헬라어 문장 검색 - Διονψσ́ΔεΞομπό11́

(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 11)

ἐξ ὧν δ’ οἶμαι γενήσεσθαι λέξιν ἡδεῖαν καὶ καλήν, τέτταρά ἐστι ταῦτα τὰ κυριώτατα καὶ τὰ κράτιστα, μέλοσ καὶ ῥυθμὸσ καὶ μεταβολὴ καὶ τὸ παρακολουθοῦν τοῖσ τρισὶ τούτοισ πρέπον. τάττω δὲ ὑπὸ μὲν τὴν ἡδονὴν τήν τε ὡρ́αν καὶ τὴν χάριν καὶ τὴν εὐστομίαν καὶ τὴν γλυκύτητα καὶ τὸ πιθανὸν καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα, ὑπὸ δὲ τὸ καλὸν τήν τε μεγαλοπρέπειαν καὶ τὸ βάροσ καὶ τὴν σεμνολογίαν καὶ τὸ ἀξίωμα καὶ τὸν πίνον καὶ τὰ τούτοισ ὅμοια. ταυτὶ γάρ μοι δοκεῖ κυριώτατα εἶναι καὶ ὥσπερ κεφάλαια τῶν ἄλλων . ὧν μὲν οὖν στοχάζονται πάντεσ οἱ σπουδῇ γράφοντεσ μέτρον ἢ μέλοσ ἢ τὴν λεγομένην πεζὴν λέξιν, ταῦτ’ ἐστὶ καὶ οὐκ οἶδ’ εἴ τι παρὰ ταῦθ’ ἕτερον· οἱ δὲ πρωτεύσαντεσ ἐν ἑτέρῳ τινὶ τούτων καὶ ἐν ἀμφοτέροισ πολλοί τε καὶ ἀγαθοὶ ἄνδρεσ· παραδείγματα δὲ αὐτῶν ἑκάστου φέρειν ἐν τῷ παρόντι οὐκ ἐγχωρεῖ, ἵνα μὴ περὶ ταῦτα κατατρίψω τὸν λόγον· καὶ ἅμα εἴ τι λεχθῆναι περί τινοσ αὐτῶν καθήκει καὶ δεήσει που μαρτυριῶν, ἕτεροσ αὐτοῖσ ἔσται καιρὸσ ἐπιτηδειότεροσ, ὅταν τοὺσ χαρακτῆρασ τῶν ἁρμονιῶν ὑπογράφω. νῦν δὲ ταῦτ’ εἰρῆσθαι περὶ αὐτῶν ἀπόχρη. ἐπάνειμι δὲ πάλιν ἐπὶ τὰσ διαιρέσεισ, ἃσ ἐποιησάμην τῆσ θ’ ἡδείασ συνθέσεωσ καὶ τῆσ καλῆσ, ἵνα μοι καὶ καθ’ ὁδόν, ὥσ φασι, χωρῇ ὁ λόγοσ. ἔφην δὴ τὴν ἀκοὴν ἥδεσθαι πρώτοισ μὲν τοῖσ μέλεσιν, ἔπειτα τοῖσ ῥυθμοῖσ, τρίτον ταῖσ μεταβολαῖσ, ἐν δὲ τούτοισ ἅπασι τῷ πρέποντι. ὅτι δὲ ἀληθῆ λέγω, τὴν πεῖραν αὐτὴν παρέξομαι μάρτυρα, ἣν οὐχ οἱο͂́ν τε διαβάλλειν τοῖσ κοινοῖσ πάθεσιν ὁμολογουμένην· τίσ γάρ ἐστιν ὃσ οὐχ ὑπὸ μὲν ταύτησ τῆσ μελῳδίασ ἄγεται καὶ γοητεύεται, ὑφ’ ἑτέρασ δέ τινοσ οὐδὲν πάσχει τοιοῦτον, καὶ ὑπὸ μὲν τούτων τῶν ῥυθμῶν οἰκειοῦται, ὑπὸ δὲ τούτων διοχλεῖται; ἤδη δ’ ἔγωγε καὶ ἐν τοῖσ πολυανθρωποτάτοισ θεάτροισ, ἃ συμπληροῖ παντοδαπὸσ καὶ ἄμουσοσ ὄχλοσ, ἔδοξα καταμαθεῖν, ὡσ φυσική τισ ἁπάντων ἐστὶν ἡμῶν οἰκειότησ πρὸσ ἐμμέλειάν τε καὶ εὐρυθμίαν, κιθαριστήν τε ἀγαθὸν σφόδρα εὐδοκιμοῦντα ἰδὼν θορυβηθέντα ὑπὸ τοῦ πλήθουσ, ὅτι μίαν χορδὴν ἀσύμφωνον ἔκρουσε καὶ διέφθειρεν τὸ μέλοσ, καὶ αὐλητὴν ἀπὸ τῆσ ἄκρασ ἕξεωσ χρώμενον τοῖσ ὀργάνοισ τὸ αὐτὸ τοῦτο παθόντα, ὅτι σομφὸν ἐμπνεύσασ ἢ μὴ πιέσασ τὸ στόμα θρυλιγμὸν ἢ τὴν καλουμένην ἐκμέλειαν ηὔλησε. καίτοι γ’ εἴ τισ κελεύσειε τὸν ἰδιώτην τούτων τι ὧν ἐνεκάλει τοῖσ τεχνίταισ ὡσ ἡμαρτημένων, αὐτὸν ποιῆσαι λαβόντα τὰ ὄργανα, οὐκ ἂν δύναιτο. τί δή ποτε; ὅτι τοῦτο μὲν ἐπιστήμησ ἐστίν, ἧσ οὐ πάντεσ μετειλήφαμεν, ἐκεῖνο δὲ πάθοσ ὃ πᾶσιν ἀπέδωκεν ἡ φύσισ. τὸ δ’ αὐτὸ καὶ ἐπὶ τῶν ῥυθμῶν γινόμενον ἐθεασάμην, ἅμα πάντασ ἀγανακτοῦντασ καὶ δυσαρεστουμένουσ, ὅτε τισ ἢ κροῦσιν ἢ κίνησιν ἢ μορφὴν ἐν ἀσυμμέτροισ ποιήσαιτο χρόνοισ καὶ τοὺσ ῥυθμοὺσ ἀφανίσειεν. καὶ οὐχὶ τὰ μὲν ἐμμελῆ καὶ εὔρυθμα ἡδονῆσ ἀγωγά ἐστι καὶ πάντεσ ὑπ’ αὐτῶν κηλούμεθα, αἱ μεταβολαὶ δὲ καὶ τὸ πρέπον οὐκ ἔχουσι τὴν αὐτὴν ὡρ́αν καὶ χάριν οὐδ’ ὑπὸ πάντων ὁμοίωσ διακούοννται· ἀλλὰ κἀκεῖνα πάνυ κηλεῖ πάντασ ἡμᾶσ κατορθούμενα καὶ εἰσ πολλὴν ὄχλησιν ἄγει διαμαρτανόμενα· τεκμαίρομαι δέ, ὅτι καὶ τῆσ ὀργανικῆσ μούσησ καὶ τῆσ ἐν ᾠδῇ καὶ τῆσ ἐν ὀρχήσει χάριτοσ μὲν ἐν ἅπασι διευστοχούσησ, μεταβολὰσ δὲ μὴ ποιησαμένησ εὐκαίρουσ ἢ τοῦ πρέποντοσ ἀποπλανηθείσησ βαρὺσ μὲν ὁ κόροσ, ἀηδὲσ δὲ τὸ μὴ τοῖσ ὑποκειμένοισ ἁρμόττον φαίνεται. καὶ οὐκ ἀλλοτρίᾳ κέχρημαι τοῦ πράγματοσ εἰκόνι. μουσικὴ γάρ τισ ἦν καὶ ἡ τῶν πολιτικῶν λόγων ἐπιστήμη τῷ ποσῷ διαλλάττουσα τῆσ ἐν ᾠδῇ καὶ ὀργάνοισ, οὐχὶ τῷ ποιῷ· καὶ γὰρ ἐν ταύτῃ καὶ μέλοσ ἔχουσιν αἱ λέξεισ καὶ ῥυθμὸν καὶ μεταβολὴν καὶ πρέπον, ὥστε καὶ ἐπὶ ταύτησ ἡ ἀκοὴ τέρπεται μὲν τοῖσ μέλεσιν, ἄγεται δὲ τοῖσ ῥυθμοῖσ, ἀσπάζεται δὲ τὰσ μεταβολάσ, ποθεῖ δ’ ἐπὶ πάντων τὸ οἰκεῖον, ἡ δὲ διαλλαγὴ κατὰ τὸ μᾶλλον καὶ ἧττον. διαλέκτου μὲν οὖν μέλοσ ἑνὶ μετρεῖται διαστήματι τῷ λεγομένῳ διὰ πέντε ὡσ ἔγγιστα, καὶ οὔτε ἐπιτείνεται πέρα τῶν τριῶν τόνων καὶ ἡμιτονίου ἐπὶ τὸ ὀξὺ οὔτ’ ἀνίεται τοῦ χωρίου τούτου πλέον ἐπὶ τὸ βαρύ. οὐ μὴν ἅπασα λέξισ ἡ καθ’ ἓν μόριον λόγου ταττομένη ἐπὶ τῆσ αὐτῆσ λέγεται τάσεωσ, ἀλλ’ ἣ μὲν ἐπὶ τῆσ ὀξείασ, ἣ δ’ ἐπὶ τῆσ βαρείασ, ἣ δ’ ἐπ’ ἀμφοῖν. τῶν δὲ ἀμφοτέρασ τὰσ τάσεισ ἐχουσῶν αἳ μὲν κατὰ μίαν συλλαβὴν συνεφθαρμένον ἔχουσι τῷ ὀξεῖ τὸ βαρύ, ἃσ δὴ περισπωμένασ καλοῦμεν· αἳ δὲ ἐν ἑτέρᾳ τε καὶ ἑτέρᾳ χωρὶσ ἑκάτερον ἐφ’ ἑαυτοῦ τὴν οἰκείαν φυλάττον φύσιν. καὶ ταῖσ μὲν δισυλλάβοισ οὐδὲν τὸ διὰ μέσου χωρίον βαρύτητόσ τε καὶ ὀξύτητοσ· ταῖσ δὲ πολυσυλλάβοισ, ἡλίκαι ποτ’ ἂν ὦσιν, ἡ τὸν ὀξὺν τόνον ἔχουσα μία ἐν πολλαῖσ ταῖσ ἄλλαισ βαρείαισ ἔνεστιν. ἡ δὲ ὀργανική τε καὶ ᾠδικὴ μοῦσα διαστήμασί τε χρῆται πλείοσιν, οὐ τῷ διὰ πέντε μόνον, ἀλλ’ ἀπὸ τοῦ διὰ πασῶν ἀρξαμένη καὶ τὸ διὰ πέντε μελῳδεῖ καὶ τὸ διὰ τεττάρων καὶ τὸ διὰ τριῶν καὶ τὸν τόνον καὶ τὸ ἡμιτόνιον, ὡσ δέ τινεσ οἰόνται, καὶ τὴν δίεσιν αἰσθητῶσ· τάσ τε λέξεισ τοῖσ μέλεσιν ὑποτάττειν ἀξιοῖ καὶ οὐ τὰ μέλη ταῖσ λέξεσιν, ὡσ ἐξ ἄλλων τε πολλῶν δῆλον καὶ μάλιστα ἐκ τῶν Εὐριπίδου μελῶν, ἃ πεποίηκεν τὴν Ἠλέκτραν λέγουσαν ἐν Ὀρέστῃ πρὸσ τὸν χορόν· σίγα σῖγα, λευκὸν ἴχνοσ ἀρβύλησ τίθετε, μὴ κτυπεῖτ’· ἀποπρὸ βᾶτ’ ἐκεῖσ’, ἀποπρό μοι κοίτασ. ἐφ’ ἑνὸσ φθόγγου μελῳδεῖται, καίτοι τῶν τριῶν λέξεων ἑκάστη βαρείασ τε τάσεισ ἔχει καὶ ὀξείασ. τῇ μέσῃ συλλαβῇ τὴν τρίτην ὁμότονον ἔχει, ἀμηχάνου ὄντοσ ἓν ὄνομα δύο λαβεῖν ὀξείασ. βαρυτέρα μὲν ἡ πρώτη γίνεται, δύο δ’ αἱ μετ’ αὐτὴν ὀξύτονοί τε καὶ ὁμόφωνοι. ὁ περισπασμὸσ ἠφάνισται· μιᾷ γὰρ αἱ δύο συλλαβαὶ λέγονται τάσει. οὐ λαμβάνει τὴν τῆσ μέσησ συλλαβῆσ προσῳδίαν ὀξεῖαν, ἀλλ’ ἐπὶ τὴν τετάρτην συλλαβὴν μεταβέβηκεν ἡ τάσισ ἡ τῆσ τρίτησ. τὸ δ’ αὐτὸ γίνεται καὶ περὶ τοὺσ ῥυθμούσ. ἡ μὲν γὰρ πεζὴ λέξισ οὐδενὸσ οὔτε ὀνόματοσ οὔτε ῥήματοσ βιάζεται τοὺσ χρόνουσ οὐδὲ μετατίθησιν, ἀλλ’ οἱάσ παρείληφεν τῇ φύσει τὰσ συλλαβὰσ τάσ τε μακρὰσ καὶ τὰσ βραχείασ, τοιαύτασ φυλάττει· ἡ δὲ μουσική τε καὶ ῥυθμικὴ μεταβάλλουσιν αὐτὰσ μειοῦσαι καὶ παραύξουσαι, ὥστε πολλάκισ εἰσ τἀναντία μεταχωρεῖν· οὐ γὰρ ταῖσ συλλαβαῖσ ἀπευθύνουσι τοὺσ χρόνουσ, ἀλλὰ τοῖσ χρόνοισ τὰσ συλλαβάσ. δεδειγμένησ τῆσ διαφορᾶσ ᾗ διαφέρει μουσικὴ λογικῆσ λοιπὸν ἂν εἰή κἀκεῖνα λέγειν, ὅτι τὸ μὲν τῆσ φωνῆσ μέλοσ, λέγω δὲ οὐ τῆσ ᾠδικῆσ ἀλλὰ τῆσ ψιλῆσ, ἐὰν ἡδέωσ διατιθῇ τὴν ἀκοήν, εὐμελὲσ λέγοιτ’ ἄν, ἀλλ’ οὐκ ἐμμελέσ· ἡ δ’ ἐν τοῖσ χρόνοισ τῶν μορίων συμμετρία σῴζουσα τὸ μελικὸν σχῆμα εὔρυθμοσ, ἀλλ’ οὐκ ἔνρυθμοσ· πῇ δὲ διαφέρει ταῦτα ἀλλήλων, κατὰ τὸν οἰκεῖον καιρὸν ἐρῶ. νυνὶ δὲ τἀκόλουθ’ ἀποδοῦναι πειράσομαι, πῶσ ἂν γένοιτο λέξισ πολιτικὴ παρ’ αὐτὴν τὴν σύνθεσιν ἡδύνουσα τὴν ἀκρόασιν κατά τε τὰ μέλη τῶν φθόγγων καὶ κατὰ τὰσ συμμετρίασ τῶν ῥυθμῶν καὶ κατὰ τὰσ ποικιλίασ τῶν μεταβολῶν καὶ κατὰ τὸ πρέπον τοῖσ ὑποκειμένοισ, ἐπειδὴ ταῦθ’ ὑπεθέμην τὰ κεφάλαια.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 11

(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 11)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION