Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, B, Kef. h'. ARISTIPPOS

(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, B, Kef. h'. ARISTIPPOS)

Ἀρίστιπποσ τὸ μὲν γένοσ ἦν Κυρηναῖοσ, ἀφιγμένοσ δ’ Ἀθήναζε, καθά φησιν Αἰσχίνησ, κατὰ κλέοσ Σωκράτουσ. οὗτοσ σοφιστεύσασ, ὥσ φησι φανίασ ὁ περιπατητικὸσ ὁ Ἐρέσιοσ, πρῶτοσ τῶν Σωκρατικῶν μισθοὺσ εἰσεπράξατο καὶ ἀπέστειλε χρήματα τῷ διδασκάλῳ. καί ποτε πέμψασ αὐτῷ μνᾶσ εἴκοσι παλινδρόμουσ ἀπέλαβεν, εἰπόντοσ Σωκράτουσ τὸ δαιμόνιον αὐτῷ μὴ ἐπιτρέπειν· ἐδυσχέραινε γὰρ ἐπὶ τούτῳ. Ξενοφῶν τ’ εἶχε πρὸσ αὐτὸν δυσμενῶσ· διὸ καὶ τὸν κατὰ τῆσ ἡδονῆσ λόγον Σωκράτει κατ’ Ἀριστίππου περιτέθεικεν. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ Θεόδωροσ ἐν τῷ Περὶ αἱρέσεων ἐκάκισεν αὐτὸν καὶ Πλάτων ἐν τῷ Περὶ ψυχῆσ, ὡσ ἐν ἄλλοισ εἰρήκαμεν. Ἦν δὲ ἱκανὸσ ἁρμόσασθαι καὶ τόπῳ καὶ χρόνῳ καὶ προσώπῳ, καὶ πᾶσαν περίστασιν ἁπμοδίωσ ὑποκρίνασθαι·

διὸ καὶ παρὰ Διονυσίῳ τῶν ἄλλων εὐδοκίμει μᾶλλον, ἀεὶ τὸ προσπεσὸν εὖ διατιθέμενοσ. ἀπέλαυε μὲν γὰρ ἡδονῆσ τῶν παρόντων, οὐκ ἐθήρα δὲ πόνῳ τὴν ἀπόλαυσιν τῶν οὐ παρόντων· ὅθεν καὶ Διογένησ βασιλικὸν κύνα ἔλεγεν αὐτόν. ὁ δὲ Τίμων παρέφαγεν ὡσ θρυπτόμενον, οὑτωσί πωσ εἰπών· οἱᾶ́ τ’ Ἀριστίππου τρυφερὴ φύσισ ἀμφαφόωντοσ ψεύδη. τοῦτόν φασί ποτε κελεῦσαι πέρδικα πεντήκοντα δραχμῶν ὠνηθῆναι· αἰτιασαμένου δέ τινοσ, "σὺ δ’ οὐκ ἄν," εἶπεν, "ὀβολοῦ τοῦτον ἐπρίω; ἐπινεύσαντοσ δέ, "τοσοῦτον," ἔφη, "ἐμοὶ δύνανται αἱ πεντήκοντα δραχμαί. Διονυσίου δέ ποτε τριῶν ἑταιρῶν οὐσῶν μίαν ἐκλέξασθαι κελεύσαντοσ, τὰσ τρεῖσ ἀπήγαγεν εἰπών, "οὐδὲ τῷ Πάριδι συνήνεγκε μίαν προκρῖναι·

ἀπαγαγὼν μέντοι, φασίν, αὐτὰσ ἄχρι τοῦ θυρῶνοσ ἀπέλυσεν. οὕτωσ ἦν καὶ ἑλέσθαι καὶ καταφρονῆσαι πολύσ. διό ποτε Στράτωνα, οἱ δὲ Πλάτωνα, πρὸσ αὐτὸν εἰπεῖν, "σοὶ μόνῳ δέδοται καὶ χλανίδα φορεῖν καὶ ῥάκοσ. " Διονυσίου δὲ προσπτύσαντοσ αὐτῷ ἠνέσχετο. μεμψαμένου δέ τινοσ, "εἶτα οἱ μὲν ἁλιεῖσ," εἶπεν, "ὑπομένουσι ῥαίνεσθαι τῇ θαλάττῃ, ἵνα κωβιὸν θηράσωσιν· ἐγὼ δὲ μὴ ἀνάσχωμαι κράματι ῥανθῆναι, ἵνα βλέννοι λάβω; Παριόντα ποτὲ αὐτὸν λάχανα πλύνων Διογένησ ἔσκωψε, καί φησιν, "εἰ ταῦτα ἔμαθεσ προσφέρεσθαι, οὐκ ἂν τυράννων αὐλὰσ ἐθεράπευεσ.

" ὁ δέ, "καὶ σύ," εἶπεν, "εἴπερ ᾔδεισ ἀνθρώποισ ὁμιλεῖν, οὐκ ἂν λάχανα ἔπλυνεσ. " ἐρωτηθεὶσ τί αὐτῷ περιγέγονεν ἐκ φιλοσοφίασ, ἔφη, "τὸ δύνασθαι πᾶσι θαρρούντωσ ὁμιλεῖν. " ὀνειδιζόμενόσ ποτ’ ἐπὶ τῷ πολυτελῶσ ζῆν, "εἰ τοῦτ’," ἔφη, "φαῦλον ἦν, οὐκ ἂν ἐν ταῖσ τῶν θεῶν ἑορταῖσ ἐγίνετο. " ἐρωτηθείσ ποτε τί πλέον ἔχουσιν οἱ φιλόσοφοι, ἔφη, "ἐὰν πάντεσ οἱ νόμοι ἀναιρεθῶσιν, ὁμοίωσ βιωσόμεθα. ἐρωτηθεὶσ ὑπὸ Διονυσίου διὰ τί οἱ μὲν φιλόσοφοι ἐπὶ τὰσ τῶν πλουσίων θύρασ ἔρχονται, οἱ δὲ πλούσιοι ἐπὶ τὰσ τῶν φιλοσόφων οὐκέτι, ἔφη, "ὅτι οἱ μὲν ἴσασιν ὧν δέονται, οἱ δ’ οὐκ ἴσασιν.

" ὀνειδιζόμενόσ ποτ’ ἐπὶ τῷ πολυτελῶσ ζῆν ὑπὸ Πλάτωνοσ, ἔφη, "ἆρα φαίνεταί σοι Διονύσιοσ ἀγαθόσ; τοῦ δ’ ὁμολογήσαντοσ, "καὶ μήν," ἔφη, "ζῇ ἐμοῦ πολυτελέστερον· ὥστ’ οὐδὲν κωλύει καὶ πολυτελῶσ καὶ καλῶσ ζῆν. " ἐρωτηθεὶσ τίνι διαφέρουσιν οἱ πεπαιδευμένοι τῶν ἀπαιδεύτων, ἔφη, "ᾧπερ οἱ δεδαμασμένοι ἵπποι τῶν ἀδαμάστων. " εἰσιών ποτε εἰσ ἑταίρασ οἰκίαν, καὶ τῶν σὺν αὐτῷ μειρακίων τινὸσ ἐρυθριάσαντοσ, "οὐ τὸ εἰσελθεῖν," ἔφη, "χαλεπόν, ἀλλὰ τὸ μὴ δύνασθαι ἐξελθεῖν. Αἴνιγμά τινοσ αὐτῷ προτείναντοσ καὶ εἰπόντοσ, "λῦσον," "τί, ὦ μάταιε," ἔφη, "λῦσαι θέλεισ, ὃ καὶ δεδεμένον ἡμῖν πράγματα παρέχει;

ἄμεινον ἔφη ἐπαίτην ἢ ἀπαίδευτον εἶναι· οἱ μὲν γὰρ χρημάτων, οἱ δ’ ἀνθρωπισμοῦ δέονται. λοιδορούμενόσ ποτε ἀνεχώρει· τοῦ δ’ ἐπιδιώκοντοσ εἰπόντοσ, "τί φεύγεισ; "ὅτι," φησί, "τοῦ μὲν κακῶσ λέγειν σὺ τὴν ἐξουσίαν ἔχεισ, τοῦ δὲ μὴ ἀκούειν ἐγώ. " εἰπόντοσ τινὸσ ὡσ ἀεὶ τοὺσ φιλοσόφουσ βλέποι παρὰ ταῖσ τῶν πλουσίων θύραισ, "καὶ γὰρ καὶ οἱ ἰατροί. " φησί, "παρὰ ταῖσ τῶν νοσούντων· ἀλλ’ οὐ παρὰ τοῦτό τισ ἂν ἕλοιτο νοσεῖν ἢ ἰατρεύειν. Εἰσ Κόρινθον αὐτῷ πλέοντί ποτε καὶ χειμαζομένῳ συνέβη ταραχθῆναι.

πρὸσ οὖν τὸν εἰπόντα, "ἡμεῖσ μὲν οἱ ἰδιῶται οὐ δεδοίκαμεν, ὑμεῖσ δ’ οἱ φιλόσοφοι δειλιᾶτε," "οὐ γὰρ περὶ ὁμοίασ," ἔφη, "ψυχῆσ ἀγωνιῶμεν ἑκάτεροι. " σεμνυνομένου τινὸσ ἐπὶ πολυμαθείᾳ ἔφη, "ὥσπερ οὐχ οἱ τὰ πλεῖστα ἐσθίοντεσ [καὶ γυμναζόμενοι] ὑγιαίνουσι μᾶλλον τῶν τὰ δέοντα προσφερομένων, οὕτωσ οὐδὲ οἱ πολλὰ ἀλλ’ οἱ χρήσιμα ἀναγινώσκοντέσ εἰσι σπουδαῖοι. " πρὸσ τὸν ὑπὲρ αὐτοῦ λογογράφον δίκην εἰπόντα καὶ νικήσαντα, ἔπειτα φάσκοντα πρὸσ αὐτόν, "τί σε ὤνησε Σωκράτησ; ἔφη, "τοῦτο, τοὺσ λόγουσ, οὓσ εἶπασ ὑπὲρ ἐμοῦ, ἀληθεῖσ εἶναι. Τὰ ἄριστα ὑπετίθετο τῇ θυγατρὶ Ἀρήτῃ, συνασκῶν αὐτὴν ὑπεροπτικὴν τοῦ πλέονοσ εἶναι.

ἐρωτηθεὶσ ὑπό τινοσ τί αὐτοῦ ὁ υἱὸσ ἀμείνων ἔσται παιδευθείσ, "καὶ εἰ μηδὲν ἄλλο," εἶπεν, "ἐν γοῦν τῷ θεάτρῳ οὐ καθεδεῖται λίθοσ ἐπὶ λίθῳ" συνιστάντοσ τινὸσ αὐτῷ υἱὸν ᾔτησε πεντακοσίασ δραχμάσ· τοῦ δ’ εἰπόντοσ, "τοσούτου δύναμαι ἀνδράποδον ὠνήσασθαι," "πρίω," ἔφη, "καὶ ἕξεισ δύο. " ἀργύριον εἶπε παρὰ τῶν γνωρίμων λαμβάνειν, οὐχ ἵν’ αὐτὸσ χρῷτο, ἀλλ’ ἵν’ ἐκεῖνοι εἰδεῖεν εἰσ τίνα δεῖ χρῆσθαι τοῖσ ἀργυρίοισ. ὀνειδιζόμενόσ ποτε ὅτι δίκην ἔχων ἐμισθώσατο ῥήτορα, "καὶ γάρ," ἔφη, "ὅταν δεῖπνον ἔχω, μάγειρον μισθοῦμαι. Ἀναγκαζόμενόσ ποτε ὑπὸ Διονυσίου εἰπεῖν τι τῶν ἐκ φιλοσοφίασ, "γελοῖον," ἔφη, "εἰ τὸ λέγειν μὲν παρ’ ἐμοῦ μανθάνεισ, τὸ δὲ πότε δεῖ λέγειν σύ με διδάσκεισ.

" ἐπὶ τούτῳ δὴ ἀγανακτήσαντα τὸν Διονύσιον ἔσχατον αὐτὸν κατακλῖναι· καὶ τόν, "ἐνδοξότερον," φάναι, "τὸν τόπον ἠθέλησασ ποιῆσαι. " αὐχοῦντόσ τινοσ ἐπὶ τῷ κολυμβᾶν, "οὐκ αἰσχύνῃ," εἶπεν, "ἐπὶ δελφῖνοσ ἔργοισ ἀλαζονευόμενοσ; ἐρωτηθείσ ποτε τίνι διαφέρει ὁ σοφὸσ τοῦ μὴ σοφοῦ, ἔφη, "εἰσ ἀγνῶτασ τοὺσ δύο γυμνοὺσ ἀπόστειλον, καὶ εἴσῃ. " αὐχοῦντόσ τινοσ ἐπὶ τῷ πολλὰ πίνειν καὶ μὴ μεθύσκεσθαι, "τοῦτο καὶ ἡμίονοσ," φησί. Πρὸσ τὸν αἰτιώμενον ὅτι ἑταίρᾳ συνοικεῖ, "ἆρά γε," εἶπε, "μή τι διενέγκαι <ἂν> οἰκίαν λαβεῖν ἐν ᾗ πολλοί ποτε ᾤκησαν ἢ μηδείσ," εἰπόντοσ δὲ οὔ, "τί δὲ πλεῦσαι ἐν νηῒ ᾗ μυρίοι ποτὲ ἐνέπλευσαν ἢ μηδείσ;

"οὐδαμῶσ. " "οὐδ’ ἄρα γυναικί," ἔφη, "συνεῖναι ᾗ πολλοὶ κέχρηνται ἢ μηδείσ. " πρὸσ τὸν αἰτιώμενον ὅτι Σωκράτουσ μαθητὴσ ὢν ἀργύριον λαμβάνει, "καὶ μάλα," εἶπε· "καὶ γὰρ Σωκράτησ, πεμπόντων αὐτῷ τινων καὶ σῖτον καὶ οἶνον, ὀλίγα λαμβάνων τὰ λοιπὰ ἀπέπεμπεν· εἶχε γὰρ ταμίασ τοὺσ πρώτουσ Ἀθηναίων, ἐγὼ δ’ Εὐτυχίδην ἀργυρώνητον. " ἐχρῆτο καὶ Λαΐδι τῇ ἑταίρᾳ, καθά φησι Σωτίων ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν Διαδοχῶν. πρὸσ οὖν τοὺσ μεμφομένουσ αὐτῷ ἔφη, "ἔχω [Λαΐδα], ἀλλ’ οὐκ ἔχομαι·

ἐπεὶ τὸ κρατεῖν καὶ μὴ ἡττᾶσθαι ἡδονῶν ἄριστον, οὐ τὸ μὴ χρῆσθαι. " πρὸσ τὸν ὀνειδίσαντα αὐτῷ πολυτελῆ ὀψωνίαν ἔφη, "σὺ δ’ οὐκ ἂν τριωβόλου ταῦτ’ ἐπρίω; ὁμολογήσαντοσ δέ, "οὐκέτι τοίνυν," ἔφη, "φιλήδονοσ ἐγώ, ἀλλὰ σὺ φιλάργυροσ. " Σίμου ποτὲ τοῦ Διονυσίου ταμίου πολυτελεῖσ οἴκουσ αὐτῷ καὶ λιθοστρώτουσ δεικνύντοσ‐‐ἦν δὲ Φρὺξ καὶ ὄλεθροσ‐‐ἀναχρεμψάμενοσ προσέπτυσε τῇ ὄψει· τοῦ δ’ ἀγανακτήσαντοσ, "οὐκ εἶχον," εἶπε, "τόπον ἐπιτηδειότερον. Πρὸσ Χαρώνδαν εἰπόντα, οἱ δὲ πρὸσ Φαίδωνα, τίσ ὁ μεμυρισμένοσ;

"ἐγώ," φησίν, "ὁ κακοδαίμων, κἀμοῦ κακοδαιμονέστεροσ ὁ Περσῶν βασιλεύσ. ἀλλ’ ὁρ́α μὴ ὡσ οὐδὲν τῶν ἄλλων ζῴων παρὰ τοῦτό τι ἐλαττοῦται, οὕτωσ οὐδ’ ἂν ὁ ἄνθρωποσ. κακοὶ κακῶσ δ’ ἀπόλοιντο οἱ κίναιδοι, οἵτινεσ καλὸν ἡμῖν ἄλειμμα διαβάλλουσιν. " ἐρωτώμενοσ πῶσ ἀπέθανε Σωκράτησ, ἔφη, "ὡσ ἂν ἐγὼ εὐξαίμην. " Πολυξένου ποτὲ τοῦ σοφιστοῦ εἰσελθόντοσ πρὸσ αὐτὸν καὶ θεασαμένου γυναῖκάσ τε καὶ πολυτελῆ ὀψωνίαν, ἔπειτα αἰτιασαμένου, μικρὸν διαλιπών, "δύνασαι," ἔφη, "καὶ σὺ σήμερον μεθ’ ἡμῶν γενέσθαι; τοῦ δ’ ἐπινεύσαντοσ, "τί οὖν," ἔφη, "ἐμέμφου;

ἐοίκασ γὰρ οὐ τὴν ὀψωνίαν ἀλλὰ τὸ ἀνάλωμα αἰτιᾶσθαι. " τοῦ δὲ θεράποντοσ ἐν ὁδῷ βαστάζοντοσ ἀργύριον καὶ βαρυνομένου, ὥσ φασιν οἱ περὶ τὸν Βίωνα ἐν ταῖσ Διατριβαῖσ, "ἀπόχεε," ἔφη, "τὸ πλέον καὶ ὅσον δύνασαι βάσταζε. " πλέων ποτὲ ἐπεὶ τὸ σκάφοσ ἔγνω πειρατικόν, λαβὼν τὸ χρυσίον ἠρίθμει· ἔπειτα εἰσ θάλατταν ὡσ μὴ θέλων παρακατέβαλε καὶ δῆθεν ἀνῴμωξεν. οἱ δὲ καὶ ἐπειπεῖν φασιν αὐτὸν ὡσ ἄμεινον ταῦτα δι’ Ἀρίστιππον ἢ διὰ ταῦτα Ἀρίστιππον ἀπολέσθαι. Διονυσίου ποτ’ ἐρομένου ἐπὶ τί ἥκοι, ἔφη ἐπὶ τῷ μεταδώσειν ὧν ἔχοι, καὶ μεταλήψεσθαι ὧν μὴ ἔχοι. ἔνιοι δ’ οὕτωσ ἀποκρίνασθαι, "ὁπότε μὲν σοφίασ ἐδεόμην, ἧκον παρὰ τὸν Σωκράτην·

νῦν δὲ χρημάτων δεόμενοσ παρὰ σὲ ἥκω. " κατεγίνωσκε τῶν ἀνθρώπων ὡσ τὰ σκεύη μὲν ἐν ταῖσ ἀγορασίαισ κομπούντων, τοὺσ δὲ βίουσ εἰκῆ δοκιμαζόντων· οἱ δὲ τοῦτο Διογένουσ φασί. καί ποτε παρὰ πότον κελεύσαντοσ Διονυσίου ἕκαστον ἐν πορφυρᾷ ἐσθῆτι ὀρχήσασθαι, τὸν μὲν Πλάτωνα μὴ προσέσθαι, εἰπόντα· οὐκ ἂν δυναίμην θῆλυν ἐνδῦναι στολήν· τὸν δ’ Ἀρίστιππον λαβόντα καὶ μέλλοντα ὀρχήσασθαι εὐστόχωσ εἰπεῖν· καὶ γὰρ ἐν βακχεύμασιν οὖσ’ ἥ γε σώφρων οὐ διαφθαρήσεται. Δεόμενόσ ποτε ὑπὲρ φίλου Διονυσίου καὶ μὴ ἐπιτυγχάνων εἰσ τοὺσ πόδασ αὐτοῦ ἔπεσε·

πρὸσ οὖν τὸν ἐπισκώψαντα, "οὐκ ἐγώ," φησίν, "αἴτιοσ, ἀλλὰ Διονύσιοσ ὁ ἐν τοῖσ ποσὶ τὰσ ἀκοὰσ ἔχων. " διατρίβων ἐν Ἀσίᾳ καὶ ληφθεὶσ ὑπὸ Ἀρταφέρνου τοῦ σατράπου πρὸσ τὸν εἰπόντα, "καὶ ὧδε θαρρεῖσ," "πότε γάρ," εἶπεν, "ὦ μάταιε, θαρρήσαιμι ἀν μᾶλλον ἢ νῦν, ὅτε μέλλω Ἀρταφέρνῃ διαλέξεσθαι; τοὺσ τῶν ἐγκυκλίων παιδευμάτων μετασχόντασ, φιλοσοφίασ δὲ ἀπολειφθέντασ ὁμοίουσ ἔλεγεν εἶναι τοῖσ τῆσ Πηνελόπησ μνηστῆρσι· καὶ γὰρ ἐκείνουσ Μελανθὼ μὲν καὶ Πολυδώραν καὶ τὰσ ἄλλασ θεραπαίνασ ἔχειν, πάντα δὲ μᾶλλον ἢ αὐτὴν τὴν δέσποιναν δύνασθαι γῆμαι. τὸ δ’ ὅμοιον καὶ Ἀρίστων·

τὸν γὰρ Ὀδυσσέα καταβάντα εἰσ ᾅδου τοὺσ μὲν νεκροὺσ πάντασ σχεδὸν ἑωρακέναι καὶ συντετυχηκέναι, τὴν δὲ βασίλισσαν αὐτὴν μὴ τεθεᾶσθαι. Ὁ δ’ οὖν Ἀρίστιπποσ ἐρωτηθεὶσ τίνα ἐστὶν ἃ δεῖ τοὺσ καλοὺσ παῖδασ μανθάνειν, ἔφη, "οἷσ ἄνδρεσ γενόμενοι χρήσονται. " πρὸσ τὸν εἰπόντα ἐν αἰτίᾳ ὡσ ἀπὸ Σωκράτουσ πρὸσ Διονύσιον ἔλθοι, "ἀλλὰ πρὸσ Σωκράτην μέν," εἶπεν, "ἦλθον παιδείασ ἕνεκεν, πρὸσ δὲ Διονύσιον παιδιᾶσ. " ἐξ ὁμιλίασ αὐτῷ χρηματισαμένῳ φησὶ Σωκράτησ, "πόθεν σοι τοσαῦτα; καὶ ὅσ, "ὅθεν σοι τὰ ὀλίγα. Ἑταίρασ εἰπούσησ πρὸσ αὐτόν, "ἐκ σοῦ κυῶ," "οὐ μᾶλλον," ἔφη, "γινώσκεισ ἢ εἰ δι’ ὁλοσχοίνων ἰοῦσα ἔφασκεσ ὑπὸ τοῦδε κεκεντῆσθαι.

" ᾐτιάσατό τισ αὐτὸν τὸν υἱὸν ἀπορριπτοῦντα ὥσπερ οὐκ ἐξ ἑαυτοῦ γεγονότα· καὶ ὅσ, "καὶ τὸ φλέγμα," φησί, "καὶ τοὺσ φθεῖρασ ἐξ ἡμῶν ἴσμεν γεννωμένουσ, ἀλλ’ ἀχρεῖα ὄντα ὡσ πορρωτάτω ῥιπτοῦμεν. " ἐκδεξάμενοσ τὸ ἀργύριον παρὰ Διονυσίου, Πλάτωνοσ ἄραντοσ βιβλίον, πρὸσ τὸν αἰτιασάμενον, "ἐγω μὲν γάρ," εἶπεν, "ἀργυρίων, Πλάτων δὲ βιβλίων ἐστὶν ἐνδεήσ. " πρὸσ τὸν εἰπόντα τίνοσ ἕνεκα ἐλέγχεται παρὰ Διονυσίου, "οὗ ἕνεκα," φησίν, "οἱ ἄλλοι ἐλέγχουσιν. Ηἴτει Διονύσιον ἀργύριον, καὶ ὅσ, "ἀλλὰ μὴν ἔφησ οὐκ ἀπορήσειν τὸν σοφόν·

καὶ ὅσ, "ἄσμενοσ," ἔφη· ὁ δ’ ὑπολαβών, "δόσ," εἶπε, "καὶ περὶ τούτου ζητῶμεν. " δόντοσ δέ, "ὁρᾷσ," ἔφη, "ὅτι οὐκ ἠπόρηκα; εἰπόντοσ πρὸσ αὐτὸν Διονυσίου· ὅστισ γὰρ ὡσ τύραννον ἐμπορεύεται, κείνου >στὶ δοῦλοσ, κἂν ἐλεύθεροσ μόλῃ· ὑπολαβών, οὐκ ἔστι δοῦλοσ, ἂν ἐλεύθεροσ μόλῃ. τοῦτο Διοκλῆσ φησιν ἐν τῷ Περὶ βίων φιλοσόφων· ἄλλοι γὰρ εἰσ Πλάτωνα ἀναφέρουσιν. ὀργισθεὶσ πρὸσ Αἰσχίνην μετ’ οὐ πολύ, "οὐ διαλλαχθησόμεθα, οὐ παυσόμεθα," εἶπε, "ληροῦντεσ, ἀλλ’ ἀναμενεῖσ ἑώσ ἂν ἐπὶ τῆσ κύλικοσ ἡμᾶσ διαλλάξῃ τισ; "μνημόνευε τοίνυν," εἶπεν ὁ Ἀρίστιπποσ, "ὅτι σοι πρότεροσ πρεσβύτεροσ ὢν προσῆλθον.

ἓν δὲ ἐν ᾧ διάλογοι πέντε καὶ εἴκοσιν, οἱ μὲν Ἀτθίδι, οἱ δὲ Δωρίδι διαλέκτῳ γεγραμμένοι οἵδε· " καὶ ὁ Αἰσχίνησ, "εὖγε, νὴ τὴν Ἥραν, εὐλόγωσ εἶπασ, ἐπεὶ πολλῷ μου βελτίων ὑπάρχεισ· ἐγὼ μὲν γὰρ ἔχθρασ, σὺ δὲ φιλίασ ἄρχεισ. " καὶ ταῦτα μὲν εἰσ αὐτὸν ἀναφέρεται. Γεγόνασι δ’ Ἀρίστιπποι τέσσαρεσ· περὶ οὗ τε ὁ λόγοσ καὶ δεύτεροσ ὁ τὰ περὶ Ἀρκαδίασ γεγραφώσ· τρίτοσ ὁ μητροδίδακτοσ, θυγατριδοῦσ τοῦ πρώτου· τέταρτοσ ὁ ἐκ τῆσ νεωτέρασ Ἀκαδημείασ. Τοῦ δὲ Κυρηναϊκοῦ φιλοσόφου φέρεται βιβλία τρία μὲν ἱστορίασ τῶν κατὰ Λιβύην, ἀπεσταλμένα Διονυσίῳ· Ἀρτάβαζοσ.

Πρὸσ τοὺσ ναυαγούσ. Πρὸσ τοὺσ φυγάδασ. Πρὸσ πτωχόν. Πρὸσ Λαΐδα. Πρὸσ Πῶρον. Πρὸσ Λαΐδα περὶ τοῦ κατόπτρου. Ἑρμείασ. Ἐνύπνιον. Πρὸσ τὸν ἐπὶ τῆσ κύλικοσ. Φιλόμηλοσ. Πρὸσ τοὺσ οἰκείουσ. Πρὸσ τοὺσ ἐπιτιμῶντασ ὅτι κέκτηται οἶνον παλαιὸν καὶ ἑταίρασ. Πρὸσ τοὺσ ἐπιτιμῶντασ ὅτι πολυτελῶσ ὀψωνεῖ. Ἐπιστολὴ πρὸσ Ἀρήτην τὴν θυγατέρα. Πρὸσ τὸν εἰσ Ὀλυμπίαν γυμνάζοντα ἑαυτόν. Ἐρώτησισ. Ἄλλη Ἐρώτησισ. Χρεία πρὸσ Διονύσιον. Ἄλλη ἐπὶ τῆσ εἰκόνοσ. Ἄλλη ἐπὶ τῆσ Διονυσίου θυγατρόσ. Πρὸσ τὸν οἰόμενον ἀτιμάζεσθαι. Πρὸσ τὸν συμβουλεύειν ἐπιχειροῦντα. Ἔνιοι δὲ καὶ διατριβῶν αὐτόν φασιν ἓξ γεγρα‐ φέναι, οἱ δ’ οὐδ’ ὅλωσ γράψαι· ὧν ἐστι καὶ Σωσικράτησ ὁ Ῥόδιοσ. Κατὰ δὲ Σωτίωνα ἐν δευτέρῳ καὶ Παναίτιον ἔστιν αὐτῷ συγγράμματα τάδε·

Περὶ παιδείασ. Περὶ ἀρετῆσ. Προτρεπτικόσ. Ἀρτάβαζοσ. Ναυαγοί. Φυγάδεσ. Διατριβῶν ἕξ. Χρειῶν τρία. Πρὸσ Λαΐδα. Πρὸσ Πῶρον. Πρὸσ Σωκράτην. Περὶ τύχησ. Τέλοσ δ’ ἀπέφαινε τὴν λείαν κίνησιν εἰσ αἴσθησιν ἀναδιδομένην. Ἡμεῖσ δ’ ἐπειδὴ τὸν βίον ἀνεγράψαμεν αὐτοῦ, φέρε νῦν διέλθωμεν τοὺσ ἀπ’ αὐτοῦ Κυρηναϊκούσ, οἵ τινεσ ἑαυτοὺσ οἱ μὲν Ἡγησιακούσ, οἱ δὲ Ἀννικερείουσ, οἱ δὲ Θεοδωρείουσ προσωνόμαζον. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἀπὸ Φαίδωνοσ, ὧν τοὺσ κορυφαιοτάτουσ Ἐρετρικούσ. ἔχει δὲ οὕτωσ·

Ἀριστίππου διήκουσεν ἡ θυγάτηρ Ἀρήτη καὶ Αἰθίοψ Πτολεμαεὺσ καὶ Ἀντίπατροσ Κυρηναῖοσ· Ἀρήτησ δὲ Ἀρίστιπποσ ὁ μητροδίδακτοσ ἐπικληθείσ, οὗ Θεόδωροσ ὁ ἄθεοσ, εἶτα θεόσ· Ἀντιπάτρου δ’ Ἐπιτιμίδησ Κυρηναῖοσ, οὗ Παραιβάτησ, οὗ Ἡγησίασ ὁ πεισιθάνατοσ καὶ Ἀννίκερισ [ὁ Πλάτωνα λυτρωσάμενοσ]. Οἱ μὲν οὖν ἐπὶ τῆσ ἀγωγῆσ τῆσ Ἀριστίππου μείναντεσ καὶ Κυρηναϊκοὶ προσαγορευθέντεσ δόξαισ ἐχρῶντο τοιαύταισ· δύο πάθη ὑφίσταντο, πόνον καὶ ἡδονήν, τὴν μὲν λείαν κίνησιν, τὴν ἡδονήν, τὸν δὲ πόνον τραχεῖαν κίνησιν. μὴ διαφέρειν τε ἡδονὴν ἡδονῆσ, μηδὲ ἥδιόν τι εἶναι·

καὶ τὴν μὲν εὐδοκητὴν πᾶσι ζῴοισ, τὸν δ’ ἀποκρουστικόν. ἡδονὴν μέντοι τὴν τοῦ σώματοσ, ἣν καὶ τέλοσ εἶναι, καθά φησι καὶ Παναίτιοσ ἐν τῷ Περὶ τῶν αἱρέσεων, οὐ τὴν καταστηματικὴν ἡδονὴν τὴν ἐπ’ ἀναιρέσει ἀλγηδόνων καὶ οἱο͂ν ἀνοχλησίαν, ἣν ὁ Ἐπίκουροσ ἀποδέχεται καὶ τέλοσ εἶναί φησι. δοκεῖ δ’ αὐτοῖσ καὶ τέλοσ εὐδαιμονίασ διαφέρειν. τέλοσ μὲν γὰρ εἶναι τὴν κατὰ μέροσ ἡδονήν, εὐδαιμονίαν δὲ τὸ ἐκ τῶν μερικῶν ἡδονῶν σύστημα, αἷσ συναριθμοῦνται καὶ αἱ παρῳχηκυῖαι καὶ αἱ μέλλουσαι. Εἶναί τε τὴν μερικὴν ἡδονὴν δι’ αὑτὴν αἱρετήν·

τὴν δ’ εὐδαιμονίαν οὐ δι’ αὑτήν, ἀλλὰ διὰ τὰσ κατὰ μέροσ ἡδονάσ. πίστιν δ’ εἶναι τοῦ τέλοσ εἶναι τὴν ἡδονὴν τὸ ἀπροαιρέτωσ ἡμᾶσ ἐκ παίδων ᾠκειῶσθαι πρὸσ αὐτήν, καὶ τυχόντασ αὐτῆσ μηθὲν ἐπιζητεῖν μηθέν τε οὕτω φεύγειν ὡσ τὴν ἐναντίαν αὐτῇ ἀλγηδόνα. εἶναι δὲ τὴν ἡδονὴν ἀγαθὸν κἂν ἀπὸ τῶν ἀσχημοτάτων γένηται, καθά φησιν Ἱππόβοτοσ ἐν τῷ Περὶ αἱρέσεων. εἰ γὰρ καὶ ἡ πρᾶξισ ἄτοποσ εἰή, ἀλλ’ οὖν ἡ ἡδονὴ δι’ αὑτὴν αἱρετὴ καὶ ἀγαθόν. ἡ δὲ τοῦ ἀλγοῦντοσ ὑπεξαίρεσισ, ὡσ εἴρηται παρ’ Ἐπικούρῳ, δοκεῖ αὐτοῖσ μὴ εἶναι ἡδονή·

οὐδὲ ἡ ἀηδονία ἀλγηδών. ἐν κινήσει γὰρ εἶναι ἀμφότερα, μὴ οὔσησ τῆσ ἀπονίασ ἢ τῆσ ἀηδονίασ κινήσεωσ, ἐπεὶ ἡ ἀπονία οἱονεὶ καθεύδοντόσ ἐστι κατάστασισ. δύνασθαι δέ φασι καὶ τὴν ἡδονήν τινασ μὴ αἱρεῖσθαι κατὰ διαστροφήν· οὐ πάσασ μέντοι τὰσ ψυχικὰσ ἡδονὰσ καὶ ἀλγηδόνασ ἐπὶ σωματικαῖσ ἡδοναῖσ καὶ ἀλγηδόσι γίνεσθαι. καὶ γὰρ ἐπὶ ψιλῇ τῇ τῆσ πατρίδοσ εὐημερίᾳ ὥσπερ τῇ ἰδίᾳ χαρὰν ἐγγίνεσθαι. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ κατὰ μνήμην τῶν ἀγαθῶν ἢ προσδοκίαν ἡδονήν φασιν ἀποτελεῖσθαι· ὅπερ ἤρεσκεν Ἐπικούρῳ. ἐκλύεσθαι γὰρ τῷ χρόνῳ τὸ τῆσ ψυχῆσ κίνημα.

ὡσ δυσκολώτατον αὐτοῖσ φαίνεσθαι τὸν ἀθροισμὸν τῶν ἡδονῶν εὐδαιμονίαν ποιούντων. λέγουσι δὲ μηδὲ κατὰ ψιλὴν τὴν ὁρ́ασιν ἢ τὴν ἀκοὴν γίνεσθαι ἡδονάσ. τῶν γοῦν μιμουμένων θρήνουσ ἡδέωσ ἀκούομεν, τῶν δὲ κατ’ ἀλήθειαν ἀηδῶσ. μέσασ τε καταστάσεισ ὠνόμαζον ἀηδονίαν καὶ ἀπονίαν. πολὺ μέντοι τῶν ψυχικῶν τὰσ σωματικὰσ ἀμείνουσ εἶναι, καὶ τὰσ ὀχλήσεισ χείρουσ τὰσ σωματικάσ. ὅθεν καὶ ταύταισ κολάζεσθαι μᾶλλον τοὺσ ἁμαρτάνοντασ. χαλεπώτερον γὰρ τὸ πονεῖν, οἰκειότερον δὲ τὸ ἥδεσθαι ὑπελάμβανον. ὅθεν καὶ πλείονα οἰκονομίαν περὶ θάτερον ἐποιοῦντο. διὸ καὶ καθ’ αὑτὴν αἱρετῆσ οὔσησ τῆσ ἡδονῆσ τὰ ποιητικὰ ἐνίων ἡδονῶν ὀχληρὰ πολλάκισ ἐναντιοῦσθαι· Ἀρέσκει δ’ αὐτοῖσ μήτε τὸν σοφὸν πάντα ἡδέωσ ζῆν, μήτε πάντα φαῦλον ἐπιπόνωσ, ἀλλὰ κατὰ τὸ πλεῖστον.

ἀρκεῖ δὲ κἂν κατὰ μίαν τισ προσπίπτουσαν ἡδέωσ ἐπανάγῃ. τὴν φρόνησιν ἀγαθὸν μὲν εἶναι λέγουσιν, οὐ δι’ ἑαυτὴν δὲ αἱρετήν, ἀλλὰ διὰ τὰ ἐξ αὐτῆσ περιγινόμενα· τὸν φίλον τῆσ χρείασ ἕνεκα· καὶ γὰρ μέροσ σώματοσ, μέχρισ ἂν παρῇ, ἀσπάζεσθαι. τῶν ἀρετῶν ἐνίασ καὶ περὶ τοὺσ ἄφρονασ συνίστασθαι. τὴν σωματικὴν ἄσκησιν συμβάλλεσθαι πρὸσ ἀρετῆσ ἀνάληψιν. τὸν σοφὸν μήτε φθονήσειν μήτε ἐρασθήσεσθαι ἢ δεισιδαιμονήσειν· γίνεσθαι γὰρ ταῦτα παρὰ κενὴν δόξαν. λυπήσεσθαι μέντοι καὶ φοβήσεσθαι· φυσικῶσ γὰρ γίνεσθαι. καὶ τὸν πλοῦτον δὲ ποιητικὸν ἡδονῆσ εἶναι, οὐ δι’ αὑτὸν αἱρετὸν ὄντα.

Τά τε πάθη καταληπτά. ἔλεγον οὖν αὐτά, οὐκ ἀφ’ ὧν γίνεται. ἀφίσταντο δὲ καὶ τῶν φυσικῶν διὰ τὴν ἐμφαινομένην ἀκαταληψίαν· τῶν δὲ λογικῶν διὰ τὴν εὐχρηστίαν ἥπτοντο. Μελέαγροσ δ’ ἐν τῷ δευτέρῳ Περὶ δοξῶν καὶ Κλειτόμαχοσ ἐν τῷ πρώτῳ Περὶ αἱρέσεων φασὶν αὐτοὺσ ἄχρηστα ἡγεῖσθαι τό τε φυσικὸν μέροσ καὶ τὸ διαλεκτικόν. δύνασθαι γὰρ καὶ εὖ λέγειν καὶ δεισιδαιμονίασ ἐκτὸσ εἶναι καὶ τὸν περὶ θανάτου φόβον ἐκφεύγειν τὸν <τὸν> περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν λόγον ἐκμεμαθηκότα. μηδέν τε εἶναι φύσει δίκαιον ἢ καλὸν ἢ αἰσχρόν, ἀλλὰ νόμῳ καὶ ἔθει.

ὁ μέντοι σπουδαῖοσ οὐδὲν ἄτοπον πράξει διὰ τὰσ ἐπικειμένασ ζημίασ καὶ δόξασ· εἶναι δὲ τὸν σοφόν. προκοπήν τε ἀπολείπουσι καὶ ἐν φιλοσοφίᾳ καὶ ἐν τοῖσ ἄλλοισ. φασὶ δὲ καὶ λυπεῖσθαι ἄλλον ἄλλου μᾶλλον, καὶ τὰσ αἰσθήσεισ μὴ πάντοτε ἀληθεύειν. Οἱ δὲ Ἡγησιακοὶ λεγόμενοι σκοποὺσ μὲν εἶχον τοὺσ αὐτούσ, ἡδονὴν καὶ πόνον. μήτε δὲ χάριν τι εἶναι μήτε φιλίαν μήτε εὐεργεσίαν, διὰ τὸ μὴ δι’ αὐτὰ ταῦτα αἱρεῖσθαι ἡμᾶσ αὐτά, ἀλλὰ διὰ τὰσ χρείασ αὐτάσ, ὧν ἀπόντων μηδ’ ἐκεῖνα ὑμάρχειν. τὴν εὐδαιμονίαν ὅλωσ ἀδύνατον εἶναι·

τὸ μὲν γὰρ σῶμα πολλῶν ἀναπεπλῆσθαι παθημάτων, τὴν δὲ ψυχὴν συμπαθεῖν τῷ σώματι καὶ ταράττεσθαι, τὴν δὲ τύχην πολλὰ τῶν κατ’ ἐλπίδα κωλύειν, ὥστε διὰ ταῦτα ἀνύπαρκτον τὴν εὐδαιμονίαν εἶναι. τήν τε ζωὴν καὶ τὸν θάνατον αἱρετόν. φύσει τ’ οὐδὲν ἡδὺ ἢ ἀηδὲσ ὑπελάμβανον· διὰ δὲ σπάνιν ἢ ξενισμὸν ἢ κόρον τοὺσ μὲν ἥδεσθαι, τοὺσ δ’ ἀηδῶσ ἔχειν. πενίαν καὶ πλοῦτον πρὸσ ἡδονῆσ λόγον εἶναι οὐδέν· μὴ γὰρ διαφερόντωσ ἥδεσθαι τοὺσ πλουσίουσ ἢ τοὺσ πένητασ. δουλείαν ἐπίσησ ἐλευθερίᾳ ἀδιάφορον πρὸσ ἡδονῆσ μέτρον, καὶ εὐγένειαν δυσγενείᾳ, καὶ δόξαν ἀδοξίᾳ. καὶ τῷ μὲν ἄφρονι τὸ ζῆν λυσιτελὲσ εἶναι·

τόν τε σοφὸν οὐχ οὕτω πλεονάσειν ἐν τῇ τῶν ἀγαθῶν αἱρέσει, ὡσ ἐν τῇ τῶν κακῶν φυγῇ, τέλοσ τιθέμενον τὸ μὴ ἐπιπόνωσ ζῆν μηδὲ λυπηρῶσ· τῷ δὲ φρονίμῳ ἀδιάφορον. τόν τε σοφὸν ἑαυτοῦ ἕνεκα πάντα πράξειν· οὐδένα γὰρ ἡγεῖσθαι τῶν ἄλλων ἐπίσησ ἄξιον αὐτῷ. κἂν γὰρ τὰ μέγιστα δοκῇ παρά του καρποῦσθαι, μὴ εἶναι ἀντάξια ὧν αὐτὸσ παράσχῃ. ἀνῄρουν δὲ καὶ τὰσ αἰσθήσεισ <ὡσ> οὐκ ἀκριβούσασ τὴν ἐπίγνωσιν, τῶν τ’ εὐλόγωσ φαινομένων πάντα πράττειν. ἔλεγον τὰ ἁμαρτήματα συγγνώμησ τυγχάνειν· οὐ γὰρ ἑκόντα ἁμαρτάνειν, ἀλλά τινι πάθει κατηναγκασμένον. καὶ μὴ μισήσειν, μᾶλλον δὲ μεταδιδάξειν. ὃ δὴ περιγίνεσθαι τοῖσ ἀδιαφορήσασι περὶ τὰ ποιητικὰ τῆσ ἡδονῆσ.

Οἱ δ’ Ἀννικέρειοι τὰ μὲν ἄλλα κατὰ ταὐτὰ τούτοισ· ἀπέλιπον δὲ καὶ φιλίαν ἐν βίῳ καὶ χάριν καὶ πρὸσ γονέασ τιμὴν καὶ ὑπὲρ πατρίδοσ τι πράξειν. ὅθεν διὰ ταῦτα, κἂν ὀχλήσεισ ἀναδέξηται ὁ σοφόσ, οὐδὲν ἧττον εὐδαιμονήσειν, κἂν ὀλίγα ἡδέα περιγένηται αὐτῷ. τήν τε τοῦ φίλου εὐδαιμονίαν δι’ αὑτὴν μὴ εἶναι αἱρετήν· μηδὲ γὰρ αἰσθητὴν τῷ πέλασ ὑπάρχειν· μὴ εἶναί τε αὐτάρκη τὸν λόγον πρὸσ τὸ θαρρῆσαι καὶ τῆσ τῶν πολλῶν δόξησ ὑπεράνω γενέσθαι· δεῖν δ’ ἀνεθίζεσθαι διὰ τὴν ἐκ πολλοῦ συντραφεῖσαν ἡμῖν φαύλην διάθεσιν. τόν τε φίλον μὴ διὰ τὰσ χρείασ μόνον ἀποδέχεσθαι, ὧν ὑπολειπουσῶν μὴ ἐπιστρέφεσθαι ἀλλὰ καὶ παρὰ τὴν γεγονυῖαν εὔνοιαν, ἧσ ἔνεκα καὶ πόνουσ ὑπομενεῖν.

καίτοι τιθέμενον ἡδονὴν τέλοσ καὶ ἀχθόμενον ἐπὶ τῷ στέρεσθαι αὐτῆσ ὅμωσ ἑκουσίωσ ὑπομενεῖν διὰ τὴν πρὸσ τὸν φίλον στοργήν. Οἱ δὲ Θεοδώρειοι κληθέντεσ τὴν μὲν ὀνομασίαν ἔσπασαν ἀπὸ Θεοδώρου τοῦ προγεγραμμένου, καὶ δόγμασιν ἐχρήσαντο τοῖσ αὐτοῦ. ἦν δ’ ὁ Θεόδωροσ παντάπασιν ἀναιρῶν τὰσ περὶ θεῶν δόξασ· καὶ αὐτοῦ περιετύχομεν βιβλίῳ ἐπιγεγραμμένῳ Περὶ θεῶν, οὐκ εὐκαταφρονήτῳ· ἐξ οὗ φασιν Ἐπίκουρον λαβόντα τὰ πλεῖστα εἰπεῖν. Ἤκουσε δὲ καὶ Ἀννικέριδοσ ὁ Θεόδωροσ καὶ Διονυσίου τοῦ διαλεκτικοῦ, καθά φησιν Ἀντισθένησ ἐν Φιλοσόφων διαδοχαῖσ.

τέλοσ δ’ ὑπελάμβανε χαρὰν καὶ λύπην· τὴν μὲν ἐπὶ φρονήσει, τὴν δ’ ἐπὶ ἀφροσύνῃ· ἀγαθὰ δὲ φρόνησιν καὶ δικαιοσύνην, κακὰ δὲ τὰσ ἐναντίασ ἕξεισ, μέσα δὲ ἡδονὴν καὶ πόνον. ἀνῄρει δὲ καὶ φιλίαν, διὰ τὸ μήτ’ ἐν ἄφροσιν αὐτὴν εἶναι, μήτ’ ἐν σοφοῖσ. τοῖσ μὲν γὰρ τῆσ χρείασ ἀναιρεθείσησ καὶ τὴν φιλίαν ἐκποδὼν εἶναι· τοὺσ δὲ σοφοὺσ αὐτάρκεισ ὑπάρχοντασ μὴ δεῖσθαι φίλων. ἔλεγε δὲ καὶ εὔλογον εἶναι τὸν σπουδαῖον ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ μὴ ἐξαγαγεῖν αὑτόν· οὐ γὰρ ἀποβαλεῖν τὴν φρόνησιν ἕνεκα τῆσ τῶν ἀφρόνων ὠφελείασ. Εἶναί τε πατρίδα τὸν κόσμον.

κλέψειν τε καὶ μοιχεύσειν καὶ ἱεροσυλήσειν ἐν καιρῷ· μηδὲν γὰρ τούτων φύσει αἰσχρὸν εἶναι, τῆσ ἐπ’ αὐτοῖσ δόξησ αἰρομένησ, ἣ σύγκειται ἕνεκα τῆσ τῶν ἀφρόνων συνοχῆσ. φανερῶσ δὲ τοῖσ ἐρωμένοισ ἄνευ πάσησ ὑφοράσεωσ χρήσεσθαι τὸν σοφόν. διὸ καὶ τοιούτουσ λόγουσ ἠρώτα· "ἆρά γε γυνὴ γραμματικὴ χρήσιμοσ ἂν εἰή παρ’ ὅσον γραμματική ἐστι; "ναί. " "καὶ παῖσ καὶ νεανίσκοσ γραμματικὸσ χρήσιμοσ ἂν εἰή παρ’ ὅσον γραμματικόσ ἐστι; "ναί. " "οὐκοῦν καὶ γυνὴ καλὴ χρησίμη ἂν εἰή παρ’ ὅσον καλή ἐστι, καὶ παῖσ καὶ νεανίσκοσ καλὸσ χρήσιμοσ ἂν εἰή παρ’ ὅσον καλόσ ἐστι; "ναί. " "καὶ παῖσ ἄρα καὶ νεανίσκοσ καλὸσ πρὸσ τοῦτ’ ἂν εἰή χρήσιμοσ πρὸσ ὃ καλόσ ἐστι; "ναί. "ἔστι δὲ χρήσιμοσ πρὸσ τὸ πλησιάζειν.

" ὧν δεδομένων ἐπῆγεν· "οὐκοῦν εἴ τισ πλησιασμῷ χρώμενοσ παρ’ ὅσον χρήσιμόσ ἐστιν, οὐ διαμαρτάνει· οὐδ’ ἄρα εἰ κάλλει χρήσαιτο παρ’ ὅσον χρήσιμόν ἐστι, διαμαρτήσεται. " τοιαῦτα ἄττα διερωτῶν ἴσχυε τῷ λόγῳ. Δοκεῖ δὲ θεὸσ κληθῆναι, Στίλπωνοσ αὐτὸν ἐρωτήσαντοσ οὕτωσ, "ἆρά γε, Θεόδωρε, ὃ φῂσ εἶναι, τοῦτο καὶ εἶ; ἐπινεύσαντοσ δέ, "φῂσ δ’ εἶναι θεόν; τοῦ δ’ ὁμολογήσαντοσ, "θεὸσ εἶ ἄρα," ἔφη. δεξαμένου δ’ ἀσμένωσ, γελάσασ φησίν, "ἀλλ’, ὦ μόχθηρε, τῷ λόγῳ τούτῳ καὶ κολοιὸσ ἂν ὁμολογήσειασ εἶναι καὶ ἄλλα μυρία. Ὁ δ’ οὖν Θεόδωροσ προσκαθίσασ ποτὲ Εὐρυκλείδῃ τῷ ἱεροφάντῃ, "λέγε μοι," ἔφη, "Εὐρυκλείδη, τίνεσ εἰσὶν οἱ ἀσεβοῦντεσ περὶ τὰ μυστήρια.

" εἰπόντοσ δ’ ἐκείνου, "οἱ τοῖσ ἀμυήτοισ αὐτὰ ἐκφέροντεσ," "ἀσεβεῖσ ἄρα," ἔφη, "καὶ σύ, τοῖσ ἀμυήτοισ διηγούμενοσ. " καὶ μέντοι παρ’ ὀλίγον ἐκινδύνευσεν εἰσ Ἄρειον ἀναχθῆναι πάγον, εἰ μὴ Δημήτριοσ ὁ Φαληρεὺσ αὐτὸν ἐρρύσατο. Ἀμφικράτησ δ’ ἐν τῷ Περὶ ἐνδόξων ἀνδρῶν φησι κώνειον αὐτὸν πιεῖν καταδικασθέντα. Διατρίβων δὲ παρὰ Πτολεμαίῳ τῷ Λάγου ἀπεστάλη ποθ’ ὑπ’ αὐτοῦ πρὸσ Λυσίμαχον πρεσβευτήσ.

ὅτε καὶ παρρησιαζομένῳ φησὶν ὁ Λυσίμαχοσ, "λέγε μοι, Θεόδωρε, οὐ σὺ εἶ ὁ ἐκπεσὼν Ἀθήνηθεν; καὶ ὅσ, "ὀρθῶσ ἀκήκοασ· ἡ γὰρ τῶν Ἀθηναίων πόλισ οὐ δυναμένη με φέρειν, ὥσπερ ἡ Σεμέλη τὸν Διόνυσον, ἐξέβαλε. " πάλιν δ’ εἰπόντοσ τοῦ Λυσιμάχου, "[βλέπε] ὅπωσ μὴ παρέσῃ πρὸσ ἡμᾶσ ἔτι," "οὐκ ἄν," ἔφη, "ἂν μὴ Πτολεμαῖοσ ἀποστείλῃ. " Μίθρου δὲ τοῦ διοικητοῦ τοῦ Λυσιμάχου παρεστῶτοσ καὶ εἰπόντοσ, "ἐοίκασ σὺ μὴ μόνον θεοὺσ ἀγνοεῖν ἀλλὰ καὶ βασιλέασ," "πῶσ," εἶπεν, "ἀγνοῶ, ὅπου γε καὶ θεοῖσ σε ἐχθρὸν εἶναι νομίζω; φασὶ δέ ποτε ἐν Κορίνθῳ παρέρχεσθαι αὐτὸν συχνοὺσ ἐπαγόμενον μαθητάσ, Μητροκλέα δὲ τὸν κυνικὸν σκάνδικασ πλύνοντα εἰπεῖν, "σὺ ὁ σοφιστὴσ οὐκ ἂν τοσούτων ἔχρῃζεσ μαθητῶν, εἰ λάχανα ἔπλυνεσ· τὸν δ’ ὑπολαβόντ’ εἰπεῖν, "καὶ σὺ εἴπερ ἀνθρώποισ ᾔδεισ ὁμιλεῖν, οὐκ ἂν τούτοισ τοῖσ λαχάνοισ ἐχρῶ. τὸ ὅμοιον ἀναφέρεται, καθὰ προείρηται, καὶ εἰσ Διογένην καὶ Ἀρίστιππον.

Τοιοῦτοσ μὲν ὁ Θεόδωροσ κἀν τούτοισ. τελευταῖον δ’ εἰσ Κυρήνην ἀπελθὼν καὶ Μάγᾳ συμβιοὺσ ἐν πάσῃ τιμῇ διετέλει τυγχάνων. ἔνθεν τὸ πρῶτον ἐκβαλλόμενοσ λέγεται χάριέν τι εἰπεῖν· ἔφη γάρ, "καλῶσ ποιεῖτε, ἄνδρεσ Κυρηναῖοι, ἐκ τῆσ Λιβύησ εἰσ τὴν Ἑλλάδα με ἐξορίζοντεσ. " Θεόδωροι δὲ γεγόνασιν εἴκοσι· πρῶτοσ Σάμιοσ, υἱὸσ Ῥοίκου. οὗτόσ ἐστιν ὁ συμβουλεύσασ ἄνθρακασ ὑποτιθέναι τοῖσ θεμελίοισ τοῦ ἐν Ἐφέσῳ νεώ· καθύγρου γὰρ ὄντοσ τοῦ τόπου τοὺσ ἄνθρακασ ἔφη τὸ ξυλῶδεσ ἀποβαλόντασ αὐτὸ τὸ στερεὸν ἀπαθὲσ ἕξειν ὕδατι. δεύτεροσ Κυρηναῖοσ, γεω‐ μέτρησ οὗ διήκουσε Πλάτων· τρίτοσ ὁ προγεγραμμένοσ φιλόσοφοσ· τέταρτοσ οὗ τὸ φωνασκικὸν φέρεται βιβλίον πάγκαλον· πέμπτοσ ὁ περὶ τῶν νομοποιῶν πεπραγματευμένοσ, ἀρξάμενοσ ἀπὸ Τερπάνδρου·

ἕκτοσ στωικόσ· ἕβδομοσ ὁ τὰ περὶ Ῥωμαίων πεπραγματευμένοσ· ὄγδοοσ Συρακόσιοσ, περὶ τακτικῶν γεγραφώσ· ἔνατοσ Βυζάντιοσ, ἀπὸ λόγων πολιτικῶν· δέκατοσ ὁμοίωσ, οὗ Ἀριστοτέλησ μνημονεύει διὰ τῆσ ἐπιτομῆσ τῶν ῥητόρων· ἑνδέκατοσ Θηβαῖοσ, ἀνδριαντοποιόσ· δωδέκατοσ ζωγράφοσ, οὗ μέμνηται Πολέμων· τρισκαιδέκατοσ ζωγράφοσ, Ἀθηναῖοσ, ὑπὲρ οὗ γράφει Μηνόδοτοσ· τεσσαρεσκαιδέκατοσ Ἐφέσιοσ, ζωγράφοσ, οὗ μέμνηται Θεοφάνησ ἐν τῷ περὶ γραφικῆσ· πεντεκαιδέκατοσ ποιητὴσ ἐπιγραμμάτων· ἑκκαιδέκατοσ γεγραφὼσ περὶ ποιητῶν· ἑπτακαιδέκατοσ ἰατρόσ, Ἀθηναίου μαθητήσ· ὀκτωκαιδέκατοσ Χῖοσ, φιλόσοφοσ στωικόσ· ἐννεακαιδέκατοσ Μιλήσιοσ, καὶ αὐτὸσ στωικὸσ φιλόσοφοσ· εἰκοστὸσ ποιητὴσ τραγῳδίασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION