Euripides, Heracles, episode, lyric

(에우리피데스, Heracles, episode, lyric)

φυγὰν φυγάν, γέροντεσ, ἀποπρὸ δωμάτων διώκετε· φεύγετε μάργον ἄνδρ’ ἐπεγειρόμενον. <ἢ> τάχα φόνον ἕτερον ἐπὶ φόνῳ βαλὼν ἀν’ αὖ βακχεύσει Καδμείων πόλιν. ὦ Ζεῦ, τί παῖδ’ ἤχθηρασ ὧδ’ ὑπερκότωσ τὸν σόν, κακῶν δὲ πέλαγοσ ἐσ τόδ’ ἤγαγεσ; ἐά· ἔμπνουσ μέν εἰμι καὶ δέδορχ’ ἅπερ με δεῖ, αἰθέρα τε καὶ γῆν τόξα θ’ Ἡλίου τάδε . . . . ὡσ ἐν κλύδωνι καὶ φρενῶν ταράγματι πέπτωκα δεινῷ καὶ πνοὰσ θερμὰσ πνέω μετάρσι’, οὐ βέβαια, πνευμόνων ἄπο. ἰδού, τί δεσμοῖσ ναῦσ ὅπωσ ὡρμισμένοσ νεανίαν θώρακα καὶ βραχίονα, πρὸσ ἡμιθραύστῳ λαί̈νῳ τυκίσματι ἧμαι, νεκροῖσι γείτονασ θάκουσ ἔχων; πτερωτά τ’ ἔγχη· τόξα δ’ ἔσπαρται πέδῳ, ἃ πρὶν παρασπίζοντ’ ἐμοῖσ βραχίοσιν ἔσῳζε πλευρὰσ ἐξ ἐμοῦ τ’ ἐσῴζετο. οὔ που κατῆλθον αὖθισ εἰσ Αἵδου πάλιν, Εὐρυσθέωσ δίαυλον; εἰσ Αἵδου; πόθεν; ἀλλ’ οὔτε Σισύφειον εἰσορῶ πέτρον Πλούτωνά τ’, οὐδὲ σκῆπτρα Δήμητροσ κόρησ. ἔκ τοι πέπληγμαι· ποῦ ποτ’ ὢν ἀμηχανῶ; ὠή, τίσ ἐγγὺσ ἢ πρόσω φίλων ἐμῶν, δύσγνοιαν ὅστισ τὴν ἐμὴν ἰάσεται; σαφῶσ γὰρ οὐδὲν οἶδα τῶν εἰωθότων. γέροντεσ, ἔλθω τῶν ἐμῶν κακῶν πέλασ; κἀγώ γε σὺν σοί, μὴ προδοὺσ τὰσ συμφοράσ. πάτερ, τί κλαίεισ καὶ συναμπίσχῃ κόρασ, τοῦ φιλτάτου σοι τηλόθεν παιδὸσ βεβώσ; ὦ τέκνον· εἶ γὰρ καὶ κακῶσ πράσσων ἐμόσ. πράσσω δ’ ἐγὼ τί λυπρόν, οὗ δακρυρροεῖσ; ἃ κἂν θεῶν τισ, εἰ μάθοι, καταστένοι. μέγασ γ’ ὁ κόμποσ, τὴν τύχην δ’ οὔπω λέγεισ. ὁρᾷσ γὰρ αὐτόσ, εἰ φρονῶν ἤδη κυρεῖσ. εἴπ’, εἴ τι καινὸν ὑπογράφῃ τὠμῷ βίῳ. εἰ μηκέθ’ Αἵδου βάκχοσ εἶ, φράσαιμεν ἄν. παπαῖ, τόδ’ ὡσ ὕποπτον ᾐνίξω πάλιν. καί σ’ εἰ βεβαίωσ εὖ φρονεῖσ ἤδη σκοπῶ. οὐ γάρ τι βακχεύσασ γε μέμνημαι φρένασ. λύσω, γέροντεσ, δεσμὰ παιδόσ; ἢ τί δρῶ; καὶ τόν γε δήσαντ’ εἴπ’· ἀναινόμεσθα γάρ. τοσοῦτον ἴσθι τῶν κακῶν· τὰ δ’ ἄλλ’ ἐά. ἀρκεῖ σιωπὴ γὰρ μαθεῖν ὃ βούλομαι; ὦ Ζεῦ, παρ’ Ἥρασ ἆρ’ ὁρᾷσ θρόνων τάδε; ἀλλ’ ἦ τι κεῖθεν πολέμιον πεπόνθαμεν; τὴν θεὸν ἐάσασ τὰ σὰ περιστέλλου κακά. ἀπωλόμεσθα· συμφορὰν λέξεισ τινά. ἰδού, θέασαι τάδε τέκνων πεσήματα.

οἴμοι· τίν’ ὄψιν τήνδε δέρκομαι τάλασ; ἀπόλεμον, ὦ παῖ, πόλεμον ἔσπευσασ τέκνοισ. τί πόλεμον εἶπασ; τούσδε τίσ διώλεσε; σὺ καὶ σὰ τόξα καὶ θεῶν ὃσ αἴτιοσ. τί φῄσ; τί δράσασ; ὦ κάκ’ ἀγγέλλων πάτερ. μανείσ· ἐρωτᾷσ δ’ ἄθλι’ ἑρμηνεύματα. ἦ καὶ δάμαρτόσ εἰμ’ ἐγὼ φονεὺσ ἐμῆσ; μιᾶσ ἅπαντα χειρὸσ ἔργα σῆσ τάδε. αἰαῖ· στεναγμῶν γάρ με περιβάλλει νέφοσ. τούτων ἕκατι σὰσ καταστένω τύχασ. ἦ γὰρ συνήραξ’ οἶκον ἢ βάκχευσ’ ἐμόν; οὐκ οἶδα πλὴν ἕν· πάντα δυστυχεῖ τὰ σά. ποῦ δ’ οἶστροσ ἡμᾶσ ἔλαβε; ποῦ διώλεσεν; ὅτ’ ἀμφὶ βωμὸν χεῖρασ ἡγνίζου πυρί. οἴμοι· τί δῆτα φείδομαι ψυχῆσ ἐμῆσ τῶν φιλτάτων μοι γενόμενοσ παίδων φονεύσ; κοὐκ εἶμι πέτρασ λισσάδοσ πρὸσ ἅλματα ἢ φάσγανον πρὸσ ἧπαρ ἐξακοντίσασ τέκνοισ δικαστὴσ αἵματοσ γενήσομαι; ἢ σάρκα τὴν ἔμηνεν ἐμπρήσασ πυρί, δύσκλειαν ἣ μένει μ’ ἀπώσομαι βίου; ἀλλ’ ἐμποδών μοι θανασίμων βουλευμάτων Θησεὺσ ὅδ’ ἑρ́πει συγγενὴσ φίλοσ τ’ ἐμόσ. ὀφθησόμεσθα, καὶ τεκνοκτόνον μύσοσ ἐσ ὄμμαθ’ ἥξει φιλτάτῳ ξένων ἐμῶν. οἴμοι, τί δράσω; ποῖ κακῶν ἐρημίαν εὑρ́ω, πτερωτὸσ ἢ κατὰ χθονὸσ μολών; φέρ’ . . . ἄν τι κρατὶ περιβάλω σκότον. αἰσχύνομαι γὰρ τοῖσ δεδραμένοισ κακοῖσ· καὶ τῶνδε προστρόπαιον αἷμα προσλαβὼν οὐδὲν κακῶσαι τοὺσ ἀναιτίουσ θέλω. ἥκω σὺν ἄλλοισ, οἳ παρ’ Ἀσωποῦ ῥοὰσ μένουσιν, ἔνοπλοι γῆσ Ἀθηναίων κόροι, σῷ παιδί, πρέσβυ, σύμμαχον φέρων δόρυ. κληδὼν γὰρ ἦλθεν εἰσ Ἐρεχθειδῶν πόλιν ὡσ σκῆπτρα χώρασ τῆσδ’ ἀναρπάσασ Λύκοσ ἐσ πόλεμον ὑμῖν καὶ μάχην καθίσταται. τίνων δ’ ἀμοιβὰσ ὧν ὑπῆρξεν Ἡρακλῆσ σῴσασ με νέρθεν, ἦλθον, εἴ τι δεῖ, γέρον, ἢ χειρὸσ ὑμᾶσ τῆσ ἐμῆσ ἢ συμμάχων. ἐά· τί νεκρῶν τῶνδε πληθύει πέδον; οὔ που λέλειμμαι καὶ νεωτέρων κακῶν ὕστεροσ ἀφῖγμαι; τίσ τάδ’ ἔκτεινεν τέκνα; τίνοσ γεγῶσαν τήνδ’ ὁρῶ ξυνάορον; οὐ γὰρ δορόσ γε παῖδεσ ἵστανται πέλασ, ἀλλ’ ἄλλο πού τι καινὸν εὑρίσκω κακόν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION