Dinarchus, Speeches, Κατὰ Ἀριστογείτονος 12:

αὐτὸν δὲ τοῦτον, ὅτ’ εἰσ τὸ δεσμωτήριον τὸ πρῶτον ἀπήχθη ‐ πολλάκισ γὰρ ἴστε τοῦτο δήπου γεγενημένον ‐ , τοιαῦτα τολμήσαντα ποιεῖν αὐτοῦ, ὥστ’ ἐκείνουσ ἀποψηφίσασθαι μήτε πῦρ ἐναύειν τούτῳ μήτε συσσιτεῖν μηδένα μήτε θυσιῶν τῶν γιγνομένων κοινωνεῖν; καίτοι, ὦ Ἀθηναῖοι, τίνα χρὴ τοῦτον νομίζειν ἔχειν διάνοιαν, ὃσ διὰ μὲν πονηρίαν εἰσ τὸ δεσμωτήριον ἐνέπεσεν, ἐκεῖ δ’ ὢν παρὰ τοῖσ ἐκ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων κακούργοισ ἀπηγμένοισ οὕτωσ εἶναι πονηρὸσ ἔδοξεν, ὥστε μηδ’ ἐκεῖ τῶν ἴσων ἀξιοῦσθαι τοῖσ ἄλλοισ, ἀλλὰ κλέπτην ὥσ φασι ληφθέντα τουτονὶ παρ’ ἐκείνοισ, εἰ ἦν ἕτερόσ τισ τόποσ ἀνοσιώτεροσ ἵνα ἐξῆν ἀπάγειν τοὺσ ἐκ δεσμωτηρίου κλέπτοντασ, εἰσ ἐκεῖνον ἂν τοῦτο τὸ θηρίον ἀπαχθῆναι;