Bacchylides, Οδεσ ̔Γρεεκ̓, epinicians, ode 3 Ιἕρωνι Συρακοσίῳ Ἵπποισ Ὀλύμπια.

(바킬리데스, Οδεσ ̔Γρεεκ̓, epinicians, ode 3 Ιἕρωνι Συρακοσίῳ Ἵπποισ Ὀλύμπια.)

ἀριστοκάρπου Σικελίασ κρέουσαν Δάματρα ϝιοστέφανόν τε κούραν ὕμνει, γλυκύδωρε Κλειοῖ, θοάσ τ’ Ὀ‐ λυμπιοδρόμουσ Ιἕρωνοσ ἵππουσ. σεύον]το γὰρ σὺν ὑπερόχῳ τε Νίκᾳ σὺν Ἀγ]λαί̈ᾳ τε παρ’ εὐρυδίναν Ἀλφεόν, τόθι Δ]εινομένεοσ ἔθηκαν ὄλβιον [γόνον στεφάνω]ν κυρῆσαι.

θρόησε δὲ λ[αὸσ ἀπείρων·

ἆ τρισευδαίμ[ων ἀνήρ, ὃ παρὰ Ζηνὸσ λαχὼν πλείσταρχον Ἑλλάνων γέρασ οἶδε πυργωθέντα πλοῦτον μὴ μελαμ‐ φαρέϊ κρύπτειν σκότῳ. βρύει μὲν ἱερὰ βουθύτοισ ἑορταῖσ, βρύουσι φιλοξενίασ ἀγυιαί·

λάμπει δ’ ὑπὸ μαρμαρυγαῖσ ὁ χρυσὸσ ὑψιδαιδάλτων τριπόδων σταθέντων πάροιθε ναοῦ, τόθι μέγιστον ἄλσοσ Φοίβου παρὰ Κασταλίασ ῥεέθροισ Δελφοὶ διέπουσι. θεόν, θεόν τισ ἀγλαϊζέτω, ὁ γὰρ ἄριστοσ ὄλβων.

ἐπεί ποτε καὶ δαμασίππου Λυδίασ ἀρχαγέταν, εὖτε τὰν πεπ[ρωμέναν Ζηνὸσ τελε[ιοῦσαι κρίσιν Σάρδιεσ Περσᾶ[ν ἐπορθεῦντο στρ]ατῷ, Κροῖσον ὁ χρυσά[οροσ φύλαξ’ Ἀπόλλων.

[ὁ δ’ ἐσ ἄ]ελπτον ἆμαρ μολὼν πολυδ[άκρυον] οὐκ ἔμελλε μίμνειν ἔτι δ[ουλοσύ]ναν·

πυρὰν δὲ χαλκοτειχέοσ π[ροπάροι]θεν αὐ[λᾶσ ναήσατ’, ἔνθα σὺ[ν ἀλόχῳ] τε κεδνᾷ σὺν εὐπλοκάμοισ τ’ ἐπέβαιν’ ἄλα[στον θυγατράσι δυρομέναισ· χέρασ δ’ ἐσ αἰπὺν αἰθέρα σφετέρασ ἀείρασ γέγω]νεν·

ὑπέρβιε δαῖμον, ποῦ θεῶν ἐστιν χάρισ;

ποῦ δὲ Λατοίδασ ἄναξ; πίτνουσ]ιν Ἀλυάττα δόμοι, ] μυρίων ]ν; ]ν ἄστυ, φοινίσσεται αἵματι χρυσο]δίνασ Πακτωλόσ·

ἀεικελίωσ γυναῖκεσ ἐξ ἐϋκτίτων μεγάρων ἄγονται· τὰ πρόσθε δ’ ἐχθρὰ φίλα·

θανεῖν γλύκιστον. τόσ’ εἶπε, καὶ ἁβροβάταν κέλευσεν ἅπτειν ξύλινον δόμον. ἔ[κλαγ]ον δὲ παρθένοι, φίλασ τ’ ἀνὰ ματρὶ χεῖρασ ἔβαλλον· ὁ γὰρ προφανὴσ θνα‐ τοῖσιν ἔχθιστοσ φόνων·

ἀλλ’ ἐπεὶ δεινοῦ πυρὸσ λαμπρὸν διάϊ[σσεν μέ]νοσ, Ζεὺσ ἐπιστάσα[σ μελαγκευ]θὲσ νέφοσ σβέννυεν ξανθὰ[ν φλόγα. ἄπιστον οὐδέν, ὅ τι θ[εῶν μέ]ριμνα τεύχει·

δἰ εὐσέβειαν, ὅτι μέγιστα θνατῶν.

ἐσ ἀγαθέαν ἀνέπεμψε Πυθώ. φάμ]εν σέο πλείονα χρυσὸν Λοξί]ᾳ πέμψαι βροτῶν.

εὖ λέγ]ειν πάρεστιν, ὅσ‐ τισ μὴ φθόνῳ πιαίνεται, θεοφι]λῆ φίλιππον ἄνδρ’ ἀρήϊον, τεθμ]ίου σκᾶπτρον Διὸσ ἰοπλό]κων τε μέρο[σ ἔχοντ]α Μουσᾶν· ὡσ δ’ ἐν] Μαλέᾳ ποτέ, [χεῖμα δαί]μων ἐπ’ ἔθ]νοσ ἐφάμερον α[ἶψ’ ἱήσι.

καίρι]α σκοπεῖσ· βραχ[ὺσ ἄμμιν αἰών· δολό]εσσα δ’ ἐλπὶσ ὑπ[ὸ κέαρ δέδυκεν ἐφαμ]ερίων·

ὁ δ’ ἄναξ [Ἀπόλλων ὁ βουκό]λοσ εἶπε Φέρη[τοσ υἱῖ· θνατὸν εὖντα χρὴ διδύμουσ ἀέξειν γνώμασ, ὅτι τ’ αὔριον ὄψεαι μοῦνον ἁλίου φάοσ, χὥτι πεντήκοντ’ ἔτεα ζωὰν βαθύπλουτον τελεῖσ. ὅσια δρῶν εὔφραινε θυμόν· τοῦτο γὰρ κερδέων ὑπέρτατον.

φρονέοντι συνετὰ γαρύω·

βαθὺσ μὲν αἰθὴρ ἀμίαντοσ· ὕδωρ δὲ πόντου οὐ σάπεται· εὐφροσύνα δ’ ὁ χρυσόσ· ἀνδρὶ δ’ οὐ θέμισ, πολιὸν π[αρ]έντα γῆρασ, θάλειαν αὖτισ ἀγκομίσσαι ἥβαν. ἀρετᾶ[σ γε μ]ὲν οὐ μινύθει βροτῶν ἅμα σ[ώμα]τι φέγγοσ, ἀλλὰ Μοῦσά νιν τρ[έφει].

Ιἕρων, σὺ δ’ ὄλβου κάλλιστ’ ἐπεδ[είξ]αο θνατοῖσ ἄνθεα· πράξα[ντι] δ’ εὖ οὐ φέρει κόσμον σιω‐ πά·

σὺν δ’ ἀλαθείᾳ καλῶν καὶ μελιγλώσσου τισ ὑμνήσει χάριν Κηί̈ασ ἀηδόνοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION