Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, B, Kef. ia'. STILPWN

(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, B, Kef. ia'. STILPWN)

Στίλπων Μεγαρεὺσ τῆσ Ἑλλάδοσ διήκουσε μὲν τῶν ἀπ’ Εὐκλείδου τινῶν· οἱ δὲ καὶ αὐτοῦ Εὐκλείδου ἀκοῦσαί φασιν αὐτόν, ἀλλὰ καὶ Θρασυμάχου τοῦ Κορινθίου, ὃσ ἦν Ἰχθύα γνώριμοσ, καθά φησιν Ἡρακλείδησ. τοσοῦτον δ’ εὑρεσιλογίᾳ καὶ σοφιστείᾳ προῆγε τοὺσ ἄλλουσ, ὥστε μικροῦ δεῆσαι πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα ἀφορῶσαν εἰσ αὐτὸν μεγαρίσαι. περὶ τούτου φησὶ Φίλιπποσ ὁ Μεγαρικὸσ κατὰ λέξιν οὕτω· "παρὰ μὲν γὰρ Θεοφράστου Μητρόδωρον τὸν θεωρητικὸν καὶ Τιμαγόραν τὸν Γελῶον ἀπέσπασε, παρ’ Ἀριστοτέλουσ δὲ τοῦ Κυρηναϊκοῦ Κλείταρχον καὶ Σιμμίαν· ἀπὸ δὲ τῶν διαλεκτικῶν Παιώνειον μὲν ἀπ’ Ἀριστείδου, Δίφιλον δὲ τὸν Βοσποριανὸν Εὐφάντου καὶ Μύρμηκα τὸν Ἐξαινέτου παραγενομένουσ ὡσ ἐλέγξοντασ ἀμφοτέρουσ ζηλωτὰσ ἔσχε. χωρὶσ τοίνυν τούτων Φρασίδημον μὲν τὸν περιπατητικὸν καὶ φυσικῶν ἔμπειρον ὄντα προσηγάγετο, καὶ τὸν ῥητορικὸν Ἄλκιμον, ἁπάντων πρωτεύοντα τῶν ἐν τῇ Ἑλλάδι ῥητόρων, Κράτητά τε καὶ ἄλλουσ πλείστουσ ὅσουσ ἐθήρασε·

καὶ δὴ καὶ Ζήνωνα τὸν Φοίνικα μετὰ τούτων ἀφείλετο. Ἦν δὲ καὶ πολιτικώτατοσ. Καὶ γυναῖκα ἠγάγετο· καὶ ἑταίρᾳ συνῆν Νικαρέτῃ, ὥσ φησί που καὶ Ὀνήτωρ. καὶ θυγατέρα ἀκόλαστον ἐγέννησεν, ἣν ἔγημε γνώριμόσ τισ αὐτοῦ Σιμμίασ Συρακόσιοσ. ταύτησ οὐ κατὰ τρόπον βιούσησ εἶπέ τισ πρὸσ τὸν Ζτίλπωνα, ὡσ καταισχύνοι αὐτόν· ὁ δέ, "οὐ μᾶλλον," εἶπεν, "ἢ ἐγὼ ταύτην κοσμῶ. Ἀπεδέχετο δ’ αὐτόν, φασί, καὶ Πτολεμαῖοσ ὁ Ζωτήρ.

καὶ ἐγκρατὴσ Μεγάρων γενόμενοσ ἐδίδου τε ἀργύριον αὐτῷ καὶ παρεκάλει εἰσ Αἴγυπτον συμπλεῖν· ὁ δὲ μέτριον μέν τι τἀργυριδίου προσήκατο, ἀρνησάμενοσ δὲ τὴν ὁδὸν μετῆλθεν εἰσ Αἴγιναν, ἑώσ ἐκεῖνοσ ἀπέπλευσεν. ἀλλὰ καὶ Δημήτριοσ ὁ Ἀντιγόνου καταλαβὼν τὰ Μέγαρα τήν τε οἰκίαν αὐτῷ φυλαχθῆναι καὶ πάντα τὰ ἁρπασθέντα προὐνόησεν ἀποδοθῆναι. ὅτε καὶ βουλομένῳ παρ’ αὐτοῦ τῶν ἀπολωλότων ἀναγραφὴν λαβεῖν ἔφη μηδὲν τῶν οἰκείων ἀπολωλεκέναι· παιδείαν γὰρ μηδένα ἐξενηνοχέναι, τόν τε λόγον ἔχειν καὶ τὴν ἐπιστήμην. Καὶ αὐτῷ διαλεχθεὶσ περὶ ἀνθρώπων εὐεργεσίασ οὕτωσ εἷλεν ὥστε προσέχειν αὐτῷ.

τοῦτόν φασιν περὶ τῆσ Ἀθηνᾶσ τῆσ τοῦ Φειδίου τοιοῦτόν τινα λόγον ἐρωτῆσαι· "ἆρά γε ἡ τοῦ Διὸσ Ἀθηνᾶ θεόσ ἐστι; φήσαντοσ δέ, "ναί," "αὕτη δέ γε," εἶπεν, "οὐκ ἔστι Διόσ, ἀλλὰ Φειδίου· συγχωρουμένου δέ, "οὐκ ἄρα," εἶπε, "θεόσ ἐστιν. " ἐφ’ ᾧ καὶ εἰσ Ἄρειον πάγον προσκληθέντα μὴ ἀρνήσασθαι, φάσκειν δ’ ὀρθῶσ διειλέχθαι· μὴ γὰρ εἶναι αὐτὴν θεόν, ἀλλὰ θεάν· θεοὺσ δὲ εἶναι τοὺσ ἄρρενασ. καὶ μέντοι τοὺσ Ἀρεοπαγίτασ εὐθέωσ αὐτὸν κελεῦσαι τῆσ πόλεωσ ἐξελθεῖν. ὅτε καὶ Θεόδωρον τὸν ἐπίκλην θεὸν ἐπισκώπτοντα εἰπεῖν, "πόθεν δὲ τοῦτ’ ᾔδει Στίλπων; ἢ ἀνασύρασ αὐτῆσ τὸν κῆπον ἐθεάσατο; ἦν δ’ ἀληθῶσ οὗτοσ μὲν θρασύτατοσ· Στίλπων δὲ κομψότατοσ. Κράτητοσ τοίνυν αὐτὸν ἐρωτήσαντοσ εἰ οἱ θεοὶ χαίρουσι ταῖσ προσκυνήσεσι καὶ εὐχαῖσ, φασὶν εἰπεῖν, "περὶ τούτων μὴ ἐρώτα, ἀνόητε, ἐν ὁδῷ, ἀλλὰ μόνον.

" τὸ δ’ αὐτὸ καὶ Βίωνα ἐρωτηθέντα εἰ θεοί εἰσιν εἰπεῖν· οὐκ ἀπ’ ἐμοῦ σκεδάσεισ ὄχλον, ταλαπείριε πρέσβυ; Ἦν δ’ ὁ Στίλπων καὶ ἀφελὴσ καὶ ἀνεπίπλαστοσ πρόσ τε τὸν ἰδιώτην εὔθετοσ. Κράτητοσ γοῦν ποτε τοῦ κυνικοῦ πρὸσ μὲν τὸ ἐρωτηθὲν οὐκ ἀποκρινα‐ μένου, ἀποπαρδόντοσ δέ, "ᾔδειν," ἔφη, "ὡσ πάντα μᾶλλον φθέγξῃ ἢ ἃ δεῖ. ἀλλὰ καὶ ἰσχάδα προτείναντοσ αὐτῷ ποτε καὶ ἐρώτημα, δεξάμενον καταφαγεῖν·

τοῦ δέ, "ὦ Ἡράκλεισ," εἰπόντοσ, "ἀπολώλεκα τὴν ἰσχάδα· "οὐ μόνον," ἔφη, "ἀλλὰ καὶ τὸ ἐρώτημα, οὗ ἦν ἀρραβὼν ἡ ἰσχάσ. " πάλιν δὲ ἰδὼν τὸν Κράτητα χειμῶνοσ συγκεκαυμένον, "ὦ Κράτησ," εἶπε, "δοκεῖσ μοι χρείαν ἔχειν ἱματίου καινοῦ. " [ὅπερ ἦν νοῦ καὶ ἱματίου. ] καὶ τὸν ἀχθεσθέντα παρῳδῆσαι εἰσ αὐτὸν οὕτω· καὶ μὴν Στίλπων’ εἰσεῖδον χαλέπ’ ἄλγε’ ἔχοντα ἐν Μεγάροισ, ὅθι φασὶ Τυφωέοσ ἔμμεναι εὐνάσ. ἔνθα τ’ ἐρίζεσκεν, πολλοὶ δ’ ἀμφ’ αὐτὸν ἑταῖροι· τὴν δ’ ἀρετὴν παρὰ γράμμα διώκοντεσ κατέτριβον. Λέγεται δ’ οὕτωσ Ἀθήνησιν ἐπιστρέψαι τοὺσ ἀνθρώπουσ, ὥστ’ ἀπὸ τῶν ἐργαστηρίων συνθεῖν ἵνα αὐτὸν θεάσαιντο.

καί τινοσ εἰπόντοσ, "Στίλπων, θαυμάζουσί σε ὡσ θηρίον," "οὐ μὲν οὖν," εἰπεῖν, "ἀλλ’ ὡσ ἄνθρωπον ἀληθινόν. " δεινὸσ δ’ ἄγαν ὢν ἐν τοῖσ ἐριστικοῖσ ἀνῄρει καὶ τὰ εἴδη· καὶ ἔλεγε τὸν λέγοντα ἄνθρωπον εἶναι μηδένα· οὔτε γὰρ τόνδε εἶναι οὔτε τόνδε· τί γὰρ μᾶλλον τόνδε ἢ τόνδε; οὐδ’ ἄρα τόνδε. καὶ πάλιν· τὸ λάχανον οὐκ ἔστι τὸ δεικνύμενον· λάχανον μὲν γὰρ ἦν πρὸ μυρίων ἐτῶν· οὐκ ἄρα ἐστὶ τοῦτο λάχανον. φασὶ δ’ αὐτὸν ὁμιλοῦντα Κράτητι μετάξὺ σπεῦσαι ἰχθῦσ πρίασθαι· τοῦ δ’ ἐπισπωμένου καὶ φάσκοντοσ, "καταλείπεισ τὸν λόγον; "οὐκ ἔγωγε," ἔφη, "ἀλλὰ τὸν μὲν λόγον ἔχω, σὲ δὲ καταλείπω· ὁ μὲν γὰρ λόγοσ περιμενεῖ, τὸ δ’ ὄψον πεπράσεται. Φέρονται δ’ αὐτοῦ διάλογοι ἐννέα ψυχροί·

Στίλπωνόσ ἐστι βύσμαθ’ ὁ Χαρίνου λόγοσ. Μόσχοσ, Ἀρίστιπποσ ἢ Καλλίασ, Πτολεμαῖοσ, Χαιρεκράτησ, Μητροκλῆσ, Ἀναξιμένησ, Ἐπιγένησ, Πρὸσ τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα, Ἀριστοτέλησ. τούτου φησὶν Ἡρακλείδησ καὶ τὸν Ζήνωνα ἀκοῦσαι τὸν τῆσ στοᾶσ κτίστην. γηραιὸν δὲ τελευτῆσαί φησιν Ἕρμιπποσ, οἶνον προσενεγκάμενον ὅπωσ θᾶττον ἀποθάνοι. Ἔστι δὲ καὶ εἰσ τοῦτον ἡμῶν· τὸν Μεγαρέα Στίλπωνα, γιγνώσκεισ δ’ ἴσωσ, γῆρασ, ἔπειτα νόσοσ καθεῖλε, δύσμαχον ζυγόν· ἀλλ’ οἶνον εὑρ͂ε τῆσ κακῆσ συνωρίδοσ φέρτερον ἡνίοχν· <χανδὸν> πιὼν γὰρ ἤλασεν. προσεσκώφθη δὲ ὑπὸ Σωφίλου τοῦ κωμικοῦ ἐν δράματι Γάμῳ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION