Dinarchus, Speeches, Κατὰ Δημοσθένους 113:

τίσ οὕτωσ εὐέλπισ ὑμῶν ἐστιν, ὦ Ἀθηναῖοι, τίσ οὕτωσ ἀλόγιστοσ, τίσ τῶν προγεγενημένων καὶ νῦν ἐνεστηκότων πραγμάτων ἄπειροσ, ὅστισ ἐλπίζει τὸν ἐκ τοσαύτησ εὐδαιμονίασ εἰσ τοσαύτην ἀδοξίαν καταστήσαντα τὴν πόλιν, δι’ ἡντιναδήποτε αἰτίαν ἢ τύχην ‐ ἐῶ γὰρ τοῦτο ‐ νῦν, ἐπειδὴ πρὸσ ταῖσ ἄλλαισ ἀπορίαισ καὶ τοῖσ περιεστηκόσιν ἡμᾶσ κινδύνοισ καὶ ἡ τῶν ἐξ αὐτῆσ τῆσ πόλεωσ δωροδοκία προσγέγονε, καὶ περὶ αἰσχρᾶσ αἰτίασ κοινῇ πάντεσ ἀγωνιζόμεθα καὶ περὶ τοῦ μὴ δοκεῖν τὰ ἰδίᾳ παρά τισιν ὄντα χρήματα κοινῇ τὸν δῆμον ἔχειν, τηνικαῦτα συμβουλεύοντα καὶ διοικοῦντα τοῦτον σώσειν ὑμᾶσ;