헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΕλεξτρά03́

(에우리피데스, episode)

πολλῶν κακῶν Ἕλλησιν αἰτίαν ἔχει σῆσ μητρὸσ Ἑλένη σύγγονοσ δόμοισ τε σοῖσ. οἴμοι, γυναῖκεσ, ἐξέβην θρηνημάτων. ξένοι τινὲσ παρ’ οἶκον οἵδ’ ἐφεστίουσ εὐνὰσ ἔχοντεσ ἐξανίστανται λόχου· φυγῇ σὺ μὲν κατ’ οἶμον, ἐσ δόμουσ δ’ ἐγὼ φῶτασ κακούργουσ ἐξαλύξωμεν ποδί. μέν’, ὦ τάλαινα· μὴ τρέσῃσ ἐμὴν χέρα. ὦ Φοῖβ’ Ἄπολλον· προσπίτνω σε μὴ θανεῖν. ἄλλουσ κτάνοιμι μᾶλλον ἐχθίουσ σέθεν. ἄπελθε, μὴ ψαῦ’ ὧν σε μὴ ψαύειν χρεών. οὐκ ἔσθ’ ὅτου θίγοιμ’ ἂν ἐνδικώτερον. καὶ πῶσ ξιφήρησ πρὸσ δόμοισ λοχᾷσ ἐμοῖσ; μείνασ’ ἄκουσον, καὶ τάχ’ οὐκ ἄλλωσ ἐρεῖσ. ἕστηκα· πάντωσ δ’ εἰμὶ σή· κρείσσων γὰρ εἶ. ἥκω φέρων σοι σοῦ κασιγνήτου λόγουσ. ὦ φίλτατ’, ἆρα ζῶντοσ ἢ τεθνηκότοσ; ζῇ· πρῶτα γάρ σοι τἀγάθ’ ἀγγέλλειν θέλω. εὐδαιμονοίησ, μισθὸν ἡδίστων λόγων. κοινῇ δίδωμι τοῦτο νῷν ἀμφοῖν ἔχειν. ποῦ γῆσ ὁ τλήμων τλήμονασ φυγὰσ ἔχων; οὐχ ἕνα νομίζων φθείρεται πόλεωσ νόμον. οὔ που σπανίζων τοῦ καθ’ ἡμέραν βίου; ἔχει μέν, ἀσθενὴσ δὲ δὴ φεύγων ἀνήρ. λόγον δὲ δὴ τίν’ ἦλθεσ ἐκ κείνου φέρων; εἰ ζῇσ, ὅπωσ τε ζῶσα συμφορᾶσ ἔχεισ. οὐκοῦν ὁρᾷσ μου πρῶτον ὡσ ξηρὸν δέμασ. λύπαισ γε συντετηκόσ, ὥστε με στένειν. καὶ κρᾶτα πλόκαμόν τ’ ἐσκυθισμένον ξυρῷ. δάκνει σ’ ἀδελφὸσ ὅ τε θανὼν ἴσωσ πατήρ. οἴμοι, τί γάρ μοι τῶνδέ γ’ ἐστὶ φίλτερον; φεῦ φεῦ· τί δαὶ σὺ σῷ κασιγνήτῳ, δοκεῖσ; ἀπὼν ἐκεῖνοσ, οὐ παρὼν ἡμῖν φίλοσ. ἐκ τοῦ δὲ ναίεισ ἐνθάδ’ ἄστεωσ ἑκάσ; ἐγημάμεσθ’, ὦ ξεῖνε, θανάσιμον γάμον. ᾤμωξ’ ἀδελφὸν σόν. Μυκηναίων τίνι; οὐχ ᾧ πατήρ μ’ ἤλπιζεν ἐκδώσειν ποτέ. εἴφ’, ὡσ ἀκούσασ σῷ κασιγνήτῳ λέγω. ἐν τοῖσδ’ ἐκείνου τηλορὸσ ναίω δόμοισ. σκαφεύσ τισ ἢ βουφορβὸσ ἄξιοσ δόμων. πένησ ἀνὴρ γενναῖοσ ἔσ τ’ ἔμ’ εὐσεβήσ. ἡ δ’ εὐσέβεια τίσ πρόσεστι σῷ πόσει; οὐπώποτ’ εὐνῆσ τῆσ ἐμῆσ ἔτλη θιγεῖν. ἅγνευμ’ ἔχων τι θεῖον ἤ σ’ ἀπαξιῶν; γονέασ ὑβρίζειν τοὺσ ἐμοὺσ οὐκ ἠξίου. καὶ πῶσ γάμον τοιοῦτον οὐχ ἥσθη λαβών; οὐ κύριον τὸν δόντα μ’ ἡγεῖται, ξένε. ξυνῆκ’· Ὀρέστῃ μή ποτ’ ἐκτείσῃ δίκην. τοῦτ’ αὐτὸ ταρβῶν, πρὸσ δὲ καὶ σώφρων ἔφυ. φεῦ· γενναῖον ἄνδρ’ ἔλεξασ, εὖ τε δραστέον. εἰ δή ποθ’ ἥξει γ’ ἐσ δόμουσ ὁ νῦν ἀπών. μήτηρ δέ σ’ ἡ τεκοῦσα ταῦτ’ ἠνέσχετο; γυναῖκεσ ἀνδρῶν, ὦ ξέν’, οὐ παίδων φίλαι. τίνοσ δέ σ’ οὕνεχ’ ὕβρισ’ Αἴγισθοσ τάδε; τεκεῖν μ’ ἐβούλετ’ ἀσθενῆ, τοιῷδε δούσ. ὡσ δῆθε παῖδασ μὴ τέκοισ ποινάτορασ; τοιαῦτ’ ἐβούλευσ’· ὧν ἐμοὶ δοίη δίκην. οἶδεν δέ σ’ οὖσαν παρθένον μητρὸσ πόσισ; οὐκ οἶδε· σιγῇ τοῦθ’ ὑφαιρούμεσθά νιν. αἵδ’ οὖν φίλαι σοι τούσδ’ ἀκούουσιν λόγουσ; ὥστε στέγειν γε τἀμὰ καὶ σ’ ἔπη καλῶσ. τί δῆτ’ Ὀρέστησ πρὸσ τόδ’, Ἄργοσ ἢν μόλῃ; ἤρου τόδ’; αἰσχρόν γ’ εἶπασ· οὐ γὰρ νῦν ἀκμή; ἐλθὼν δὲ δὴ πῶσ φονέασ ἂν κτάνοι πατρόσ; τολμῶν ὑπ’ ἐχθρῶν οἷ’ ἐτολμήθη πατήρ. ἦ καὶ μετ’ αὐτοῦ μητέρ’ ἂν τλαίησ κτανεῖν; ταὐτῷ γε πελέκει τῷ πατὴρ ἀπώλετο. λέγω τάδ’ αὐτῷ, καὶ βέβαια τἀπὸ σοῦ; θάνοιμι μητρὸσ αἷμ’ ἐπισφάξασ’ ἐμῆσ. φεῦ· εἴθ’ ἦν Ὀρέστησ πλησίον κλύων τάδε. ἀλλ’, ὦ ξέν’, οὐ γνοίην ἂν εἰσιδοῦσά νιν. νέα γάρ, οὐδὲν θαῦμ’, ἀπεζεύχθησ νέου. εἷσ ἂν μόνοσ νιν τῶν ἐμῶν γνοίη φίλων. ἆρ’ ὃν λέγουσιν αὐτὸν ἐκκλέψαι φόνου; πατρόσ γε παιδαγωγὸσ ἀρχαῖοσ γέρων. ὁ κατθανὼν δὲ σὸσ πατὴρ τύμβου κυρεῖ; ἔκυρσεν ὡσ ἔκυρσεν, ἐκβληθεὶσ δόμων. οἴμοι, τόδ’ οἱο͂ν εἶπασ· ‐ αἴσθησισ γὰρ οὖν κἀκ τῶν θυραίων πημάτων δάκνει βροτούσ. λέξον δ’, ἵν’ εἰδὼσ σῷ κασιγνήτῳ φέρω λόγουσ ἀτερπεῖσ, ἀλλ’ ἀναγκαίουσ κλύειν. ἔνεστι δ’ οἶκτοσ ἀμαθίᾳ μὲν οὐδαμοῦ, σοφοῖσι δ’ ἀνδρῶν· καὶ γὰρ οὐδ’ ἀζήμιον γνώμην ἐνεῖναι τοῖσ σοφοῖσ λίαν σοφήν. κἀγὼ τὸν αὐτὸν τῷδ’ ἔρον ψυχῆσ ἔχω. πρόσω γὰρ ἄστεωσ οὖσα τἀν πόλει κακὰ οὐκ οἶδα, νῦν δὲ βούλομαι κἀγὼ μαθεῖν. λέγοιμ’ ἄν, εἰ χρή ‐ χρὴ δὲ πρὸσ φίλον λέγειν ‐ τύχασ βαρείασ τὰσ ἐμὰσ κἀμοῦ πατρόσ.

‐ ταῦτ’ ἀπὼν ὑβρίζεται. ἐπεὶ δὲ κινεῖσ μῦθον, ἱκετεύω, ξένε, ἄγγελλ’ Ὀρέστῃ τἀμὰ καὶ κείνου κακά, πρῶτον μὲν οἱοίσ ἐν πέπλοισ αὐλίζομαι, πίνῳ θ’ ὅσῳ βέβριθ’, ὑπὸ στέγαισί τε οἱαίσι ναίω βασιλικῶν ἐκ δωμάτων, αὐτὴ μὲν ἐκμοχθοῦσα κερκίσιν πέπλουσ, ἢ γυμνὸν ἕξω σῶμα κἀστερήσομαι, αὐτὴ δὲ πηγὰσ ποταμίουσ φορουμένη, ἀνέορτοσ ἱερῶν καὶ χορῶν τητωμένη. ἀναίνομαι γυναῖκασ οὖσα παρθένοσ, ἀναίνομαι δὲ Κάστορ’, ᾧ πρὶν ἐσ θεοὺσ ἐλθεῖν ἔμ’ ἐμνήστευον, οὖσαν ἐγγενῆ. μήτηρ δ’ ἐμὴ Φρυγίοισιν ἐν σκυλεύμασιν θρόνῳ κάθηται, πρὸσ δ’ ἕδραισιν Ἀσίδεσ δμωαὶ στατίζουσ’, ἃσ ἔπερσ’ ἐμὸσ πατήρ, Ἰδαῖα φάρη χρυσέαισ ἐζευγμέναι πόρπαισιν. αἷμα δ’ ἔτι πατρὸσ κατὰ στέγασ μέλαν σέσηπεν, ὃσ δ’ ἐκεῖνον ἔκτανεν, ἐσ ταὐτὰ βαίνων ἁρ́ματ’ ἐκφοιτᾷ πατρί, καὶ σκῆπτρ’ ἐν οἷσ Ἕλλησιν ἐστρατηλάτει μιαιφόνοισι χερσὶ γαυροῦται λαβών. Ἀγαμέμνονοσ δὲ τύμβοσ ἠτιμασμένοσ οὔπω χοάσ ποτ’ οὐδὲ κλῶνα μυρσίνησ ἔλαβε, πυρὰ δὲ χέρσοσ ἀγλαϊσμάτων. μέθῃ δὲ βρεχθεὶσ τῆσ ἐμῆσ μητρὸσ πόσισ ὁ κλεινόσ, ὡσ λέγουσιν, ἐνθρῴσκει τάφῳ πέτροισ τε λεύει μνῆμα λάινον πατρόσ, καὶ τοῦτο τολμᾷ τοὔποσ εἰσ ἡμᾶσ λέγειν· ποῦ παῖσ Ὀρέστησ; ἆρά σοι τύμβῳ καλῶσ παρὼν ἀμύνει; ἀλλ’, ὦ ξέν’, ἱκετεύω σ’, ἀπάγγειλον τάδε.

πολλοὶ δ’ ἐπιστέλλουσιν, ἑρμηνεὺσ δ’ ἐγώ, αἱ χεῖρεσ ἡ γλῶσσ’ ἡ ταλαίπωρόσ τε φρήν, κάρα τ’ ἐμὸν ξυρῆκεσ, ὅ τ’ ἐκεῖνον τεκών. αἰσχρὸν γάρ, εἰ πατὴρ μὲν ἐξεῖλεν Φρύγασ, ὁ δ’ ἄνδρ’ ἕν’ εἷσ ὢν οὐ δυνήσεται κτανεῖν, νέοσ πεφυκὼσ κἀξ ἀμείνονοσ πατρόσ. καὶ μὴν δέδορκα τόνδε, σὸν λέγω πόσιν, λήξαντα μόχθου πρὸσ δόμουσ ὡρμημένον. ἐά·

τίνασ τούσδ’ ἐν πύλαισ ὁρῶ ξένουσ; τίνοσ δ’ ἕκατι τάσδ’ ἐπ’ ἀγραύλουσ πύλασ προσῆλθον; ἦ ’μοῦ δεόμενοι; γυναικί τοι αἰσχρὸν μετ’ ἀνδρῶν ἑστάναι νεανιῶν. ὦ φίλτατ’, εἰσ ὕποπτα μὴ μόλῃσ ἐμοί· τὸν ὄντα δ’ εἴσῃ μῦθον· οἵδε γὰρ ξένοι ἥκουσ’ Ὀρέστου πρόσ με κήρυκεσ λόγων. ἀλλ’, ὦ ξένοι, σύγγνωτε τοῖσ εἰρημένοισ. τί φασίν; ἁνὴρ ἔστι καὶ λεύσσει φάοσ; ἔστιν λόγῳ γοῦν, φασὶ δ’ οὐκ ἄπιστ’ ἐμοί. ἦ καί τι πατρὸσ σῶν τε μέμνηται κακῶν; ἐν ἐλπίσιν ταῦτ’· ἀσθενὴσ φεύγων ἀνήρ. ἦλθον δ’ Ὀρέστου τίν’ ἀγορεύοντεσ λόγον; σκοποὺσ ἔπεμψε τούσδε τῶν ἐμῶν κακῶν. οὐκοῦν τὰ μὲν λεύσσουσι, τὰ δὲ σύ που λέγεισ. ἴσασιν, οὐδὲν τῶνδ’ ἔχουσιν ἐνδεέσ. οὐκοῦν πάλαι χρῆν τοῖσδ’ ἀνεπτύχθαι πύλασ; χωρεῖτ’ ἐσ οἴκουσ· ἀντὶ γὰρ χρηστῶν λόγων ξενίων κυρήσεθ’, οἷ’ ἐμὸσ κεύθει δόμοσ. αἴρεσθ’, ὀπαδοί, τῶνδ’ ἔσω τεύχη δόμων. καὶ μηδὲν ἀντείπητε, παρὰ φίλου φίλοι μολόντεσ ἀνδρόσ· καὶ γὰρ εἰ πένησ ἔφυν, οὔτοι τό γ’ ἦθοσ δυσγενὲσ παρέξομαι. πρὸσ θεῶν, ὅδ’ ἁνὴρ ὃσ συνεκκλέπτει γάμουσ τοὺσ σούσ, Ὀρέστην οὐ καταισχύνειν θέλων;

οὗτοσ κέκληται πόσισ ἐμὸσ τῆσ ἀθλίασ. φεῦ· οὐκ ἔστ’ ἀκριβὲσ οὐδὲν εἰσ εὐανδρίαν· ἔχουσι γὰρ ταραγμὸν αἱ φύσεισ βροτῶν. ἤδη γὰρ εἶδον ἄνδρα γενναίου πατρὸσ τὸ μηδὲν ὄντα, χρηστά τ’ ἐκ κακῶν τέκνα, λιμόν τ’ ἐν ἀνδρὸσ πλουσίου φρονήματι, γνώμην τε μεγάλην ἐν πένητι σώματι. πῶσ οὖν τισ αὐτὰ διαλαβὼν ὀρθῶσ κρινεῖ; πλούτῳ; πονηρῷ τἄρα χρήσεται κριτῇ. ἢ τοῖσ ἔχουσι μηδέν; ἀλλ’ ἔχει νόσον πενία, διδάσκει δ’ ἄνδρα τῇ χρείᾳ κακόν. ἀλλ’ εἰσ ὅπλ’ ἔλθω; τίσ δὲ πρὸσ λόγχην βλέπων μάρτυσ γένοιτ’ ἂν ὅστισ ἐστὶν ἁγαθόσ; κράτιστον εἰκῇ ταῦτ’ ἐᾶν ἀφειμένα. οὗτοσ γὰρ ἁνὴρ οὔτ’ ἐν Ἀργείοισ μέγασ οὔτ’ αὖ δοκήσει δωμάτων ὠγκωμένοσ, ἐν τοῖσ δὲ πολλοῖσ ὤν, ἄριστοσ ηὑρέθη. οὐ μὴ ἀφρονήσεθ’, οἳ κενῶν δοξασμάτων πλήρεισ πλανᾶσθε, τῇ δ’ ὁμιλίᾳ βροτοὺσ κρινεῖτε καὶ τοῖσ ἤθεσιν τοὺσ εὐγενεῖσ; οἱ γὰρ τοιοῦτοι καὶ πόλεισ οἰκοῦσιν εὖ καὶ δώμαθ’· αἱ δὲ σάρκεσ αἱ κεναὶ φρενῶν ἀγάλματ’ ἀγορᾶσ εἰσιν. οὐδὲ γὰρ δόρυ μᾶλλον βραχίων σθεναρὸσ ἀσθενοῦσ μένει· ἐν τῇ φύσει δὲ τοῦτο κἀν εὐψυχίᾳ. ἀλλ’ ‐ ἄξιοσ γὰρ ὅ τε παρὼν ὅ τ’ οὐ παρὼν Ἀγαμέμνονοσ παῖσ, οὗπερ οὕνεχ’ ἥκομεν ‐ δεξώμεθ’ οἴκων καταλύσεισ.

χωρεῖν χρεών, δμῶεσ, δόμων τῶνδ’ ἐντόσ. ὡσ ἐμοὶ πένησ εἰή πρόθυμοσ πλουσίου μᾶλλον ξένοσ. αἰνῶ μὲν οὖν τοῦδ’ ἀνδρὸσ ἐσδοχὰσ δόμων, ἐβουλόμην δ’ ἄν, εἰ κασίγνητόσ με σὸσ ἐσ εὐτυχοῦντασ ἦγεν εὐτυχῶν δόμουσ. ἴσωσ δ’ ἂν ἔλθοι· Λοξίου γὰρ ἔμπεδοι χρησμοί, βροτῶν δὲ μαντικὴν χαίρειν ἐῶ. νῦν ἢ πάροιθεν μᾶλλον, Ἠλέκτρα, χαρᾷ θερμαινόμεσθα καρδίαν·

ἴσωσ γὰρ ἂν μόλισ προβαίνουσ’ ἡ τύχη σταίη καλῶσ. ὦ τλῆμον, εἰδὼσ δωμάτων χρείαν σέθεν τί τούσδ’ ἐδέξω μείζονασ σαυτοῦ ξένουσ; τί δ’; εἴπερ εἰσὶν ὡσ δοκοῦσιν εὐγενεῖσ, οὐκ ἔν τε μικροῖσ ἔν τε μὴ στέρξουσ’ ὁμῶσ; ἐπεί νυν ἐξήμαρτεσ ἐν σμικροῖσιν ὤν, ἔλθ’ ὡσ παλαιὸν τροφὸν ἐμοῦ φίλον πατρόσ, ὃσ ἀμφὶ ποταμὸν Τάναον Ἀργείασ ὁρ́ουσ τέμνοντα γαίασ Σπαρτιάτιδόσ τε γῆσ ποίμναισ ὁμαρτεῖ πόλεοσ ἐκβεβλημένοσ· κέλευε δ’ αὐτὸν τῶνδ’ ἐμοὐσαφιγμένων ἐλθεῖν, ξένων τ’ ἐσ δαῖτα πορσῦναί τινα. ἡσθήσεταί τοι καὶ προσεύξεται θεοῖσ, ζῶντ’ εἰσακούσασ παῖδ’ ὃν ἐκσῴζει ποτέ. οὐ γὰρ πατρῴων ἐκ δόμων μητρὸσ πάρα λάβοιμεν ἄν τι· πικρὰ δ’ ἀγγείλαιμεν ἄν, εἰ ζῶντ’ Ὀρέστην ἡ τάλαιν’ αἴσθοιτ’ ἔτι. ἀλλ’, εἰ δοκεῖ σοι, τούσδ’ ἀπαγγελῶ λόγουσ γέροντι· χώρει δ’ ἐσ δόμουσ ὅσον τάχοσ καὶ τἄνδον ἐξάρτυε. πολλά τοι γυνὴ χρῄζουσ’ ἂν εὑρ́οι δαιτὶ προσφορήματα. ἔστιν δὲ δὴ τοσαῦτά γ’ ἐν δόμοισ ἔτι, ὥσθ’ ἕν γ’ ἐπ’ ἦμαρ τούσδε πληρῶσαι βορᾶσ. ἐν τοῖσ τοιούτοισ δ’ ἡνίκ’ ἂν γνώμησ πέσω, σκοπῶ τὰ χρήμαθ’ ὡσ ἔχει μέγα σθένοσ, ξένοισ τε δοῦναι σῶμά τ’ ἐσ νόσουσ πεσὸν δαπάναισι σῷσαι· τῆσ δ’ ἐφ’ ἡμέραν βορᾶσ ἐσ σμικρὸν ἥκει· πᾶσ γὰρ ἐμπλησθεὶσ ἀνὴρ ὁ πλούσιόσ τε χὡ πένησ ἴσον φέρει.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, episode

(에우리피데스, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION