헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΗεραξλέ13́33́

(에우리피데스, Heracles, episode, lyric)

ὦ τέκνον· πάρεσ ἀπ’ ὀμμάτων πέπλον, ἀπόδικε, ῥέθοσ ἀελίῳ δεῖξον. βάροσ ἀντίπαλον, δακρύοισ συναμιλλαταί, ἱκετεύομεν ἀμφὶ γενειάδα καὶ γόνυ καὶ χέρα σὰν προπίτνων, πολιόν τε δάκρυον ἐκβάλλων· ἰὼ παῖ, κατά‐ σχεθε λέοντοσ ἀγρίου θυμόν, ὡσ βρόμον ἐπὶ φόνιον ἀνόσιον ἐξάγῃ, κακὰ θέλων κακοῖσ συνάψαι, τέκνον. εἰε͂̔ν· σὲ τὸν θάσσοντα δυστήνουσ ἕδρασ αὐδῶ, φίλοισιν ὄμμα δεικνύναι τὸ σόν. οὐδεὶσ σκότοσ γὰρ ὧδ’ ἔχει μέλαν νέφοσ, ὅστισ κακῶν σῶν συμφορὰν κρύψειεν ἄν. τί μοι προσείων χεῖρα σημαίνεισ φόνον; ὡσ μὴ μύσοσ με σῶν βάλῃ προσφθεγμάτων; οὐδὲν μέλει μοι σύν γε σοὶ πράσσειν κακῶσ· καὶ γάρ ποτ’ εὐτύχησα. ἐκεῖσ’ ἀνοιστέον, ὅτ’ ἐξέσῳσάσ μ’ ἐσ φάοσ νεκρῶν πάρα. χάριν δὲ γηράσκουσαν ἐχθαίρω φίλων, καὶ τῶν καλῶν μὲν ὅστισ ἀπολαύειν θέλει, συμπλεῖν δὲ τοῖσ φίλοισι δυστυχοῦσιν οὔ. ἀνίστασ’, ἐκκάλυψον ἄθλιον κάρα, βλέψον πρὸσ ἡμᾶσ. ὅστισ εὐγενὴσ βροτῶν, φέρει τά γ’ ἐκ θεῶν πτώματ’ οὐδ’ ἀναίνεται. Θησεῦ, δέδορκασ τόνδ’ ἀγῶν’ ἐμῶν τέκνων; ἤκουσα, καὶ βλέποντι σημαίνεισ κακά. τί δῆτά μου κρᾶτ’ ἀνεκάλυψασ ἡλίῳ; τί δ’; οὐ μιαίνεισ θνητὸσ ὢν τὰ τῶν θεῶν. φεῦγ’, ὦ ταλαίπωρ’, ἀνόσιον μίασμ’ ἐμόν. οὐδεὶσ ἀλάστωρ τοῖσ φίλοισ ἐκ τῶν φίλων. ἐπῄνεσ’· εὖ δράσασ δέ σ’ οὐκ ἀναίνομαι. ἐγὼ δὲ πάσχων εὖ τότ’ οἰκτίρω σε νῦν. οἰκτρὸσ γάρ εἰμι τἄμ’ ἀποκτείνασ τέκνα. κλαίω χάριν σὴν ἐφ’ ἑτέραισι συμφοραῖσ. ηὑρ͂εσ δέ γ’ ἄλλουσ ἐν κακοῖσι μείζοσιν; ἅπτῃ κάτωθεν οὐρανοῦ δυσπραξίᾳ. τοιγὰρ παρεσκευάσμεθ’ ὥστε κατθανεῖν. δοκεῖσ ἀπειλῶν σῶν μέλειν τι δαίμοσιν; αὔθαδεσ ὁ θεόσ, πρὸσ δὲ τοὺσ θεοὺσ ἐγώ. ἴσχε στόμ’, ὡσ μὴ μέγα λέγων μεῖζον πάθῃσ. γέμω κακῶν δή, κοὐκέτ’ ἔσθ’ ὅπῃ τεθῇ. δράσεισ δὲ δὴ τί; ποῖ φέρῃ θυμούμενοσ; θανών, ὅθενπερ ἦλθον, εἶμι γῆσ ὕπο. εἴρηκασ ἐπιτυχόντοσ ἀνθρώπου λόγουσ. σὺ δ’ ἐκτὸσ ὤν γε συμφορᾶσ με νουθετεῖσ. ὁ πολλὰ δὴ τλὰσ Ἡρακλῆσ λέγει τάδε; οὐκ οὖν τοσαῦτά γ’, εἰ μέτρῳ μοχθητέον. εὐεργέτησ βροτοῖσι καὶ μέγασ φίλοσ; οἱ δ’ οὐδὲν ὠφελοῦσί μ’, ἀλλ’ Ἥρα κρατεῖ. οὐκ ἄν <σ’> ἀνάσχοιθ’ Ἑλλὰσ ἀμαθίᾳ θανεῖν. ἄκουε δή νυν, ὡσ ἁμιλληθῶ λόγοισ πρὸσ νουθετήσεισ σάσ·

ἀναπτύξω δέ σοι ἀβίωτον ἡμῖν νῦν τε καὶ πάροιθεν ὄν. πρῶτον μὲν ἐκ τοῦδ’ ἐγενόμην, ὅστισ κτανὼν μητρὸσ γεραιὸν πατέρα προστρόπαιοσ ὢν ἔγημε τὴν τεκοῦσαν Ἀλκμήνην ἐμέ. ὅταν δὲ κρηπὶσ μὴ καταβληθῇ γένουσ ὀρθῶσ, ἀνάγκη δυστυχεῖν τοὺσ ἐκγόνουσ. Ζεὺσ δ’ ‐ ὅστισ ὁ Ζεύσ ‐ πολέμιόν μ’ ἐγείνατο Ἥρᾳ ‐ σὺ μέντοι μηδὲν ἀχθεσθῇσ, γέρον· πατέρα γὰρ ἀντὶ Ζηνὸσ ἡγοῦμαι σὲ ἐγώ· ἔτ’ ἐν γάλακτί τ’ ὄντι γοργωποὺσ ὄφεισ ἐπεισέφρησε σπαργάνοισι τοῖσ ἐμοῖσ ἡ τοῦ Διὸσ σύλλεκτροσ, ὡσ ὀλοίμεθα. ἐπεὶ δὲ σαρκὸσ περιβόλαι’ ἐκτησάμην ἡβῶντα, μόχθουσ οὓσ ἔτλην τί δεῖ λέγειν; ποίουσ ποτ’ ἢ λέοντασ ἢ τρισωμάτουσ Τυφῶνασ ἢ Γίγαντασ ἢ τετρασκελῆ κενταυροπληθῆ πόλεμον οὐκ ἐξήνυσα; τήν τ’ ἀμφίκρανον καὶ παλιμβλαστῆ κύνα ὕδραν φονεύσασ μυρίων τ’ ἄλλων πόνων διῆλθον ἀγέλασ κἀσ νεκροὺσ ἀφικόμην, Αἵδου πυλωρὸν κύνα τρίκρανον ἐσ φάοσ ὅπωσ πορεύσαιμ’ ἐντολαῖσ Εὐρυσθέωσ. τὸν λοίσθιον δὲ τόνδ’ ἔτλην τάλασ πόνον, παιδοκτονήσασ δῶμα θριγκῶσαι κακοῖσ. ἥκω δ’ ἀνάγκησ ἐσ τόδ’· οὔτ’ ἐμαῖσ φίλαισ Θήβαισ ἐνοικεῖν ὅσιον· ἢν δὲ καὶ μένω, ἐσ ποῖον ἱερὸν ἢ πανήγυριν φίλων εἶμ’; οὐ γὰρ ἄτασ εὐπροσηγόρουσ ἔχω. ἀλλ’ Ἄργοσ ἔλθω; πῶσ, ἐπεὶ φεύγω πάτραν; φέρ’ ἀλλ’ ἐσ ἄλλην δή τιν’ ὁρμήσω πόλιν; κἄπειθ’ ὑποβλεπώμεθ’ ὡσ ἐγνωσμένοι, γλώσσησ πικροῖσ κέντροισι κλῃδουχούμενοι· Οὐχ οὗτοσ ὁ Διόσ, ὃσ τέκν’ ἔκτεινέν ποτε δάμαρτά τ’; οὐ γῆσ τῆσδ’ ἀποφθαρήσεται; κεκλημένῳ δὲ φωτὶ μακαρίῳ ποτὲ αἱ μεταβολαὶ λυπηρόν· ᾧ δ’ ἀεὶ κακῶσ ἔστ’, οὐδὲν ἀλγεῖ συγγενῶσ δύστηνοσ ὤν. ἐσ τοῦτο δ’ ἥξειν συμφορᾶσ οἶμαί ποτε·

φωνὴν γὰρ ἥσει χθὼν ἀπεννέπουσά με μὴ θιγγάνειν γῆσ καὶ θάλασσα μὴ περᾶν πηγαί τε ποταμῶν, καὶ τὸν ἁρματήλατον Ἰξίον’ ἐν δεσμοῖσιν ἐκμιμήσομαι. καὶ ταῦτ’ ἄριστα μηδέν’ Ἑλλήνων μ’ ὁρᾶν, ἐν οἷσιν εὐτυχοῦντεσ ἦμεν ὄλβιοι. τί δῆτά με ζῆν δεῖ; τί κέρδοσ ἕξομεν βίον γ’ ἀχρεῖον ἀνόσιον κεκτημένοι; χορευέτω δὴ Ζηνὸσ ἡ κλεινὴ δάμαρ κρόουσ’ Ὀλυμπίου Ζηνὸσ ἀρβύλῃ πόδα. ἔπραξε γὰρ βούλησιν ἣν ἐβούλετο, ἄνδρ’ Ἑλλάδοσ τὸν πρῶτον αὐτοῖσιν βάθροισ ἄνω κάτω στρέψασα. ‐ τοιαύτῃ θεῷ τίσ ἂν προσεύχοιθ’; ἣ γυναικὸσ οὕνεκα λέκτρων φθονοῦσα Ζηνὶ τοὺσ εὐεργέτασ Ἑλλάδοσ ἀπώλεσ’ οὐδὲν ὄντασ αἰτίουσ. οὐκ ἔστιν ἄλλου δαιμόνων ἀγὼν ὅδε ἢ τῆσ Διὸσ δάμαρτοσ· εὖ τόδ’ αἰσθάνῃ. . . . . . . . παραινέσαιμ’ ἂν μᾶλλον ἢ πάσχειν κακῶσ. οὐδεὶσ δὲ θνητῶν ταῖσ τύχαισ ἀκήρατοσ, οὐ θεῶν, ἀοιδῶν εἴπερ οὐ ψευδεῖσ λόγοι. οὐ λέκτρ’ ἐν ἀλλήλοισιν, ὧν οὐδεὶσ νόμοσ, συνῆψαν; οὐ δεσμοῖσι διὰ τυραννίδασ πατέρασ ἐκηλίδωσαν; ἀλλ’ οἰκοῦσ’ ὅμωσ Ὄλυμπον ἠνέσχοντό θ’ ἡμαρτηκότεσ. καίτοι τί φήσεισ, εἰ σὺ μὲν θνητὸσ γεγὼσ φέρεισ ὑπέρφευ τὰσ τύχασ, θεοὶ δὲ μή; Θήβασ μὲν οὖν ἔκλειπε τοῦ νόμου χάριν, ἕπου δ’ ἅμ’ ἡμῖν πρὸσ πόλισμα Παλλάδοσ. ἐκεῖ χέρασ σὰσ ἁγνίσασ μιάσματοσ, δόμουσ τε δώσω χρημάτων τ’ ἐμῶν μέροσ. ἃ δ’ ἐκ πολιτῶν δῶρ’ ἔχω σώσασ κόρουσ δὶσ ἑπτά, ταῦρον Κνώσιον κατακτανών, σοὶ ταῦτα δώσω. πανταχοῦ δέ μοι χθονὸσ τεμένη δέδασται· ταῦτ’ ἐπωνομασμένα σέθεν τὸ λοιπὸν ἐκ βροτῶν κεκλήσεται ζῶντοσ· θανόντα δ’, εὖτ’ ἂν εἰσ Αἵδου μόλῃσ, θυσίαισι λαί̈νοισί τ’ ἐξογκώμασι τίμιον ἀνάξει πᾶσ’ Ἀθηναίων πόλισ. καλὸσ γὰρ ἀστοῖσ στέφανοσ Ἑλλήνων ὕπο ἄνδρ’ ἐσθλὸν ὠφελοῦντασ εὐκλείασ τυχεῖν. κἀγὼ χάριν σοι τῆσ ἐμῆσ σωτηρίασ τήνδ’ ἀντιδώσω· νῦν γὰρ εἶ χρεῖοσ φίλων. θεοὶ δ’ ὅταν τιμῶσιν, οὐδὲν δεῖ φίλων· ἅλισ γὰρ ὁ θεὸσ ὠφελῶν, ὅταν θέλῃ. οἴμοι·

πάρεργα <μὲν> τάδ’ ἔστ’ ἐμῶν κακῶν, ἐγὼ δὲ τοὺσ θεοὺσ οὔτε λέκτρ’ ἃ μὴ θέμισ στέργειν νομίζω, δεσμά τ’ ἐξάπτειν χεροῖν οὔτ’ ἠξίωσα πώποτ’ οὔτε πείσομαι, οὐδ’ ἄλλον ἄλλου δεσπότην πεφυκέναι. δεῖται γὰρ ὁ θεόσ, εἴπερ ἔστ’ ὀρθῶσ θεόσ, οὐδενόσ· ἀοιδῶν οἵδε δύστηνοι λόγοι. ἐσκεψάμην δὲ καίπερ ἐν κακοῖσιν ὤν, μὴ δειλίαν ὄφλω τιν’ ἐκλιπὼν φάοσ· ταῖσ συμφοραῖσ γὰρ ὅστισ οὐχ ὑφίσταται, οὐδ’ ἀνδρὸσ ἂν δύναιθ’ ὑποστῆναι βέλοσ. ἐγκαρτερήσω βίοτον· εἶμι δ’ ἐσ πόλιν τὴν σήν, χάριν τε μυρίων δώρων ἔχω. ἀτὰρ πόνων δὴ μυρίων ἐγευσάμην· ὧν οὔτ’ ἀπεῖπον οὐδέν’ οὔτ’ ἀπ’ ὀμμάτων ἔσταξα πηγάσ, οὐδ’ ἂν ᾠόμην ποτὲ ἐσ τοῦθ’ ἱκέσθαι, δάκρυ’ ἀπ’ ὀμμάτων βαλεῖν· νῦν δ’, ὡσ ἐοίκε, τῇ τύχῃ δουλευτέον. εἰε͂̔ν· γεραιέ, τὰσ ἐμὰσ φυγὰσ ὁρᾷσ, ὁρᾷσ δὲ παίδων ὄντα μ’ αὐθέντην ἐμῶν· δὸσ τούσδε τύμβῳ καὶ περίστειλον νεκροὺσ δακρύοισι τιμῶν ‐ ἐμὲ γὰρ οὐκ ἐᾷ νόμοσ ‐ πρὸσ στέρν’ ἐρείσασ μητρὶ δούσ τ’ ἐσ ἀγκάλασ, κοινωνίαν δύστηνον, ἣν ἐγὼ τάλασ διώλεσ’ ἄκων. γῇ δ’ ἐπὴν κρύψῃσ νεκρούσ, οἴκει πόλιν τήνδ’, ἀθλίωσ μέν, ἀλλ’ ὅμωσ ψυχὴν βιάζου τἀμὰ συμφέρειν κακά. ὦ τέκν’, ὁ φύσασ καὶ τεκὼν ὑμᾶσ πατὴρ ἀπώλεσ’, οὐδ’ ὤνασθε τῶν ἐμῶν καλῶν, ἁγὼ παρεσκεύαζον ἐκμοχθῶν βίᾳ εὔκλειαν ὑμῖν, πατρὸσ ἀπόλαυσιν καλήν. σέ τ’ οὐχ ὁμοίωσ, ὦ τάλαιν’, ἀπώλεσα ὥσπερ σὺ τἀμὰ λέκτρ’ ἔσῳζεσ ἀσφαλῶσ, μακρὰσ διαντλοῦσ’ ἐν δόμοισ οἰκουρίασ. οἴμοι δάμαρτοσ καὶ τέκνων, οἴμοι δ’ ἐμοῦ, ὡσ ἀθλίωσ πέπραγα κἀποζεύγνυμαι τέκνων γυναικόσ τ’· ὦ λυγραὶ φιλημάτων τέρψεισ, λυγραὶ δὲ τῶνδ’ ὅπλων κοινωνίαι. ἀμηχανῶ γὰρ πότερ’ ἔχω τάδ’ ἢ μεθῶ, ἃ πλευρὰ τἀμὰ προσπίτνοντ’ ἐρεῖ τάδε· Ἡμῖν τέκν’ εἷλεσ καὶ δάμαρθ’· ἡμᾶσ ἔχεισ παιδοκτόνουσ σούσ. εἶτ’ ἐγὼ τάδ’ ὠλέναισ οἴσω; τί φάσκων; ἀλλὰ γυμνωθεὶσ ὅπλων, ξὺν οἷσ τὰ κάλλιστ’ ἐξέπραξ’ ἐν Ἑλλάδι, ἐχθροῖσ ἐμαυτὸν ὑποβαλὼν αἰσχρῶσ θάνω; οὐ λειπτέον τάδ’, ἀθλίωσ δὲ σῳστέον. ἕν μοί τι, Θησεῦ, σύγκαμ’· ἀθλίου κυνὸσ κόμιστρ’ ἐσ Ἄργοσ συγκατάστησον μολών, λύπῃ τι παίδων μὴ πάθω μονούμενοσ. ὦ γαῖα Κάδμου πᾶσ τε Θηβαῖοσ λεώσ, κείρασθε, συμπενθήσατ’, ἔλθετ’ ἐσ τάφον παίδων·

ἅπαντασ δ’ ἑνὶ λόγῳ πενθήσετε νεκρούσ τε κἀμέ· πάντεσ ἐξολώλαμεν Ἥρασ μιᾷ πληγέντεσ ἄθλιοι τύχῃ. ἀνίστασ’, ὦ δύστηνε· δακρύων δ’ ἅλισ. οὐκ ἂν δυναίμην· ἄρθρα γὰρ πέπηγέ μου. καὶ τοὺσ σθένοντασ γὰρ καθαιροῦσιν τύχαι. φεῦ· αὐτοῦ γενοίμην πέτροσ ἀμνήμων κακῶν. παῦσαι· δίδου δὲ χεῖρ’ ὑπηρέτῃ φίλῳ. ἀλλ’ αἷμα μὴ σοῖσ ἐξομόρξωμαι πέπλοισ. ἔκμασσε, φείδου μηδέν· οὐκ ἀναίνομαι. παίδων στερηθεὶσ παῖδ’ ὅπωσ ἔχω σ’ ἐμόν. δίδου δέρῃ σὴν χεῖρ’, ὁδηγήσω δ’ ἐγώ. ζεῦγόσ γε φίλιον· ἅτεροσ δὲ δυστυχήσ. ὦ πρέσβυ, τοιόνδ’ ἄνδρα χρὴ κτᾶσθαι φίλον. ἡ γὰρ τεκοῦσα τόνδε πατρὶσ εὔτεκνοσ. Θησεῦ, πάλιν με στρέψον, ὡσ ἴδω τέκνα. ὡσ δὴ τί; φίλτρον τοῦτ’ ἔχων ῥᾴων ἔσῃ; ποθῶ· πατρόσ τε στέρνα προσθέσθαι θέλω. ἰδοὺ τάδ’, ὦ παῖ· τἀμὰ γὰρ σπεύδεισ φίλα. οὕτωσ πόνων σῶν οὐκέτι μνήμην ἔχεισ; ἅπαντ’ ἐλάσσω κεῖνα τῶνδ’ ἔτλην κακά. εἴ σ’ ὄψεταί τισ θῆλυν ὄντ’, οὐκ αἰνέσει. ζῶ σοι ταπεινόσ; ἀλλὰ πρόσθεν οὐ δοκῶ. ἄγαν γ’· ὁ κλεινὸσ Ἡρακλῆσ οὐκ εἶ νοσῶν. σὺ ποῖοσ ἦσθα νέρθεν ἐν κακοῖσιν ὤν; ὡσ ἐσ τὸ λῆμα παντὸσ ἦν ἥσσων ἀνήρ. πῶσ οὖν ἔτ’ εἴπησ ὅτι συνέσταλμαι κακοῖσ; πρόβαινε. χαῖρ’, ὦ πρέσβυ. καὶ σύ μοι, τέκνον. θάφθ’ ὥσπερ εἶπον παῖδασ. ἐμὲ δὲ τίσ, τέκνον; ἐγώ. πότ’ ἐλθών; ἡνίκ’ ἂν θάψῃσ τέκνα. πῶσ; εἰσ Ἀθήνασ πέμψομαι Θηβῶν ἄπο. ἀλλ’ ἐσκόμιζε τέκνα δυσκόμιστα γῇ· ἡμεῖσ δ’ ἀναλώσαντεσ αἰσχύναισ δόμον, Θησεῖ πανώλεισ ἑψόμεσθ’ ἐφολκίδεσ. ὅστισ δὲ πλοῦτον ἢ σθένοσ μᾶλλον φίλων ἀγαθῶν πεπᾶσθαι βούλεται, κακῶσ φρονεῖ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, Heracles, episode, lyric

(에우리피데스, Heracles, episode, lyric)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION