Epictetus, Works, book 0 13:

Ἐκ τῶν Ἐπικτήτου ἀπομνημονευμάτων. τοὺσ δυσχερεῖσ δὲ φιλοσόφουσ εἰσ μέσον ἄγοντεσ, οἷσ οὐ δοκεῖ κατὰ φύσιν ἡδονὴ εἶναι, ἀλλ’ ἐπιγίγνεσθαι τοῖσ κατὰ φύσιν, δικαιοσύνῃ, σωφροσύνῃ, ἐλευθερίᾳ. τί ποτ’ οὖν ἡ ψυχὴ ἐπὶ μὲν τοῖσ τοῦ σώματοσ ἀγαθοῖσ μικροτέροισ οὖσι χαίρει καὶ γαληνιᾷ, ὥσ φησιν Ἐπίκουροσ, ἐπὶ δὲ τοῖσ αὑτῆσ ἀγαθοῖσ μεγίστοισ οὖσιν οὐχ ἥδεται; καίτοι καὶ δέδωκέ μοι ἡ φύσισ αἰδῶ καὶ πολλὰ ὑπερυθριῶ, ὅταν τι ὑπολάβω αἰσχρὸν λέγειν. τοῦτό με τὸ κίνημα οὐκ ἐᾷ τὴν ἡδονὴν θέσθαι ἀγαθὸν καὶ τέλοσ τοῦ βίου.