Athenaeus, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 113

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 113)

σκάροσ. τοῦτον Ἀριστοτέλησ φησὶν καρχαρόδοντα εἶναι καὶ μονήρη καὶ σαρκοφάγον ἔχειν τε στόμα μικρὸν καὶ γλῶτταν οὐ λίαν προσπεφυκυῖαν, καρδίαν τρίγωνον, ἧπαρ λευκόν, τρίλοβον, ἔχειν τε χολὴν καὶ σπλῆνα μέλανα, τῶν δὲ βραγχίων τὸ μὲν διπλοῦν, τὸ δὲ ἁπλοῦν. μόνοσ δὲ καὶ τῶν ἄλλων ἰχθύων μηρυκάζει, χαίρει δὲ τῇ τῶν φυκίων τροφῇ· διὸ καὶ τούτοισ θηρεύεται, ἀκμάζει δὲ θέρουσ. Ἐπίχαρμοσ δ’ ἐν Ἥβασ γάμῳ φησὶν ἁλιέων, ὁ σπάρουσ καὶ σκάρουσ, τῶν οὐδὲ τὸ σκᾶρ θεμιτὸν ἐκβαλεῖν θεοῖσ. Σέλευκοσ δ’ ὁ Ταρσεὺσ ἐν τῷ Ἁλιευτικῷ μόνον φησὶ τῶν ἰχθύων τὸν σκάρον οὐ καθεύδειν ὅθεν οὐδὲ νύκτωρ ποτὲ ἁλῶναι.

τοῦτο δ’ ἴσωσ διὰ φόβον αὐτῷ συμβαίνει. Ἀρχέστρατοσ δ’ ἐν τῇ Γαστρονομίᾳ· · σκάρον ἐξ Ἐφέσου ζήτει, χειμῶνι δὲ τρίγλασ ἔσθι’ ἐνὶ ψαφαρῇ ληφθέντασ Τειχιοέσσῃ Μιλήτου κώμῃ Καρῶν πέλασ ἀγκυλοκώλων κἀν. ἄλλῳ δὲ μέρει φησὶν καὶ σκάρον ἐν παράλῳ Καλχηδόνι τὸν μέγαν ὄπτα, πλύνασ εὖ· χρηστὸν δὲ καὶ ἐν Βυζαντίῳ ὄψει καὶ μέγεθοσ κυκλίᾳ ἴσον ἀσπίδι νῶτα φοροῦντα.

τοῦτον ὅλον θεράπευε τρόπον τοιόνδε· λαβών νιν, ἡνίκ’ ἂν εὖ τυρῷ καὶ ἐλαίῳ πάντα πυκασθῇ, κρίβανον ἐσ θερμὸν κρέμασον κἄπειτα κατόπτα. πάσσειν δ’ ἁλσὶ κυμινοτρίβοισ καὶ γλαυκῷ ἐλαίῳ ἐκ χειρὸσ κατακρουνίζων θεοδέγμονα πηγήν. Νίκανδροσ δ’ ὁ Θυατειρηνὸσ δύο γένη φησὶν εἶναι σκάρων καὶ καλεῖσθαι τὸν μὲν ὀνίαν, τὸν δὲ αἰόλον.

상위

The Deipnosophists, Book 7

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION