Epictetus, Works, book 0 20:

Ἐπικτήτου. Διὰ τοῦτο ἐπαινεῖν Ἀγριππῖνον δίκαιον, ὅτι πλείστου ἄξιοσ ἀνὴρ γενόμενοσ οὐδεπώποτε ἐπῄνεσεν ἑαυτόν, ἀλλ’ εἰ καὶ ἄλλοσ τισ αὐτὸν ἐπῄνει, ἠρυθρία. οὗ τοσ δ’, ἔφη, ὁ ἀνὴρ τοιοῦτοσ ἦν, ὥστε τοῦ συμβαίνοντοσ ἀεὶ ἑαυτῷ δυσκόλου ἔπαινον γράφειν· εἰ μὲν πυρέττοι, πυρετοῦ· εἰ δὲ ἀδοξοῖ, ἀδοξίασ· εἰ δὲ φεύγοι, φυγῆσ. καί ποτε μέλλοντι, ἔφη, αὐτῷ ἀριστήσειν ἐπέστη ὁ λέγων, ὅτι φεύγειν αὐτὸν κελεύει Νέρων, καὶ ὃσ [ἔφη] "οὐκοῦν", εἶπεν, "ἐν Ἀρικίᾳ ἀριστήσομεν".