Euripides, Heracles, episode, lyric 4:

(에우리피데스, Heracles, episode, lyric 4:)

οἴμοι· πάρεργα <μὲν> τάδ’ ἔστ’ ἐμῶν κακῶν, ἐγὼ δὲ τοὺσ θεοὺσ οὔτε λέκτρ’ ἃ μὴ θέμισ στέργειν νομίζω, δεσμά τ’ ἐξάπτειν χεροῖν οὔτ’ ἠξίωσα πώποτ’ οὔτε πείσομαι, οὐδ’ ἄλλον ἄλλου δεσπότην πεφυκέναι. δεῖται γὰρ ὁ θεόσ, εἴπερ ἔστ’ ὀρθῶσ θεόσ, οὐδενόσ· ἀοιδῶν οἵδε δύστηνοι λόγοι. ἐσκεψάμην δὲ καίπερ ἐν κακοῖσιν ὤν, μὴ δειλίαν ὄφλω τιν’ ἐκλιπὼν φάοσ· ταῖσ συμφοραῖσ γὰρ ὅστισ οὐχ ὑφίσταται, οὐδ’ ἀνδρὸσ ἂν δύναιθ’ ὑποστῆναι βέλοσ. ἐγκαρτερήσω βίοτον· εἶμι δ’ ἐσ πόλιν τὴν σήν, χάριν τε μυρίων δώρων ἔχω. ἀτὰρ πόνων δὴ μυρίων ἐγευσάμην· ὧν οὔτ’ ἀπεῖπον οὐδέν’ οὔτ’ ἀπ’ ὀμμάτων ἔσταξα πηγάσ, οὐδ’ ἂν ᾠόμην ποτὲ ἐσ τοῦθ’ ἱκέσθαι, δάκρυ’ ἀπ’ ὀμμάτων βαλεῖν· νῦν δ’, ὡσ ἐοίκε, τῇ τύχῃ δουλευτέον. εἰε͂̔ν· γεραιέ, τὰσ ἐμὰσ φυγὰσ ὁρᾷσ, ὁρᾷσ δὲ παίδων ὄντα μ’ αὐθέντην ἐμῶν· δὸσ τούσδε τύμβῳ καὶ περίστειλον νεκροὺσ δακρύοισι τιμῶν ‐ ἐμὲ γὰρ οὐκ ἐᾷ νόμοσ ‐ πρὸσ στέρν’ ἐρείσασ μητρὶ δούσ τ’ ἐσ ἀγκάλασ, κοινωνίαν δύστηνον, ἣν ἐγὼ τάλασ διώλεσ’ ἄκων. γῇ δ’ ἐπὴν κρύψῃσ νεκρούσ, οἴκει πόλιν τήνδ’, ἀθλίωσ μέν, ἀλλ’ ὅμωσ ψυχὴν βιάζου τἀμὰ συμφέρειν κακά. ὦ τέκν’, ὁ φύσασ καὶ τεκὼν ὑμᾶσ πατὴρ ἀπώλεσ’, οὐδ’ ὤνασθε τῶν ἐμῶν καλῶν, ἁγὼ παρεσκεύαζον ἐκμοχθῶν βίᾳ εὔκλειαν ὑμῖν, πατρὸσ ἀπόλαυσιν καλήν. σέ τ’ οὐχ ὁμοίωσ, ὦ τάλαιν’, ἀπώλεσα ὥσπερ σὺ τἀμὰ λέκτρ’ ἔσῳζεσ ἀσφαλῶσ, μακρὰσ διαντλοῦσ’ ἐν δόμοισ οἰκουρίασ. οἴμοι δάμαρτοσ καὶ τέκνων, οἴμοι δ’ ἐμοῦ, ὡσ ἀθλίωσ πέπραγα κἀποζεύγνυμαι τέκνων γυναικόσ τ’· ὦ λυγραὶ φιλημάτων τέρψεισ, λυγραὶ δὲ τῶνδ’ ὅπλων κοινωνίαι. ἀμηχανῶ γὰρ πότερ’ ἔχω τάδ’ ἢ μεθῶ, ἃ πλευρὰ τἀμὰ προσπίτνοντ’ ἐρεῖ τάδε· Ἡμῖν τέκν’ εἷλεσ καὶ δάμαρθ’· ἡμᾶσ ἔχεισ παιδοκτόνουσ σούσ. εἶτ’ ἐγὼ τάδ’ ὠλέναισ οἴσω; τί φάσκων; ἀλλὰ γυμνωθεὶσ ὅπλων, ξὺν οἷσ τὰ κάλλιστ’ ἐξέπραξ’ ἐν Ἑλλάδι, ἐχθροῖσ ἐμαυτὸν ὑποβαλὼν αἰσχρῶσ θάνω; οὐ λειπτέον τάδ’, ἀθλίωσ δὲ σῳστέον. ἕν μοί τι, Θησεῦ, σύγκαμ’· ἀθλίου κυνὸσ κόμιστρ’ ἐσ Ἄργοσ συγκατάστησον μολών, λύπῃ τι παίδων μὴ πάθω μονούμενοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION