Dinarchus, Speeches, Κατὰ Δημοσθένους 80:

τί γὰρ ἐροῦμεν, ὦ Ἀθηναῖοι, πρὸσ τοὺσ περιεστηκότασ ἐξελθόντεσ ἐκ τοῦ δικαστηρίου, ἐάν, ὃ μὴ γένοιτο, παρακρουσθῆτε ὑπὸ τῆσ τούτου γοητείασ; τίσιν ὀφθαλμοῖσ ἕκαστοσ ὑμῶν τὴν πατρῴαν ἑστίαν οἴκαδ’ ἀπελθὼν ἰδεῖν τολμήσει, ἀπολελυκότεσ μὲν τὸν προδότην τὸν πρῶτον εἰσ τὸν ἴδιον οἶκον εἰσενεγκάμενον τὸ δεδωροδοκημένον χρυσίον, κατεγνωκότεσ δὲ μηδὲν ἀληθὲσ μήτε ζητεῖν μήθ’ εὑρίσκειν τὸ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποισ εἶναι σεμνότατον νομιζόμενον συνέδριον;