헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΗελεν́1́

(에우리피데스, Helen, episode)

Νείλου μὲν αἵδε καλλιπάρθενοι ῥοαί, ὃσ ἀντὶ δίασ ψακάδοσ Αἰγύπτου πέδον λευκῆσ τακείσησ χιόνοσ ὑγραίνει γύασ. Πρωτεὺσ δ’ ὅτ’ ἔζη τῆσδε γῆσ τύραννοσ ἦν, Φάρον μὲν οἰκῶν νῆσον, Αἰγύπτου δ’ ἄναξ, ὃσ τῶν κατ’ οἶδμα παρθένων μίαν γαμεῖ, Ψαμάθην, ἐπειδὴ λέκτρ’ ἀφῆκεν Αἰακοῦ. τίκτει δὲ τέκνα δισσὰ τοῖσδε δώμασι, Θεοκλύμενον ἄρσεν’ ὅτι δὴ θεοὺσ σέβων βίον διήνεγκ’ εὐγενῆ τε παρθένον Εἰδώ, τὸ μητρὸσ ἀγλάισμ’, ὅτ’ ἦν βρέφοσ· ἐπεὶ δ’ ἐσ ἥβην ἦλθεν ὡραίαν γάμων, καλοῦσιν αὐτὴν Θεονόην· τὰ θεῖα γὰρ τά τ’ ὄντα καὶ μέλλοντα πάντ’ ἠπίστατο, προγόνου λαβοῦσα Νηρέωσ τιμὰσ πάρα. ἡμῖν δὲ γῆ μὲν πατρὶσ οὐκ ἀνώνυμοσ Σπάρτη, πατὴρ δὲ Τυνδάρεωσ·

ἔστιν δὲ δὴ λόγοσ τισ ὡσ Ζεὺσ μητέρ’ ἔπτατ’ εἰσ ἐμὴν Λήδαν κύκνου μορφώματ’ ὄρνιθοσ λαβών, ὃσ δόλιον εὐνὴν ἐξέπραξ’ ὑπ’ αἰετοῦ δίωγμα φεύγων, εἰ σαφὴσ οὗτοσ λόγοσ· Ἑλένη δ’ ἐκλήθην. ἃ δὲ πεπόνθαμεν κακὰ λέγοιμ’ ἄν. ἦλθον τρεῖσ θεαὶ κάλλουσ πέρι Ἰδαῖον ἐσ κευθμῶν’ Ἀλέξανδρον πάρα, Ἥρα Κύπρισ τε διογενήσ τε παρθένοσ, μορφῆσ θέλουσαι διαπεράνασθαι κρίσιν. τοὐμὸν δὲ κάλλοσ, εἰ καλὸν τὸ δυστυχέσ, Κύπρισ προτείνασ’ ὡσ Ἀλέξανδροσ γαμεῖ, νικᾷ. λιπὼν δὲ βούσταθμ’ Ἰδαῖοσ Πάρισ Σπάρτην ἀφίκεθ’ ὡσ ἐμὸν σχήσων λέχοσ. Ἥρα δὲ μεμφθεῖσ’ οὕνεκ’ οὐ νικᾷ θεάσ, ἐξηνέμωσε τἄμ’ Ἀλεξάνδρῳ λέχη, δίδωσι δ’ οὐκ ἔμ’, ἀλλ’ ὁμοιώσασ’ ἐμοὶ εἴδωλον ἔμπνουν οὐρανοῦ ξυνθεῖσ’ ἄπο, Πριάμου τυράννου παιδί·

καὶ δοκεῖ μ’ ἔχειν ‐ κενὴν δόκησιν, οὐκ ἔχων. τὰ δ’ αὖ Διὸσ βουλεύματ’ ἄλλα τοῖσδε συμβαίνει κακοῖσ· πόλεμον γὰρ εἰσήνεγκεν Ἑλλήνων χθονὶ καὶ Φρυξὶ δυστήνοισιν, ὡσ ὄχλου βροτῶν πλήθουσ τε κουφίσειε μητέρα χθόνα γνωτόν τε θείη τὸν κράτιστον Ἑλλάδοσ. Φρυγῶν δ’ ἐσ ἀλκὴν προυτέθην ἐγὼ μὲν οὔ, τὸ δ’ ὄνομα τοὐμόν, ἆθλον Ἕλλησιν δορόσ. λαβὼν δέ μ’ Ἑρμῆσ ἐν πτυχαῖσιν αἰθέροσ νεφέλῃ καλύψασ ‐ οὐ γὰρ ἠμέλησέ μου Ζεύσ ‐ τόνδ’ ἐσ οἶκον Πρωτέωσ ἱδρύσατο, πάντων προκρίνασ σωφρονέστατον βροτῶν, ἀκέραιον ὡσ σῴσαιμι Μενέλεῳ λέχοσ. κἀγὼ μὲν ἐνθάδ’ εἴμ’, ὁ δ’ ἄθλιοσ πόσισ στράτευμ’ ἀθροίσασ τὰσ ἐμὰσ ἀναρπαγὰσ θηρᾷ πορευθεὶσ Ἰλίου πυργώματα. ψυχαὶ δὲ πολλαὶ δι’ ἔμ’ ἐπὶ Σκαμανδρίοισ ῥοαῖσιν ἔθανον· ἡ δὲ πάντα τλᾶσ’ ἐγὼ κατάρατόσ εἰμι καὶ δοκῶ προδοῦσ’ ἐμὸν πόσιν συνάψαι πόλεμον Ἕλλησιν μέγαν. τί δῆτ’ ἔτι ζῶ; θεοῦ τόδ’ εἰσήκουσ’ ἔποσ Ἑρμοῦ, τὸ κλεινὸν ἔτι κατοικήσειν πέδον Σπάρτησ σὺν ἀνδρί, γνόντοσ ὡσ ἐσ Ἴλιον οὐκ ἦλθον, ἵνα μὴ λέκτρ’ ὑποστρώσω τινί. ἑώσ μὲν οὖν φῶσ ἡλίου τόδ’ ἔβλεπεν Πρωτεύσ, ἄσυλοσ ἦ γάμων· ἐπεὶ δὲ γῆσ σκότῳ κέκρυπται, παῖσ ὁ τοῦ τεθνηκότοσ θηρᾷ γαμεῖν με. τὸν πάλαι δ’ ἐγὼ πόσιν τιμῶσα Πρωτέωσ μνῆμα προσπίτνω τόδε ἱκέτισ, ἵν’ ἀνδρὶ τἀμὰ διασῴσῃ λέχη, ὡσ, εἰ καθ’ Ἑλλάδ’ ὄνομα δυσκλεὲσ φέρω, μή μοι τὸ σῶμά γ’ ἐνθάδ’ αἰσχύνην ὄφλῃ. τίσ τῶνδ’ ἐρυμνῶν δωμάτων ἔχει κράτοσ;

Πλούτου γὰρ οἶκοσ ἄξιοσ προσεικάσαι, βασίλειά τ’ ἀμφιβλήματ’ εὔθριγκοί θ’ ἕδραι. ἐά· ὦ θεοί, τίν’ εἶδον ὄψιν; ἐχθίστην ὁρῶ γυναικὸσ εἰκὼ φόνιον, ἥ μ’ ἀπώλεσεν πάντασ τ’ Ἀχαιούσ. θεοί σ’, ὅσον μίμημ’ ἔχεισ Ἑλένησ, ἀποπτύσειαν. εἰ δὲ μὴ ’ν ξένῃ γαίᾳ πόδ’ εἶχον, τῷδ’ ἂν εὐστόχῳ πτερῷ ἀπόλαυσιν εἰκοῦσ ἔθανεσ ἂν Διὸσ κόρησ. τί δ’, ὦ ταλαίπωρ’ ‐ ὅστισ ὤν μ’ ἀπεστράφησ καὶ ταῖσ ἐκείνησ συμφοραῖσ ἐμὲ στυγεῖσ; ἥμαρτον· ὀργῇ δ’ εἶξα μᾶλλον ἤ με χρῆν· μισεῖ γὰρ Ἑλλὰσ πᾶσα τὴν Διὸσ κόρην. σύγγνωθι δ’ ἡμῖν τοῖσ λελεγμένοισ, γύναι. τίσ δ’ εἶ; πόθεν γῆσ τῆσδ’ ἐπεστράφησ πέδον; εἷσ τῶν Ἀχαιῶν, ὦ γύναι, τῶν ἀθλίων. οὐ τἄρα σ’ Ἑλένην εἰ στυγεῖσ θαυμαστέον. ἀτὰρ τίσ εἶ πόθεν; τίνοσ δ’ αὐδᾶν σε χρή; ὄνομα μὲν ἡμῖν Τεῦκροσ, ὁ δὲ φύσασ πατὴρ Τελαμών, Σαλαμὶσ δὲ πατρὶσ ἡ θρέψασά με. τί δῆτα Νείλου τούσδ’ ἐπιστρέφῃ γύασ; φυγὰσ πατρῴασ ἐξελήλαμαι χθονόσ. τλήμων ἂν εἰήσ· τίσ δέ σ’ ἐκβάλλει πάτρασ; Τελαμὼν ὁ φύσασ. τίν’ ἂν ἔχοισ μᾶλλον φίλον; ἐκ τοῦ; τὸ γάρ τοι πρᾶγμα συμφορὰν ἔχει. Αἰάσ μ’ ἀδελφὸσ ὤλεσ’ ἐν Τροίᾳ θανών. πῶσ; οὔ τί που σῷ φασγάνῳ βίον στερείσ; οἰκεῖον αὐτὸν ὤλεσ’ ἅλμ’ ἐπὶ ξίφοσ. μανέντ’; ἐπεὶ τίσ σωφρονῶν τλαίη τάδ’ ἄν; τὸν Πηλέωσ τιν’ οἶσθ’ Ἀχιλλέα γόνον; ναί· μνηστήρ ποθ’ Ἑλένησ ἦλθεν, ὡσ ἀκούομεν. θανὼν ὅδ’ ὅπλων ἔριν ἔθηκε συμμάχοισ. καὶ δὴ τί τοῦτ’ Αἰάντι γίγνεται κακόν; ἄλλου λαβόντοσ ὅπλ’ ἀπηλλάχθη βίου. σὺ τοῖσ ἐκείνου δῆτα πήμασιν νοσεῖσ; ὁθούνεκ’ αὐτῷ γ’ οὐ ξυνωλόμην ὁμοῦ. ἦλθεσ γάρ, ὦ ξέν’, Ἰλίου κλεινὴν πόλιν; καὶ ξύν γε πέρσασ αὐτὸσ ἀνταπωλόμην. ἤδη γὰρ ἧπται καὶ κατείργασται πυρί; ὥστ’ οὐδ’ ἴχνοσ γε τειχέων εἶναι σαφέσ. ὦ τλῆμον Ἑλένη, διὰ σ’ ἀπόλλυνται Φρύγεσ. καὶ πρόσ γ’ Ἀχαιοί· μεγάλα δ’ εἴργασται κακά. πόσον χρόνον γὰρ διαπεπόρθηται πόλισ; ἑπτὰ σχεδόν τι καρπίμουσ ἐτῶν κύκλουσ. χρόνον δ’ ἐμείνατ’ ἄλλον ἐν Τροίᾳ πόσον; πολλὰσ σελήνασ, δέκα διελθούσασ ἔτη. ἦ καὶ γυναῖκα Σπαρτιᾶτιν εἵλετε;

Μενέλαοσ αὐτὴν ἦγ’ ἐπισπάσασ κόμησ. εἶδεσ σὺ τὴν δύστηνον; ἢ κλύων λέγεισ; ὥσπερ γε σέ, οὐδὲν ἧσσον, ὀφθαλμοῖσ ὁρῶ. σκοπεῖτε μὴ δόκησιν εἴχετ’ ἐκ θεῶν. ἄλλου λόγου μέμνησο, μὴ κείνησ ἔτι. οὕτω δοκεῖτε τὴν δόκησιν ἀσφαλῆ; αὐτὸσ γὰρ ὄσσοισ εἰδόμην· καὶ νοῦσ ὁρᾷ. ἤδη δ’ ἐν οἴκοισ σὺν δάμαρτι Μενέλεωσ; οὔκουν ἐν Ἄργει <γ’> οὐδ’ ἐπ’ Εὐρώτα ῥοαῖσ. αἰαῖ· κακὸν τόδ’ εἶπασ οἷσ κακὸν λέγεισ. ὡσ κεῖνοσ ἀφανὴσ σὺν δάμαρτι κλῄζεται. οὐ πᾶσι πορθμὸσ αὑτὸσ Ἀργείοισιν ἦν; ἦν, ἀλλὰ χειμὼν ἄλλοσ’ ἄλλον ὡρ́ισεν. ποίοισιν ἐν νώτοισι ποντίασ ἁλόσ; μέσον περῶσι πέλαγοσ Αἰγαίου πόρου. κἀκ τοῦδε Μενέλαν οὔτισ εἶδ’ ἀφιγμένον; οὐδείσ· θανὼν δὲ κλῄζεται καθ’ Ἑλλάδα. ἀπωλόμεσθα· Θεστιὰσ δ’ ἔστιν κόρη; Λήδαν ἔλεξασ; οἴχεται θανοῦσα δή. οὔ πού νιν Ἑλένησ αἰσχρὸν ὤλεσεν κλέοσ; φασίν, βρόχῳ γ’ ἅψασαν εὐγενῆ δέρην. οἱ Τυνδάρειοι δ’ εἰσὶν ἢ οὐκ εἰσὶν κόροι; τεθνᾶσι καὶ οὐ τεθνᾶσι· δύο δ’ ἐστὸν λόγω. πότεροσ ὁ κρείσσων; ὦ τάλαιν’ ἐγὼ κακῶν. ἄστροισ σφ’ ὁμοιωθέντε φάσ’ εἶναι θεώ. καλῶσ ἔλεξασ τοῦτο· θάτερον δὲ τί; σφαγαῖσ ἀδελφῆσ οὕνεκ’ ἐκπνεῦσαι βίον. ἅλισ δὲ μύθων· οὐ διπλᾶ χρῄζω στένειν. ὧν δ’ οὕνεκ’ ἦλθον τούσδε βασιλείουσ δόμουσ, τὴν θεσπιῳδὸν Θεονόην χρῄζων ἰδεῖν, σὺ προξένησον, ὡσ τύχω μαντευμάτων ὅπῃ νεὼσ στείλαιμ’ ἂν οὔριον πτερὸν ἐσ γῆν ἐναλίαν Κύπρον, οὗ μ’ ἐθέσπισεν οἰκεῖν Ἀπόλλων, ὄνομα νησιωτικὸν Σαλαμῖνα θέμενον τῆσ ἐκεῖ χάριν πάτρασ. πλοῦσ, ὦ ξέν’, αὐτὸσ σημανεῖ· σὺ δ’ ἐκλιπὼν γῆν τήνδε φεῦγε πρίν σε παῖδα Πρωτέωσ ἰδεῖν, ὃσ ἄρχει τῆσδε γῆσ· ἄπεστι δὲ κυσὶν πεποιθὼσ ἐν φοναῖσ θηροκτόνοισ· κτείνει γὰρ Ἕλλην’ ὅντιν’ ἂν λάβῃ ξένον. ὅτου δ’ ἕκατι, μήτε σὺ ζήτει μαθεῖν ἐγώ τε σιγῶ· τί γὰρ ἂν ὠφελοῖμί σε; καλῶσ ἔλεξασ, ὦ γύναι· θεοὶ δέ σοι ἐσθλῶν ἀμοιβὰσ ἀντιδωρησαίατο. Ἑλένῃ δ’ ὅμοιον σῶμ’ ἔχουσ’ οὐ τὰσ φρένασ ἔχεισ ὁμοίασ, ἀλλὰ διαφόρουσ πολύ. κακῶσ δ’ ὄλοιτο μηδ’ ἐπ’ Εὐρώτα ῥοὰσ ἔλθοι· σὺ δ’ εἰήσ εὐτυχὴσ ἀεί, γύναι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, Helen, episode

(에우리피데스, Helen, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION