헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΙον́5́2́

(에우리피데스, Ion, episode, iambic)

κοιναὶ μὲν ἡμῖν δωμάτων εὐπραξίαι· ὅμωσ δὲ καὶ δέσποιναν ἐσ τέκν’ εὐτυχεῖν ἐβουλόμην ἂν τούσ τ’ Ἐρεχθέωσ δόμουσ. ὦ τέκνον, ἐσ μὲν σὴν ἀνεύρεσιν θεὸσ ὀρθῶσ ἔκρανε, καὶ συνῆψ’ ἐμοί τε σέ, σύ τ’ αὖ τὰ φίλταθ’ ηὑρ͂εσ οὐκ εἰδὼσ πάροσ. ὃ δ’ ᾖξασ ὀρθῶσ, τοῦτο κἄμ’ ἔχει πόθοσ, ὅπωσ σύ τ’, ὦ παῖ, μητέρ’ εὑρήσεισ σέθεν, ἐγώ θ’ ὁποίασ μοι γυναικὸσ ἐξέφυσ. χρόνῳ δὲ δόντεσ ταῦτ’ ἴσωσ εὑρ́οιμεν ἄν. ἀλλ’ ἐκλιπὼν θεοῦ δάπεδ’ ἀλητείαν τε σὴν ἐσ τὰσ Ἀθήνασ στεῖχε κοινόφρων πατρί, οὗ σ’ ὄλβιον μὲν σκῆπτρον ἀναμένει πατρόσ, πολὺσ δὲ πλοῦτοσ· οὐδὲ θάτερον νοσῶν δυοῖν κεκλήσῃ δυσγενὴσ πένησ θ’ ἅμα, ἀλλ’ εὐγενήσ τε καὶ πολυκτήμων βίου. σιγᾷσ; τί πρὸσ γῆν ὄμμα σὸν βαλὼν ἔχεισ; ἐσ φροντίδασ δ’ ἀπῆλθεσ, ἐκ δὲ χαρμονῆσ πάλιν μεταστὰσ δεῖμα προσβάλλεισ πατρί. οὐ ταὐτὸν εἶδοσ φαίνεται τῶν πραγμάτων πρόσωθεν ὄντων ἐγγύθεν θ’ ὁρωμένων. ἐγὼ δὲ τὴν μὲν συμφορὰν ἀσπάζομαι, πατέρα σ’ ἀνευρών· ὧν δὲ γιγνώσκω, πάτερ, ἄκουσον. εἶναί φασι τὰσ αὐτόχθονασ κλεινὰσ Ἀθήνασ οὐκ ἐπείσακτον γένοσ, ἵν’ ἐσπεσοῦμαι δύο νόσω κεκτημένοσ, πατρόσ τ’ ἐπακτοῦ καὐτὸσ ὢν νοθαγενήσ. καὶ τοῦτ’ ἔχων τοὔνειδοσ, ἀσθενὴσ μὲν ὤν ‐ μηδὲν καὶ οὐδὲν ὢν κεκλήσομαι· ἢν δ’ ἐσ τὸ πρῶτον πόλεοσ ὁρμηθεὶσ ζυγὸν ζητῶ τισ εἶναι, τῶν μὲν ἀδυνάτων ὕπο μισησόμεσθα· λυπρὰ γὰρ τὰ κρείσσονα· ὅσοι δέ, χρηστοὶ δυνάμενοί τ’ εἶναι σοφοί, σιγῶσι κοὐ σπεύδουσιν ἐσ τὰ πράγματα, γέλωτ’ ἐν αὐτοῖσ μωρίαν τε λήψομαι οὐχ ἡσυχάζων ἐν πόλει φόβου πλέᾳ. τῶν δ’ αὖ λογίων τε χρωμένων τε τῇ πόλει ἐσ ἀξίωμα βὰσ πλέον φρουρήσομαι ψήφοισιν. οὕτω γὰρ τάδ’, ὦ πάτερ, φιλεῖ· οἳ τὰσ πόλεισ ἔχουσι κἀξιώματα, τοῖσ ἀνθαμίλλοισ εἰσὶ πολεμιώτατοι. ἐλθὼν δ’ ἐσ οἶκον ἀλλότριον ἔπηλυσ ὢν γυναῖκά θ’ ὡσ ἄτεκνον, ἣ κοινουμένη τὰσ συμφοράσ σοι πρόσθεν, ἀπολαχοῦσα νῦν αὐτὴ καθ’ αὑτὴν τὴν τύχην οἴσει πικρῶσ, πῶσ οὐχ ὑπ’ αὐτῆσ εἰκότωσ μισήσομαι, ὅταν παραστῶ σοὶ μὲν ἐγγύθεν ποδόσ, ἣ δ’ οὖσ’ ἄτεκνοσ τὰ σὰ φίλ’ εἰσορᾷ πικρῶσ, κᾆτ’ ἢ προδοὺσ σύ μ’ ἐσ δάμαρτα σὴν βλέπῃσ ἢ τἀμὰ τιμῶν δῶμα συγχέασ ἔχῃσ; ὅσασ σφαγὰσ δὴ φαρμάκων τε θανασίμων γυναῖκεσ ηὑρ͂ον ἀνδράσιν διαφθοράσ. ἄλλωσ τε τὴν σὴν ἄλοχον οἰκτίρω, πάτερ, ἄπαιδα γηράσκουσαν· οὐ γὰρ ἀξία πατέρων ἀπ’ ἐσθλῶν οὖσ’ ἀπαιδίᾳ νοσεῖν. τυραννίδοσ δὲ τῆσ μάτην αἰνουμένησ τὸ μὲν πρόσωπον ἡδύ, τἀν δόμοισι δὲ λυπηρά·

τίσ γὰρ μακάριοσ, τίσ εὐτυχήσ, ὅστισ δεδοικὼσ καὶ παραβλέπων βίον αἰῶνα τείνει; δημότησ ἂν εὐτυχὴσ ζῆν ἂν θέλοιμι μᾶλλον ἢ τύραννοσ ὤν, ᾧ τοὺσ πονηροὺσ ἡδονὴ φίλουσ ἔχειν, ἐσθλοὺσ δὲ μισεῖ κατθανεῖν φοβούμενοσ. εἴποισ ἂν ὡσ ὁ χρυσὸσ ἐκνικᾷ τάδε, πλουτεῖν τε τερπνόν; οὐ φιλῶ ψόφουσ κλύειν ἐν χερσὶ σῴζων ὄλβον οὐδ’ ἔχειν πόνουσ· εἰή γ’ ἐμοὶ <μὲν> μέτρια μὴ λυπουμένῳ. ἃ δ’ ἐνθάδ’ εἶχον ἀγάθ’ ἄκουσόν μου, πάτερ·

καλῶσ ἔλεξασ, εἴπερ οὓσ ἐγὼ φιλῶ ἐν τοῖσι σοῖσιν εὐτυχήσουσιν φίλοισ. τὴν φιλτάτην μὲν πρῶτον ἀνθρώπῳ σχολὴν ὄχλον τε μέτριον, οὐδέ μ’ ἐξέπληξ’ ὁδοῦ πονηρὸσ οὐδείσ· κεῖνο δ’ οὐκ ἀνασχετόν, εἴκειν ὁδοῦ χαλῶντα τοῖσ κακίοσιν. θεῶν δ’ ἐν εὐχαῖσ ἢ γόοισιν ἦ βροτῶν, ὑπηρετῶν χαίρουσιν, οὐ γοωμένοισ. καὶ τοὺσ μὲν ἐξέπεμπον, οἳ δ’ ἧκον ξένοι, ὥσθ’ ἡδὺσ αἰεὶ καινὸσ ἐν καινοῖσιν ἦ. ὃ δ’ εὐκτὸν ἀνθρώποισι, κἂν ἄκουσιν ᾖ, δίκαιον εἶναί μ’ ὁ νόμοσ ἡ φύσισ θ’ ἅμα παρεῖχε τῷ θεῷ. ταῦτα συννοούμενοσ κρείσσω νομίζω τἀνθάδ’ ἢ τἀκεῖ, πάτερ. ἐά δ’ ἔμ’ αὐτοῦ ζῆν· ἴση γὰρ ἡ χάρισ, μεγάλοισι χαίρειν σμικρά θ’ ἡδέωσ ἔχειν. παῦσαι λόγων τῶνδ’, εὐτυχεῖν δ’ ἐπίστασο·

θέλω γὰρ οὗπέρ σ’ ηὑρ͂ον ἄρξασθαι, τέκνον, κοινῆσ τραπέζησ, δαῖτα πρὸσ κοινὴν πεσών, θῦσαί θ’ ἅ σου πρὶν γενέθλι’ οὐκ ἐθύσαμεν. καὶ νῦν μὲν ὡσ δὴ ξένον ἄγων σ’ ἐφέστιον δείπνοισι τέρψω, τῆσ δ’ Ἀθηναίων χθονὸσ ἄξω θεατὴν δῆθεν, ὡσ οὐκ ὄντ’ ἐμόν. καὶ γὰρ γυναῖκα τὴν ἐμὴν οὐ βούλομαι λυπεῖν ἄτεκνον οὖσαν αὐτὸσ εὐτυχῶν. χρόνῳ δὲ καιρὸν λαμβάνων προσάξομαι δάμαρτ’ ἐᾶν σε σκῆπτρα τἄμ’ ἔχειν χθονόσ. Ιὤνα δ’ ὀνομάζω σε τῇ τύχῃ πρέπον, ὁθούνεκ’ ἀδύτων ἐξιόντι μοι θεοῦ ἴχνοσ συνῆψασ πρῶτοσ. ἀλλὰ τῶν φίλων πλήρωμ’ ἀθροίσασ βουθύτῳ σὺν ἡδονῇ πρόσειπε, μέλλων Δελφίδ’ ἐκλιπεῖν πόλιν. ὑμῖν δὲ σιγᾶν, δμωί̈δεσ, λέγω τάδε, ἢ θάνατον εἰπούσαισι πρὸσ δάμαρτ’ ἐμήν. στείχοιμ’ ἄν. ἓν δὲ τῆσ τύχησ ἄπεστί μοι· εἰ μὴ γὰρ ἥτισ μ’ ἔτεκεν εὑρήσω, πάτερ, ἀβίωτον ἡμῖν. εἰ δ’ ἐπεύξασθαι χρεών, ἐκ τῶν Ἀθηνῶν μ’ ἡ τεκοῦσ’ εἰή γυνή, ὥσ μοι γένηται μητρόθεν παρρησία. καθαρὰν γὰρ ἤν τισ ἐσ πόλιν πέσῃ ξένοσ, κἂν τοῖσ λόγοισιν ἀστὸσ ᾖ, τό γε στόμα δοῦλον πέπαται κοὐκ ἔχει παρρησίαν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, Ion, episode, iambic

(에우리피데스, Ion, episode, iambic)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION