτρὰ πάσχετον δύ’ οὖσαι· δεινὰ δ’ Ἀγαμέμνων ἔτλη. οἴχομαι τάλαινα, δακρύων τ’ ὄμματ’ οὐκέτι στέγω. εἴπερ ἀλγεινὸν τὸ τέκνων στερόμενον, δακρυρρόει. σὺ δὲ τάδ’, ὦ γέρον, πόθεν φῂσ εἰδέναι πεπυσμένοσ; δέλτον ᾠχόμην φέρων σοι πρὸσ τὰ πρὶν γεγραμμένα. οὐκ ἐῶν ἢ ξυγκελεύων παῖδ’ ἄγειν θανουμένην; μὴ μὲν οὖν ἄγειν· φρονῶν γὰρ ἔτυχε σὸσ πόσισ τότ’ εὖ. κᾆτα πῶσ φέρων γε δέλτον οὐκ ἐμοὶ δίδωσ λαβεῖν; Μενέλεωσ ἀφείλεθ’ ἡμᾶσ, ὃσ κακῶν τῶνδ’ αἴτιοσ. ὦ τέκνον Νηρῇδοσ, ὦ παῖ Πηλέωσ, κλύεισ τάδε; ἔκλυον οὖσαν ἀθλίαν σε, τὸ δ’ ἐμὸν οὐ φαύλωσ φέρω. παῖδά μου κατακτενοῦσι σοῖσ δολώσαντεσ γάμοισ. μέμφομαι κἀγὼ πόσει σῷ, κοὐχ ἁπλῶσ οὕτω φέρω.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION