Ancient Greek Text

Athenaeus, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 14

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 14)

φιλήδονον δ’ οἱ ποιηταὶ καὶ τὸν ἀρχαῖόν φασι γενέσθαι Τάνταλον ὁ γοῦν τὴν τῶν Ἀτρειδῶν ποιήσασ κάθοδον ἀφικόμενον αὐτὸν λέγει πρὸσ τοὺσ θεοὺσ καὶ συνδιατρίβοντα ἐξουσίασ τυχεῖν παρὰ τοῦ Διὸσ αἰτήσασθαι ὅτου ἐπιθυμεῖ, τὸν δὲ πρὸσ τὰσ ἀπολαύσεισ ἀπλήστωσ διακείμενον ὑπὲρ αὐτῶν τε τούτων μνείαν ποιήσασθαι καὶ τοῦ ζῆν τὸν αὐτὸν τρόπον τοῖσ θεοῖσ. ἐφ’ οἷσ ἀγανακτήσαντα τὸν Δία τὴν μὲν εὐχὴν ἀποτελέσαι διὰ τὴν ὑπόσχεσιν, ὅπωσ δὲ μηδὲν ἀπολαύῃ τῶν παρακειμένων, ἀλλὰ διατελῇ ταραττόμενοσ, ὑπὲρ τῆσ κεφαλῆσ ἐξήρτησεν αὐτῷ πέτρον, δι’ ὃν οὐ δύναται τῶν παρακειμένων τυχεῖν οὐδενόσ. καὶ τῶν στωικῶν δέ τινεσ συνεφήψαντο ταύτησ τῆσ ἡδονῆσ· Ἐρατοσθένησ γοῦν ὁ Κυρηναῖοσ μαθητὴσ γενόμενοσ Ἀρίστωνοσ τοῦ Χίου, ὃσ ἦν εἷσ τῶν ἀπὸ τῆσ στοᾶσ, ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἀρίστωνι παρεμφαίνει τὸν διδάσκαλον ὡσ ὕστερον ὁρμήσαντα ἐπὶ τρυφήν, λέγων ὧδε· "ἤδη δέ ποτε καὶ τοῦτον πεφώρακα τὸν τῆσ ἡδονῆσ καὶ ἀρετῆσ μεσότοιχον διορύττοντα καὶ ἀναφαινόμενον παρὰ τῇ ἡδονῇ.

καὶ Ἀπολλοφάνησ δὲ γνώριμοσ δὲ ἦν καὶ οὗτοσ τοῦ Ἀρίστωνοσ ἐν τῷ Ἀρίστωνι, καὶ αὐτὸσ οὕτωσ ἐπιγράψασ τὸ σύγγραμμα, ἐμφανίζει τὴν τοῦ διδασκάλου φιληδονίαν. περὶ δὲ Διονυσίου τοῦ Ἡρακλεώτου τί δεῖ καὶ λέγειν; ὃσ ἄντικρυσ ἀποδὺσ τὸν τῆσ ἀρετῆσ χιτῶνα ἀνθινὰ μετημφιάσατο καὶ Μεταθέμενοσ καλούμενοσ ἔχαιρε, καίτοι γηραιὸσ ἀποστὰσ τῶν τῆσ στοᾶσ λόγων καὶ ἐπὶ τὸν Ἐπίκουρον μεταπηδήσασ· περὶ οὗ οὐκ ἀχαρίτωσ ὁ Τίμων ἔφη ·

ἡνίκ’ ἐχρῆν δύνειν, νῦν ἄρχεται ἡδύνεσθαι· ὡρ́η ἐρᾶν, ὡρ́η δὲ γαμεῖν, ὡρ́η δὲ πεπαῦσθαι.