Dinarchus, Speeches, Κατὰ Φιλοκλέους

(디나르코스, 연설, Κατὰ Φιλοκλέους)

τί χρὴ λέγειν πρὸσ τῶν θεῶν περὶ τοιούτων ἀνθρώπων, ἢ πῶσ χρήσεσθε τῇ τούτου πονηρίᾳ; καὶ δῶρα τολμήσασ λαβεῖν κατὰ πάντων ὑμῶν καὶ τῆσ χώρασ καὶ παίδων καὶ γυναικῶν, καὶ ἐπιωρκηκὼσ ὃν ὤμοσεν ὁρ́κον μεταξὺ τοῦ ἕδουσ καὶ τῆσ τραπέζησ, καὶ γράψασ καθ’ ἑαυτοῦ ψήφισμα, καὶ θανάτου τιμησάμενοσ ἐὰν εἰλήφῃ τι τῶν χρημάτων ὧν Ἅρπαλοσ εἰσ τὴν χώραν ἐκόμισεν, ὅμωσ ἐτόλμησεν εἰσ τοὺσ εἰδότασ ὑμᾶσ ἐξεληλεγμένον ἑαυτὸν ἅπασι τούτοισ ἔνοχον γεγενημένον ἐλθεῖν καὶ δεῖξαι ἑαυτόν, οὐ τῷ δικαίῳ πιστεύων, ὦ Ἀθηναῖοι, ‐ τί γὰρ τούτῳ δικαιοσύνησ μέτεστιν;

‐ ἀλλὰ τῇ τόλμῃ καὶ τῇ ἀναιδείᾳ, ᾗ χρώμενοσ πρότερον μὲν ἠξίωσε καταφρονήσασ ὑμῶν καὶ τῶν ἐν τῇ πόλει δικαίων τὰ χρήματα λαβεῖν, νυνὶ δὲ ἀπολογησόμενοσ ἥκει ὡσ οὐδὲν τούτων διαπέπρακται·

τοσοῦτον τῆσ ὑμετέρασ ῥᾳθυμίασ καταπεφρόνηκε. καὶ ὁ μὲν κοινὸσ τῆσ πόλεωσ νόμοσ, ἐάν τισ <ἑνὸσ> ἐναντίον τῶν πολιτῶν ὁμολογήσασ τι παραβῇ τοῦτον ἔνοχον εἶναι κελεύει τῷ ἀδικεῖν·

ὁ δὲ πάντασ Ἀθηναίουσ ἐξηπατηκώσ, καὶ προδοὺσ τὴν πίστιν ἣν παρ’ ὑμῶν οὐκ ἄξιοσ ὢν ἔλαβε, καὶ τὸ καθ’ αὑτὸν μέροσ ἅπαντ’ ἀνατετροφὼσ τὰ ἐν τῇ πόλει, οὗτοσ ἐπὶ τὴν ἀπολογίαν ἥκειν φήσει τὴν ὑπὲρ τῆσ αἰτίασ τῆσ εἰσ αὑτὸν γεγενημένησ; ἐγὼ δέ, ὦ ἄνδρεσ, εἰ δεῖ τἀληθῆ λέγειν ‐ δεῖ δέ ‐ , οὐ τὰσ ἀποφάσεισ οἶμαι νῦν κρίνεσθαι, πότερον ἀληθεῖσ εἰσιν ἢ ψευδεῖσ αἱ κατὰ Φιλοκλέουσ γεγενημέναι, ἀλλὰ περὶ μόνησ τῆσ τιμωρίασ ὑμᾶσ δεῖν τῆσ ἐν τῷ ψηφίσματι γεγραμμένησ δικάσαι νῦν, πότερα δεῖ χρημάτων τιμῆσαι τῷ τηλικαῦτα ἠδικηκότι τὴν πόλιν, ἢ θανάτῳ ζημιώσαντασ, ὥσπερ οὗτοσ ἔγραψεν ἐν τῷ ψηφίσματι καθ’ αὑτοῦ, [ἢ] δημεῦσαι τὴν οὐσίαν τὴν ἐκ τοιούτων λημμάτων συνειλεγμένην.

οἰέσθε τοῦτον νῦν πρῶτον ἐπὶ τούτων τῶν χρημάτων πονηρὸν γεγενῆσθαι, ἢ νῦν πρῶτον καθ’ ὑμῶν δῶρα εἰληφέναι;

οὐκ ἔστι ταῦτα, ἀλλὰ πάλαι τοιοῦτοσ ὢν ἐλάνθανεν ὑμᾶσ, καὶ ηὐτυχήκαθ’ ὅτι οὐκ ἐν μείζοσι καιροῖσ ἐπύθεσθε τὴν αἰσχροκέρδειαν αὐτοῦ· οὐ γάρ ἐστι χαλεπώτερον ἀνθρώπου τὴν αὑτοῦ πονηρίαν ἀγνοουμένην ἔχοντοσ. οὐκ ἀποκτενεῖτε, ὦ Ἀθηναῖοι, πάντεσ ὁμοθυμαδὸν τὸν εἰσ τοσαύτην αἰσχύνην καὶ ἀδικίαν πολλοὺσ τῶν πολιτῶν ἐμβεβληκότα, τὸν ἀρχηγὸν γενόμενον τοῦ διαδεδομένου χρυσίου καὶ εἰσ αἰτίαν καθιστάντα πᾶσαν τὴν πόλιν;

ἀλλ’ ὑπομενεῖτ’ ἀκούειν τοῦ τοσαῦτα διαπεπραγμένου καθ’ ὑμῶν, ὡσ [ὅτι] τὸ συνέδριον τὸ ἐν Ἀρείῳ πάγῳ ψευδεῖσ πεποίηται τὰσ ἀποφάσεισ, καὶ ὡσ αὐτὸσ μὲν δίκαιοσ καὶ χρηστὸσ καὶ ἀδωροδόκητόσ ἐστιν, ἡ δ’ ἐξ Ἀρείου πάγου βουλὴ ταῦτα πάντα προεῖται χάριτοσ ἢ λημμάτων ἕνεκα; ἆρ’ ἴσθ’ ὅτι ἐπὶ μὲν τῶν ἄλλων ἀδικημάτων σκεψαμένουσ ἀκριβῶσ δεῖ μεθ’ ἡσυχίασ καὶ τἀληθὲσ ἐξετάσαντασ, οὕτωσ ἐπιτιθέναι τοῖσ ἠδικηκόσι τὴν τιμωρίαν, ἐπὶ δὲ ταῖσ φανεραῖσ καὶ παρὰ πάντων ὡμολογημέναισ προδοσίαισ πρώτην τετάχθαι τὴν ὀργὴν καὶ τὴν μετ’ αὐτῆσ γιγνομένην τιμωρίαν;

τί γὰρ τοῦτον οὐκ ἂν οἰέσθε ἀποδόσθαι τῶν ἐν τῇ πόλει σπουδαιοτάτων, ὅταν ὑμεῖσ ὡσ πιστὸν αὐτὸν καὶ δίκαιον φύλακα καταστήσητε;

ποίασ οὐκ ἂν προδοῦναι τριήρεισ τῶν ἐν τοῖσ νεωρίοισ; ἢ τίνοσ ἂν φροντίσαι φυλακῆσ, λήσειν ἐλπίσαντα καὶ λήψεσθαι διπλάσιον οὗ νῦν εἴληφε χρυσίου; οὐδὲν ὅ τι οὐκ ἂν ὁ τοιοῦτοσ, ὦ ἄνδρεσ, ποιήσειεν. ὅστισ γὰρ ἀργύριον καὶ χρυσίον περὶ πλείονοσ τῆσ πρὸσ ὑμᾶσ πίστεωσ ἡγεῖται καὶ μήθ’ ὁρ́κου μήτ’ αἰσχύνησ μήτε δικαίου πλείω λόγον ἢ τοῦ λαμβάνειν ποιεῖται, οὗτοσ ἀποδώσεται τὸ καθ’ αὑτὸν τὴν Μουνιχίαν, ἂν ἔχῃ τὸν ὠνησόμενον, οὗτοσ ἐξαγγελεῖ τοῖσ πολεμίοισ σύνθημα φήνασ καθ’ ὑμῶν, οὗτοσ προδώσει τὴν πεζὴν καὶ ναυτικὴν δύναμιν.

μὴ οὖν, ὦ Ἀθηναῖοι, τὴν τίμησιν ὑπὲρ τῶν γεγενημένων μόνον ὑπὸ Φιλοκλέουσ ἀδικημάτων ἡγεῖσθε μέλλειν ποιεῖσθαι, ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ τῶν ἄλλων ὧν ἂν ἔπραξεν οὗτοσ κύριοσ γενόμενοσ.

καὶ τοῖσ μὲν θεοῖσ ἔχετε χάριν ὑπὲρ τοῦ μὴ παθεῖν τι μεῖζον ὑπὸ τούτου δεινόν, ἐγνωκότεσ τοῦτον οἱο͂́σ ἐστιν· ἀξίωσ δ’ ὑμῶν αὐτῶν καὶ τῆσ τοῦ κρινομένου πονηρίασ κολάσατε αὐτόν· ὅσ, ὦ Ἀθηναῖοι, τρὶσ μὲν ἢ τετράκισ ἱππαρχηκὼσ ἀνδρῶν καλῶν κἀγαθῶν, πλεονάκισ δ’ ἢ δεκάκισ στρατηγὸσ ὑφ’ ὑμῶν κεχειροτονημένοσ οὐκ ἄξιοσ ὤν, τιμώμενοσ καὶ ζηλούμενοσ διὰ τὴν πρὸσ ὑμᾶσ πίστιν ἀπέδοτο καὶ προέδωκε τὸ τῆσ ἡμετέρασ ἡγεμονίασ ἀξίωμα, καὶ εἰσ τὸ αὐτὸ κατέστησεν ἑαυτὸν Ἀριστογείτονι, καὶ μισθωτὸν καὶ προδότην ἀντὶ στρατηγοῦ ἐποίησεν.

ἔπειθ’ ὑποστείλασθαί τι δεῖ πρὸσ τὸν τοιοῦτον ὑμᾶσ, καὶ αἰσχυνθῆναι τοὺσ ἠδικημένουσ, ὃσ οὐκ ᾐσχύνθη τοιαῦτα πράττων καθ’ ὑμῶν καὶ τῶν ἄλλων;

οὐχ οἱ τοιοῦτοι τῶν ἀνθρώπων ἐλεοῖντ’ ἂν εἰκότωσ παρ’ ὑμῖν, ὦ Ἀθηναῖοι· πολλοῦ γε καὶ δεῖ· ἀλλ’ οἱ προδοθέντεσ ἂν ὑπὸ Φιλοκλέουσ, εἴ τιν’ οὗτοσ παρέλαβε καιρὸν χρημάτων πολλῶν· ἐν οἷσ καὶ ἡ ἀκτὴ καὶ οἱ λιμένεσ εἰσὶ καὶ τὰ νεώρια, ἃ οἱ πρόγονοι κατασκευάσαντεσ ὑμῖν κατέλιπον. ὧν ἀναμιμνησκομένουσ ὑμᾶσ, ὦ Ἀθηναῖοι, δεῖ μὴ παρέργωσ ἔχειν πρὸσ τὰσ ὑπὸ τῆσ βουλῆσ γεγενημένασ ἀποφάσεισ, ἀλλ’ ἀκολούθωσ ταῖσ πρότερον κεκριμέναισ·

αἰσχρὸν γὰρ ἀπειπεῖν τιμωρουμένουσ ἐστὶ τοὺσ προδότασ τῆσ πόλεωσ γεγενημένουσ, καὶ ὑπολείπεσθαί τινασ τῶν ἀδίκων καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων, ὅτε οἱ θεοὶ φανεροὺσ ὑμῖν ποιήσαντεσ παρέδοσαν τιμωρήσασθαι, ἑορακότεσ τὸν δῆμον ἅπαντα κατήγορον τούτου γεγενημένον καὶ προκεχειρικότα πρῶτον τῶν ἄλλων ἐπὶ τὸ τὴν τιμωρίαν ἐν ὑμῖν δοῦναι. ἀλλ’ ἔγωγε, νὴ τὸν Δία τὸν σωτῆρα, αἰσχύνομαι, εἰ προτραπέντασ ὑμᾶσ δεῖ καὶ παροξυνθέντασ ὑφ’ ἡμῶν ἐπὶ τὴν τοῦ νῦν εἰσεληλυθότοσ τὴν κρίσιν τιμωρίαν ἐλθεῖν.

[καὶ] οὐκ αὐτόπται ἐστὲ τῶν ὑπὸ τούτου γεγενημένων ἀδικημάτων; ὑμεῖσ δ’ οἱ τῆσ δημοκρατίασ καὶ τῶν νόμων φύλακεσ, οἷσ ἡ τύχη καὶ ὁ κλῆροσ ὑπὲρ τοῦ δήμου δικάσοντασ ἐπέτρεψεν, φείσεσθε τοῦ τοιαῦτα διαπεπραγμένου, καὶ τὸ πέρασ ἔχοντεσ τῶν ἐν τῇ πόλει ἁπάντων δικαίων ἀτιμώρητον ἀφήσετε τὸν δωροδόκον καὶ πάντων τῶν γεγενημένων κακῶν αἴτιον, ὅσ, ὅπερ καὶ μικρῷ πρότερον εἶπον, μόνοσ τῶν πονηρῶν πάντων τρὶσ οὐχ ἅπαξ ἀποπέφανται, καὶ τρὶσ ἤδη δικαίωσ [ἂν] ἐζημιωμένοσ θανάτῳ κατὰ τὸ αὑτοῦ ψήφισμα.

τί οὖν ἀναμενεῖτ’, ὦ Ἀθηναῖοι;

καὶ ποῖα ἀδικήματα ζητεῖτε ἕτερα μείζω τῶν εἰρημένων ἀκοῦσαι; οὐχ ὑμεῖσ ἐστε καὶ οἱ ὑμέτεροι πρόγονοι οἱ Τιμοθέῳ Πελοπόννησον περιπλεύσαντι καὶ τὴν ἐν Κερκύρᾳ ναυμαχίαν Λακεδαιμονίουσ νικήσαντι καὶ Κόνωνοσ υἱεῖ τοῦ τοὺσ Ἕλληνασ ἐλευθερώσαντοσ καὶ Σάμον λαβόντι καὶ Μεθώνην καὶ Πύδναν καὶ Ποτείδαιαν, καὶ πρὸσ ταύταισ ἑτέρασ εἴκοσι πόλεισ, οὐδὲν τούτων ὑπόλογον ποιησάμενοι; οὐδὲ τῆσ τότε ἐνεστώσησ κρίσεωσ καὶ τῶν ὁρ́κων οὓσ ὀμωμοκότεσ φέρετε τὴν ψῆφον ἀντικαταλλαξάμενοι τὰσ τηλικαύτασ εὐεργεσίασ, ἀλλ’ ἑκατὸν ταλάντων τιμήσαντεσ, ὅτι χρήματ’ αὐτὸν Ἀριστοφῶν ἔφη παρὰ Χίων εἰληφέναι καὶ Ῥοδίων; ὃν οὐχ εἷσ ἀνὴρ ἀλλὰ πᾶσα ἡ ἐξ Ἀρείου πάγου βουλὴ ζητήσασα ἀποπέφαγκε χρήματ’ ἔχειν καθ’ ὑμῶν, ὃσ οὐσίαν ἔχων πολλὴν καὶ παίδων ἀρρένων οὐκ ὄντων αὐτῷ, καὶ οὐδενὸσ ἄλλου δεόμενοσ ὧν <ἂν> ἄνθρωποσ μέτριοσ δεηθείη, οὐκ ἀπέσχετο χρημάτων διδομένων κατὰ τῆσ πατρίδοσ, οὐδ’ ἀπεκρύψατο τὴν ἔμφυτον πονηρίαν, ἀλλ’ ἀνεῖλε πᾶσαν τὴν γεγενημένην αὑτῷ πρὸσ ὑμᾶσ πίστιν, καὶ οἷσ πρότερον ἔφη διαφέρεσθαι, πρὸσ τούτουσ ἔταξεν αὑτόν, καὶ ἐξήλεγξεν αὑτοῦ τὴν προσποίητον καλοκαγαθίαν, ὅτι ψευδὴσ ἦν.

ἃ χρὴ λογισαμένουσ ὑμᾶσ πάντασ, ὦ Ἀθηναῖοι, καὶ τῶν παρόντων καιρῶν ἀναμνησθέντασ, οἳ πίστεωσ οὐ δωροδοκίασ δέονται, μισεῖν τοὺσ πονηρούσ, ἀνελεῖν ἐκ τῆσ πόλεωσ τὰ τοιαῦτα θηρία, καὶ δεῖξαι πᾶσιν ἀνθρώποισ ὅτι οὐ συνδιέφθαρται τὸ τοῦ δήμου πλῆθοσ τῶν ῥητόρων καὶ τῶν στρατηγῶν τισιν, οὐδὲ δουλεύει ταῖσ δόξαισ, εἰδότασ ὅτι μετὰ μὲν δικαιοσύνησ καὶ τῆσ πρὸσ ἀλλήλουσ ὁμονοίασ ῥᾳδίωσ ἀμυνούμεθα, θεῶν ἵλεων ὄντων, ἐάν τινεσ ἡμῖν ἀδίκωσ ἐπιτιθῶνται, μετὰ δὲ δωροδοκίασ καὶ προδοσίασ καὶ τῶν ὁμοίων τούτοισ κακῶν, ἃ τοῖσ τοιούτοισ ἀνθρώποισ πρόσεστιν, οὐδεμί’ ἂν πόλισ σωθείη.

μηδεμίαν οὖν δέησιν, ὦ Ἀθηναῖοι, μηδ’ ἔλεον εἰσ ὑμᾶσ λαμβάνοντεσ αὐτούσ, μηδὲ τὴν ἐξ αὐτῶν τῶν ἔργων καὶ τῆσ ἀληθείασ ἀποδεδειγμένην ὑμῖν κατὰ τῶν κρινομένων ἀδικίανἄκυρον ποιήσαντεσ, βοηθήσατε κοινῇ τῇ πατρίδι καὶ τοῖσ νόμοισ·

ταῦτα γὰρ ἀμφότερα διαδικάζεται νῦν πρὸσ τὴν τούτου πονηρίαν. ὑπὲρ πάσησ, ὦ Ἀθηναῖοι, τῆσ χώρασ νῦν μέλλετε φέρειν τὴν ψῆφον, καὶ τῶν ἐν ταύτῃ κατεσκευασμένων ἱερῶν καὶ τῶν ἀρχαίων νομίμων καὶ τῆσ παραδεδομένησ ὑπὸ τῶν προγόνων ὑμῖν πολιτείασ, οὐχ ὑπὲρ Φιλοκλέουσ μόνον·

οὗτοσ μὲν γὰρ αὑτοῦ πάλαι θάνατον κατέγνωκε. ταῦθ’ ὑμᾶσ ἱκετεύων ἐγὼ δικαιοτέραν πολὺ δέησιν δέομαι τούτων τῶν τοιαῦτα πεπραχότων, μὴ ἐγκαταλιπεῖν ὑπὲρ ὧν οἱ πρόγονοι πολλοὺσ ὑπέμειναν κινδύνουσ, μηδ’ εἰσ ἀδοξίαν αἰσχρὰν ἀγαγεῖν τὸ τῆσ πόλεωσ ἀξίωμα, μηδὲ ἀντικαταλλάξασθαι τὴν πρὸσ τούτουσ χάριν τῶν νόμων καὶ τῶν τοῦ δήμου <ψηφισμάτων> καὶ τῶν τῆσ βουλῆσ ἀποφάσεων. ἀκριβῶσ γὰρ ἴστε, ὦ Ἀθηναῖοι, ἀκριβῶσ, ὅτι ὑμεῖσ μὲν παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποισ ἐπαινεῖσθε ταῖσ γεγενημέναισ ζητήσεσιν ὑπὲρ τούτων τῶν χρημάτων, οἱ δ’ ἐξεληλεγμένοι κατὰ τῆσ ἑαυτῶν πατρίδοσ δῶρα εἰληφότεσ πονηροὶ καὶ ἄδικοι καὶ μισόδημοι νομίζονται εἶναι, φιλεῖν ὑμᾶσ φάσκοντεσ καὶ πράττειν ὑπὲρ τῶν τῆσ πόλεωσ ἀγαθῶν, καὶ δι’ ὑμᾶσ ἔνδοξοι γεγενημένοι.

상위

Dinarchus (디나르코스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION