Bacchylides, Οδεσ ̔Γρεεκ̓, epinicians, ode 9 Αὐτομήδει Φλειάσιῳ Πεντάθλῳ Νέμεα

(바킬리데스, Οδεσ ̔Γρεεκ̓, epinicians, ode 9 Αὐτομήδει Φλειάσιῳ Πεντάθλῳ Νέμεα)

δόξαν, ὦ χρυσαλάκατοι Χάριτεσ, πεισίμβροτον δοίητ’, ἐπεὶ Μουσᾶν γε ϝιοβλεφάρων θεῖοσ προφάτασ εὔτυκοσ Φλειοῦντά τε καὶ Νεμεαίου Ζηνὸσ εὐθαλὲσ πέδον ὑμνεῖν, ὅθι μηλοδαί̈κταν θρέψεν ἁ λευκώλενοσ Ἥρα περικλειτῶν ἀέθλων πρῶτον Ἡρακλεῖ βαρύφθογγον λέοντα. κεῖ[θι φοι]νικάσπιδεσ ἡμίθεοι πρώτιστον Ἀργείων κριτοὶ ἄθλησαν ἐπ’ Ἀρχεμόρῳ, τὸν ξανθοδερκὴσ πέφν’ ἀωτεύοντα δράκων ὑπέροπλοσ, σᾶμα μέλλοντοσ φόνου.

ὦ μοῖρα πολυκρατέσ· οὔ νιν πεῖθ’ Οἰ̈κλείδασ πάλιν στείχειν ἐσ εὐάνδρουσ ἀγυιάσ. ἐλπὶσ ἀνθρώπων ὑφαιρ[εῖται νόημ]α ἃ καὶ τότ’ Ἄδραστον Ταλ[αϊονίδαν πέμπεν ἐσ Θήβασ Πολυνείκεϊ πλα[γκτῷ] πρόξεν[ον. κείνων ἀπ’ εὐδόξων ἀγώνων ἐν Νεμέᾳ κλεινοὶ βροτῶν οἳ τριέτει στεφάνῳ ξανθὰν ἐρέψωνται κόμαν.

Αὐτομήδει νῦν γε νικά‐ σαντί νιν δαίμων ἔδωκεν. πενταέθλοισιν γὰρ ἐνέπρεπεν ὡσ ἄστρων διακρίνει φάη νυκτὸσ διχομήνιδοσ εὐφεγγὴσ σελάνα·

τοῖοσ Ἑλλάνων δι’ ἀπείρονα κύκλον φαῖνε θαυμαστὸν δέμασ, δισκὸν τροχοειδέα ῥίπτων, καὶ μελαμφύλλου κλάδον ἀκτέασ ἐσ αἰπεινὰν προπέμπων αἰθέρ’ ἐκ χειρὸσ βοὰν ὤτρυνε λαῶν, ἢ τελευταίασ ἀμάρυγμα πάλασ· τοιῷ[δ’ ὑπερθύ]μῳ σ[θένε]ι γυια[λκέα σώ]ματα [πρὸσ γ]αίᾳ πελάσσασ ἵκετ’ [Ἀσωπὸ]ν παρὰ πορφυροδίναν, τοῦ κ[λέοσ π]ᾶσαν χθόνα ἦλθε[ν καὶ] ἐπ’ ἔσχατα Νείλου·

ταί τ’ ἐπ’ ε[ὐν]αεῖ πόρῳ οἰκεῦσι Θερμώδοντοσ, ἐγχέων ἵστορεσ κοῦραι διωξίπποι’ Ἄρηοσ, σῶν, ὦ πολυζήλωτε ϝάναξ ποταμῶν, ἐγγόνων γεύσαντο, καὶ ὑψιπύλου Τροίασ ἕδοσ. στείχει δι’ εὐρείασ κελεύθου μυρία παντᾷ φάτισ σᾶσ γενεᾶσ λιπαρο‐ ζώνων θυγάτρων, ἃσ θεοὶ σὺν τύχαισ ᾤκισσαν ἀρχα‐ γοὺσ ἀπορθήτων ἀγυιᾶν.

τίσ γὰρ οὐκ οἶδεν κυανοπλοκάμου Θήβασ ἐύ̈δμ[ατον πόλι]ν, ἢ τὰν μεγαλώνυ]μον Αἴγιναν, μεγίστου Ζηνὸσ ἃ πλαθεῖσα λέ]χει τέκεν ἡρ́ω δ̣

ε̣ σ̣ ω̣ ου· ὃσ γ]ᾶσ βασά[νοισιν Ἀχ]αιῶν α[ ε]ὔπ[ε]πλον [ ἠ[δὲ Πειράν]αν ἑλικοστέφα[νον κ[ούραν, ὅ]σαι τ’ ἄλλαι θεῶν ε̣ [ὐναῖσ ἐδ]άμησαν ἀριγνώτοισ π[α]λαι[οῦ παῖδεσ αἰ]δ̣

οῖαι ποταμοῦ κελάδοντοσ· ]αν πόλιν ]σί τε νίκα[σ αὐ]λῶν βοαὶ σύμφωνα πνείο]υσαι· με[γίστου ]α̣ ν· ]νέοσ χρ]υσέα[ν προσ]θέντα ϝιόπλοκον εὖ εἰπεῖν [κόραν, καὶ μ]ατ[έρ’ ἀγ]νάμπτων ἐρώτων κλε]ινὰν βροτο[ῖσ ]λέων νασι]ώταν ]ν ὕμνον, ] καὶ ἀποφθιμένῳ τὸν πάντ’ ἐσ ἄτ]ρυτον χρόνον, καὶ τοῖσ ἐπιγ]ιγνομένοισ αἰεὶ πιφαύσκοι σὰν Νε]μέᾳ νίκαν·

τό [γέ] τοι καλὸν ἔργον γνησίων ὕμνων τυχὸν ὑψοῦ παρὰ δαίμοσι κεῖται·

σὺν δ’ ἀλαθείᾳ βροτῶν κάλλιστον, εἴπ[ερ καὶ θάνῃ τισ, λείπεται Μουσᾶν [ ἄθυ]ρμα. εἰσὶ δ’ ἀνθρ[ώπων πολλαί·

διακρίνει δὲ θεῶν βουλὰ [τὸ καλυπτό]μενον νυκτὸσ [δνόφοισιν· ! ]! ! ! []γε καὶ τὸν ἀρείω ]που. ]εύσων π]αύροισ ἀν]δρ[άσιν ]ι̣ τὸ μέλλον· !

! ]ι̣ μιω̣ [ ἔδ]ωκε χάριν κ]αὶ Διων[ύσου Κρονίδασ] θεοτίματον πόλιν ναίειν ἀπο[ρθήτουσ θαλ]εῦντασ· χρυσεοσκάπτρ[ου Διὸσ ὅσ] τι καλὸν φέ[ρεται, πᾶσ αἰ]νέοι· Τιμοξ[ένου πα]ιδὶ σὺν κώ[μοισ ἁμαρ‐ τ[έ]ο]ιτε πεντ[άθλου ϝέκατι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION