Euripides, Helen, episode 4:

(에우리피데스, Helen, episode 4:)

τί δῆτ’ ἔτι ζῶ; τίν’ ὑπολείπομαι τύχην; γάμουσ ἑλομένη τῶν κακῶν ὑπαλλαγάσ, μετ’ ἀνδρὸσ οἰκεῖν βαρβάρου πρὸσ πλουσίαν τράπεζαν ἵζουσ’; ἀλλ’ ὅταν πόσισ πικρὸσ ξυνῇ γυναικί, καὶ τὸ σῶμ’ ἐστιν πικρόν. θανεῖν κράτιστον· πῶσ θάνοιμ’ ἂν οὐ καλῶσ; ἀσχήμονεσ μὲν ἀγχόναι μετάρσιοι, κἀν τοῖσι δούλοισ δυσπρεπὲσ νομίζεται· σφαγαὶ δ’ ἔχουσιν εὐγενέσ τι καὶ καλόν, σμικρὸν δ’ ὁ καιρὸσ σάρκ’ ἀπαλλάξαι βίου. ἐσ γὰρ τοσοῦτον ἤλθομεν βάθοσ κακῶν· αἱ μὲν γὰρ ἄλλαι διὰ τὸ κάλλοσ εὐτυχεῖσ γυναῖκεσ, ἡμᾶσ δ’ αὐτὸ τοῦτ’ ἀπώλεσεν. Ἑλένη, τὸν ἐλθόνθ’, ὅστισ ἐστὶν ὁ ξένοσ, μὴ πάντ’ ἀληθῆ δοξάσῃσ εἰρηκέναι. καὶ μὴν σαφῶσ γ’ ἔλεξ’ ὀλωλέναι πόσιν. πόλλ’ ἂν γένοιτο καὶ διὰ ψευδῶν ἔπη. καὶ τἄμπαλίν γε τῶνδ’ ἀληθείᾳ σαφῆ. ἐσ ξυμφορὰν γὰρ ἀντὶ τἀγαθοῦ φέρῃ. φόβοσ γὰρ ἐσ τὸ δεῖμα περιβαλών μ’ ἄγει. πῶσ δ’ εὐμενείασ τοισίδ’ ἐν δόμοισ ἔχεισ; πάντεσ φίλοι μοι πλὴν ὁ θηρεύων γάμουσ. οἶσθ’ οὖν ὃ δρᾶσον; μνήματοσ λιποῦσ’ ἕδραν ‐ ἐσ ποῖον ἑρ́πεισ μῦθον ἢ παραίνεσιν; ἐλθοῦσ’ ἐσ οἴκουσ, ἣ τὰ πάντ’ ἐπίσταται, τῆσ ποντίασ Νηρῇδοσ ἐκγόνου κόρησ, πυθοῦ πόσιν σὸν Θεονόησ, εἴτ’ ἔστ’ ἔτι εἴτ’ ἐκλέλοιπε φέγγοσ· ἐκμαθοῦσα δ’ εὖ πρὸσ τὰσ τύχασ τὸ χάρμα τοὺσ γόουσ τ’ ἔχε. πρὶν δ’ οὐδὲν ὀρθῶσ εἰδέναι, τί σοι πλέον λυπουμένῃ γένοιτ’ ἄν; ἀλλ’ ἐμοὶ πιθοῦ· τάφον λιποῦσα τόνδε σύμμειξον κόρῃ· ὅθενπερ εἴσῃ πάντα τἀληθῆ μαθεῖν ἔχουσ’ ἐν οἴκοισ τοῖσδε, τί βλέπεισ πρόσω; θέλω δὲ κἀγὼ σοὶ συνεισελθεῖν δόμουσ καὶ συμπυθέσθαι παρθένου θεσπίσματα· γυναῖκα γὰρ δὴ συμπονεῖν γυναικὶ χρή.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION