Euripides, Helen, episode, dialogue 4:

φέρ, ἢν δὲ δὴ νῷν μὴ ἀποδέξηται λόγους·? θανῇ: γαμοῦμαι δ ἡ τάλαιν ἐγὼ βίᾳ. προδότις ἂν εἰής: τὴν βίαν σκήψας ἔχεις. ἀλλ ἁγνὸν ὁρ´κον σὸν κάρα κατώμοσα . . . τί φῄς· θανεῖσθαι· κοὔποτ ἀλλάξεις λέχη· ταὐτῷ ξίφει γε: κείσομαι δὲ σοῦ πέλας. ἐπὶ τοῖσδε τοίνυν δεξιᾶς ἐμῆς θίγε. ψαύω, θανόντος σοῦ τόδ ἐκλείψειν φάος. κἀγὼ στερηθεὶς σοῦ τελευτήσειν βίον. πῶς οὖν θανούμεθ ὥστε καὶ δόξαν λαβεῖν· τύμβου πὶ νώτῳ σὲ κτανὼν ἐμὲ κτενῶ. πρῶτον δ ἀγῶνα μέγαν ἀγωνιούμεθα λέκτρων ὑπὲρ σῶν. ὁ δὲ θέλων ἴτω πέλας: τὸ Τρωικὸν γὰρ οὐ καταισχυνῶ κλέος οὐδ Ἑλλάδ ἐλθὼν λήψομαι πολὺν ψόγον, ὅστις Θέτιν μὲν ἐστέρης Ἀχιλλέως, Τελαμωνίου δ Αἰάντος εἰσεῖδον σφαγάς, τὸν Νηλέως τ ἄπαιδα: διὰ δὲ τὴν ἐμὴν οὐκ ἀξιώσω κατθανεῖν δάμαρτ ἐγώ· μάλιστά γε: εἰ γάρ εἰσιν οἱ θεοὶ σοφοί, εὔψυχον ἄνδρα πολεμίων θανόνθ ὕπο κούφῃ καταμπίσχουσιν ἐν τύμβῳ χθονί, κακοὺς δ ἐφ ἑρ´μα στερεὸν ἐκβάλλουσι γῆς. ὦ θεοί, γενέσθω δή ποτ εὐτυχὲς γένος τὸ Ταντάλειον καὶ μεταστήτω κακῶν. οἲ ἐγὼ τάλαινα: τῆς τύχης γὰρ ὧδ ἔχω. Μενέλαε, διαπεπράγμεθ: ἐκβαίνει δόμων ἡ θεσπιῳδὸς Θεονόη: κτυπεῖ δόμος κλῄθρων λυθέντων. φεῦγ: ἀτὰρ τί φευκτέον· ἀποῦσα γάρ σε καὶ παροῦς ἀφιγμένον δεῦρ οἶδεν: ὦ δύστηνος, ὡς ἀπωλόμην. Τροίας δὲ σωθεὶς κἀπὸ βαρβάρου χθονὸς ἐς βάρβαρ ἐλθὼν φάσγαν αὖθις ἐμπεσῇ.?