Dionysius of Halicarnassus, De Thucydidis idiomatibus (epistula ad Ammaeum), chapter 2

(디오니시오스, De Thucydidis idiomatibus (epistula ad Ammaeum), chapter 2)

ἵνα δὲ εὐπαρακολούθητοσ ὁ λόγοσ σοι γένηται, προθεὶσ κατὰ λέξιν, ὅσα περὶ τοῦ συγγραφέωσ τυγχάνω προειρηκώσ, ἐπιτροχάδην ἀναλήψομαι τῶν προθέσεων ἑκάστην καὶ τὰσ ἀποδείξεισ παρέξομαι, καθάπερ ἠξίουσ. ἕπεται δὲ τοῖσ περὶ Ἡροδότου γραφεῖσιν τὰ μέλλοντα δηλοῦσθαι. τούτῳ γὰρ Θουκυδίδησ τῷ ἀνδρὶ ἐπιβαλὼν καὶ τοῖσ ἄλλοισ ὧν πρότερον ἐμνήσθην, καὶ συνιδών, ἃσ ἕκαστοσ αὐτῶν ἔσχεν ἀρετάσ, ἴδιόν τι γένοσ χαρακτῆροσ, οὔτε πεζὸν αὐτοτελῶσ οὔτ’ ἔμμετρον ἀπηρτισμένωσ, κοινὸν δέ τι καὶ μικτὸν ἐξ ἀμφοῖν ἐργασάμενοσ εἰσ τὴν ἱστορικὴν πραγματείαν ἐσπούδασεν εἰσαγαγεῖν· ἐπὶ μὲν τῆσ ἐκλογῆσ τῶν ὀνομάτων τὴν τροπικὴν καὶ γλωττηματικὴν καὶ ἀπηρχαιωμένην καὶ ξένην λέξιν παραλαμβάνων πολλάκισ ἀντὶ τῆσ κοινῆσ καὶ συνήθουσ τοῖσ καθ’ ἑαυτὸν ἀνθρώποισ, ἐπὶ δὲ τῶν σχηματισμῶν, ἐν οἷσ μάλιστα ἐβουλήθη διενεγκεῖν τῶν πρὸ αὑτοῦ, πλείστην εἰσενεγκάμενοσ πραγματείαν, τοτὲ μὲν λόγον ἐξ ὀνόματοσ ποιῶν, τοτὲ δὲ εἰσ ὄνομα συνάγων τὸν λόγον· καὶ νῦν μὲν τὸ ῥηματικὸν ὀνοματικῶσ ἐκφέρων, αὖθισ δὲ τοὔνομα ῥῆμα ποιῶν·

καὶ αὐτῶν γε τούτων ἀναστρέφων τὰσ χρήσεισ, ἵνα τὸ μὲν ὀνοματικὸν προσηγορικὸν γένηται, τὸ δὲ προσηγορικὸν ὀνοματικῶσ λέγηται, καὶ τὰ μὲν παθητικὰ ῥήματα δραστήρια, τὰ δὲ δραστήρια παθητικά· πληθυντικῶν δὲ καὶ ἑνικῶν ἀλλάττων τὰσ φύσεισ καὶ ἀντικατηγορῶν ταῦτα ἀλλήλων, θηλυκά τ’ ἀρρενικοῖσ καὶ ἀρρενικὰ θηλυκοῖσ καὶ οὐδέτερα τούτων τισὶν συνάπτων, ἐξ ὧν ἡ κατὰ φύσιν ἀκολουθία πλανᾶται· τὰσ δὲ τῶν ὀνοματικῶν ἢ μετοχικῶν πτώσεισ τοτὲ μὲν πρὸσ τὸ σημαινόμενον ἀπὸ τοῦ σημαίνοντοσ ἀποστρέφων, τοτὲ δὲ πρὸσ τὸ σημαῖνον ἀπὸ τοῦ σημαινομένου· ἐν δὲ τοῖσ συνδετικοῖσ καὶ τοῖσ προθετικοῖσ μορίοισ καὶ ἔτι μᾶλλον ἐν τοῖσ διαρθροῦσι τὰσ τῶν ὀνομάτων δυνάμεισ ποιητοῦ τρόπον ἐνεξουσιάζων. πλεῖστα δ’ ἄν τισ εὑρ́οι παρ’ αὐτῷ τῶν σχημάτων, προσώπων τε ἀποστροφαῖσ καὶ χρόνων ἐναλλαγαῖσ καὶ τροπικῶν σημειώσεων μεταφοραῖσ ἐξηλλαγμένα καὶ σολοικισμῶν λαμβάνοντα φαντασίασ·

ὁπόσα τε γίνεται πράγματα ἀντὶ σωμάτων ἢ σώματα ἀντὶ πραγμάτων, καὶ ἐφ’ ὧν ἐνθυμημάτων τε καὶ νοημάτων αἱ μεταξὺ παρεμπτώσεισ πολλαὶ γινόμεναι διὰ μακροῦ τὴν ἀκολουθίαν κομίζονται, τά τε σκολιὰ καὶ πολύπλοκα καὶ δυσεξέλικτα καὶ τὰ ἄλλα τὰ συγγενῆ τούτοισ. εὑρ́οι δ’ ἄν τισ οὐκ ὀλίγα καὶ τῶν θεατρικῶν σχημάτων κείμενα παρ’ αὐτῷ, τὰσ παρισώσεισ λέγω καὶ παρομοιώσεισ καὶ παρονομασίασ καὶ ἀντιθέσεισ, ἐν αἷσ ἐπλεόνασε Γοργίασ ὁ Λεοντῖνοσ καὶ οἱ περὶ Πῶλον καὶ Λικύμνιον καὶ πολλοὶ ἄλλοι τῶν κατ’ αὐτὸν ἀκμασάντων. ἐκδηλότατα δὲ αὐτοῦ καὶ χαρακτηρικώτατά ἐστι τό τε πειρᾶσθαι δι’ ἐλαχίστων ὀνομάτων πλεῖστα σημαίνειν πράγματα καὶ πολλὰ συντιθέναι νοήματα εἰσ ἓν καὶ τὸ ἔτι προσδεχόμενόν τι τὸν ἀκροατὴν ἀκούσεσθαι καταλιπεῖν, ὑφ’ ὧν ἀσαφὲσ γίνεται τὸ βραχύ. ἵνα δὲ συνελὼν εἴπω, τέσσαρα μέν ἐστιν ὥσπερ ὄργανα τῆσ Θουκυδίδου λέξεωσ, τὸ ποιητικὸν τῶν ὀνομάτων, τὸ πολυειδὲσ τῶν σχημάτων, τὸ τραχὺ τῆσ ἁρμονίασ, τὸ τάχοσ τῆσ σημασίασ· χρώματα δὲ αὐτῆσ τό τε στριφνὸν καὶ τὸ πικρὸν καὶ τὸ πυκνὸν καὶ τὸ αὐστηρὸν καὶ τὸ ἐμβριθὲσ καὶ τὸ δεινὸν καὶ φοβερόν, ὑπὲρ ἅπαντα δὲ αὐτοῦ ταῦτα τὸ παθητικόν.

τοιουτοσὶ μὲν δὴ τίσ ἐστιν ὁ Θουκυδίδησ κατὰ τὸν τῆσ λέξεωσ χαρακτῆρα, ᾧ παρὰ τοὺσ ἄλλουσ διήνεγκεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION